Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1636

กระดานที่เจ็ด กระบวนค่ายกลที่หลินสวินวาง ทำให้สีหน้าของสัตว์ประหลาดเฒ่าในลานต่างเคร่งเครียดขึ้นมา หว่างคิ้วเผยความประหลาดใจ

แม้พวกเขาเป็นกึ่งจักรพรรดิ สายตาและประสบการณ์ใช่ว่าคนทั่วไปจะเทียบได้ แต่กลับไม่ใช่ปฐมาจารย์ที่ชำนาญมรรคสลักวิญญาณ

ตอนที่เห็นกระบวนค่ายกลนี้รู้สึกเพียงว่าเมฆหมอกปกคลุมภูเขา คลุมเครือยากต้านทาน ไม่สามารถมองทะลุความเร้นลับภายในได้

นอกเสียจากจะสามารถเดินเข้าไปในกระบวนค่ายกลด้วยตัวเอง ทว่านี่คือการประชันหมาก วิชากระบวนค่ายกลก็เป็นสิ่งที่วิวัฒน์มาจากตัวหมาก พวกเขาย่อมไม่สามารถเข้าไปได้

‘เจ้าหมอนี่อายุเพียงเท่านี้ กลับเป็นปฐมาจารย์สลักลายมรรคที่แท้จริงแล้ว!’

ชั่วขณะนี้สัตว์ประหลาดเฒ่าทุกคนต่างกล้ามั่นใจ ว่าความสำเร็จด้านมรรครอยสลักวิญญาณของหลินสวินได้บรรลุสู่ระดับปฐมาจารย์สลักลายมรรคแล้ว!

นี่ทำให้พวกเขาตะลึง นักสลักลายมรรคแบ่งเป็นระดับปรมาจารย์และปฐมาจารย์

ในดินแดนรกร้างโบราณ นักสลักลายมรรคคนเดียวก็สามารถทำให้สำนักโบราณแห่งหนึ่งเทิดทูนแล้ว

ทว่าในนักสลักลายมรรคหนึ่งพันคนยังยากจะหาปรมาจารย์สลักลายมรรคสักคน ฐานะของปรมาจารย์สลักลายมรรคคนเดียว ก็เพียงพอทำให้เจ้าสำนักของสำนักใดๆ หวาดเกรง

สำหรับปฐมาจารย์สลักลายมรรค…

พูดได้เพียงว่า นี่เป็นการดำรงอยู่ที่ประหนึ่งขนหงส์เขากิเลน ทั้งดินแดนรกร้างโบราณมีอยู่ไม่กี่คน!

อย่างหลิงเซียวจื่อที่หลายพันปีนี้เฝ้าปกปักอยู่ที่กำแพงเมืองด่านจักรพรรดิ ช่วยซ่อมเสริมกระบวนผนึกขนาดใหญ่มาไม่รู้เท่านั้น ยิ่งต้านการรุกรานของศัตรูภายนอกมาแล้วไม่รู้เท่าไหร่

พูดได้ว่าพลังต่อสู้ของหลิงเซียวจื่ออาจแข็งแกร่งสู้กึ่งจักรพรรดิบางส่วนไม่ได้ แต่กลับไม่มีใครแทนที่เขาได้!

ดังนั้นตอนที่หลินสวินบอกว่าจะประชันหมากกับหลิงเซียวจื่อ ถึงทำให้สัตว์ประหลาดเฒ่าเหล่านี้ต่างรู้สึกว่าเหลวไหลมาก คิดว่าเขาไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง

ทว่าตอนนี้พวกเขาต่างพูดไม่ออก ตะลึงกันไปแล้ว

ปฐมาจารย์สลักลายมรรคคนหนึ่ง แม้มีพลังปราณเพียงระดับอริยะแท้ แม้เป็นคนรุ่นเยาว์คนหนึ่ง แต่ก็สามารถทำให้พวกเขาให้ความสนใจและนับถือ!

ซุ่นจี้เองก็ตระหนักได้ถึงจุดนี้ สองตาเป็นประกาย หากไม่ใช่เพราะกฎ ‘ชมหมากไม่ส่งเสียง’ เขาคงตะโกนเสียงดังออกมานานแล้ว

ความรู้สึกเช่นนี้ก็เหมือนเก็บสมบัติล้ำค่าได้อย่างไรอย่างนั้น!

