Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1694

“พี่หลิน ถ้าจะเข้าไปในแหล่งสถานคุนหลุนก็ต้องข้ามแม่น้ำเซียนเหินสายนี้ กระโดดข้ามมันไปเหมือนมัจฉากระโดดข้ามประตูมังกร หากไม่มีพลังระดับมหาอริยะจะถูกสายน้ำนั่นไล่ซัดออกมา”

อาหูเก็บยานขนส่งอวกาศลงไป

หว่างคิ้วนางฉายแววระวังตัวและจริงจัง “อีกประมาณสองวัน ทางเข้าของแหล่งสถานคุนหลุนก็จะเปิดออก ในช่วงนี้จะมีผู้แข็งแกร่งของทางเดินโบราณฟ้าดารามากมายมาที่นี่ ถึงตอนนั้นพวกเราต้องเก็บงำตนเองหน่อย”

ขณะกล่าวกลิ่นอายทั่วร่างของนางก็เปลี่ยนไปทันที รูปร่างท่าทางที่เดิมงดงามดั่งเซียนเปลี่ยนเป็นดูน่ามองเท่านั้น แม้แต่บุคลิกทั้งตัวก็เปลี่ยนเป็นสุภาพอ่อนโยนเรียบง่าย

ด้วยสายตาของหลินสวินยังยากจะมอง ‘การพรางตัว’ เช่นนี้ออก

“เท่านี้ก็ไม่ดึงดูดสายตาแล้ว”

อาหูกะพริบตาแวววาว

หลินสวินชี้ไปที่ดวงตาของอาหู “จุดบกพร่องอยู่ในดวงตาคู่นี้ ต่อให้บุคลิกและรูปโฉมธรรมดาแค่ไหน เมื่อรวมกับดวงตาที่เปี่ยมไอวิญญาณเช่นนี้แล้วก็ดูสะดุดตาเป็นอย่างยิ่ง”

อาหูร้องเฮ้อคราหนึ่ง แววตาที่เปล่งประกายเก็บงำลง นิ่งสงบดุจน้ำนิ่ง “แบบนี้เป็นอย่างไร”

หลินสวินยังคงส่ายหัว “น้ำเสียงก็ต้องเปลี่ยน”

อาหูไม่เพียงแต่ไม่โกรธ กลับยังกล่าวอย่างเบิกบาน “พี่หลิน ความหมายของเจ้าคือ ต่อให้ข้าเปลี่ยนเป็นธรรมดาแค่ไหน แต่หากน้ำเสียงไม่เปลี่ยนก็จะดึงดูดความสนใจจากผู้คนมากมายรึ”

หลินสวินกล่าวเปิดเผย “แน่นอน คนโบราณไม่ได้บอกหรือ อะไรเรียกว่าหญิงงาม น้ำเสียง การพูดจา จิตใจ มารยาท รูปลักษณ์ ล้วนต้องโดดเด่นเหนือธรรมดา”

“ได้ แล้วแต่เจ้า”

อาหูหัวเราะคิกคักขึ้นมา ดวงตาโค้งเป็นจันทร์เสี้ยว เหมือนจิ้งจอกน้อยที่เบิกบานใจตัวหนึ่ง

ขณะกล่าวน้ำเสียงได้เปลี่ยนไปแล้ว ท่วงทำนองที่ไพเราะดุจเสียงจากธรรมชาติด้อยลงไปหนึ่งส่วน แต่ยังคงนุ่มนวลน่าฟัง

หลินสวินกลับไม่เลือกที่จะแปลงกาย

อาหูทำเช่นนี้ ด้วยนางเป็นยอดพธูที่งามดั่งบุปผาโชยกลิ่นหอม งดงามแต่กำเนิด ทุกการแสดงออกล้วนมีเสน่ห์เย้ายวนใต้หล้า

ทันทีที่ปรากฏตัว ต้องกลายเป็นศูนย์รวมที่ใครๆ ต่างจับจ้องแน่นอน หากไม่อยากดึงดูดสายตา แน่นอนว่าต้องแปลงโฉมกันหน่อย

ทั้งสองคนปรึกษาหารือกันเล็กน้อยก็ท่องทะยานไปข้างหน้าต่อ

ครืนๆ!

แม่น้ำเซียนเหินไหลลงมาจากฟากฟ้า ราวน้ำตกหลั่งรินจากเก้าฟ้า เสียงดั่งฟ้าคำรามดังกระหึ่ม ฟองคลื่นขาวดุจหิมะนับหมื่นพันม้วนกระเซ็น

เมื่อเข้าใกล้ หลินสวินและอาหูถึงพบว่ามีคนมาถึงอยู่ก่อนแล้ว กำลังรออยู่ที่ริมแม่น้ำเซียนเหินนั่น

พื้นที่ใกล้ริมแม่น้ำกว้างใหญ่ เงาร่างของคนกลุ่มเล็กๆ กระจายกันยืนอยู่ต่างบริเวณ เงาคนระริกไหว มีมากนับร้อยคน

เงาร่างพวกนี้มีทั้งชายและหญิง ไม่มีใครไม่แผ่กลิ่นอายอริยเทพที่น่าตระหนกออกมา!

