Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1250

หลินสวินตัดสินใจอยู่ต่อ!

จี้ซิงเหยาและโม่เทียนเหอต่างอึ้งงันไปพักหนึ่ง ในใจนอกจากจะร้อนรุ่มแล้วยังอดไหวหวั่นไม่ได้

เดิมทีหลินสวินไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้เลย แต่เขากลับเลือกอยู่ต่อ นี่คือการเห็นพวกเขาเป็นเพื่อนอย่างไม่ต้องสงสัย!

เจิ้นอวิ๋นเฟิงหัวเราะออกมา “พี่หลินช่างห้าวหาญยิ่งนัก! ไม่เจอกันสี่ปียิ่งสง่างามกว่าแต่ก่อน เพียงแต่ตอนนี้ต่างจากอดีต ในเมื่อพี่หลินเลือกอยู่ต่อ ทางที่ดีก็อย่าทำเรื่องโง่ๆ มิฉะนั้นเกรงว่าคงจะติดร่างแห”

เขามั่นใจยิ่งนัก วาจาล้วนเจือกลิ่นอายกำชัย

แน่นอนว่ามีการข่มขู่ด้วย!

“หึๆ”

พวกอวี่เหลียงอินต่างหัวเราะออกมา

สายตาของคนไม่น้อยล้วนมองไปยังหลินสวินราวกับยั่วยุ

“ข้าคิดว่าด้วยความอารมณ์ร้อนของเจ้าหมอนี่ย่อมไม่มีทางไม่ทำเรื่องโง่ๆ ยกตัวอย่างเมื่อครู่ แค่พูดไม่ถูกหูสหายยุทธ์เสวี่ยเฟิงก็ถูกเขาสังหาร”

ชายหนุ่มชุดดำร่างกำยำดั่งหอคอยเหล็กคนหนึ่งกล่าวด้วยเสียงทุ้มดัง “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พูดเรื่องไร้สาระพวกนั้นไปก็เปล่าประโยชน์ มิสู้ให้ข้าลงมือกำจัดสหายยุทธ์หลินสวินที่ ‘ฟื้นคืนจากความตาย’ ผู้นี้ดีกว่า”

ในน้ำเสียงเจือความเร่าร้อน กระตือรือร้นอยากลองราวกับเจอเหยื่อที่ถูกใจยิ่งตัวหนึ่ง

ชายหนุ่มชุดดำนามว่าถัวเถิง หนึ่งในสิบสองขุนพลแดนนรก คลั่งต่อสู้ราววิกลจริต ที่ชื่นชอบที่สุดก็คือการล่าสังหารผู้มีที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในรุ่นเดียวกัน

และตอนนี้เขาก็เล็งหลินสวินแล้ว!

เจิ้นอวิ๋นเฟิงมุ่นคิ้ว แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ขัดขวาง

เขาเองก็เป็นหนึ่งในสิบสองขุนพลแดนนรก แม้จะรับผิดชอบภารกิจครั้งนี้ แต่ก็ไม่อาจออกคำสั่งกับขุนพลทั้งสามอย่างพวกถัวเถิง อวี่เหลียงอินอย่างแท้จริงได้

‘ให้เจ้าหมอนี่หยั่งเชิงพลังของหลินสวินหน่อยก็ดี…’ แววตาเจิ้นอวิ๋นเฟิงไหววูบ

ไม่เจอกันสี่ปี แม้เขาจะอวดดีไม่หวั่นเกรงความน่าเกรงขามของหลินสวิน แต่ด้วยความรอบคอบจึงไม่กล้าลงมือรุนแรงโดยตรง

ถึงอย่างไรหลินสวินในอดีตก็เคยทำให้เขารู้สึกถึงความหวาดกลัวหาใดเปรียบ!

“ว่าอย่างไร เทพมารหลินอะไรนั่นกล้าประลองกับข้าไหม วางใจเถอะ ข้ารับรองว่าจะไม่ซัดเจ้าถึงตาย”

ถัวเถิงแววตาเคร่งขรึม แผ่กลิ่นอายตื่นเต้นอำมหิตออกมา

“กำเริบ!”

โม่เทียนเหอสีหน้าขรึมทันที “ไม่อย่างนั้นพวกเรามาเล่นด้วยกันไหมล่ะ”

เขาดูแล้วไม่เจริญตายิ่งนัก เจ้าพวกนี้มองหลินสวินเป็นเนื้อบนเขียง ทำเหมือนแมวหยอกหนู ท่าทางเย่อหยิ่งนั่นทำให้เขาทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว

“ไม่ต้องรีบ รอข้าทรมานเทพมารหลินอะไรนี่จนตายช้าๆ ก่อนค่อยมาจัดการกับเจ้า”

ถัวเถิงยิ้มยิงฟัน วาจาคลั่งระห่ำนัก

แต่ใครๆ ล้วนรู้ว่าเขามีคุณสมบัติให้หยิ่งผยองได้ ในฐานะที่เป็นหนึ่งในสิบสองขุนพลแดนนรก พลังปราณของเขาได้บรรลุถึงขั้นอมตะเคราะห์ด่านสามแล้ว!

