Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1488

พรูด!

ลั่งเชียนเหิงรู้สึกเพียงร่างกายปวดแปลบ ริมฝีปากกระอักเลือด

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างสมบูรณ์แล้ว คาดไม่ถึงโดยสิ้นเชิงว่าการโจมตีนี้ของหลินสวินจะน่ากลัวเช่นนี้

ประทับปี้อั้นที่ใหญ่มหึมานั้นราวมั่นคงไม่เสื่อมสูญ พลังกฎเกณฑ์ที่อัดแน่นก็สั่นสะเทือนใต้หล้า แข็งแกร่งอย่างไม่อาจจินตนาการได้

ตูม…

ในที่สุดยามประทับปี้อั้นแตกระเบิด ร่างของลั่งเชียนเหิงก็ซวนเซ เกือบจะถูกซัดร่วงกลางอากาศ ดูน่าอนาถหาใดเปรียบ

ในที่นั้นละอองแสงตลบอบอวล

นอกลานก็เงียบสงัดไปทั้งแถบ

ผู้คนนับไม่ถ้วนกำลังสูดหายใจเย็นเยียบ สีหน้าตื่นตระหนก

กระบวนท่าแรก พลังที่หลินสวินเผยให้เห็นเกิดเป็นภาพกดกำราบ ไม่ว่าลั่งเชียนเหิงจะปะทะอย่างไร สุดท้ายก็ถูกทำให้บาดเจ็บ!

ต้องรู้ว่าในบุคคลขอบเขตมกุฎระดับอมตะเคราะห์ด่านเก้า ลั่งเชียนเหิงมีพลังที่เจิดจรัสและน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง มิฉะนั้นคงไม่มีทางดึงดูดความสนใจจากทั่วหล้าด้วยการประลองนี้ได้

แต่บุคคลชั้นยอดแห่งยุคคนหนึ่งเช่นนี้ กลับเพลี่ยงพล้ำในกระบวนท่าแรก!

เวลานี้แม้แต่สัตว์ประหลาดเฒ่าพวกนั้นก็ยังตกใจจนดวงตาเบิกกว้าง ในความเข้าใจของพวกเขา ลั่งเชียนเหิงคือคนที่สามารถทำให้บุคคลขอบเขตมกุฎคนใดก็ตามให้ความสำคัญ ถึงขั้นทำให้หวาดกลัว

แต่ตอนนี้พลังที่หลินสวินเผยออกมากลับกำราบลั่งเชียนเหิงได้โดยตรง!

คนที่เข้าใจได้อย่างสุดซึ้งคือพวกองค์ชายเซ่าเฮ่าและเทพธิดารั่วอู่ พวกเขาล้วนก้าวเข้าสู่มกุฎมรรคา ด้วยเหตุนี้จึงรู้ดีว่าการที่หลินสวินเป็นฝ่ายได้เปรียบอย่างสิ้นเชิงในกระบวนท่าเดียว เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงแค่ไหน

เหวยหลิงเคออึ้งงันไปแล้ว

นางมาครานี้เดิมเพื่อให้กำลังใจหลินสวิน ไหนเลยจะคิดว่าไม่จำเป็นต้องให้กำลังใจแต่แรก

“เขาแข็งแกร่งมาก…” นางจิตใจเคลิบเคลิ้ม

ด้านมู่ไจซิง จู๋อิ้งเสวี่ยและแขกจากต่างดินแดนทั้งหมด สีหน้ายังแปลกใจไม่หยุดอยู่บ้าง

ก่อนหน้านี้จิตใต้สำนึกของพวกเขาดูถูกทุกคนในดินแดนรกร้างโบราณอย่างสิ้นเชิง มีความหยิ่งทระนงในศักดิ์ศรีที่สูงส่งเหนือผู้อื่น

ถึงขั้นที่ว่าก่อนเปิดศึก พวกเขายังโมโหกับคำว่า ‘สามกระบวนท่า’ ที่หลินสวินกล่าวออกมาเป็นอย่างยิ่ง คิดว่านี่คือการท้าทายศักดิ์ศรีของพวกเขา

แต่ตอนนี้พวกเขาทุกคนต่างบื้อใบ้

ต่อให้เป็นคนโง่เขลาอย่างไรก็รู้ว่า หลินสวินไม่ใช่คนที่บุคคลขอบเขตมกุฎทั่วไปสามารถเทียบได้อย่างสิ้นเชิง

ในความเงียบสงัดร่างของหลินสวินนิ่งไม่ไหวติง เพียงแต่สายตาที่มองไปยังลั่งเชียนเหิงกลับเผยแววปรามาสเสี้ยวหนึ่ง “ที่แท้เจ้าก็ไม่ได้ความยิ่งกว่าที่ข้าคิดไว้อยู่บ้าง”

ลั่งเชียนเหิงสีหน้าอึมครึมในชั่วขณะเดียว

กระบวนท่าแรกถูกทำให้บาดเจ็บ เดิมทีก็ทำให้เขาเสียหน้าอยู่แล้ว ตอนนี้ยังถูกหลินสวินเยาะเย้ยเช่นนี้อีก จึงพาให้โกรธจัดทันที

ทว่าหลินสวินไม่ใส่ใจเขาอีกแล้ว

“ทะยาน!”

