Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1444

“ไม่เคยมีใครกล้าข่มขู่และดูแคลนพวกเรามาก่อน ต้องสังหารคนผู้นี้!”

ราชันต่างเผ่าคนหนึ่งเอ่ยเสียงเยียบเย็น ตะโกนเดือดดาล

ครานี้เป็นชายหนุ่มผมเทาคนหนึ่ง เขาแข็งแกร่งยิ่ง สถานะดูไม่ธรรมดาอย่างเห็นได้ชัด สายตาไม่น้อยที่มองเขาล้วนเจือแววเกรงกลัวและเคารพยำเกรง

อันฮว่าเทียน ทายาทเผ่าเหยี่ยวมังกร!

ผู้แข็งแกร่งน่าสะพรึงที่ไต่เต้าขึ้นอันดับที่สี่ในกระดานพลังต่อสู้หมื่นเผ่า

“หากเปลี่ยนเป็นข้าลงสนาม ไอ้หมอนี่ต้องตายแน่”

ข่งซิ่วสีหน้ามืดทะมึน ไอสังหารเดือดพล่าน

สำหรับเรื่องนี้หลินสวินทำเหมือนไม่รู้ไม่เห็น หรืออาจกล่าวได้ว่าไม่อยู่ในสายตาเลยก็ได้ กล่าวว่า “ต่อไป”

ยังคงเป็นสองคำนี้เช่นเดิม แต่กลับเปี่ยมด้วยแววเหยียดหยัน

สิ่งนี้ทำเอาผู้แข็งแกร่งพันธมิตรหมื่นเผ่าโกรธจนกัดฟันกรอด แต่ละคนนัยน์ตาฉายแววคุกรุ่น เพลิงโทสะปะทุทบทวี กลิ่นอายชวนสยอง

ฝ่ายค่ายจักรวรรดิต่างถอนหายใจยาว รู้สึกผ่อนคลายทั่วร่าง สะใจสุดๆ!

ตั้งแต่เริ่มต่อสู้จนถึงตอนนี้ ฝ่ายจักรวรรดิประสบเคราะห์ไม่หยุด บุคคลชั้นยอดล้มตายคนแล้วคนเล่า บรรยากาศหดหู่โหวงเหวง เหมือนดั่งมีก้อนจุกในใจ

เวลานี้หลินสวินชนะสองครั้งติด อานุภาพยิ่งยงกวาดล้างความเสื่อมถอยในคราเดียว ทำให้เลือดระอุเดือดปะทุ

“ข้าจะไปฆ่าเขา”

ท่ามกลางเสียงราบเรียบเยียบเย็น เงาอรชรสูงเพรียวสายหนึ่งย่างก้าวออกมาจากฝั่งค่ายพันธมิตรหมื่นเผ่า ทันทีที่ปรากฏตัวก็ทำให้บรรยากาศทั่วลานเงียบกริบ ดึงดูดสายตาทุกคู่

เมิ่งเหลียนชิง เผ่าหงส์หิรัณย์!

นางสวมชุดกระโปรงสีทอง ชายอาภรณ์โบกพลิ้ว ทั่วร่างเปล่งแสงทองแสบตา ราวกับเทพธิดาที่เยื้องย่างออกมาจากป่าเซียนมาเยือนโลกหล้า

“ฆ่าเขาซะ!”

ฝ่ายพันธมิตรหมื่นเผ่าฮึกเหิม ร้องตะโกนเสียงดังลั่น ส่งกำลังใจให้เมิ่งเหลียนชิง

นัยน์ตาดำของหลินสวินหรี่ลง สัมผัสได้ว่าบนตัวหญิงสาวคนนี้มีกลิ่นอายเฉพาะตัว เหมือนจะมีปราณแค่ระดับอมตะเคราะห์ด่านเก้า แต่ภายในร่างของนางกลับประหนึ่งมีสัตว์ร้ายอำมหิตน่าสะพรึงจำศีลอยู่

พร้อมๆ กับการก้าวย่างของนาง ฟ้าดินสั่นโคลงส่งเสียงก้องกระหึ่ม หินผาละแวกสนามประลองล้วนแตกสลายกลายเป็นผุยผง ห้วงอากาศปั่นป่วน

