Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1366

หลังออกจากเผ่าทอเมฆา เยี่ยเฟยเหิงยิ่งคิดก็ยิ่งยินดีปรีดา คนผู้นั้นเป็นถึงเทพมารหลินที่ฆ่าคนตาไม่กะพริบเชียวนะ ถึงกับให้อภัยตนได้!

นี่ทำให้เยี่ยเฟยเหิงรู้สึกเหมือนเก็บเอาชีวิตกลับมาได้ครั้งหนึ่ง

ส่วนเรื่องแค้น เขาแค้นอยู่แล้ว แต่ไม่ได้แค้นหลินสวิน

“เซี่ยงเซ่าถิง ข้าไม่สนว่าเป้าหมายที่พวกเจ้าบังคับแต่งงานคือเหตุผลกลใด แต่คราวนี้เพราะพวกเจ้า กลับทำให้ข้าเกือบหมักบ่มความแค้นชั่วนิรันดร์ เรื่องนี้จะไม่จบลงเท่านี้แน่!”

เยี่ยเฟยเหิงเสียงเหี้ยมเกรียม พอพูดจบก็จากไปอย่างรวดเร็ว คร้านจะมองเซี่ยงเซ่าถิงอีก

ในใจเขาถึงกับตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะหาโอกาสจัดการเผ่ากระจิบลำนำทองนี้เสียหน่อย อาศัยสิ่งนี้ก็ถือว่ารักษาหน้าเผ่าทอเมฆาไว้ได้ หากเทพมารหลินรู้เรื่องนี้เข้า คิดว่าต้องรับน้ำใจไว้แน่

เซี่ยงเซ่าถิงงุนงง ขวัญหนีดีฝ่อ

ที่จริงวันนี้เขามาเผ่าทอเมฆาเพื่อบังคับแต่งงาน เดิมทีคิดว่ามีเยี่ยเฟยเหิงเป็นที่พึ่งก็จะบรรลุเป้าหมายทุกอย่างโดยง่ายดาย

จะคิดได้อย่างไรว่าตอนนี้กลับตกอยู่ในสภาพนี้!

วันนั้นหลังจากเซี่ยงเซ่าถิงกลับเผ่าแล้วก็ไม่กล้าปิดบัง พูดเรื่องนี้ออกมา พลันก่อให้เกิดแรงสั่นสะเทือนไปทั้งเผ่ากระจิบลำนำทอง

“อะไรนะ เทพมารหลินหรือ!”

“เป็นไปไม่ได้หรอก เผ่าทอเมฆาของพวกเขาตกต่ำลงไปกี่ปีแล้ว จะมีความสัมพันธ์กับคนร้ายกาจแห่งยุคอย่างเทพมารหลินได้อย่างไร”

“จบแล้ว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องล่วงเกินเทพมารหลิน ยังล่วงเกินตระกูลเยี่ยโดยสมบูรณ์…”

เสียงร้องตกตะลึงต่างๆ ดังขึ้น เศร้าหมองอึมครึมไปทั่วทั้งเผ่ากระจิบลำนำทอง

มีเพียงหัวหน้าเผ่าเซี่ยงหวาเจิ้นที่ไม่พูดสักคำ

เขารีบร้อนออกไป พอมาถึงในเขตหวงห้ามของเผ่าที่นั่นก็มีแขกคนหนึ่งกำลังรออยู่

“ผู้อาวุโส การใหญ่ไม่สู้ดีเสียแล้ว การเคลื่อนไหว… ล้มเหลวแล้ว”

เซี่ยงหวาเจิ้นทรมานและห่อเหี่ยวใจ

ชายชราผมเผ้าเป็นระเบียบ ดวงตาดุจดวงอาทิตย์โชติช่วงผู้หนึ่งนั่งขัดสมาธิเงียบๆ อยู่ตรงนั้น เมื่อได้ยินดังนี้ก็นิ่วหน้าพูดอย่างอดไม่ได้ว่า “ตามแผนของข้า การไปเอาอาภรณ์สวรรค์ปีกดาราจากเผ่าทอเมฆา ย่อมไม่เปลืองแรงมากมาย จะเกิดเหตุไม่คาดฝันได้อย่างไร”

