Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1662

พี่ภรรยา!

ได้ยินคำสรรพนามนี้ หลินสวินที่ลงมาเยือนจากฟ้า จากที่ตั้งใจจะหยุดก็อดไม่อยู่ หิ้วอ๋าวเจิ้นเทียนออกมาแล้วกระแทกหนักๆ ใส่พื้นอีกครั้งหนึ่ง

องค์ชายเจ็ดของเผ่าเจินหลงคนนี้ ถูกตีจนเงียบอย่างสิ้นเชิงแล้ว ร่างกายกระตุกราวกับเป็นลมชักอย่างไรอย่างนั้น

อิ๋นฮวนทนดูไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว พลันผินหน้า ในใจตำหนิอย่างมาก เจ้าหลินสวินจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนความจริงที่ในอนาคตอ๋าวเจิ้นเทียนจะเป็นพี่ภรรยาของเขาได้!

“พี่ใหญ่โหดขึ้นเรื่อยๆ แล้ว”

เจ้าคางคกถอนหายใจ

ไม่เจอกันแค่สามเดือนเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นพลังต่อสู้หรือบุคลิกของหลินสวินก็ล้วนปรากฏการเปลี่ยนแปลงรูปแบบใหม่ น่าตกใจเกินไปแล้ว

อาหลู่หัวเราะแฮะๆ เอ่ย “จากที่ข้าดู ผ่านบทเรียนครั้งนี้ หากอ๋าวเจิ้นเทียนสามารถแก้โรคที่ชอบคุยโวได้ก็ถือว่าดีมาก”

……

เวลาหนึ่งก้านธูปหลังจากนั้น

ทุกคนนั่งอยู่กับพื้น ใบหน้าบวมช้ำของอ๋าวเจิ้นเทียนคืนสู่สภาพเดิมแล้ว เพียงแต่ตอนที่สายตามองไปยังหลินสวินยังคงแฝงความคับแค้นใจ

รุนแรงเกินไปแล้ว!

เจ้าหมอนี่ไม่ไว้หน้าพี่ภรรยาเลยสักนิด ต่อไปตนจะเงยหน้าสู้คนได้อย่างไร

ทว่าเขากล้าเพียงแค่บ่นอุบอยู่ในใจ

อ๋าวเจิ้นเทียนตัดสินใจว่า ต่อไปต้องหลีกเลี่ยงการพบหน้า ‘น้องเขย’ คนนี้ของตนเท่าที่จะเป็นไปได้ เลี่ยงไม่ให้เวลาเขาอารมณ์ไม่ดีแล้วจะมาประลองกับตนอีก

“คุณชายหลิน ไม่รู้ว่าเจ้าพิจารณาว่าอย่างไรบ้าง”

อิ๋นฮวนพูด ประโยคเดียวทำให้ทุกคนต่างสีหน้าจริงจัง สายตามองไปทางหลินสวินโดยพร้อมเพรียง

ใครก็รู้ดีว่าการตัดสินใจของหลินสวิน ตัดสินการจะอยู่หรือไปของจ้าวจิ่งเซวียน!

แม้แต่อ๋าวเจิ้นเทียน ตอนนี้ยังอดตื่นเต้นขึ้นมาไม่ได้

หากหลินสวินไม่ตอบตกลง ด้วยพลังของเขาไม่มีทางพาจ้าวจิ่งเซวียนไปได้แน่

“จิ่งเซวียน เจ้าคิดว่าอย่างไร”

สายตาหลินสวินมองไปยังจ้าวจิ่งเซวียน

จ้าวจิ่งเซวียนยิ้มพูด “เจ้าตัดสินใจเถอะ ข้าฟังเจ้าทุกอย่าง”

หลินสวินเงียบไป

ครู่ใหญ่เขาจึงสูดหายใจลึกคราหนึ่ง ยิ้มเอ่ย “เช่นนั้นก็ไปเถอะ”

ตั้งแต่ตอนที่ได้รับจดหมายของจ้าวจิ่งเซวียนที่หอฤทธิ์เทพ เขาก็รู้แล้วว่าความจริงจ้าวจิ่งเซวียนหวั่นไหวกับงานชุมนุมเซียนหมื่นมังกรอย่างมาก

เพียงแต่นางใส่ใจท่าทีของตนมากกว่า จึงให้ตนตัดสินใจ

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ มีเหตุผลอะไรที่เขาจะปฏิเสธ

ยิ่งไปกว่านั้นเขาดูออกแล้วว่าอ๋าวเจิ้นเทียนแม้จะเย่อหยิ่งไปบ้าง แต่ก็หวังดีกับจ้าวจิ่งเซวียนจริงๆ

ไม่ว่าอย่างไรทั้งสองก็เป็นลูกพี่ลูกน้องที่สายเลือดใกล้ชิดกันที่สุด เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ

อ๋าวเจิ้นเทียนตาเป็นประกาย พูดอย่างตื่นเต้น “เช่นนี้ย่อมดีที่สุด! ในงานชุมนุมเซียนหมื่นมังกร จิ่งเซวียนจะต้องเฉิดฉาย และได้รับมหาศุภโชคที่เหนือความคาดหมายจำนวนไม่น้อยอย่างแน่นอน”

อิ๋นฮวนเองก็ถอนหายใจยาว ในดวงตาสาดประกาย นางถึงขั้นอิจฉาจ้าวจิ่งเซวียนไม่น้อยที่ได้เจอคู่บำเพ็ญที่เข้าอกเข้าใจและเอาใจใส่อย่างใกล้ชิดเช่นนี้ เท่านี้ก็เพียงพอแล้วมิใช่หรือ

“เจ้า… ทนได้จริงๆ หรือ”

เห็นได้ชัดว่าจ้าวจิ่งเซวียนประหลาดใจมาก เบิกดวงตาคู่ใสงดงามราวกับต่อว่า แต่ก็เหมือนดีใจ

หลินสวินยิ้ม “ขอเพียงแค่เจ้าอยากทำก็ไปทำเถอะ แม้ข้าจะไม่จำยอม แต่ก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเจ้าจะได้ไปทำสิ่งที่อยากทำ เจ้าไม่ใช่เคยพูดไว้หรือว่า หากสองใจรักกันยืนยาว เหตุใดต้องกังวลว่าจะต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลาด้วย”

เจ้าคางคกถอนหายใจ “กลิ่นเหม็นเปรี้ยวลอยคลุ้งเต็มอากาศ ข้ารับไม่ได้แล้ว”

ว่าแล้วเขาก็ลุกขึ้นจากไป

อาหลู่สีหน้าสะเทือนใจเต็มประดา “พี่ใหญ่เจ้าดู เจ้าคางคกหึงแล้ว ข้าเห็นคางคกนี่ผิดปกติมานานแล้ว ไม่เคยชอบผู้หญิง ที่แท้ก็เพราะเขาทุ่มเทกายใจให้พี่ใหญ่ทั้งหมด…”

ไม่รอพูดจบทั่วกายหลินสวินก็แผ่ไอดุร้ายออกมา พูดอย่างไม่อภิรมย์ “อย่ามาทำข้าขนลุก! เจ้าก็รีบไสหัวไป!”

อาหลู่รีบออกไปแทบไม่ทัน ไปปลอบประโลมเจ้าคางคก อย่างเช่นพูดประมาณว่า “ชอบผู้ชายไม่ผิด แต่ผิดที่ตนไม่คว้าเอาไว้’”

ทว่าสามารถคาดการณ์ได้ว่า ด้วยอุปนิสัยของเจ้าคางคกจะต้องตอบโต้เขาทันทีแน่!

ตามคาด เสียงร้องด้วยความขึ้งโกรธของเจ้าคางคกก็ดังขึ้นห่างออกไป “เจ้าคนเถื่อนอย่างเจ้านี่ ตอนนี้แม่งวิปริตถึงขนาดนี้แล้วหรือ เจ้าต่างหากที่เป็นชายบำเรอ! เจ้าต่างหากที่ชอบผู้ชาย!”

อ๋าวเจิ้นเทียนหัวเราะลั่นออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่ “น่าสนใจ เจ้าสองคนนั้นถูกใจข้ามาก หากพวกเขากลับทางเดินโบราณฟ้าดาราด้วยกัน ข้าจะเชิญพวกเจ้าไปเป็นแขกที่เผ่าเจินหลงแน่!”

อิ๋นฮวนพูดอย่างเย็นเยียบ “เจ้าก็ชอบผู้ชายหรือ”

อ๋าวเจิ้นเทียนขนลุกไปทั้งตัว “เช่นนั้น… ช่างเถอะ… ข้าไม่มีวาสนาจะได้เสพสุข”

หลินสวินและจ้าวจิ่งเซวียนอดยิ้มไม่ได้

หลังจากตัดสินใจแล้ว คืนนั้นทุกคนรวมตัวกัน ดื่มเหล้าพูดคุยอย่างเริงร่ามีความสุข

อ๋าวเจิ้นเทียนและอิ๋นฮวนเล่าเรื่องบนทางเดินโบราณฟ้าดาราหลายเรื่อง ทำให้หลินสวินอดคาดหวังไม่ได้

อย่างเช่นบนทางเดินโบราณฟ้าดารามีสิบเผ่านักรบใหญ่ ทุกเผ่าล้วนมีประวัติศาสตร์การต่อสู้ที่รุ่งเรืองอย่างที่สุด รากฐานพลังเก่าแก่และยาวนาน

“แหล่งสถานคุนหลุนถูกพวกเราเผ่าเจินหลงมองว่าเป็น ‘สุสานมังกร’ เป็นสถานที่อันตราย โดยเฉพาะลูกหลานของเผ่าเจินหลง หากเข้าไปจะประสบเคราะห์น่ากลัวเหนือจินตนาการ”

อ๋าวเจิ้นเทียนสูดหายใจลึกคราหนึ่งก่อนจะพูดเสียงขรึมว่า “เพราะฉะนั้นตั้งแต่อดีตกาลบรรพบุรุษของเผ่าเราก็ได้ตั้งกฎไว้ว่า ลูกหลานเผ่าเจินหลงห้ามเข้าไปในคุนหลุน!”