มีเพียงคำเดียวที่หลุดจากปากของหลินสวิน

จากนั้นปราณกระบี่ไท่เสวียนสามพันสายทะยานขึ้นสู่ฟ้าดังสวบสาบราวกับรุ้งเทพที่หนาแน่น วิวัฒน์เป็นค่ายกลกระบี่แน่นหนา ลึกลับ เคร่งขรึมดุดันค่ายหนึ่ง

ทันทีที่ปรากฏฟ้าดินก็ถูกแหวกเป็นรอยแยกแคบยาวนับไม่ถ้วน เหมือนกับใยแมงมุมที่แตกระแหง

ทุกคนต่างมีความรู้สึกว่าถูกทำให้ตกตะลึง ในใจสั่นสะท้าน

นี่คือค่ายกลกระบี่อะไรกัน

ไม่ว่าจะเป็นผู้แข็งแกร่งของดินแดนรกร้างโบราณในที่นั้น หรือผู้มาเยือนจากต่างดินแดนเหล่านั้น เวลานี้ล้วนกลั้นหายใจ จดจ่อแทบจะลืมหายใจ

“ฟัน!”

ค่ายกลกระบี่ราวเชื่อมจิต สำแดงลักษณ์ประหลาดอัศจรรย์ออกฟาดฟัน คล้ายผู้ฝึกกระบี่ไร้เทียมทานมากมายสร้างค่ายกลสังหารกลางอากาศ

“ทลาย!”

ลั่งเชียนเหิงสูดหายใจลึกทันที รอบกายพลันปรากฏประตูมารสามพันบาน ทุกบานประตูล้วนมีประทับของ ‘มาร’ ตนหนึ่ง

บ้างมีสามเศียรหกกร ใบหูมีอสรพิษเงินห้อยอยู่

บ้างเท้าเหยียบเพลิงมาร กลืนกินแสงดารา

บ้างยกภูผาสูงตระหง่านขว้างใส่ฟ้าดิน

ประตูมารแต่ละบานราวเชื่อมต่อไปยังแดนมารลี้ลับชวนประหวั่นแห่งหนึ่ง กลิ่นอายที่แผ่ออกมาพาให้ฟ้าดินปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายน่าหวาดกลัวชั้นหนึ่ง

แดนมารแปดร้อย!

นี่คืออภินิหารพรสวรรค์ของลั่งเชียนเหิง ยอดวิชาแห่งยุคที่ถูกอริยะมรรคมารนับไม่ถ้วนในดินแดนโบราณมารโลหิตกล่าวถึงอย่างเพลิดเพลิน เทิดทูนถึงที่สุดอย่างหนึ่ง

พวกจู๋อิ้งเสวี่ยยังหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าลั่งเชียนเหิงจะใช้ไพ่ตายในเวลานี้ แค่คิดก็รู้ว่าแรงกดดันที่การโจมตีนี้ของหลินสวินสร้างให้กับเขานั้นมากแค่ไหน

ตูม!

พูดแล้วเหมือนเนิ่นนาน แต่ความจริงนั้นรวดเร็วนัก ค่ายกลกระบี่และแดนมารแปดร้อยปะทะกัน เสียงกัมปนาทชวนประหวั่นที่ดังขึ้นทำให้แผ่นฟ้าราวกับจะทรุดลง

บุคคลสำคัญของสำนักกระบี่เทียมฟ้าคนหนึ่งปาดเหงื่อ หากไม่ใช่ว่าสำนักกระบี่เทียมฟ้าวางค่ายกลป้องกันไว้ใกล้หอหลอมจิตก่อนการประลองแล้วล่ะก็ แค่พลังทำลายล้างนี้ก็สามารถทำลายพื้นที่แถบนี้จนราบคาบได้ทั้งหมด!

ตูม! ครืน!

ค่ายกลกระบี่ที่ดุดันถือไพ่เหนือกว่า ซัดแดนมารแปดร้อยนั่นจนโอนเอนเซไปมา ส่งเสียงกัมปนาทอย่างต่อเนื่อง

เห็นว่าอภินิหารที่ตนภาคภูมิใจที่สุดได้ฝืนสกัดขวาง ทำให้นัยน์ตาของลั่งเชียนเหิงหดรัดไปวูบหนึ่ง

นี่เป็นไปได้อย่างไร

ในใจของลั่งเชียนเหิงพลิกม้วนไม่หยุด ที่น่ากลัวกว่าคือค่ายกลกระบี่ทึบแน่นวิวัฒน์เป็นสิ่งอัศจรรย์ไร้สิ้นสุด ปราณกระบี่แต่ละชั้นเหมือนย้ายเขาคว่ำสมุทร ทำให้แดนมารแปดร้อยของเขาใกล้จะพังทลาย

“ข้าไม่เชื่อ!”

ลั่งเชียนเหิงแผดเสียงคำราม อานุภาพของแดนมารแปดร้อยพลันยกระดับ ในความรางเลือนสามารถเห็นเงาร่างของเทพมารมากมายปรากฏขึ้นเย้ยฟ้าท้าดิน กำราบทั่วหล้า บดบังเวิ้งฟ้าจนสิ้น

พลังของทุกเงาร่างล้วนพอจะฉีกกระชากผู้แข็งแกร่งรุ่นเดียวกันทั่วไปในระดับอมตะเคราะห์ได้ แต่ภายใต้การฟาดฟันของปราณกระบี่ของหลินสวิน ไม่นานเงาร่างพวกนี้ก็ต้านไม่อยู่

ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!

ปราณกระบี่นั้นดุดันเกินไป เหมือนไม่มีสิ่งใดทำลายไม่ได้ มายาเทพมารมากมายถูกฉีกผ่าแหวกออกกลายเป็นไอมารพร่างพราวทั่วฟ้า