Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1702

กระบี่ยักษ์ทองอร่ามทะยานฟ้า ผ่าเผยเกรียงไกร ปราณกระบี่หนาใหญ่สะดุดตา พลังกฎเกณฑ์สายฟ้าที่น่าสะพรึงกลัวรัดพัน ทำเอาฟ้าดินปั่นป่วน

เยี่ยนฉุนจวินแข็งแกร่งมาก ราวกับนายเหนือหัว กระบี่ประหนึ่งจักรวาล ความเชี่ยวชาญในมรรคกระบี่เรียกได้ว่าแข็งกร้าว สมกับเป็นผู้ฝึกกระบี่ระดับมหาอริยะที่ชื่อเสียงสะเทือนทางเดินโบราณฟ้าดารา

ทว่าภายใต้การเข่นฆ่าที่รุนแรงหาที่เปรียบไม่ได้ หลินสวินกลับสามารถสลายการโจมตีทั้งหมดได้

นี่ทำให้เขาอดประหลาดใจไม่ได้

เจ้าหนุ่มที่มาจากดินแดนรกร้างโบราณคนหนึ่งเท่านั้น แม้เป็นอันดับหนึ่งแห่งสมรภูมิเก้าดินแดน ก็ไม่มีทางอยู่ในสายตาของเยี่ยนฉุนจวิน

มิใช่เย่อหยิ่งและยโสโอหัง

แต่เป็นความมั่นใจและเป็นรากฐานพลังที่แน่นอนของผู้ที่มาจากหกเรือนมรรคใหญ่ และอยู่ในร้อยอันดับแรกของผู้แข็งแกร่งกระดานมหาอริยะฟ้าดารา!

ทว่าหลังจากประลองกันอย่างจริงจัง เยี่ยนฉุนจวินถึงเพิ่งพบว่าหลินสวินเป็นข้อยกเว้น เป็นศัตรูแข็งแกร่งที่แม้ไม่ได้ถือกำเนิดในขุมอำนาจใหญ่ชั้นยอดในทางเดินโบราณฟ้าดารา ทว่าพลังต่อสู้กลับเรียกได้ว่าน่าทึ่ง

ถึงขั้นที่ว่าสำหรับเยี่ยนฉุนจวิน ด้วยพลังต่อสู้ที่หลินสวินแสดงออกมาในตอนนี้ ก็สามารถเบียดตัวเข้ามาในอันดับของกระดานมหาอริยะฟ้าดาราอย่างง่ายดายแล้ว

นี่ดูเหลือเชื่อมากอย่างไม่ต้องสงสัย

ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ดินแดนใต้ฟ้าดารากลับปรากฏบุคคลที่ไม่ธรรมดาเช่นนี้!

น้อยมากที่จะเห็น!

สามารถใช้คำว่าพันหมื่นปียังยากจะเจอได้โดยสมบูรณ์!

ผ่านไปครู่หนึ่งเยี่ยนฉุนจวินไม่อาจคิดมากความอีก สีหน้าของเขาค่อยๆ เคร่งขรึมขึ้นมา เพราะความแข็งแกร่งของพลังที่หลินสวินสำแดงออกมาทำเอาเขารู้สึกถึงแรงกดดันอย่างหนึ่งแล้ว

……

ตูม!

สีหน้าของหลินสวินนิ่งสงบ ไม่ดีใจหรือเสียใจ เงาร่างสง่างามมีแสงมรรคแพรวพราวไหววน สาดส่องห้วงฟ้า

เขาปล่อยหมัดมือเปล่า ทุกอิริยาบถล้วนเรียบง่ายและเป็นธรรมชาติ ไม่แฝงกลิ่นอายโลกีย์ แต่ทุกการโจมตีกลับมีอานุภาพกลืนกินฟ้าดิน บดขยี้ทั่วทิศ!