‘เจ้าหนูนี่มาจากไหน เป็นลูกหลานตระกูลใด’

ยามนี้ฮูหยินชุดม่วงโฉมงามอดสื่อจิตไม่ได้ ‘ปฐมาจารย์สลักลายมรรคที่อายุน้อยขนาดนี้พบเจอได้ยากเกินไปแล้ว ข้าเองยังอยากได้เป็นหลานเขย…’

ซุ่นจี้ได้สติทันที พลันเกาหัวพูดอย่างเก้อเขิน ‘เอ้อ เรื่องนี้ข้าเองก็ไม่รู้ รู้เพียงแค่ว่าได้รับความช่วยเหลือจากหอฤทธิ์เทพมาตามหาท่านเซิ่น’

ฮูหยินชุดม่วงกลอกตา ท่าทางหยอกเอิน ‘เจ้านี่นะ สะเพร่าเกินไปแล้ว ความสามารถขนาดนี้ ทอดสายตามองไปทั้งดินแดนรกร้างโบราณยังยากจะเห็น เจ้ากลับไม่รู้เรื่องของเขาเลยสักนิด นี่แย่เกินไปแล้ว’

นางหยุดไปครู่หนึ่งค่อยพูดต่อคล้ายขบคิด ‘แต่ถ้าหอฤทธิ์เทพยินดีทุ่มกำลังส่งเจ้าหนูนี่มาสนามรบแนวหน้า ฐานะของเขาจะต้องไม่ธรรมดาอย่างที่สุดแน่’

ซุ่นจี้อึ้งไป เข้าใจกระจ่างแล้วเช่นกัน

สนามรบแนวหน้าไม่ได้มาง่ายขนาดนั้น มีเพียงช่วงเวลาพิเศษจึงจะสามารถมาถึงได้อย่างปลอดภัย

หากเสี่ยงมาช่วงเวลาอื่น แค่อันตรายที่ต้องเจอระหว่างทางก็สามารถทำให้กึ่งจักรพรรดิตายเก้ารอดหนึ่ง!

ทว่าเจ้าหนูนี่กลับสามารถทำให้หอฤทธิ์เทพยอมสิ้นเปลืองกำลัง ส่งเขามากำแพงเมืองด่านจักรพรรดิในช่วงเวลาเช่นนี้ นี่แน่นอนว่าไม่ธรรมดานัก

‘ไม่สนแล้ว การประชันหมากครั้งนี้ไม่ว่าแพ้หรือชนะ ข้าก็จะพาเจ้าหนูนี่มาเจรจาด้วยสักหน่อย ข้ารู้สึกว่าเขาเหมาะสมกับหลานสาวข้ามาก’

ฮูหยินหญิงชุดม่วงยิ้มตาหยี สายตาที่มองไปยังหลินสวินแฝงความเมตตาและอ่อนโยน เหมือนแม่ยายมองลูกเขย ยิ่งมองก็ยิ่งรื่นหูรื่นตา

แน่นอนว่าด้วยฐานะของฮูหยินชุดม่วง หากอยากได้หลินสวินเป็นเขยจริง ก็เป็นได้แค่หลานเขยเท่านั้น ช่วยไม่ได้ เพราะระดับความอาวุโสสูงเกินไปแล้ว

เวลาล่วงเลยไป

หลิงเซียวจื่อกลับไม่สามารถวางหมากได้เสียที สีหน้าของเขาเคร่งเครียดขึ้นเรื่อยๆ หลังก็นั่งตรงขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีความผ่อนคลายสบายใจเหมือนตอนแรกอีก

ตรงกันข้าม กลับประหนึ่งเผชิญหน้ากับศัตรูคนสำคัญ!

ใครก็ดูออกว่าหลิงเซียวจื่อเจอโจทย์ยากแล้ว นี่ทำเอาเหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าล้วนมองหน้ากัน ต่างอดตกใจไม่ได้

เจ้าหนูนี่ร้ายกาจเพียงนี้เชียวหรือ

แม้เป็นปฐมาจารย์สลักลายมรรคก็ไม่น่าทำให้หลิงเซียวจื่อเปลืองแรงเช่นนี้ได้!

ไม่มีใครรู้ว่าองค์ชายจู๋อิ้งคงแห่งเผ่าจู๋หลงซึ่งเป็น ‘ขุมอำนาจด้านวิถีสลักวิญญาณอันดับหนึ่งแห่งเก้าดินแดน’ ยังเคยพ่ายแพ้ในมือหลินสวินอย่างราบคาบ

และไม่มีใครรู้ว่า มรรคสลักวิญญาณที่หลินสวินฝึก ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับมรดกสลักวิญญาณรูปแบบต่างๆ ในดินแดนรกร้างโบราณแม้แต่น้อย

เพราะมรรคสลักวิญญาณนี้เป็นวิชาที่ท่านลู่ ลู่ป๋อหยาถ่ายทอดมา และลู่ป๋อหยาก็มาจากฟากฝั่งฟ้าดารา!

พูดสั้นๆ ก็คือ ไม่ใช่ว่าหลินสวินมีรากฐานพลังที่ชนะหลิงเซียวจื่อในวิถีสลักวิญญาณ แต่เพราะวิถีสลักวิญญาณที่เขาฝึกไม่ธรรมดาเกินไปต่างหาก

เวลาสามวันผ่านไปราวดีดนิ้ว

สำหรับเหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าแล้ว การชมหมากกระดานสามวันไม่ถือว่าลำบากอะไร

และวันนี้เอง หลิงเซียวจื่อที่จมสู่ภวังค์และขมวดคิ้วแน่นมาโดยตลอดพลันตาเป็นประกายขึ้นมา ยิ้มเอ่ย “ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้!”