แม้เสียงสงบนิ่ง แต่กลับมีความโกรธเคืองที่กดข่มไว้ไม่อยู่

เซี่ยงหวาเจิ้นจิตใจสั่นระรัว รีบเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ทั้งหมด

“หลินสวิน… เจ้าเด็กนี่อีกแล้ว… ฆ่าอวิ๋นชิ่งไป๋ไป ทำลายแผนใหญ่ของข้า ตอนนี้ยังกล้ามาทำลายการเคลื่อนไหวที่ข้าจะกลับคืนบ้านเกิดเสียได้!”

ดวงตาของชายชราฉายวาวโรจน์น่าหวาดหวั่น ทั้งจิตสังหารในส่วนลึกของจิตใจก็กำลังจะคุมไม่อยู่

หากเหมิงชิวจิ้งยังอยู่ จะต้องจำได้ว่าชายชราผู้นี้ก็คือกึ่งจักรพรรดิปาฉี บุคคลน่ากลัวผู้มาจาก ‘ทะเลดารามืด’ ในดินแดนโบราณยอดหยิน

‘น่าชังนัก ข้าไม่สามารถลงมือภายใต้พลังกฎระเบียบของดินแดนรกร้างโบราณแห่งนี้ หาไม่แล้วหากเผยพลังทั้งหมด จะต้องดึงดูดความสนใจของคนร้ายกาจแห่งยุคนี้พวกนั้นแน่’

ปาฉีรำพึงในใจ ความไม่ยินยอมและเคียดแค้นเต็มอก

คราวก่อนแผนใหญ่ที่เขาทุ่มเทจิตใจมานานปีถูกทำลายลงเพราะความตายของอวิ๋นชิ่งไป๋ ทำให้เขาโกรธจนแทบคลั่ง

ภายในใจเขายิ่งแค้นหลินสวินที่เป็นตัวการก่อเรื่องเข้ากระดูกดำแล้ว

ตอนนี้เขาจำศีลอยู่ที่เผ่ากระจิบลำนำทอง เดิมทีคิดจะใช้แผนช่วงชิงอาภรณ์สวรรค์ปีกดาราไป แล้วอาศัยสิ่งนี้ออกจากดินแดนรกร้างโบราณ

จะคิดได้อย่างไรว่าจะถูกหลินสวินทำลายลงอีกแล้ว!

ในชั่วขณะเดียว ด้วยจิตใจอันลุ่มลึกของปาฉียังไม่อาจควบคุมความรู้สึกไว้ได้อยู่บ้าง ถูกเจ้าคนรุ่นเยาว์ที่เหมือนมดคนหนึ่งทำลายแผนการสองครั้งติดต่อกัน เรื่องนี้ทนไม่ได้จริงๆ

“ผู้อาวุโส ตอนนี้เพราะเผ่าข้าช่วยท่านกระทำการ จึงล่วงเกินเทพมารหลินและตระกูลเยี่ยโดยสมบูรณ์ ท่าน… ออกหน้าช่วยพวกเราคลี่คลายสักหน่อยได้หรือไม่”

เซี่ยงหวาเจิ้นเอ่ยถามด้วยเสียงสั่นเครือ

ชายชราเบื้องหน้าคนนี้ปรากฏตัวขึ้นกะทันหันเมื่อหนึ่งเดือนก่อน บอกว่าขอเพียงช่วยเขาจัดการเรื่องหนึ่ง ก็จะมอบโอกาสเปลี่ยนแปลงโชคชะตาให้แก่พวกเขาเผ่ากระจิบลำนำทอง

แต่จะคิดได้อย่างไรว่าไม่เพียงแผนการล้มเหลว ขนาดสถานการณ์ของเผ่าพวกเขายังวิกฤต

“ไอ้โง่ ทำเสียการหมดแล้วยังคิดจะขอให้ข้าลงมืออีกหรือ ไม่ดูเสียบ้างว่าเจ้ามันนับเป็นตัวอะไร!”

