Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1275

ก่อนหน้านี้ตอนที่เพิ่งเจอหลินสวิน หยางเทียนฉีประหลาดใจมาก และดีใจมาก ราวกับศัตรูที่ไม่เจอกันมานานได้พบกันบนทางคับแคบนี้

เขาถึงขั้นตัดสินใจแล้วว่า ไม่ว่าอย่างไรครั้งนี้ก็ต้องฆ่าหลินสวิน กำจัดหนามในใจนี่ซะ

แต่ตอนที่เห็นความพ่ายแพ้อย่างน่าอนาถของเซวียจื้อเสียน กลับประหนึ่งถูกสาดน้ำเย็น ทำให้ความดีใจของเขาดับสลายไป แข็งทื่อไปทั้งตัว ถูกความตะลึงที่ไม่สามารถอธิบายได้แทนที่

ทั้งตัวดูแย่ไปหมดแล้ว

เมื่อเทียบกันแล้วพลังต่อสู้ของเขาแม้ไม่ด้อยกว่าเซวียจื้อเสียน แต่ก็ไม่ได้สูงส่งกว่าขนาดไหน

นี่จะสู้อย่างไร

แต่หยางเทียนฉีกลับจำต้องลงมือ เพราะเซวียจื้อเสียนจนตรอกแล้ว

ทว่าเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง หยางเทียนฉีตัดสินใจว่า พอช่วยเซวียจื้อเสียนได้ก็จะถอยทันที!

นี่เป็นการตัดสินใจที่น่าอายที่สุดอย่างหนึ่ง

ที่น่าเสียดายคือ หลินสวินไม่คิดจะให้โอกาสเขา

ตูม!

ปราณกระบี่ที่ราวกับห้อทะยานพุ่งเข้ามา ถูกหลินสวินสลายเพียงแค่ยกมือ และตัวเขาก็โฉบพุ่งไปทางหยางเทียนฉีตั้งนานแล้ว

ความเร็วนั้นทำให้หยางเทียนฉีตั้งตัวไม่ติด

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปฉับพลัน จำต้องต่อต้านอย่างสุดความสามารถ

จากนั้นในที่สุดหยางเทียนฉีก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่ถูกกำราบอย่างสิ้นเชิง

ไม่ว่าเขาจะใช้วิธีที่แข็งแกร่งเพียงใด งัดสมบัติที่ร้ายกาจแค่ไหนออกมา ล้วนถูกหลินสวินสลายไปทั้งหมด กำราบอย่างแข็งกร้าว

ความรู้สึกเช่นนี้ราวกับแมลงเม่าเขย่าต้นไม้!

ไม่สามารถอธิบายสภาวะจิตของหยางเทียนฉีได้แล้ว เขาในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ตั้งแต่แวบแรกที่เห็นหลินสวินก็ดูถูกและต่อต้านอย่างที่สุดแล้ว

ต่อให้เมื่อครู่รู้ว่าไม่อาจเอาหลินสวินไปเทียบกับก่อนหน้านี้ได้แล้ว เขาก็ยังรักษาความเย่อหยิ่งและย่ามใจของยักษ์ใหญ่อมตะเคราะห์คนหนึ่งไว้ได้

แต่ตอนนี้ การดูถูก ต่อต้าน ความเย่อหยิ่ง ย่ามใจทั้งหมด ล้วนถูกทำลายบดขยี้และเหยียบย่ำอย่างรุนแรง!

สีหน้าเขาเปลี่ยนเป็นคล้ำเขียว ตื่นตะลึงเดือดดาลดวงตาถลน เผ้าผมยุ่งเหยิง เหมือนสัตว์ร้ายที่จนตรอก ไม่มีที่ถอย

ยังเหลือสภาพของยักษ์ใหญ่อมตะเคราะห์ซะที่ไหน

ตูม!

ปล่อยออกไปอีกหมัด หยางเทียนฉีกระอักเลือด ผมยาวสีเขียวอ่อนยุ่งเหยิง กล้ามเนื้อทั่วตัวล้วนกำลังสั่นระริกและกระตุก

เขาบาดเจ็บสาหัสแล้ว อย่าว่าแต่ช่วยเซวียจื้อเสียน ตัวเองยังเอาตัวไม่รอด!

ห่างออกไป ทุกคนเงียบกริบ อึ้งงันอยู่กับที่ ในใจตกตะลึง ใครจะกล้าเชื่อว่ายักษ์ใหญ่อมตะเคราะห์สองคนที่มาจากลัทธิไร้สวรรค์แดนเร้นอริยะ กลับทยอยถูกหลินสวินกำราบอย่างราบคาบ

และดูท่าทีของหลินสวิน นิ่งเฉยตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่เปลืองแรงเลยสักนิด!

“ขยะอีกคน!”

