Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1537

แพะสองขาดินแดนรกร้างโบราณคนหนึ่ง กลับบุกสังหารมาถึงค่ายทัพใหญ่ของพวกเขา ปั่นป่วนจนพลิกฟ้าพลิกดิน ทำให้พวกเขาสูญเสียมกุฎอริยะกลุ่มหนึ่ง

ความอับอายและความแค้นนี้ จะไม่เอาคืนได้อย่างไร

ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!

มกุฎอริยะเหล่านี้ล้วนเดือดดาล ไอสังหารทะลวงฟ้า สะเทือนภูผาธาราทั่วทิศ

เนิ่นนานที่ความองอาจและเฉียบคมของหลินสวินถูกกำราบทั้งหมด!

นี่ทำให้รั่วอู่ไม่สบายใจขึ้นมา

ไม่ไหวจริงหรือ

นางถอนหายใจในใจ ว่ากันถึงแก่น แม้หลินสวินจะบรรลุมกุฎอริยะ ทั้งมีพลังต่อสู้โดดเด่น แต่ในการเคี่ยวกรำระดับอริยะ ถึงอย่างไรก็ยังตื้นเขิน การฝึกฝนไม่เพียงพอ

ไม่เช่นนี้เจ้าเฒ่าพวกนี้จะสามารถกำราบเขาได้อย่างไร

ในเมืองอารักษ์มรรคเสียงโห่ร้องด้วยความตื่นเต้นดังขึ้นระลอกหนึ่ง

ฝีมืออันแข็งแกร่งที่หลินสวินเผยออกมาก่อนหน้านี้ทำให้พวกเขาตะลึง หมดหวังและยากจะเชื่อ ไม่สามารถรับได้

แต่ตอนนี้พอเห็นหลินสวินถูกกำราบ พวกเขาจะไม่ตื่นเต้น ไม่ดีใจได้อย่างไร

ก็เหมือนการเห็นศัตรูยิ่งใหญ่กำลังจะถูกฆ่า มีความรู้สึกคาดหวัง ตื่นเต้นจนยากจะปกปิด

บนหอกำแพงเมือง ปี้เจี้ยนฉยงเองก็ถอนหายใจยาวเอ่ยว่า “สถานการณ์ได้ถูกกำหนดแล้ว เจ้าหนุ่มนี่ต้อให้มีปีกก็ยากโบยบิน!”

……

“สยบ!”

ชายหนุ่มชุดเพลิงคนหนึ่งตะโกน ถือทวนวงเดือนที่แสงเทพสีเขียวพันรอบฟันลงมา

เสียงเคร้งดังขึ้นคราหนึ่ง หลินสวินที่กำลังสกัดการจู่โจมอื่นๆ ไม่ทันตั้งตัว ถูกซัดถอยไปหลายก้าวติดกว่าจะทรงตัวได้

“ฟัน!”

อีกด้านหญิงชุดม่วงคนหนึ่งคว้าโอกาสนี้ ความเหี้ยมโหดแวบผ่านในดวงตา นางรอโอกาสนี้มานานมาแล้ว ฟันกระบี่นี้ออกมาอย่างไม่ลังเล

สีหน้าของรั่วอู่เปลี่ยนไปทันที

ปัง!

ด้านหลังหลินสวินปรากฏสัตว์เทพฟู่ซี่ตัวหนึ่ง เหมือนมีชีวิต แผ่กลิ่นอายอริยมรรค เข้าปะทะกับกระบี่ของอีกฝ่าย

ตูมโครม!

ในเสียงกึกก้องสะเทือนหู ร่างของหลินสวินดิ่งลงกะทันหัน รับไม่ไหวอีกต่อไป ทั้งร่างร่วงหล่นกลางอากาศ กระแทกใส่ร่องน้ำ

โชคดีที่ไม่ได้ประสบเคราะห์

ชั่วขณะนี้จิตใจที่แขวนลอยของรั่วอู่เพิ่งจะสงบลง มกุฎอริยะคนอื่นๆ ก็คว้าโอกาส ลงมือติดต่อกัน!