ขณะนี้ปาฉีแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาหาใดเทียบ เผยให้เห็นความดูถูกวางตัวเหนือผู้อื่นอย่างที่สุด

เซี่ยงหวาเจิ้นหน้าเปลี่ยนสียกใหญ่ ทั้งโกรธทั้งอายยากทานทน

“เรื่องนี้เป็นเจ้าทำเอง ไม่เกี่ยวกับข้า เผ่าของพวกเจ้าตกต่ำลงมาถึงขั้นนี้ เป็นการทำตัวเองทั้งนั้น”

ปาฉีพูดจบก็ทะยานลอยจากไป

“ผู้อาวุโส ท่านจะจากไปเช่นนี้ไม่ได้นะ”

เซี่ยงหวาเจิ้นลุกลี้ลุกลนนัก แต่พอจะรีบตามไป จะยังมีเงาของปาฉีได้อย่างไร

ชั่วขณะนั้นเซี่ยงหวาเจิ้นหมดอาลัยตายอยากโดยสมบูรณ์ ในใจก็มีสองคำปรากฏขึ้นเช่นเดียวกับเซี่ยงเซ่าถิง…

จบแล้ว

……

‘หลินสวิน… หลินสวิน…’

เงาร่างของปาฉีเคลื่อนที่เดินทางไปกลางฟ้าดินอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักก็เห็นอาณาเขตที่เผ่าทอเมฆาพำนักอยู่ลิบๆ

‘ทำลายการใหญ่ของข้าสองครั้ง ถ้ามดอย่างเจ้าไม่ตาย ข้าจะยินยอมจากไปได้อย่างไร และมีแต่ฆ่าเจ้า ล้างบางเผ่าทอเมฆา ถึงอาจจะเอาอาภรณ์สวรรค์ปีกดารากลับมาได้กระมัง’

ในใจปาฉีมีไฟโทสะแผดเผาถาโถม

เขาเป็นกึ่งจักรพรรดิคนหนึ่ง แม้แต่ระดับอริยะยังไม่อยู่ในสายตา แต่กลับแพ้พ่ายให้คนรุ่นเยาว์ระดับอมตะเคราะห์คนหนึ่งอย่างหลินสวินสองครั้งติด นี่ทำให้เขาไม่อาจทนได้

‘ขอเพียงชิงทำทุกอย่างให้เสร็จก่อนถูกพวกร้ายกาจในยุคปัจจุบันพวกนั้นสังเกตเห็น คงพอให้ข้าอาศัยอาภรณ์สวรรค์ปีกดาราจากไปได้แล้ว…’

ปาฉีประมาณการเงียบๆ ในใจมาครู่ใหญ่แล้ว ในที่สุดแววเย็นเยียบไหวเคลื่อนในดวงตา ทำตัดสินใจ

ตูม!

พลังจิตรับรู้น่าหวาดหวั่นเคลื่อนออกมาจากร่างของปาฉี พุ่งเข้าไปในอาณาเขตที่เผ่าทอเมฆาพำนักอยู่ผ่านอากาศ

ชั่วพริบตาเขาก็จับเป้าที่เงาร่างของหลินสวินได้! ไอลีนโนเวล

หลินสวินกำลังได้รับการปรนนิบัติอย่างใหญ่โตจากเหล่าผู้แข็งแกร่งเผ่าทอเมฆาในห้องโถงหนึ่ง บรรยากาศครึกครื้นนัก สีหน้าของแต่ละคนต่างเจือไปด้วยความเคารพ

ยามปาฉีเห็นภาพนี้เข้า ก็จุดฉนวนให้ไฟโทสะและความแค้นในใจเขาโดยสมบูรณ์

“ตาย!”