Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1637

“นี่…”

เหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าตกตะลึง อึ้งจนอ้าปากค้าง

ด้วยฐานะของพวกเขา ผ่านเหตุการณ์ใหญ่ที่สะท้านฟ้าสะเทือนดินในโลกมาไม่รู้เท่าไหร่ แต่กลับเป็นครั้งแรกที่เห็นเรื่องที่เหลือเชื่อเช่นนี้

คนรุ่นเยาว์คนหนึ่ง กลับทลายกระบวนค่ายกลที่หลิงเซียวจื่อภาคภูมิใจและมั่นใจที่สุดได้ราวกับปาฏิหาริย์!

นี่เป็นเรื่องที่ไม่มีใครเคยคิดมาก่อน

ควรรู้ว่าในการประชันหมากกระดานที่แปดนี้ หลินสวินนั่งนิ่งอนุมานมาหลายวัน ขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเลื่อนลอย

นี่ทำให้เหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าที่ดูอยู่ตลอดถึงขั้นเตรียมพร้อมให้กำลังใจหลินสวินตอนที่เขาแพ้ เลี่ยงไม่ให้เขากระทบกระเทือนจิตใจมากเกินไป

ถึงอย่างไรปฐมาจารย์สลักลายมรรครุ่นเยาว์ที่โดดเด่นขนาดนี้ ไม่ว่าใครก็ทนเห็นเขาหมดกำลังใจไม่ได้

ทว่าตอนนี้…

หลินสวินวางหมากอย่างมั่นใจ ทำลายกระบวนค่ายกลในชั่วพริบตา!

ชั่วขณะหนึ่งเหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าตาค้าง สายตาที่มองหลินสวินราวกับจ้องสัตว์ประหลาดน้อยตัวหนึ่ง

“หา? ฮ่าๆ… ฮ่าๆๆๆ…”

เริ่มแรกซุ่นจี้ยังสีหน้าอึ้งงัน กลืนน้ำลายลงคอ ส่งเสียงคำรามราวกับไก่ขัน ยากจะปกปิดความตะลึง

ทว่าครู่ต่อมาเขาก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่งขึ้นมา เสียงราวกับฟ้าร้อง สั่นสะเทือนเป็นระลอก

ชนะแล้ว!

ในการประชันหมากกระดานที่แปด หลินสวินทำลายกระบวนค่ายกลได้สำเร็จ!

นี่ทำให้อารมณ์ที่ประหม่า ตื่นเต้นและกดดันมาโดยตลอดของซุ่นจี้พลันระบายออกราวกับกระแสน้ำเชี่ยวกราก เบิกบานอย่างยิ่ง อยากจะร้องเสียงดังออกมาเสียเดี๋ยวนี้

ฮูหยินชุดม่วงโฉมงามอดถอนหายใจยาวไม่ได้ มือหยกขาวผ่องราวกับต้นหอมตบบนหน้าผากอิ่มเอิบ ริมฝีปากแดงชุ่มฉ่ำเผยรอยยิ้มเย้ายวน สายตาที่มองหลินสวินแฝงความเอ็นดูและเมตตา

เจ้าหนูนี่ สุดยอด!

นางถึงขั้นกังวลอยู่บ้าง ว่าหลานสาวของตนแม้เรียกได้ว่ามากสามารถปราดเปรื่อง งดงามสะดุดตา อาจจะยังไม่คู่ควรกับเจ้าหนูนี่

และตอนนี้หลิงเซียวจื่อเหมือนถูกฟ้าผ่า อึ้งงันอยู่ตรงนั้น มุมปากสั่นเล็กน้อย เหมือนจะพูดอะไรแต่ก็หยุดไป ตะลึงอึ้งงัน

นี่เป็นวิธีก้นกรุของเขา แรงกายแรงใจทั้งหมดของเขา เรียกได้ว่าเป็นความสำเร็จสูงสุดตั้งแต่ที่เขาฝึกปราณมา

แต่สุดท้ายก็ถูกทำลาย!

