Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1650

สิ้นเสียงดอกกระบี่พันปีก ในลานเงียบกริบทั้งแถบ

ในใจหลินสวินก็ไม่อาจสงบได้เช่นกัน

กำแพงเมืองด่านจักรพรรดิ นับแต่อดีตจนปัจจุบันพาดขวางด่านหน้า ตั้งตระหง่านคงกระพัน

ก่อนหน้านี้ผู้เฒ่าอิ๋นจากหอฤทธิ์เทพก็เคยบอกว่า เมืองนี้สร้างขึ้นมาจากดวงดาวที่เหล่าจักรพรรดิเก็บเกี่ยวจากนอกดินแดน พาดเชื่อมฟ้าดิน ขัดขวางศัตรูประหนึ่งปราการธรรมชาติชั่วนิรันดร์

นับแต่อดีตจนปัจจุบันก็มีชื่อเลืองลือว่าเป็น ‘ปราการฟ้าด่านแรกดินแดนรกร้างโบราณ สถานที่หยุดเท้าของจอมจักรพรรดิ’

เมืองนี้ทอดยาวไร้ขอบเขต เปี่ยมด้วยภาพทิวทัศน์แรกกำเนิด กลิ่นอายเก่าแก่คละคลุ้ง ดวงดาวมากมายโคจรอยู่ภายใน แข็งแกร่งทนทานและใหญ่ตระหง่านยิ่งยวด

แรกเริ่มเดิมทีตอนที่หลินสวินมาถึง ก็สัมผัสได้ตั้งแต่จังหวะแรกว่าทั้งเบื้องบนเบื้องล่างของเมืองนี้ปิดครอบด้วยกระบวนผนึกสูงสุด คละคลุ้งกลิ่นอายระดับจักรพรรดิ บีบคั้นจักรวาล!

เพียงแต่หลินสวินกลับคิดไม่ถึง ว่าดอกกระบี่พันปีกจะถึงกับมองสถานที่แห่งนี้เป็นมหามรรคด่านตะวันที่เข้าใกล้ระดับจักรพรรดิ ซ้ำยังตื่นเต้นซาบซึ้งต่อเรื่องนี้อีกด้วย

ในใจเหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าออกจะซับซ้อนเล็กน้อย

พวกเขาเฝ้าประจำการอยู่ที่กำแพงเมืองด่านจักรพรรดิแห่งนี้ไม่รู้กี่กาลเวลา ย่อมรู้ดีเป็นที่สุดว่าที่ดอกกระบี่พันปีกพูดมาทั้งหมดไม่ผิดเพี้ยนเลย

ที่แห่งนี้ผนึกกลิ่นอายของผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิมากมายจริงๆ!

เหมือนอย่างใน ‘ด่านตะวัน’ แห่งนี้ ก็มีแดนต้องห้ามแห่งหนึ่ง ประหนึ่งวิปโยคอลหม่าน มีอสนีสีเงินแล่นแปลบปลาบอยู่ในนั้น กลิ่นอายสายหนึ่งของ ‘จักรพรรดิมารไร้ใจ’ ก็ยังเหลืออยู่จนทุกวันนี้ ถึงตอนนี้ก็ยังคงถวิลหาภรรยาของเขาอยู่

พวกซุ่นจี้ หลิงเซียวจื่อก็เคยคิดว่าจะสามารถไขปริศนาเร้นลับบางส่วนที่เป็นประโยชน์สูงสุดต่อการฝึกปราณ จากกลิ่นอายระดับจักรพรรดิเหล่านี้ได้หรือไม่ หนำซ้ำยังเคยลองมาแล้วมากกว่าหนึ่งครั้ง

แต่สุดท้ายล้วนลงเอยด้วยความล้มเหลว

ถึงขั้นตอนที่มีคนหมายจะฝืนกำลังหลอมกลิ่นอายระดับจักรพรรดิสายหนึ่ง ก็เหมือนละเมิดพลังต้องห้าม ตายอนาถคาที่ตรงๆ!