ผิวหนังของนางปกคลุมด้วยรัศมีเทพสีทองดั่งมายาชั้นหนึ่ง สว่างไสวไหลเวียน ตระการตาหาใดเปรียบ

“ปีนั้นบนยอดคีรีแห่งดวงกมล ข้าประมาณไปหน่อยถึงได้พ่ายแพ้ภายใต้เงื้อมมือเจ้า แต่ครั้งนี้… จะไม่เป็นเช่นนั้นแล้ว”

เสียงของเมิ่งเหลียนชิงเยียบเย็น กลิ่นอายที่แผ่ออกมาก็ชวนสะท้านหาใดเปรียบเช่นกัน

ทุกคนในค่ายจักรวรรดิต่างกลั้นหายใจ หน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย แม้แต่หลี่ตู๋สิงก็ยังเผยท่าทางเคร่งขรึม

ในการจัดอันดับพลังต่อสู้ของพันธมิตรหมื่นเผ่า เมิ่งเหลียนชิงครองตำแหน่งที่หนึ่งและที่สองอย่างมั่นคง ผลัดกันขึ้นลงกับหนิวทุนเทียนเสมอมา

ธิดาเทพจากเผ่าหงส์หิรัณย์คนนี้ไม่เพียงพลังต่อสู้แกร่งกล้า พลังที่ครอบครองยังน่ากลัวอย่างที่สุด

“ปีนั้นพวกเจ้าร่วมมือกันหลายคนก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า นับประสาอะไรกับตอนนี้”

หลินสวินสีหน้าเรียบเฉย นัยน์ตาดำยิ่งลุ่มลึกเยียบเย็นมากขึ้นเรื่อยๆ

ในสายตาคนอื่น เมิ่งเหลียนชิงเป็นหญิงสาวที่เลอโฉมบุคลิกสะท้านโลกคนหนึ่ง ได้แต่มองไกลๆ ไม่อาจคว้ามาเชยชม แต่ในสายตาหลินสวิน นางมีแค่สถานะเดียวนั่นคือ…

ศัตรู!

“เจ้าบ้าเกินไปแล้ว จะต้องพ่ายสถานเดียว”

ขณะเมิ่งเหลียนชิงเอ่ยวาจาก็ก้าวขึ้นมา แขนเสื้อสีทองโบกสะบัด เมื่อคลี่ออกประกายแสงเทพสีทองแถบหนึ่งโฉบพุ่งออกมา ปกคลุมไปทางหลินสวิน

นางเหิมหาญและเชื่อมั่นยิ่ง ยามแขนเสื้อโบกไสว แสงมรรคไหลเวียน อร่ามเรื่อดั่งริ้วอรุณ ในแขนเสื้อซุกซ่อนจักรวาล แฝงพลังน่ากลัวเอาไว้

สีหน้าหลินสวินยังคงเรียบเฉยเช่นเดิม ย่างเท้าก้าวออกมา ระหว่างที่สองแขนเคลื่อนขยับ พลังหลอมกายแปรเปลี่ยนเป็นประทับรบสายแล้วสายเล่าหลอมรวมอยู่กลางอากาศ

นี่คือประทับรบมายาพิสุทธิ์ที่ใช้คู่กับกลั่นหลอมกับวิชาร่างอริยะเก้าพิสุทธิ์ ใช้พลังกายเป็นรากฐาน ประทับรบแต่ละอันล้วนมีอานุภาพสยบจักรวาล ขับไล่เทพผีให้หวาดผวา

เพียงชั่วอึดใจเท่านั้นการบุกโจมตีของเมิ่งเหลียนชิงก็ถูกซัดเป็นจุณ อานุภาพโจมตีของนางก็ถูกสกัดกั้นเช่นเดียวกัน

“หืม?”