ถูกเด็กรุ่นเยาว์คนหนึ่งทำลายอย่างสิ้นเชิง!

วางหมากอย่างไม่เสียใจภายหลัง

ลมพายุพัดผ่าน ปลามังกรแปรเปลี่ยน สุริยันจันทราเปลี่ยนวันใหม่!

บรรยากาศที่เงียบขรึมถูกบ่มอยู่ภายในความตะลึง จนกระทั่งครู่ใหญ่หลิงเซียวจื่อจึงมองไปยังหลินสวินที่อยู่ตรงข้าม พร้อมเอ่ยด้วยสีหน้าซับซ้อน

“สหายน้อยมากความสามารถ ข้าขอชื่นชม”

ประโยคสั้นๆ ทำให้ทั้งลานฮือฮาขึ้นมาอีกครั้ง

บนวิถีสลักวิญญาณ หลิงเซียวจื่อมีความสามารถทำให้เหล่ากึ่งจักรพรรดิต้องอุทานด้วยความตกใจ แต่ตอนนี้กลับชื่นชมคนรุ่นเยาว์คนหนึ่ง!

เห็นได้ชัดว่าในใจหลิงเซียวจื่อ หลินสวินเป็นคนที่อยู่ระดับเดียวกันเขา!

ทว่าตอนนี้หลินสวินยังคงสีหน้าราบเรียบ ไม่แตกตื่นต่อการเป็นที่สนใจ ประสานหมัดเอ่ยว่า “ผู้อาวุโสชมเกินไปแล้ว”

สีหน้าของเขาซีดเซียวเล็กน้อย การอนุมานและไตร่ตรองในช่วงหลายวันที่ผ่านมาทำให้พลังใจของเขาสูญเสียไปมาก แม้เป็นการทำลายกระบวนค่ายกลลายมรรค แต่กลับยากกว่าเข่นฆ่าศัตรูมาก

นี่ทำให้หลินสวินยังอดทอดถอนใจไม่ได้ ความเชี่ยวชาญด้านการสลักวิญญาณของหลิงเซียวจื่อ เป็นฝีมือชั้นยอดของระดับปฐมาจารย์อย่างแน่นอน มหัศจรรย์อย่างที่สุด

“ยังเหลือกระดานสุดท้าย เชิญสหายน้อยวางกระบวน”

หลิงเซียวจื่อสูดหายใจเข้าลึกคราหนึ่ง เสียงพูดขรึม

ตอนนี้ประชันหมากมาแล้วแปดกระดาน เขากับหลินสวินชนะคนละสี่ครั้ง เหลือเพียงกระดานที่เก้าแล้ว

หากเขาสามารถทำลายกระบวนค่ายกลที่หลินสวินวางไว้ ก็จะได้รับชัยชนะ

หากไม่สามารถทำลายได้ ก็จะต้องพ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย

“หลิงเซียวจื่อ หรือไม่ก็พอแค่นี้ไหม พวกเจ้าหนึ่งแก่หนึ่งเด็กประชันหมาก หากสามารถทำให้การประชันหมากครั้งนี้เสมอกัน ก็จะเป็นดั่งคำว่าได้ผลดีด้วยกันทั้งสองฝ่าย มีความสุขกันทุกฝ่าย”

มีสัตว์ประหลาดเฒ่าอดส่งเสียงไม่ได้

“ใช่แล้ว เจ้าหนูนี่เพียงต้องการประสบการณ์บรรลุระดับมหาอริยะเท่านั้น พวกเราย่อมไม่มีทางไม่เกื้อหนุน”

คนอื่นๆ พากันเอ่ยปากขึ้นบ้าง

หากหลิงเซียวจื่อพ่ายแพ้ในกระดานที่เก้า ย่อมส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของเขาไม่น้อย

เข่นเดียวกัน หากหลินสวินแพ้ ไม่เพียงกระทบต่อขวัญกำลังใจของเขา ยังทำให้หลิงเซียวจื่อในฐานะผู้อาวุโส ดูรังแกเด็กเกินไปหน่อย