นับแต่นั้นเป็นต้นมา ภายในกำแพงเมืองด่านจักรพรรดิแห่งนี้ก็ไม่มีใครกล้าริอ่านท้าทายกลิ่นอายระดับจักรพรรดิอีกเลย

แต่ตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าดอกกระบี่พันปีกคิดจะทำเช่นนี้

จากสายตาแหลมคมของมัน จะดูไม่ออกเชียวหรือว่ากลิ่นอายระดับจักรพรรดิเหล่านี้ใช่ว่าจะถูกหลอมได้ง่ายๆ ปานนั้น

หรือจะบอกว่ามันมีวิธีอื่น

และในเวลานี้ ดอกกระบี่พันปีกก็ขยับกลีบดอกแผ่วเบา

ห้วงอากาศไกลโพ้นจู่ๆ ก็มีกลิ่นอายน่าสะพรึงที่เปี่ยมด้วยอานุภาพระดับจักรพรรดิพุ่งออกมาสายหนึ่ง เพียงแค่เสี้ยวเดียวเท่านั้น ยามเมื่อปรากฏขึ้นกลางฟ้าดินในเวลานี้ กลับทำเอาเหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าแข็งทื่อไปทั้งร่าง ขนพองสยองเกล้า มีความรู้สึกเหมือนปัญหาใหญ่มาเยือน เกรงกลัวหมดเรี่ยวแรง

ใบหิมะน้ำแข็งบนฝ่ามือหลินสวินเปล่งแสงเรืองแปลกประหลาดออกมา เพียงชั่วครู่ก็เก็บกลิ่นอายน่าสะพรึงที่เปี่ยมด้วยอานุภาพระดับจักรพรรดิสายนั้นไป แทรกสู่กลางเส้นใย

พร้อมกันนั้น หลินสวินรู้สึกเพียงว่าในใบหิมะน้ำแข็งมีกลิ่นอายระดับจักรพรรดิที่คลุมเครือ เร้นลับ น่าสะพรึงจนไม่อาจจินตนาการเพิ่มขึ้นมาสายหนึ่ง

เมื่อเห็นเช่นนี้เสียงดอกกระบี่พันปีกก็เจือแววแปลกไป กล่าวอย่างตื่นเต้น “เห็นหรือไม่ นี่ก็คือกุญแจที่นำไปสู่เส้นทางแห่งระดับจักรพรรดิ! ใครสามารถควบคุมได้ ผู้นั้นก็จะสามารถหลอมและหยั่งถึงปริศนาระดับจักรพรรดิได้!”

ลมหายใจของเหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่ายังเปลี่ยนเป็นหอบหนักขึ้นมา สายตาที่มองใบหิมะน้ำแข็งในมือหลินสวินล้วนเปลี่ยนเป็นลุกวาวขึ้นมา

ยังมีสัตว์ประหลาดเฒ่าบางส่วนที่ลอบสังเกตการเคลื่อนไหวที่นี่ในเงามืด ยามนี้ก็ต่างใจสั่นขึ้นมาเช่นกัน

ใบหิมะน้ำแข็งใบหนึ่ง ไม่เพียงสามารถผนึกสิ่งมีชีวิตน่าสะพรึงอย่างดอกกระบี่พันปีกนี่ได้ ซ้ำยังดูดซับพลังลึกลับของกลิ่นอายระดับจักรพรรดิเข้าไปด้วย นี่ต้องเป็นสมบัติที่แปลกมหัศจรรย์ปานใดกันแน่

มิน่าพวกซุ่นจี้ หลิงเซียวจื่อถึงได้สะท้านสะเทือนและใจสั่น

ในฐานะกึ่งจักรพรรดิ ใครไม่วาดหวังว่าสักวันหนึ่งจะสามารถปีนขึ้นสู่ระดับจักรพรรดิ ผงาดกร้าวทั่วหล้า ยืนตระหง่านเหนือบรรดาอริยะบ้าง

เพียงแต่หากคิดจะบรรลุเป็นจักรพรรดิ ช่างยากเย็นเกินไปจริง!

ในกำแพงเมืองด่านจักรพรรดิแห่งนี้ มีกึ่งจักรพรรดิที่ประจำการอยู่ไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ ในนั้นไม่ขาดพวกกร้าวแกร่งที่โดดเด่นเฉิดฉาย

แต่จนบัดนี้ก็ยังไม่มีใครสัมผัสบานประตูระดับจักรพรรดิได้เลยสักคน!

