Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1713

เตาหลอมสมบัติใบหนึ่ง เคยหลอมศาสตราจักรพรรดิเก้าชิ้นออกมาในคราวเดียว!

เดิมนี่ก็เห็นได้ชัดว่าน่าเหลือเชื่อแล้ว สะท้านสะเทือนชวนสยองถึงขีดสุด ทำเอาผู้คนล้วนไม่กล้าจินตนาการ เตาหลอมสมบัติเช่นนี้จะมีอานุภาพชวนอัศจรรย์แค่ไหนกัน ถึงสามารถทำได้ถึงขั้นนี้

และตอนนี้ ก้อนทองแดงสีดำกลางฝ่ามือก้อนนี้ ก็คือเศษชิ้นส่วนที่เตาหลอมสมบัติใบนี้เหลือทิ้งไว้ มหัศจรรย์พันลึกหาใดเปรียบ!

และพร้อมกันนั้นในที่สุดหลินสวินก็เข้าใจ ที่แท้แดนหลอมสมบัติที่ดุจดั่งโลกใบเล็กนี้ ความจริงก็วิวัฒน์มาจากเตาหลอมสมบัติใบนั้นนั่นเอง

‘เพลิงเทพคุนหลุน’ นานาชนิดที่กระจายตัวอยู่ที่นี่ ความจริงแล้วก็เป็นเศษเสี้ยวเชื้อเพลิงที่เตาหลอมสมบัติใบนั้นเหลือทิ้งไว้ ริบหรี่ถึงขีดสุด

‘ไอมรรคหลอมสมบัติ’ ของที่นี่ ก็เป็นไอสมบัติที่เตาหลอมสมบัติใบนั้นเหลือทิ้งไว้เช่นเดียวกัน มีประโยชน์ต่อการหลอมและพัฒนาคุณลักษณะสมบัติชนิดต่างๆ ได้!

เมื่อคิดเรื่องพวกนี้ได้แล้ว ภายในใจหลินสวินก็ยิ่งตกตะลึงมากขึ้น

ก่อนหน้านี้นานมาแล้ว เตาหลอมสมบัติใบนั้นจะต้องได้รับความเสียหายบางอย่าง จนแปลงเป็น ‘แดนหลอมสมบัติ’ เช่นตอนนี้ และกลายเป็น ‘แดนมงคล’ ในสายตาของผู้ฝึกปราณนับไม่ถ้วนอย่างแน่นอน

‘แล้วศาสตราจักรพรรดิเก้าชิ้นที่เคยถูกเตาหลอมสมบัติหลอมออกมาในคราวเดียวนั่นล่ะ หลังจากประสบมหาเคราะห์ครั้งนั้นแล้ว ยังอยู่รอดสืบมาหรือไม่’

‘หากอยู่รอดสืบมา ศาสตราจักรพรรดิเก้าชิ้นนี่ไปอยู่ที่ไหนกัน’

หลินสวินสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่งระงับความกังขาภายในใจ

ที่นี่คือแหล่งสถานคุนหลุน มีผนึกและความลับที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้กระจายอยู่มากมาย เขาสามารถสอดส่องความจริงมุมหนึ่งของแดนหลอมสมบัติได้ ก็เป็นแค่ความบังเอิญเท่านั้น

เขาเก็บก้อนทองแดงสีดำในมือเอาไว้ในเจดีย์มหามรรคไร้สิ้นสุด

ของสิ่งนี้เป็นของที่ ‘เตาหลอมสมบัติ’ ใบนั้นเหลือทิ้งไว้ เร้นลับหาใดเปรียบ บางทีภายหน้าอาจมีประโยชน์อย่างอื่น

หลินสวินไม่ได้โอ้เอ้อีก ทอดสายตามองบทประพันธ์มหามรรคนั่น

และยามนี้ สายตาของทุกคนที่อยู่ไกลออกไปต่างก็มองไปที่หลินสวินเป็นจุดเดียว แต่ละคนล้วนมีสีหน้าแตกต่างกัน หลากหลายความคิด

หลินสวินลงมือแล้ว ยื่นมือไปคว้าไอมรรคหลอมสมบัติที่วิวัฒน์เป็นบทประพันธ์มหามรรคนั้น

ตูม!

เกือบจะในเวลาเดียวกัน ภูเขากลับหัวขนาดมหึมาพลันถล่มครืน ก้อนหินแตกระเบิด เปลวเพลิงฟุ้งกระจาย เพลิงเทพที่วิวัฒน์เป็นนกปีศาจสีม่วงเหล่านั้นต่างก็พลอยหายลับตามไปด้วย

“โอกาสมาแล้ว!”

คนไม่น้อยสายตาเป็นประกาย

“ฆ่า!”

และบุคคลชั้นเลิศเหมือนอย่างเถาเจี้ยนสิงและลู่อ๋างยิ่งออกโจมตีตั้งแต่จังหวะแรกโดยไม่ลังเล โถมเข้าใส่หลินสวินที่อยู่ไกลออกไป

ตูมโครม!

ชั่วขณะเดียวที่แห่งนี้สั่นสะเทือน ฟ้าดินอลหม่าน ถูกไอสังหารอันน่าสะพรึงปิดครอบ

การต่อสู้มาแบบปุบปับเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่คิดจะให้โอกาสหลินสวินรอดออกไปแต่อย่างใด!

“หลินสวิน มอบไอมรรคหลอมสมบัตินั่นมาซะ ข้ารับรองว่าจะไม่ตอแยเจ้าอีกต่อไป!”