สีหน้ามีความชื่นมื่นหลังจากหยั่งถึง

จากนั้นเขาจึงคีบหมากและวางลง ทำลายกระบวนค่ายกล…

จบในรวดเดียว!

เสียงปึงดังขึ้นคราหนึ่ง กระบวนค่ายกลในกระดานที่เจ็ดสลายไปทันที

ตอนนี้หลินสวินอดเลื่อมใสไม่ได้ หลิงเซียวจื่อที่อยู่ตรงหน้านี้ เป็นปฐมาจารย์สลักลายมรรคที่ยอดเยี่ยมและเก่งกาจที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอในวิถีสลักวิญญาณอย่างแน่นอน

ความมหัศจรรย์ของวิธีที่ใช้ทลายกระบวนค่ายกลก็ทำให้หลินสวินลอบประหลาดใจ

สัตว์ประหลาดเฒ่าทั้งหมดรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอกในชั่วขณะนี้

กระดานที่เจ็ดนี้ ชนะแล้ว!

ขิงแก่ย่อมเผ็ดกว่า หลิงเซียวจื่อช่างสมกับเป็นหลิงเซียวจื่อ!

ทว่า…

กระบวนค่ายกลกระดานที่แปดนี้ ไม่ได้ทำลายได้ง่ายๆ ขนาดนั้นหรอก!

คิดถึงตรงนี้มุมปากของหลิงเซียวจื่อก็ยกขึ้นอย่างยากจะสังเกต

สามวันหลังจากนั้น

หลินสวินขมวดปมคิ้วแน่น

ห้าวันหลังจากนั้น

เขานิ่งงันไม่เอ่ยคำ

เหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่านิ่งเงียบมาโดยตลอด ค่อยๆ ดูออกว่าหลินสวินเจอโจทย์ที่ยากจะรับมืออย่างแท้จริงแล้ว

‘เจ้าเฒ่าหลิงเซียวจื่อนี่ ความเชี่ยวชาญบนวิถีสลักวิญญาณแข็งแกร่งจนน่าชื่นชมจริงๆ’

สัตว์ประหลาดเฒ่าหลายคนถอนหายใจ

แน่นอนว่าหลินสวินเองก็ไม่แย่ อีกทั้งเขายังเยาว์วัยมาก ศักยภาพแฝงสูงยิ่ง ในอนาคตไม่ต้องห่วงว่าจะไม่สามารถแซงหลิงเซียวจื่อได้!

ซุ่นจี้ทนดูต่อไปไม่ไหวอยู่บ้าง การอนุมานกระบวนค่ายกลใหญ่ สิ่งที่สูญเสียไปคือความคิดและจิตใจ หากดึงดันเกินไปอาจถึงขั้นทำให้สภาวะจิตเสียหาย ง่ายที่จะเกิดธาตุไฟเข้าแทรกอย่างมาก

จากที่ซุ่นจี้ดู หลินสวินได้พิสูจน์ตัวเองแล้ว แสดงความสามารถที่โดดเด่นมากพอออกมาแล้ว ไม่จำเป็นต้องสนใจผลได้ผลเสียในตอนนี้เลยสักนิด

“ไม่ไหวจริงๆ ก็ยอมแพ้เถอะ ไม่น่าอายหรอก…”

เพียงแต่ซุ่นจี้เพิ่งพูดประโยคนี้ออกมา ก็เห็นหลินสวินที่นั่งนิ่งราวกับรูปปั้นมาหลายวันพลันหยิบตัวหมากขึ้นมา

ชั่วพริบตาเดียวเหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าที่รออย่างเงียบเชียบนัยน์ตาล้วนหดรัด หัวใจแขวนลอยขึ้นมา

หลิงเซียวจื่อเองก็อึ้งไปเช่นกัน หรือเจ้าหนูนี่อนุมานวิธีคลี่คลายได้แล้ว

ตั้งแต่ต้นจนจบการกระทำของหลินสวินไม่เคยหยุด หลังจากหยิบตัวหมากขึ้นมาก็วางลงอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ลังเลเลยสักนิด

เมื่อวางหมาก ไม่อาจเสียใจภายหลัง!

ปึง!

เสียงก้องกังวานหนึ่งดังขึ้น

ทว่าสำหรับเหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่า กลับไม่ด้อยไปกว่าฟ้าผ่าใส่พื้น ร่างกายต่างสั่นสะท้าน

จากนั้นก็เห็นว่าบนตำแหน่งวังประจิม กระบวนค่ายกลที่หลิงเซียวจื่อวางเอาไว้ ยามนี้ประหนึ่งฟองสบู่มายาที่สลายไปทีละชั้น ค่อยๆ ทลายลงอย่างงดงาม และสลายหายไปในที่สุด

ถึงกับ… ถูกเขาทำลายกระบวนค่ายกลได้สำเร็จจริงๆ หรือ

ในลานเงียบกริบ ตกตะลึงกันถ้วนหน้า