เพราะฉะนั้นยามใบหิมะน้ำแข็งเช่นนี้ปรากฏขึ้น สำหรับสัตว์ประหลาดเฒ่าพวกนี้แล้ว ก็เหมือนมองเห็นความหวังของการก้าวสู่ระดับจักรพรรดิอย่างหนึ่งชัดๆ

ใครจะไม่ใจเต้นบ้าง

จังหวะนี้สีหน้าหลินสวินก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย จ้องดอกกระบี่พันปีกอย่างเยียบเย็น “เจ้าเองก็คิดจะเลียนแบบมดตัวจ้อยนั่น ชักนำยุแยง ยืมมีดฆ่าคนด้วยหรือ”

ดอกกระบี่พันปีกกล่าวอธิบายเป็นพัลวัน “สหายน้อย มีข้าอยู่ ผู้ใดยังจะกล้าทำไม่ดีต่อเจ้าได้อีก ก่อนหน้านี้ข้าเพียงตื่นเต้นเกินไปหน่อย เลยทำให้พูดสิ่งที่ไม่ควรพูดออกมาบ้าง”

นิ่งไปพักหนึ่งมันเปลี่ยนเป็นไอสังหารพวยพุ่ง “สหายน้อย หากเจ้าไม่วางใจ ข้าจะสังหารพวกคนรุ่นหลังทั้งหมดที่นี่เลยก็ได้!”

ประโยคเดียวไอสังหารสะเทือนจักรวาล พวกสัตว์ประหลาดเฒ่าแถวนั้นล้วนสะดุ้งตื่นโดยพลัน อย่างพวกฮูหยินมู่ ซุ่นจี้ หลิงเซียวจื่อล้วนอดเผยแววเจื่อนๆ ออกมาไม่ได้

ก่อนหน้านี้พวกเขาถึงกับเกิดความละโมบจนเกือบจะขาดสติ

“ช่างเถิด เจ้ากลับไปพักก่อนดีกว่า”

หลินสวินสีหน้าวูบไหวไม่นิ่ง

ไม่ว่าจะเป็นมดสำริด เจียวหลงเขียวมรกต หรือดอกกระบี่พันปีกนี่ ไม่มีใครสักคนที่รับมือด้วยง่ายๆ จิตใจเคี้ยวคดสุดหยั่ง ทำเอาหลินสวินไม่อาจไม่ป้องกันตัว

ถึงอย่างไรสิ่งมีชีวิตน่าสะพรึงพวกนี้ก็เป็นถึงพวกที่เกือบจะเป็นระดับจักรพรรดิกันทั้งนั้น ความแข็งแกร่ง ฝีมือ สติปัญญาล้วนไม่ขาดตกบกพร่อง

หากเชื่อคำพูดของพวกเขาทั้งหมด เผลอๆ อาจกลายเป็นทำเอาตัวเองตายก็เป็นได้!

ที่เหนือความคาดหมายคือดอกกระบี่พันปีกไม่ได้ต่อต้านและแก้ต่าง น้ำเสียงนุ่มหูและจริงจัง

“ก็ดี สหายน้อยหวาดระแวงย่อมเป็นเรื่องปกติ ข้าขอตัวกลับไปก่อน หากมีพวกไม่ลืมตามาหาเรื่องสหายน้อย หรือสหายน้อยต้องการความช่วยเหลืออื่นๆ ก็เรียกหาข้าได้ตลอด”

พรึ่บ!

ไม่รอให้หลินสวินเคลื่อนไหว ดอกกระบี่พันปีกก็กลายเป็นแสงสายหนึ่งพุ่งโฉบเข้าไปในใบหิมะน้ำแข็งใบนั้นเอง

“ถอยเพื่อรุกหรือ…”

สีหน้าหลินสวินวูบไหวไม่มั่นคงอีกครั้ง

ครู่ใหญ่กว่าเขาจะสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง จิตใจหวนสู่ความสงบเช่นเดิม

ไม่ว่าดอกกระบี่พันปีกมีแผนการอะไร รอหลังจากได้พบท่านเซิ่น เขาก็จะทำตามคำกำชับของชายหนุ่มจักจั่นทอง มอบใบหิมะน้ำแข็งนี่ให้

ส่วนเรื่องต่อจากนี้ก็ไม่เกี่ยวข้องกับเขาแล้ว