เถาเจี้ยนสิงพุ่งออกมาคนแรก ทายาทเลือดบริสุทธิ์เผ่านักรบเถาอู้ผู้นี้ไอเลือดท่วมฟ้า ไอสังหารเดือดพล่าน ท่าทางหยิ่งผยอง

ขณะที่เขาพูดก็เรียกทวนวงเดือนสวรรค์เล่มหนึ่งออกมานานแล้ว คมประกายพาดขวางอากาศ หอบม้วนระลอกคลื่นกฎเกณฑ์มหามรรคหมื่นชั้น บุกโจมตีเข้ามา

เคร้ง!

หลินสวินเรียกดาบหักออกมารับ ทั้งสองปะทะกัน ดุจดั่งภูเขาไฟสองลูกระเบิดปะทุ ก่อให้เกิดระลอกคลื่นน่าสะพรึง

“ไม่มีปัญญาช่วงชิงสมบัติ ยังคิดจะแย่งไปซึ่งๆ หน้า คิดว่าข้าคนแซ่หลินรังแกง่ายหรือ”

นัยน์ตาดำของหลินสวินเยียบเย็น

“ก็จะรังแกเจ้าจะทำไม”

เถาเจี้ยนสิงสีหน้าไร้ความรู้สึก โบกสะบัดทวนวงเดือนสวรรค์ พลานุภาพสะท้านโลก ห้อตะบึงโจมตี ฝีมือเผด็จการและหฤโหดถึงขีดสุด

ห้วงอากาศของที่นี่ล้วนปั่นป่วนวุ่นวาย เมฆสิบทิศพังถล่ม

“เหอะๆ”

หลินสวินหัวเราะ เพียงแต่รอยยิ้มดูเย็นชา “ข้ายังไม่เคยลิ้มรสเนื้อเถาอู้เลย ก็ไม่รู้ว่ารสชาติเป็นอย่างไร…”

เขาโคจรคัมภีร์กลืนกินไร้สิ้นสุด ทั่วร่างเปล่งแสง ปรากฏลักษณ์ประหลาดเหวใหญ่ อานุภาพทะยานสู่ขีดสุดในครู่เดียว

ดาบหักกวาดเคลื่อน ดุจดั่งธารดาราผืนหนึ่งพลิกม้วน

หนึ่งกระบวนวัฏจักรฟ้า!

ร่างกายของเถาเจี้ยนสิงถูกซัดปลิวพร้อมเสียงก้องกระหึ่ม ทวนวงเดือนสวรรค์ยังเกือบจะหลุดออกจากมือ

เขากระอักเลือดออกปากจมูก อดรู้สึกเสียวสยองไม่ได้ เจ้าหมอนี่พลังน่ากลัวยิ่งนัก

ควรรู้ว่าเขามั่นใจในมรรควิถีของตนอย่างยิ่งมาโดยตลอด อาละวาดบนทางเดินโบราณฟ้าดาราและเป็นยอดอัจฉริยะคนหนึ่งที่มีชื่อเสียงเลื่องลือในหมู่คนรุ่นเดียวกัน

หาไม่ก็คงไม่มีทางไต่เต้าสู่อันดับเจ็ดสิบเจ็ดของกระดานมหาอริยะฟ้าดาราได้อย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้ในการปะทะกันซึ่งๆ หน้า ก็ถูกซัดถอยกรูดในคราเดียวเหมือนอย่างลู่อ๋างก่อนหน้านี้ไม่มีผิด!

“แค่นี้ก็กล้าป่าวประกาศว่าจะรังแกข้า? เผ่าเถาอู้ชอบคุยโวแบบนี้กันหมดเลยหรือ”

หลินสวินหัวเราะลั่น ผมดำปลิวไสว มาดเหยียดหยันไร้ศัตรู

“ฆ่า!”

ลู่อ๋างและพวกร้ายกาจคนอื่นๆ อีกหลายคนก็บุกเข้ามา ล้อมโจมตีหลินสวินจากหลายทิศทาง

ชั่วขณะเดียวแสงสมบัติตัดสลับ วิชามรรคดุจเกลียวคลื่นปิดครอบฟ้าดิน

บุคคลเหล่านี้ไม่มีใครไม่ใช่พวกร้ายกาจที่โดดเด่นในหมู่มกุฎมหาอริยะ ไม่เพียงชาติกำเนิดไม่ธรรมดา รากฐานพลังยังแกร่งกล้า แต่ละคนราวกับปีศาจกินกันไม่ลง

เมื่อร่วมกันปิดล้อมโจมตี พลานุภาพระดับนั้นเพียงพอจะทำให้คนรุ่นเดียวกันคนใดก็ตามขวัญผวา!

สีหน้าของหลินสวินก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมด้วย

เขาไม่กล้าอืดอาด โถมบุกเต็มกำลัง สารกาย พลังชีวิตและจิตวิญญาณภายในร่างโคจรเดือดพล่านดุจดั่งเตาที่ลุกโชน กระแสเลือดแต่ละสายก็เสมือนเจินหลงตัวแล้วตัวเล่าห้อทะยาน

ท่ามกลางความเลือนราง ทุกคนต่างรู้สึกว่าหลินสวินในเวลานี้เหมือนหุบเหวใหญ่แห่งหนึ่ง เงาร่างไร้ขอบเขต เขมือบฟ้ากลืนกินปฐพี

ตูมโครม!

ฟ้าดินของที่นี่ล้วนเหมือนแตกระเบิด สุริยันจันทราหม่นแสง ฟ้าดินพลิกกลับ

เท้าหลินสวินเหยียบย่ำก้าวเดิน พุ่งทะยานลงมือ ดาบหักวาบประกายฟันเฉือน และในสองมือของเขาต่างกำกระบี่อเวจีและกระบี่ยอดสังหาร สู้ศึกสิบทิศเพียงลำพัง!

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ ชั่วขณะหนึ่งถึงกับไม่มีใครสามารถปราบอานุภาพของเขาไว้ได้