Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1257

ภายใต้สายตานับไม่ถ้วนที่จับจ้อง หน้าประตูเขาจำศีลหัวโล้นหลินสวินเดินออกมาตัวคนเดียว

ผู้แข็งแกร่งบางส่วนที่เพิ่งมาถึงในช่วงสามวันนี้ต่างลุกฮือทันที เป็นเทพมารหลินดังคาด นี่เขาคิดจะรับศึกคนเดียวรึ

‘เทพมารหลิน…’

เย่หมัวเฮอพึมพำในใจ ดวงตาดุจสายฟ้าแลบจับจ้องร่างหลินสวิน

ก่อนหน้านี้เขาเคยได้ยินข่าวลือมากมายเกี่ยวกับหลินสวินเช่นกัน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นหลินสวินกับตาตนเอง

เขาพินิจพิเคราะห์เล็กน้อยก่อนลอบพยักหน้า บนตัวอีกฝ่ายมีลักษณะพลังอย่างหนึ่งที่ต้องผ่านการฆ่าฟันมานานจึงจะเคี่ยวกรำออกมาได้ ทำให้เขาราวกับเห็น ‘ผู้ร่วมวิถี’

‘ไม่เจอกันหลายปีทีเดียว…’

ลั่วเจียเหม่อลอย

นางเคยข้องเกี่ยวกับหลินสวินหลายครั้ง ความสัมพันธ์ก็ไม่เลว

ตอนมาที่นี่ครานี้ในใจยังแอบตัดสินใจว่าหากหลินสวินเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น นางจะล่วงเกินบุตรนรกโดยไม่สนใจอะไรเลย

ราชันเผิงปีกทองน้อยกลับยิ้มเยาะออกมาคล้ายผิดหวังอยู่บ้าง ส่ายศีรษะกล่าว “ข้าก็คิดว่าเป็นคนร้ายกาจเหนือมนุษย์คนหนึ่ง แต่ไม่คิดเลยว่าจะไม่มีแม้แต่คมประกาย”

ในการรับรู้ของเขาอันที่จริงกลิ่นอายหลินสวินไม่ธรรมดายิ่ง แต่เทียบกับจินตนาการของเขาแล้วกลับด้อยกว่าอยู่บ้าง จึงเกิดข้อเปรียบเทียบอย่างอดไม่ได้

นอกจากนี้ในที่นั้นยังมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์มากมาย

ล้วนกำลังคาดเดาว่า หลินสวินปรากฏตัวคราวนี้ด้วยแน่ใจว่าจะชนะหรือจำยอมกันแน่

“เจ้ามารนหาที่ตายคนเดียวรึ”

กลางอากาศ นัยน์ตาของบุตรนรกราวอสนี น้ำเสียงเจือความเยียบเย็น

ร่างเขาสูงโปร่ง อบอวลด้วยแสงมรรคเร้นลับเยียบเย็นหลากสายไปทั้งตัว ยืนอยู่ตรงนั้นราวเทพนรกอุบัติบนโลก ลักษณะพลังน่าพรั่นพรึงหาใดเปรียบ

“ถูกต้อง ข้าคนเดียว จะมาส่งพวกเจ้าไปตาย”

หลินสวินพยักหน้าสีหน้าราบเรียบ เขายืนอยู่ตรงนั้นอย่างสง่างามไร้มลทิน ไม่มีท่าทางแห่งความหยิ่งผยอง

นี่เกี่ยวข้องกับมรรคาของเขา ยามเก็บงำกายใจจะมั่นคงดั่งหินผา เงียบสงบดุจทะเลสาบราบเรียบ มีความสันโดษละโลกีย์

แต่ทันทีที่ระเบิดออกจะทลายอากาศราวกระบี่เซียน สะท้านฟ้าสะเทือนดิน

“เหอะๆ ปีนั้นเจ้าร่วมมือกับนกขี้ขโมยนั่นชิงยอดสมบัติของข้าโดยไม่ทันตั้งตัว นี่ทำให้ข้าเคียดแค้นมาถึงทุกวันนี้ วันนี้ควรสะสางให้จบสิ้นได้แล้ว!”

บุตรนรกหัวเราะเบาๆ ในดวงตาเผยความคั่งแค้นและไอสังหารเสียดกระดูก “รอสังหารเจ้าแล้ว เขาจำศีลหัวโล้นนี่ก็จะกลายเป็นแดนไร้ประโยชน์ ถูกปกคลุมไปด้วยเลือด!”

หลินสวินร้องอ้อคราหนึ่ง “เช่นนั้นก็ต้องดูว่าเจ้ามีความสามารถหรือไม่”

“ใต้เท้า ขอท่านแสดงฝีมือแห่งอสนีบาตหมื่นสาย สังหารเจ้าเดรัจฉานนี่โดยเร็ว!”

“เทพมารหลินที่เป็นอดีตไปแล้วจะมีสิทธิ์มาสู้กับท่านได้อย่างไร ใต้เท้า สู้ให้ข้าลงมือสังหารเจ้าหมอนี่ดีกว่า!”

“ใต้เท้า ฆ่ามันเลยขอรับ!”

ผู้แข็งแกร่งแดนนรกตะโกนลั่น กระเหี้ยนกระหือรือ มีความเชื่อมั่นในตัวบุตรนรกอย่างหาใดเปรียบ จากมุมมองพวกเขา บุตรนรกคือคนที่ราวกับบุตรแห่งสวรรค์ การสังหารหลินสวินเป็นแค่เรื่องของเวลา

บนเขาจำศีลหัวโล้น พวกจี้ซิงเหยาจับจ้องอย่างตึงเครียด สีหน้าจริงจัง หน้าตาเปี่ยมความกังวล

หลินสวินจะไหวหรือไม่

ฟุ่บ!