บ้างขี่ปักษาเซียน สวมกระโปรงขนนก ท่วงท่าสง่างามยิ่งนัก

บ้างนั่งขัดสมาธิบนกลุ่มเมฆ ถูกห้อมล้อมเหมือนดาวล้อมเดือน ท่าทางดูเรื่อยเฉื่อยสบายใจ

บ้างยืนพาดกระบี่ หรี่ตาเล็กน้อย ไอสังหารแผ่ซ่านไปทั้งตัว

บ้าง…

ไม่ว่าชายหญิงล้วนเหมือนเทพไท้บนสวรรค์ กลิ่นอายไม่ธรรมดาเกินไปแล้ว ราวกับดวงดาวที่ส่องประกายกลุ่มหนึ่ง ฉายแววเจิดจรัสอัศจรรย์ ณ ที่นั้นดั่งประชันความงาม

หลินสวินยังอดเครียดขมึงไม่ได้

ผู้คนนับร้อยในที่นั้น ครึ่งหนึ่งล้วนเป็นระดับมหาอริยะ!

มหาอริยะ ยิ่งใหญ่ไร้ขอบเขต อยู่เหนือระดับอริยะแท้ หากอยู่ในดินแดนรกร้างโบราณ เมื่อมหาอริยะคนหนึ่งก้าวไปที่ไหน ต้องได้รับการเคารพจากผู้คน มองเขาเป็นเทพไท้ที่สูงส่งเหนือผู้อื่น

ตัวตนเช่นนี้ แน่นอนว่าไม่ธรรมดาเป็นอย่างยิ่ง

แต่ตอนนี้ระดับมหาอริยะที่ปกติยากจะได้พบเห็นราวร้อยกว่าคนกลับรวมตัวอยู่ริมแม่น้ำเซียนเหินสายนี้ ภาพนั้นย่อมเรียกได้ว่ายิ่งใหญ่เกรียงไกรเป็นธรรมดา

แม้แต่อีกครึ่งก็ยังเป็นบุคคลที่อายุน้อยแต่ก้าวสู่ระดับอริยะแล้ว ฝ่ายชายบุคลิกลักษณะห้าวหาญ ฝ่ายหญิงงดงามสะโอดสะอง เจิดจรัสเป็นอย่างยิ่งเช่นกัน

เปรียบเทียบกับสัตว์ประหลาดเฒ่าที่อายุมากแต่ยังติดอยู่ในระดับอริยะแท้ที่ดินแดนรกร้างโบราณพวกนั้นแล้ว ต่างกันราวฟ้ากับเหว

หลินสวินถึงขั้นสังเกตเห็นด้วยว่า ภายในนั้นไม่ขาดพวกที่มีกลิ่นอายทรงพลังแข็งแกร่งหาใดเปรียบบางส่วน เห็นได้ชัดว่าล้วนเป็นบุคคลร้ายกาจที่ยืนตระหง่านอยู่บนยอดมกุฎ!

‘ทางเดินโบราณฟ้าดาราไม่ธรรมดาจริงๆ’

หลินสวินลอบทอดถอนใจ

แต่เขาก็รู้ว่าคนที่สามารถมาถึงริมแม่น้ำเซียนเหินนี้ได้ ต้องเป็นบุคคลที่ไม่ธรรมดาอย่างยิ่งในทางเดินโบราณฟ้าดาราแน่นอน

ในใต้หล้านี้อาจไม่เคยขาดระดับอริยะ แต่ส่วนมากก็ยังเป็นผู้แข็งแกร่งที่อยู่ใต้ระดับอริยะ รวมถึงบนทางเดินโบราณฟ้าดาราก็แน่นอนว่าต้องเป็นเช่นนี้

นี่ก็เหมือนกาเข้าฝูงกา หงส์เข้าฝูงหงส์

บนโลกนี้ไม่ใช่ว่าใครต่างมีสิทธิ์เข้าไปในแหล่งสถานคุนหลุนได้

ก็เหมือนในดินแดนรกร้างโบราณที่กว้างใหญ่ คนที่มีสิทธิ์ปรากฏตัวอยู่ที่นี่ พูดถึงตอนนี้ก็มีแค่เขา อาหู รวมถึงพวกเจ้าคางคกที่อยู่ในเจดีย์มหามรรคไร้สิ้นสุดเท่านั้น

“ไป พวกเราไปกันเถอะ”

อาหูสีหน้าราบเรียบ พาหลินสวินเข้าไปใกล้แม่น้ำเซียนเหินพร้อมกัน

การปรากฏตัวของพวกเขาก็ดึงดูดความสนใจจากสายตาไม่น้อย แต่ไม่นานก็ถอนสายตากลับ ต่างคนต่างพูดคุยกันเอง

ทุกคนในที่นั้นมาจากสถานที่ต่างๆ บนทางเดินโบราณฟ้าดารา ขุมอำนาจต่างกันไป คนที่รู้จักกันก็มีแค่ส่วนน้อย สำหรับการปรากฏตัวของหนุ่มสาวแปลกหน้าสองคนอย่างหลินสวินและอาหู ก็ไม่รู้สึกว่าเกินคาดหมาย

ช่วยไม่ได้ ทางเดินโบราณฟ้าดารากว้างใหญ่ไพศาลเกินไป หากไม่แนะนำตัว คิดจะรู้ความเป็นมาและฐานะของคนผู้หนึ่งก็ยากเกินไปแล้ว