มองจากไกลๆ ทั้งตัวเขาราวกับหุบเหวใหญ่ เคลื่อนย้ายอยู่กลางอากาศ ทำลายล้างสรรพสิ่งอย่างง่ายดายตลอดทาง เผด็จการไร้สิ้นสุด

เคร้ง!

พร้อมๆ กับการปล่อยหมัดของหลินสวิน ไม่ทันไรกระบี่ยักษ์สีทองก็ส่งเสียงสะเทือนก้องรุนแรง เกือบหลุดออกจากการควบคุมของเยี่ยนฉุนจวิน

พลังหมัดที่เหี้ยมหาญซัดสาด ราวกับหุบเหวใหญ่ที่บดขยี้อย่างกำเริบรวมอยู่ในหนึ่งหมัดนี้ ทำให้ร่างของเยี่ยนฉุนจวินถูกซัดสะเทือนอย่างแรง เลือดลมรอบตัวพลิกตลบ สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างอดไม่อยู่

พลังมหามรรคที่น่ากลัวยิ่งนัก!

ความดูถูกและประหลาดใจภายในใจเยี่ยนฉุนจวินหายไปในตอนนี้ สีหน้าเต็มไปด้วยความจริงจัง

นี่เป็นศัตรูตัวฉกาจคนหนึ่ง!

แม้มีเพียงพลังปราณขั้นต้นแห่งระดับมหาอริยะ ทว่าเห็นได้ชัดว่าได้สร้างวิชาแห่งตนแล้ว ครอบครองรากฐานพลังที่แข็งแกร่งเหลือเชื่อ

ชิ้งๆๆ!

เสียงกระบี่ครวญราวกับกระแสธาร เยี่ยนฉุนจวินตวาดก้อง ใช้ไม้ตายของตน กระบี่ยักษ์สีทองพลันเปลี่ยนเป็นกระบี่บินสีทองเก้าสิบเก้าเล่ม ราวกับเจียวหลงสีทองฝูงหนึ่ง คดเคี้ยวดุร้าย บดบังฟ้าดิน

เจตกระบี่สีทองแสบตาพวกนั้นสาดพรมพลังกฎเกณฑ์มหามรรคที่ราวกับจับต้องได้ออกมา ภูผาธาราและสรรพสิ่งถูกย้อมเป็นสีทอง

หนึ่งกระบี่วิวัฒน์เป็นเก้าสิบเก้า ในนอกจักรวาลข้าคงอยู่ชั่วนิรันดร์!

คัมภีร์กระบี่เก้าเก้า!

นี่คือวิชาแห่งตนที่เยี่ยนฉุนจวินสร้างขึ้น ใช้วิชากระบี่จักรวาลไพศาลแห่งเรือนมรรคจักรวาลเป็นแกนหลัก หลอมวิชาที่เยี่ยนฉุนจวินร่ำเรียนมาทั้งชีวิต สร้างวิชาหนึ่งขึ้นมา

กระบี่บินเก้าสิบเก้าเล่ม หมายความถึงนัยเร้นลับมรรคกระบี่เก้าสิบเก้าอย่าง วิวัฒน์เป็นอานุภาพกระบี่ยิ่งยงราวกับไม่เสื่อมสลาย!

ชั่วขณะเดียวกระบี่ครวญสะเทือนฟ้าดิน สิบด้านล้วนสะท้าน เยี่ยนฉุนจวินสีหน้าเย็นชา สายตาวาววาบปานสุริยัน

ปังๆๆ!

การโจมตีของหลินสวินถูกกระบี่บินมากมายผ่าแหวกจนสลายในพริบตา กระบี่บินเก้าสิบเก้าเล่ม เจตกระบี่ท่วมฟ้าที่ปลดปล่อยออกมา ถึงกับต้านการกลืนกินและกำราบของหุบเหวใหญ่ไว้

“ข้าต้องการเพียงป้ายคำสั่งเซียนเหิน ขอเพียงเจ้าส่งมันมาข้าก็จะไว้ชีวิตเจ้า มิฉะนั้นต่อไปก็คือเวลาตายของเจ้า!”