นัยน์ตาใสกระจ่างของเมิ่งเหลียนชิงนิ่งแข็ง นางมีต้นทุนให้ลำพองตน อำนาจบารมีไพศาลดั่งเทพธิดามาเยือนโลก มั่นใจว่าจะสามารถเอาชนะศัตรูทุกคนที่อยู่ในระดับเดียวกันได้

และในความคิดของนาง ถึงแม้พลังหลอมกายของหลินสวินจะแข็งแกร่ง แต่สุดท้ายก็อยู่แค่ระดับอมตะเคราะห์ด่านเจ็ดเท่านั้น ยังห่างกับตนถึงสองระดับ

เพราะฉะนั้นนางจึงมั่นใจกับเรื่องนี้เต็มที่

ไหนเลยจะคาดคิดว่าทันทีที่เริ่มต่อสู่ อานุภาพการโจมตีของนางก็ถูกสกัดเสียแล้ว!

“ก็มีฝีมืออยู่บ้าง” กลางฝ่ามือเมิ่งเหลียนชิงปรากฏลายสลักสีทองแปลกพิสดาร นั่นคือพลังสายเลือดโดยกำเนิดอย่างหนึ่ง

ชิ้ง!

ชั่วอึดใจลวดลายสีทองนั้นก็โฉบพุ่ง แปรเปลี่ยนเป็นกระบี่เทพสีทองเล่มหนึ่งพาดขวางกลางฝ่ามือเมิ่งเหลียนชิง คมกริบชวนสยอง ไอสังหารพุ่งเสียดฟ้า!

กระบี่อัฐิหงส์หิรัณย์!

นี่คือสมบัติประจำเผ่าหงส์หิรัณย์ ใช้พลังสายเลือดต้นกำเนิดฟูมฟักออกมา มีอานุภาพอัศจรรย์สุดหยั่ง

สิ่งนี้ทำให้ทุกคนต่างตกตะลึง กระบี่อัฐิหงส์หิรัณย์นั้นคมกริบอย่างที่สุด ลำแสงน่าสะพรึง สามารถเสียบทะลวงสรรพชีวิต

ขนาดหลินสวินยังนึกแปลกใจอยู่บ้าง

ไม่ใช่กริ่งเกรง แต่คิดไม่ถึงว่าพลังพรสวรรค์ของเผ่าหงส์หิรัณย์จะถึงกับมีเอกลักษณ์และหายากเช่นนี้ ถึงขั้นสามารถแปลงกระบี่เทพที่สั่งสมพลังอภินิหารเล่มหนึ่งออกมาได้

เมื่อกระบี่อยู่ในมือ อานุภาพของเมิ่งเหลียนชิงก็เปลี่ยนไปฉับพลัน กร้าวแกร่งไร้เทียมทาน รอบกายนางราวกับรายล้อมด้วยปราณกระบี่นับไม่ถ้วนส่งเสียงชิ้งๆ แสบแก้วหู สำแดงไอพิฆาตเสียดฟ้าออกมา

ภาพเช่นนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว ให้ความรู้สึกขึงขังที่ไม่อาจต้านทานแก่ผู้คน

“เฉือน!”

เมื่อเมิ่งเหลียนชิงคิด ธารปราณกระบี่สีทองอร่ามทอดยาวสายหนึ่งพุ่งขวางอากาศ ราวกับมีปราณกระบี่นับพันหมื่นพลุ่งพล่านอยู่ในนั้น พลิกม้วนแน่นขนัด ครอบฟ้าคลุมดิน

เสียงร้องตกใจดังขึ้นในลานพักหนึ่ง หัวใจผู้คนมากมายต่างห้อยต่องแต่ง

ฝ่ายพันธมิตรหมื่นเผ่าส่งเสียงร้องอุทานออกมาระลอกหนึ่ง!

ฟึ่บ!

ร่างกายทั้งบนล่างของหลินสวินปรากฏรุ้งเทพสีใสเป็นสายๆ ออกมาฉับพลัน แสงมรรคต้นพิสุทธิ์ หยกพิสุทธิ์ ยอดพิสุทธิ์ วิญญาณพิสุทธิ์ แรกพิสุทธิ์ มายาพิสุทธิ์ต่างเรียงรายพรั่งพรูออกมา

เมื่อพินิจโดยละเอียด ผิวกายของหลินสวินล้วนเปล่งแสง พ่นรัศมีมรรค!

แสงมรรคทั้งหมดกลายเป็นเหวลึกโคจรรอบตัวหลินสวิน

ครึ่กๆ!