นกทมิฬวิจารณ์ ยิ่งรู้สึกเย่อหยิ่ง ดูถูกหยางเทียนฉีอย่างมาก เมื่อครู่นี้ยังอวดดีขนาดนั้น แต่ตอนนี้ถูกโจมตีจนแทบจะลุกเข่าลงพื้นแล้ว!

ในเวลาเดียวกันมันก็สังเกตเห็นอย่าฉับไวว่า หลายวันที่ไม่ได้เจอกันเพราะถูกขังอยู่ในแดนแห่งความตาย พลังต่อสู้ของหลินสวินก็เกิดการเปลี่ยนแปลงราวถอดรยางค์เปลี่ยนกระดูก

พลังปราณไม่ได้ยกระดับขึ้นแท้ๆ แต่พลังต่อสู้กับแข็งแกร่งกว่าที่ผ่านมาช่วงใหญ่!

‘เจ้าหมอนี่ต้องได้รับผลประโยชน์ไม่น้อยแน่’ นกทมิฬแอบพึมพำ

ปัง!

ไม่นานหยางเทียนฉีก็อาบเลือดทั้งตัว ถูกโจมตีร่วงลงจากชั้นเมฆ ร่างกระแทกลงพื้น หมอบกับพื้นเหมือนคางคกตัว น่าอนาถจนทนมองไม่ได้

บนยานสำเภาสีฟ้าคราม หญิงสาวงดงามคนนั้นอึ้งงัน ใบหน้าซีดเซียว ฟันกระทบกัยดังกึกๆ

หากไม่ใช่เพราะเห็นกับตา คงไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าเทพมารหลินในตอนนี้น่ากลัวเพียงใด!

นึกถึงเมื่อครู่นี้ พวกเขาขวางทางบุคคลที่น่ากลัวเช่นนี้ หมายจะให้อีกฝ่ายมอบวาสนาในตัวแต่โดยดี นางพลันมีความรู้สึกพังทลายขึ้นมา

แต่นางยังไม่ได้พังทลาย เป็นหยางเทียนฉีที่พังทลายไปก่อน

เขาตัวสั่นลุกขึ้นมา เอ่ยด้วยสีหน้าหวั่นหวาดไม่มั่นคง “หลินสวินเห็นแก่ศิษย์น้องเยวี่ย ปล่อยพวกเราสักครั้งได้หรือไม่”

ร้องขอชีวิตแล้ว!

ห่างออกไปในใจทุกคนต่างหนาวเหน็บ

คำพูดร้องขอของยักษ์ใหญ่อมตะเคราะห์คนหนึ่ง ดูเหลือเชื่อมากมาย แต่ก็เพราะเหตุนี้จึงยิ่งแสดงให้เห็นถึงความน่ากลัวของหลินสวิน

เซวียจื้อเสียนกับหยางเทียนฉีแข็งแกร่งไม่มากพอหรือไอรีนโนเวล

ไม่!

เป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าพวกเขา และแข็งแกร่งกว่าไม่ใช่เพียงเล็กน้อย!

นี่ถึงจะเรียกว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน

“จบแล้ว”

หลินสวินนิ่งสงบมาก

เสียงพรูดดังขึ้นคราหนึ่ง ศีรษะของหยางเทียนฉีหลุดออกจากบ่า บุคคลพลิกฟ้าคนหนึ่งหล่นร่วงลงง่ายๆ เช่นนี้

ก่อนตายเขาเบิกตาโพลงราวกับยากจะเชื่อ

ที่น่าเสียดายคือหยางเทียนฉีไม่รู้ว่า หากในตอนแรกเขาเห็นแก่หน้าเยวี่ยไฉ่เวยสักหน่อย จุดจบคงไม่มีทางมาถึงขั้นนี้แน่

ทั้งหมดนี้พูดได้เพียงว่าเป็นการหาเรื่องใส่ตัว

บนพื้นเซวียจื้อเสียนราวกับได้รับการกระตุ้นอย่างรุนแรง พุ่งตัวขึ้นหนีห่างออกไป

ฟุ่บ!

ดาบหักโฉบออกไป เฉือนศีรษะของเขาลง พบจุดจบแบบเดียวกับหยางเทียนฉี

ในที่นั้นพลันเงียบเชียบอย่างที่สุด มีเพียงกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้ง

บนยานสำเภาสีฟ้าคราม สาวงามคนนั้นนิ่งอึ้งไปหมดแล้ว สีหน้าซีดเซียวแทบโปร่งใส

“โหดร้ายหรือ”

หลินสวินเงยสายตาขึ้นมอง

สาวงามสั่นไปทั้งตัว เสียงฟันกระทบดังกึกๆ ส่ายหน้าพูดว่า “ปะ… เป็นพวกเขาที่ขวางทางปล้นชิง หาเรื่องใส่ตัว”