พวกนี้ล้วนเป็นถึงสัตว์ประหลาดเฒ่าที่มีชีวิตอยู่มาไม่รู้นานเท่าไหร่แล้ว ประสบการณ์การต่อสู้หลากหลายอย่างที่สุด ทุกการโจมตีล้วนสะเทือนฟ้าดิน น่าสะพรึงกลัวไร้ขอบเขต

หลินสวินเสียเปรียบ แม้มรรควิถีเหี้ยมหาญ รากฐานพลังโดดเด่น แต่เมื่อเผชิญกับการล้อมสังหารของมกุฎอริยะสิบกว่าคน ก็เหมือนต้านทานไม่ไหวอยู่บ้าง

จนสุดท้ายยิ่งถูกซัดจนกระอักเลือด!

มือหยกทั้งคู่ของรั่วอู่อดกำแน่นไม่ได้ กัดริมฝีปากแดงจนแตกแล้วยังไม่รู้สึกตัว ดวงตาคู่งามจับจ้องสนามรบ เตรียมพร้อมเข้าช่วยเต็มที่แล้ว

หลินสวินจะตายไม่ได้!

ขอแค่มีเขาอยู่ ค่ายทัพดินแดนรกร้างโบราณก็มีความหวังที่จะล้างความอับอายที่ผ่านมาในสมรภูมิเก้าดินแดน!

“ตาย!”

ตอนนี้มกุฎอริยะสิบเจ็ดคนอย่างพวกเลี่ยอวี้ไม่คิดจะชักช้าอีกต่อไปแล้ว ต่างลงมืออย่างเด็ดขาด

ทันใดนั้นกลางฟ้าดินมีประกายศักดิ์สิทธิ์ปั่นป่วน พลังอริยมรรคที่พวยพุ่งถ้วยนทั่วดุจจะปกคลุมฟ้าดิน แทบจะกดตีโลกจนจมลง

ระลอกคลื่นที่น่ากลัวนี้ ถึงขั้นทำให้คนจำนวนนับไม่ถ้วนของเมืองอารักษ์มรรคสีหน้าเปลี่ยนไป แม้แต่ปี้เจี้ยนฉยงยังอดหวั่นไหวไม่ได้

เผชิญหน้าการโจมตีที่สุดยอดนี้ หลินสวินที่ใบหน้าซีดเซียวไปบ้างอย่างเห็นได้ชัดไม่เพียงไม่เดือดดาล กลับยังยิ้ม ริมฝีปากส่งเสียงคำราม

“เปิด!”

ชั่วขณะนี้กลิ่นอายยิ่งใหญ่ไม่อาจประเมิน รุนแรงไร้เทียมทานพุ่งทะลวงฟ้าจากร่างกายเขา

ทั้งร่างของเขาราวกับเกิดการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง ยังคงเป็นพลังปราณระดับมกุฎอริยะ แต่อานุภาพกลับพุ่งสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทะลวงเก้าชั้นฟ้าสิบแผ่นดิน

พื้นที่ในรัศมีพันลี้ ห้วงอากาศล้วนสั่นไหว ครวญคร่ำไม่หยุด ราวกับยอมจำนน!

พร้อมๆ กันนั้นมือข้างหนึ่งของเขากดลงไป

ตูม!

วิชามรรคที่โจมตีมาทั้งหมด สมบัติที่ดุจกระแสน้ำพรั่งพรูหยุดชะงักโดยพลัน ราวกับถูกภูเขาแสนลูกขวางกั้น

จากนั้นระเบิดออกกะทันหัน!

กลางฟ้าดินละอองแสงราวกับโผบิน ประกายเทพไหลเวียน สั่นไหวและโกลาหล เสียงร้องด้วยความตกใจไม่รู้เท่าไหร่ดังขึ้นในเวลาเดียวกัน

ส่วนเงาร่างของหลินสวินได้ก้าวขึ้นฟ้าแล้ว ทลายสถานการณ์ล้อมสังหาร พลิกสถานการณ์ กวาดล้างสภาพที่ถูกกำราบจนสิ้น!

แสงมรรคงดงามราวกับละอองแสงวนเวียนสาดพรมรอบตัวหลินสวิน ดุจภาพฝันมายา สารกาย พลังชีวิตและจิตวิญญาณทั้งตัวของเขาเหมือนเป็นหนึ่งเดียวกับฟ้าดินอย่างสมบูรณ์

ยืนอยู่ตรงนั้นง่ายๆ ก็มีอานุภาพที่ไม่อาจสั่นคลอนได้แล้ว

ห้วงอากาศพันลี้ครวญคร่ำ ราวกับกำลังยอมจำนนต่อนายเหนือหัวคนหนึ่ง!