ทั้งตัวเขายังเป็นสัตว์ประหลาดยุคโบราณคนหนึ่ง ความแข็งแกร่งแห่งรากฐานพลังเหนือกว่าคนรุ่นเดียวกันในปัจจุบันอยู่โข

“พี่โม่ เจ้าอดทนรอสักประเดี๋ยว ข้าผู้แซ่หลินไม่ปรากฏตัวบนโลกมาสี่ปี ตอนนี้หมาแมวอะไรยังกล้ากระโดดออกมายั่วยุแล้ว ในเมื่อเจ้าเดรัจฉานนี่รนหาที่ตาย ข้าก็จะฆ่ามันด้วยมือตัวเอง!”

หลินสวินกล่าวเสียงราบเรียบ แต่กลับสะท้อนก้องทั่วลานอย่างชัดเจน

ทั้งที่นั้นพลันมีเสียงสูดหายใจเฮือกดังขึ้นทันที

ไม่อาจไม่ยอมรับว่าแม้จะเงียบหายไปสี่ปี แต่นิสัยป่าเถื่อนไม่เกรงกลัวสิ่งใดของหลินสวินกลับไม่เคยเปลี่ยนไปแม้แต่น้อย!

สีหน้าของถัวเถิงอึมครึมลง หมาแมวรึ เดรัจฉานรึ ในแดนเก้าบนตอนนี้ใครกล้าสบประมาทและเหยียบจมูกเขาเช่นนี้บ้าง

ไม่มี!

“ข้าเปลี่ยนใจแล้ว ครั้งนี้ข้าจะให้เจ้าตายอย่างอนาถ!”

เขาชี้นิ้วใส่หลินสวินที่อยู่ห่างออกไป ในดวงตาเปี่ยมไอสังหารพลุ่งพล่านเย็นเยียบ

ตูม!

ขณะกล่าวเงาร่างถัวเถิงพลันส่องประกายราวเทพเถื่อน ร่างสูงใหญ่ล่ำสันดั่งหอคอยเหล็กดปล่งแสง ด้านหลังเขาปรากฏรูปจำลองมหึมาหนึ่งออกมา ทำให้ฟ้าดินพลันมืดสลัวส่งเสียงคร่ำครวญไม่หยุด

คนไม่น้อยพลันหยุดหายใจ ทยอยถอยห่างออกไปด้วยเกรงจะถูกลูกหลง

พวกเขาต่างรู้ดีว่าถัวเถิงเป็นพวกคลั่งการต่อสู้ราววิกลจริต ทันทีที่เปิดศึกจะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น!

และในมือเขายังมีทวนศึกสีเลือดเล่มหนึ่ง เขาสะบัดมันเบาๆ ก่อนออกสังหารหลินสวินอีกครั้ง

“น่าเสียดาย สำหรับข้าแล้วเจ้ายังอ่อนแอเกินไป”

หลินสวินกล่าวราบเรียบ ชายเสื้อเขาสะบัดไหว ก้าวไปบนอากาศ พลังหมัดดั่งแสงอสนีและฟองอากาศ เจือกลิ่นอายลึกซึ้งยากจะบรรยายอย่างหนึ่ง

“เจ้าดูถูกข้ารึ”

ถัวเถิงสีหน้าอึมครึม

ระหว่างพูดคุยพลังหมัดหลินสวินก็ซัดออกมานานแล้ว กระแทกใส่ทวนศึกสีเลือดที่พุ่งสังหารเข้ามาอย่างหนักหน่วง

วู้ม…

ทวนศึกสีเลือดส่งเสียงครวญแหลมเสียดหู ทำให้จิตวิญญาณของผู้แข็งแกร่งมากมายพลันปวดเสียด ยากจะรับจนเกือบกระอักเลือด

ก็เห็นร่างถัวเถิงลอยออกไปราวกระสอบทราย จมูกปากเขาล้วนกบโลหิต พลังหมัดนั้นประดุจไม่มีสิ่งใดที่ทำลายไม่ได้ ทำให้เขาถูกโจมตีอย่างหนักในชั่วพริบตา

ฟุ่บ!

เกือบจะเวลาเดียวกัน เงาร่างหลินสวินพุ่งทะยานรวดเร็วกว่าความเร็วที่ถัวเถิงกระเด็นลอย แล้วออกหมัดซัดใส่จากฟากฟ้าอีกครั้ง

ปึง!

แม้ว่าถัวเถิงจะต้านทานเต็มกำลัง แต่สุดท้ายก็ถูกหลินสวินกุมความได้เปรียบ แขนทั้งสองของเขาแตกระเบิด จากนั้นพลังหมัดก็อัดลงมาบนร่าง

ทั้งตัวเขาร่วงลงพื้นอย่างแรงราวอุกกาบาต ทลายแยกเป็นหลุมมหึมา ดินโคลนสาดกระจาย พื้นดินสั่นสะเทือนไปพักหนึ่ง

“ไม่ใช่ว่าดูถูก แต่ไม่เคยเห็นเจ้าในสายตา คำตอบนี้พอใจไหม”

ร่างหลินสวินลอยล่องลงสู่หน้าหลุมใหญ่ ก้มมองถัวเถิงที่อยู่ในนั้น สีหน้าเต็มไปด้วยความเยียบเย็น

ครึ่ก!

เวลานี้ทวนศึกสีเลือดเล่มนั้นที่ถูกหมัดหลินสวินซัดกระเด็นไปก่อนหน้าเพิ่งร่วงลงมาจากอากาศ เสียบปักลงบนพื้น โอนเอนไปมาไม่หยุด

แค่คิดก็รู้แล้วว่าการจู่โจมนี้รวดเร็วเพียงใด!

………………….