ยามบุตรนรกลืมตาแสงสีเขียวเข้มสองสายแผ่ออกมา กลายเป็นกระบี่เทพสีเขียวคู่หนึ่งทันที ไขว้พาดกลางอากาศส่งเสียงกังวาน พุ่งสังหารไปทางหลินสวิน

ทุกคนต่างตกใจ ขณะนี้ศึกใหญ่กำลังจะปะทุขึ้นแล้ว!

แค่เหลือบตามองก็เผยลักษณ์ประหลาดชวนประหวั่นเช่นนี้ออกมา กระบี่เทพไขว้ตัดสลับกัน แฝงพลังสังหารน่าหวาดกลัว น่าตกตะลึงอย่างยิ่ง

“เนตรมรรคแสงทมิฬ!” มีคนตกตะลึง

นี่คือยอดพรสวรรค์ติดตัวแต่กำเนิดอย่างหนึ่ง ใครที่ได้ครอบครองล้วนเป็นอัจฉริยะที่เกิดมาสืบทอดโชควาสนาทั้งสิ้น

คนมากมายต่างรู้ดีว่า ครั้งนี้เทพมารหลินเจอคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวยิ่งคนหนึ่งแล้ว!

โฮก!

กลางอากาศราวกับมีเสียงสะท้อนของเจินหลง สั่นสะเทือนจนในใจทุกคนระส่ำ เลือดลมตีกลับ

ก็เห็นใต้ฝ่าเท้าหลินสวินชือน้ำแข็งตัวหนึ่งแปลงเป็นเจินหลง ทะยานสู่ฟากฟ้าอย่างน่าเกรงขาม แผ่แสงมรรคทรงอานุภาพโหมกระหน่ำ กำจัดกระบี่เทพคู่นั้น

แล้วพุ่งตรงไปยังบุตรนรก!

ปึง!

ด้านหน้าบุตรนรกปรากฏแสงมรรคเยียบเย็นเร้นลับหลากสายรวมตัวเป็นหินสมบัติหนึ่ง ด้านบนสลักอักษรโบราณเรียบง่ายขนาดใหญ่ว่า ‘ไตรภพ’ ชั่วพริบตาก็พิฆาตเจินหลงที่โจมตีเข้ามาจนระเบิดเป็นละอองแสง

“ใต้เท้าไม่จำเป็นต้องออมมือ ฆ่ามันเลยขอรับ!”

ผู้แข็งแกร่งแดนนรกตะโกนขึ้นมาราวกับตนเป็นคนสู้ ด้วยกายใจพวกเขาจดจ่ออยู่กับการต่อสู้ สีหน้าจึงฮึกเหิมอย่างยิ่ง

ความรู้สึกของทุกคนที่อยู่ใกล้ถูกกระตุ้นตามไปด้วย กลั้นหายใจจดจ่อ จับจ้องอย่างตื่นเต้น

“หายไปสี่ปี เจ้าสามารถก้าวสู่ระดับอมตะเคราะห์ด่านสามได้ ดูท่าแล้วคงได้วาสนามาไม่น้อย เพียงแต่ในสายตาข้าก็ไม่เห็นจะเท่าไหร่!”

บุตรนรกโคจรพลังปราณ เงาร่างโฉบขึ้นไปบนอากาศ อานุภาพดั่งเทพนรกออกโจมตี เจือกลิ่นอายเยียบเย็นล้นฟ้า อานุภาพอัศจรรย์ครองพิภพพุ่งดิ่งไปทางหลินสวิน!

เวลานี้ฟ้าดินคืนสู่ความสงบ ทุกคนต่างปิดปาก เสียงอึกทึกในที่นั้นพลันหายไป ล้วนจดจ่ออยู่กับการต่อสู้

บุตรนรกออกโจมตี เผยอานุภาพอัศจรรย์หาใดเปรียบ ท่าทางเช่นนั้นทำให้สรรพสิ่งทั่วหล้าหม่นแสง เพียงพอจะสั่นสะเทือนใต้หล้า!

อีกด้านหนึ่งหลินสวินก็บุกโจมตีเช่นกัน

เดิมกลิ่นอายของเขาว่างเปล่าไร้มลทิน แต่ทันทีที่เคลื่อนไหวก็เหมือนเจินหลงจำศีลที่ออกจากหุบเหวลึกโดยพลัน ทั่วร่างส่งเสียงกัมปนาท ก่อให้เกิดอานุภาพแห่งฟ้าดิน แสงมรรคไร้จำกัด

ตู้ม!

ทั้งสองปะทะกันราวสุริยันจันทราประจัญบาน คล้ายการต่อสู้ของเทพมาร ห้วงอากาศในรัศมีพันจั้งแตกระเบิดทรุดตัวลงสนั่นในชั่วพริบตา

ทั้งที่นั้นเต็มไปด้วยแสงมรรคเจิดจ้า ทุกหนแห่งคือไอสังหารโหมกระหน่ำ พลังทำลายรุนแรงกวาดล้างฟ้าดิน

ผู้แข็งแกร่งมากมายร้องเสียงหลงรีบถอยหลบ ดวงตาพลันแสบแปลบ การปะทะครั้งนี้ช่างสะเทือนใต้หล้า อยู่เหนือความคาดหมาย

แสงมรรคเยียบเย็นนั่นของบุตรนรกราวแดนชำระบาป ฆ่าฟันกลางฟ้าดิน

ส่วนพลังของหลินสวินก็เหมือนเจินหลงออกจากเหวลึก