หลินสวินเลิกคิ้ว มองเจ้าหมอนั่นอย่างประหลาดใจแวบหนึ่ง

อ๋าวเจิ้นเทียนพูดอย่างเดือดดาลทันที “เจ้าคิดว่าข้าโกหก กังวลว่าญาติผู้น้องจะไม่ไปกับข้า แล้วไปแหล่งสถานคุนหลุนกับเจ้าหรือ นั่นเป็นการใช้ความคิดเห็นที่เลวมาคาดเดาคนที่มีคุณธรรมสูงส่งเช่นข้าแล้ว!”

“จะบอกเจ้าให้ เมื่อนานมาแล้วพี่สามของข้าเคยแอบคนในเผ่าเข้าไปยังแหล่งสถานคุนหลุนโดยพลการ ผลลัพธ์คือผ่านไปสามหมื่นแปดพันปีแล้ว จนตอนนี้พี่สามก็ยังไม่ออกมาจากแหล่งสถานคุนหลุน!”

องค์ชายสามแห่งเผ่าเจินหลง อ๋าวเย่

อิ๋นฮวนสลดใจ เมื่อนานมาแล้วองค์ชายสามอ๋าวเย่คนนี้ เป็นถึงมกุฎมหาอริยะที่อยู่ในอันดับสามของกระดานมหาอริยะฟ้าดาราเชียว!

จนตอนนี้บนทางเดินโบราณฟ้าดารายังมีคนเฒ่าไม่น้อยเสียดาย ว่าหากองค์ชายสามอ๋าวเย่รอดออกจากแหล่งสถานคุนหลุน ตอนนี้อย่างน้อยก็คงจะเป็นบุคคลที่อยู่ระดับกึ่งจักรพรรดิคนหนึ่ง มีความหวังบรรลุจักรพรรดิ

หลินสวินสีหน้าซับซ้อน ครู่หนึ่งจึงถอนหายใจ “จิ่งเซวียน ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ไม่สู้เจ้าไปเผ่าเจินหลงกับเจ้าหมอนี่ดีกว่า”

จ้าวจิ่งเซวียนขานรับว่าอืม

นางรู้ดีว่าหลินสวินพิจารณาถึงความปลอดภัยของตนทั้งสิ้น

อ๋าวเจิ้นเทียนไม่พอใจแล้ว “เจ้านี่ เรียก ‘เจ้าหมอนี่’ อะไรกัน เรียกข้าว่าพี่ภรรยาสักคำจะตายหรือ”

หลินสวินเหลือบมองอ๋าวเจิ้นเทียนแวบหนึ่ง อีกฝ่ายสีหน้าอึมครึมไม่สงบ สุดท้ายก็พ่ายแพ้ ไม่กล้าแสดงความไม่พอใจอีก

นี่คือ ‘ความน่าเกรงขาม’ ที่หลินสวินสร้างขึ้นหลังจากซัดพี่ภรรยาคนนี้จนร่วง เบื้องต้นผลลัพธ์ดูเหมือนจะไม่เลวเลย

……

หนึ่งวันหลังจากนั้น

พวกอ๋าวเจิ้นเทียนและอิ๋นฮวนจะจากไปวันนี้แล้ว

แน่นอนว่าจ้าวจิ่งเซวียนก็จะไปกับพวกเขาด้วย

“น้องชายทั้งสอง พวกเจ้าไม่คิดจะไปกับข้าจริงหรือ นั่นคือทางเดินโบราณฟ้าดาราเชียวนะ เป็น ‘โลกชั้นบน’ ที่ผู้ฝึกปราณทั่วหล้าต่างวาดฝัน หากพลาดโอกาสครั้งนี้ไป ต่อไปหากพวกเราอยากพบหน้ากันก็ยากแล้ว”

ก่อนไปอ๋าวเจิ้นเทียนเชิญชวนเจ้าคางคกและอาหลู่ไปด้วยกันจากใจจริง สุดท้ายกลับถูกพวกเจ้าคางคกปฏิเสธอย่างไม่ลังเล

นี่ทำให้อ๋าวเจิ้นเทียนถอนหายใจอย่างเสียดาย

และตอนนี้หลินสวินที่เงียบมาโดยตลอด จู่ๆ ก็เคลื่อนสายตาไปมองอ๋าวเจิ้นเทียนแล้วพูดอย่างจริงจัง

“ไปเยือนเผ่าเจินหลงครั้งนี้ หากเกิดอะไรขึ้นกับจิ่งเซวียนแม้แต่น้อย ข้าหลินสวิน… ไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่!”

——