เสียงของเยี่ยนฉุนจวินดังกึกก้อง ไอสังหารล้นฟ้า ราวกับเซียนกระบี่พลิกฟ้าที่สังหารอย่างเด็ดขาด

ยามเอ่ยวาจาการโจมตีของเขาไม่มีหยุดลง กระบี่บินเก้าสิบเก้าเล่มทะลวงฟัน แปลงเป็นนัยเร้นลับมหามรรค ดุดันรุนแรง กรีดทึ้งห้วงอากาศจนแหลกละเอียดปั่นป่วน!

มุมปากหลินสวินเหยียดโค้งเย้าแหย่ “หินลับมีดก้อนหนึ่งเท่านั้น ก็กล้าคุยโวเช่นนี้ด้วย ก็เป็นได้แค่หินรองเท้าเท่านั้น”

หินลับมีด ก็คือสิ่งที่มีเพื่อเคี่ยวกรำวิชาแห่งตน!

การต่อสู้กับเยี่ยนฉุนจวิน นับเป็นครั้งแรกที่หลินสวินเจอคู่ต่อสู้ที่พอจะสามารถยืนหยัดต่อสู้ได้ตั้งแต่เขาก้าวสู่ระดับมกุฎมหาอริยะ

ด้วยเหตุนี้ตอนต่อสู้จึงมองเยี่ยนฉุนจวินเป็นเหมือนหินลับมีด

ส่วนหลูเป่ยกู้ที่ประลองด้วยก่อนหน้านี้ แม้เป็นมกุฎมหาอริยะ แต่พลังต่อสู้กลับต้านเขาไม่ได้แม้การโจมตีเดียว กระทั่งหินลับมีดของหลินสวินยังไม่มีสิทธิ์ได้เป็น ไม่ควรค่าแก่การพูดถึง

เยี่ยนฉุนจวินสีหน้าอึมครึม หินลับมีด หินรองเท้าหรือ

เจ้าหมอนี่เห็นตนเป็นอะไร!?

ชั่วขณะนี้เยี่ยนฉุนจวินรู้สึกเพียงว่าศักดิ์ศรีถูกท้าทายและเหยียบย่ำอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เดือดดาลถึงขีดสุด พูดว่า

“เจ้าสวะ ข้าจะส่งเจ้าลงนรกเดี๋ยวนี้!”

ฮูม…

กระบี่บินสีทองที่แน่นขนัดราวกับกระแสน้ำ ดุจดั่งรุ้งเทพพุ่งทะยานศ ทะลวงฟ้าแทรกดิน มีประกายเฉียบคมที่ไร้เทียมทาน

ตูม!

ในเวลาเดียวกัน อานุภาพรอบตัวหลินสวินพลันเปลี่ยนไป ทั้งตัวมีท่วงทำนองศักดิ์สิทธิ์ที่ลึกล้ำดั่งหุบเหว ยิ่งใหญ่ไม่อาจประเมิน

และในมือเขา กระบี่อเวจีแทงออกไปเบาๆ

ในห้วงอากาศ กระบี่อเวจีราวกับเปิดประตูนรกบานหนึ่ง แสงที่มืดมนราวกับรัตติกาลนิรันดร์เปลี่ยนเป็นเจตกระบี่ที่กลืนกินสรรพสิ่ง

ทุกที่ที่ผ่าน กลบฝังภูผาธารา ทำให้ห้วงความว่างเปล่าจมดิ่ง

เปรี๊ยะ!

กระบี่บินทองอร่ามสายหนึ่งระเบิดแตกโดยพลัน ละอองแสงที่สาดกระเซ็นถูกทำลายสิ้น

เยี่ยนฉุนจวินนัยน์ตาหดรัดทันที