ซุ่นจี้เองก็พยักหน้าอย่างเหนือความคาดหมาย “ใช่ๆ มีความสุขกันทุกฝ่ายย่อมดีที่สุด”

สายตาของหลินสวินมองไปทางหลิงเซียวจื่อ

หลิงเซียวจื่อกลับปฏิเสธโดยไม่คิดด้วยซ้ำ “การหยั่งมรรคไม่มีก่อนหลัง หรือทุกท่านคิดว่าข้าหลิงเซียวจื่อจะยอมรับชัยชนะหรือความพ่ายแพ้ไม่ได้งั้นหรือ”

พูดถึงตอนสุดท้าย หว่างคิ้วของเขาเผยความเย่อหยิ่ง เผชิญหน้ากับหลินสวินพร้อมพูดว่า “สหายน้อย หากเจ้าจะนับข้าเป็นสหายต่างวัย ในกระดานที่เก้านี้ก็จงสู้อย่างสุดกำลัง ใช้วิธีที่แข็งแกร่งที่สุดของเจ้าออกมา ไม่ว่าผลการประชันหมากจะเป็นอย่างไร ขอเพียงเจ้ากับข้าล้วนไม่มีอะไรให้ต้องเสียดาย เป็นอย่างไร”

ขอเพียงไม่มีอะไรให้ต้องเสียดาย!

จากเรื่องนี้สามารถมองออกว่าหลิงเซียวจื่อใจกว้างเพียงใด

หลินสวินสูดหายใจลึกคราหนึ่ง ยิ้มพูดว่า “การเคารพเทียบไม่ได้กับทำตามคำสั่ง”

หลิงเซียวจื่อหัวเราะเสียงดัง “จากจุดนี้ หลังจากประชันหมากเสร็จ ข้าก็จะแบ่งน้ำยาแกนเทพเก้าทมิฬให้เจ้าสักหน่อย”

ซุ่นจี้อึ้ง พลันพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “เจ้าทำเช่นนี้ตั้งแต่แรกก็ไม่มีเรื่องมากมายขนาดนี้แล้ว ข้าว่าเจ้ามันอยู่ไม่สุข วอนหาเรื่อง”

ทุกคนอดหัวเราะไม่ได้ แน่นอนว่านี่เป็นเรื่องตลกที่ไม่ได้สร้างความเสียหายอะไร

หลินสวินเริ่มวางกระบวนค่ายกล เขาคล้ายมีแผนอยู่แล้ว หยิบหมากขึ้นโดยไม่ต้องคิดแล้วกดลงบนตำแหน่ง ‘วังกลาง’

วู้ม!

กระบวนผนึกลายมรรคหนึ่งเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาทันที

กระบวนค่ายกลนี้ราวกับฟ้าดาราว่างเปล่าปรากฏออกมา มีดวงดาวหมื่นล้านกะพริบอยู่ภายใน ปรากฏสภาพลึกลับและกว้างใหญ่ไพศาล

เหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าต่างหุบยิ้ม กลั้นหายใจเพ่งสมาธิสังเกตอย่างละเอียด

ทุกคนต่างรู้ว่าในกระดานสุดท้ายนี้ ไม่ว่าจะเป็นหลินสวินที่วางกระบวนค่ายกล หรือหลิงเซียวจื่อที่ทำลายกระบวนค่ายกล ล้วนสู้อย่างสุดกำลัง!

……

เวลาล่วงเลยไป การประชันหมากกระดานที่เก้าดำเนินมาสิบวันแล้ว

ในสิบวันนี้หลิงเซียวจื่อไม่ขยับเลย ราวกับต้นไม้แห้งเหี่ยว เพียงแต่วันนี้ดวงหน้าซูบตอบของเขาตึงเครียดถึงขีดสุดแล้ว เผยความซีดเซียวอยู่รางๆ

ในดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย!

เหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าหัวใจแขวนลอย ไม่มีใครกล้ารบกวนหลิงเซียวจื่อ กลัวเพียงว่าจะรบกวนการทำลายกระบวนค่ายกลของเขา

นี่ทำให้พวกเขาลอบทอดถอนใจไม่ได้ การประชันหมากในวันนี้ หากแพร่ไปทั่วกำแพงเมืองด่านจักรพรรดิ สหายมรรคคนอื่นๆ รู้เข้าคงไม่กล้าเชื่อแน่

คนรุ่นเยาว์คนหนึ่ง กลับทำให้หลิงเซียวจื่อลำบากในการประชันหมาก ใครจะกล้าเชื่อ

และไม่ว่าผลการประชันหมากจะเป็นอย่างไร สัตว์ประหลาดเฒ่าที่อยู่ในเหตุการณ์วันนี้ ล้วนเปลี่ยนท่าทีที่มีต่อหลินสวินโดยสิ้นเชิง

คนรุ่นหลังน่ากลัวนัก!

“ฮู่ว…”

ทันใดนั้นในที่สุดหลิงเซียวจื่อที่ราวกับต้นไม้เหี่ยวแห้งก็ขยับแล้ว เขาถอนหายใจยาว ในดวงตาเผยความดีใจที่ยากจะปกปิด เอ่ยว่า “ข้าเข้าใจแล้ว!”

ทุกคนต่างตื่นเต้นขึ้นมา

ส่วนซุ่นจี้หัวใจไหวหวั่น เจ้าเฒ่าหลิงเซียวจื่อรู้วิธีทำลายกระบวนค่ายกลนี้แล้วจริงๆ หรือ

“สหายน้อย ข้าไม่เกรงใจแล้วนะ”

หลิงเซียวจื่อฮึกเหิมไปทั้งตัว เยือกเย็นมั่นใจ

“เชิญ”

แม้เป็นเวลานี้ หลินสวินก็ยังคงไม่เปลี่ยนสีหน้า

หลิงเซียวจื่อหยิบหมากขึ้นมา วางในตำแหน่งวังกลางเบาๆ

ทันใดนั้นละอองแสงปลิวว่อน กระบวนค่ายกลที่หลินสวินวางไว้สลายไป ไม่คงอยู่อีก

เหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าเห็นเช่นนี้ต่างถอนหายใจยาวโดยไม่ได้นัดหมาย เผยสีหน้าประหลาดใจ ปลื้มปิติ และสะเทือนใจ

การประชันหมากรอบสุดท้าย ดูเหมือนง่าย น่าเบื่อ แต่ความจริงกลับน่าตื่นเต้นที่สุด!

ยังดีที่หลิงเซียวจื่อชนะแล้ว!

ส่วนซุ่นจี้แม้จะรู้ดีว่าหลินสวินแสดงความรู้และความแข็งแกร่งมากพอแล้ว แต่ตอนที่เห็นภาพนี้ก็ยังอดถอนหายใจไม่ได้ ไม่จำยอมและผิดหวังอยู่บ้าง

ฮูหยินชุดม่วงโฉมงามเองก็ถอนหายใจยาวอย่างอดไม่ได้เช่นกัน หลิงเซียวจื่อช่างสมกับเป็นหลิงเซียวจื่อ ฝีมือประชันหมากสูงกว่าคนทั่วไป!

“สหายน้อย ออมมือแล้ว”

หลิงเซียวจื่อสูดหายใจเข้าลึกๆ เดิมทีเขาอยากจะกดความตื่นเต้นและดีใจในใจสักหน่อย แต่สุดท้ายก็ปกปิดไม่อยู่ หว่างคิ้วเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

พูดอย่างไม่เกินจริง การประชันหมากครั้งนี้เป็นครั้งที่รับมือยากที่สุดในชีวิตเขาอย่างแน่นอน

โดยเฉพาะหลังจากทำลายกระบวนค่ายกลนี้สำเร็จ ความสะใจและความตื่นเต้นที่มันนำพามา ก็หาใดเทียบเช่นกัน

แต่สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจคือ หลินสวินที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกลับดูเหมือนไม่ได้มีความรู้สึกพ่ายแพ้ สีหน้านิ่งเรียบไม่แสดงอารมณ์

………………