Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1731

“ตาย!”

เสียงโหดเหี้ยมพ่นออกมาจากปากหลินสวิน หมัดเขาดั่งเตาหลอมใหญ่ทะลวงสังหารออกไป

ผู้ฝึกปราณที่พุ่งมารับ แต่ละคนต่างใช้พลังทั้งหมด แต่ด้วยหมัดนี้กลับถูกบดขยี้คาที่เหมือนต้นหญ้า

น้ำเลือดดั่งพายุฝน กึกก้องกระเซ็นกระสายรอบทิศ!

หากอยู่ในโลกภายนอก ต่ำกว่าอริยะล้วนเป็นมดตัวจ้อย ระดับอริยะก็คือตัวแทนของความสูงส่งที่ทำให้คนนับไม่ถ้วนมุ่งหวัง

พวกเขาพลิกเมฆคว่ำฝน พ่นลมหายใจกลายเป็นเมฆ เผาภูผาต้มสมุทร มีอานุภาพอันน่าเหลือเชื่อ

พวกเขายืนอยู่สูงยิ่งกว่ามรรคาอมตะ อายุขัยยืดขยายยาวนาน

และผู้สืบทอดขุมอำนาจใหญ่เหล่านี้ก็ยิ่งไม่ธรรมดา เลือกออกมาสักคนต่างก็มีรากฐานพลังไม่ด้อยกว่าระดับมหาอริยะ และบางส่วนในกลุ่มนั้นยังไม่ขาดมกุฎมหาอริยะ!

แต่ไม่ว่าเป็นใคร ต่อหน้าหลินสวินในขณะนี้กลับเหมือนกระจกที่แตกสลายได้ง่าย ดั่งตุ๊กตาดินอ่อนแอไม่อาจต้านการโจมตี!

เขาองอาจไร้ศัตรู ผมดำปลิวสยาย ร่างกายดุจเตาเพลิงคงกระพันไม่เสื่อมสลาย ปะทุอานุภาพทำลายล้างที่สามารถสะท้านฟ้าสะเทือนดิน

นี่ ย่อมทำให้ทุกคนสั่นไหว!

ต่ำกว่าอริยะอาจเป็นดั่งมด แต่ในระดับอริยะ ใต้มือหลินสวินที่อยู่ระดับเดียวกัน อริยะก็ไม่ต่างอะไรกับมด

พวกกู่ฉางซิน เถาเจี้ยนสิง คุนจิ่วหลินต่างตาถลน กราดเกรี้ยวจนแทบคลั่ง

ตั้งแต่แรกพวกเขาก็ไม่ได้ดูถูกหลินสวิน มิเช่นนั้นคงไม่ร่วมมือกัน และคงไม่ทุ่มเทกายใจวางแผนนี้

ทุกอย่างล้วนเป็นเพราะศึกใหญ่ที่ภูเขากลับหัวในคราวนั้น ความแข็งแกร่งของพลังต่อสู้ที่หลินสวินสำแดงออกมาทำให้พวกเขาต่างหวาดหวั่น

แต่พวกเขาคิดคำนวณเป็นหมื่นเป็นพันครั้งก็คิดไม่ถึง ว่าพลังต่อสู้ของหลินสวินจะถึงกับเปลี่ยนไปชนิดพลิกฟ้าดินเมื่อเทียบกับสมัยอยู่ที่ภูเขากลับหัว!

และยิ่งคิดไม่ถึง ว่าค่ายกลกลียุคสังหารมารที่พวกเขาฝากความหวังไว้อย่างมาก สุดท้ายกลับเป็นเหมือนของประดับ ไม่อาจทำให้หลินสวินบาดเจ็บได้สักนิด!

ตอนนี้หลินสวินมีพลานุภาพดั่งเทพมาร เคลื่อนกวาดที่แห่งนั้น เข่นฆ่าจนผู้แข็งแกร่งฝั่งพวกเขาตายไปทีละคน จะไม่ทำให้พวกกู่ฉางซินโกรธได้อย่างไร

“กำราบ!”

คุนจิ่วหลินออกโจมตีภายใต้เสียงคำรามเดือดดาล เขาซัดพายุเต็มฟ้าขึ้นมาดั่งคุนเทพที่ท่องไปในทะเลเหนือตัวหนึ่ง

และในมือของเขาก็เรียกทวนใหญ่แวววาวดุจหิมะเล่มหนึ่งออกมา แสงมรรคคลุมเครือไหลเคลื่อน คมประกายเฉียบคมหาใดเปรียบ แผ่แสงดุร้ายไร้เทียมทาน

ทวนใหญ่เทพสมุทร!

สมบัติก้นกรุของคุนจิ่วหลิน ลือกันว่าทวนใหญ่นี้ถือกำเนิดขึ้นในโลกปฐมกาลแห่งหนึ่ง เกิดขึ้นจากการควบรวมของหยดวารีทมิฬที่หนักที่สุดในโลก เป็นสมบัติโบราณฟ้าประทานชิ้นหนึ่ง

ห้วงอากาศระเบิดออก ส่งผลให้บริเวณนี้สั่นไหว ความแกร่งกล้าของพลานุภาพทวนใหญ่เทพสมุทรทำให้หลินสวินประหลาดใจอยู่บ้าง

เคร้ง!

เขาตวัดกระบี่อเวจี สีดำสนิทดั่งแดนนรกปรากฏขึ้น เจตกระบี่หนาทึบ เข้าประจันหน้ากับทวนใหญ่เทพสมุทรจนเกิดเสียงดังสนั่นหู

ตึงๆๆ!

ร่างของคุนจิ่วหลินถูกซัดให้กระเด็นถอยหลังซวนเซในอากาศ ทวนใหญ่เทพสมุทรที่อยู่ในมือสั่นวิ้งๆ ไม่หยุด เขาเลือดลมปั่นป่วน สีหน้าตกตะลึงอย่างห้ามไม่อยู่

ไม่ต้องสงสัยว่าพลานุภาพของกระบี่อเวจีไม่ด้อยกว่าทวนใหญ่เทพสมุทร หากเปลี่ยนเป็นสมบัติอริยะอื่นก็คงถูกบดขยี้ไปนานแล้ว

วิ้ง!

ในตอนที่หลินสวินกำลังจะตามฆ่าคุนจิ่วหลินนี้เอง รุ้งเหินสีเงินอันเจิดจรัสสายหนึ่งก็พุ่งมากะทันหัน รวดเร็วอย่างน่าอัศจรรย์หาใดเทียบ

นี่คือสมบัติรูปกระสวยที่เรียวเล็กโปร่งใสประหนึ่งมัจฉาแหวกว่ายชิ้นหนึ่ง แต่ความคมกล้าที่เกิดขึ้นทำเอาร่างกายหลินสวินรู้สึกเจ็บแปลบไปหมด

“ฆ่า!”

เถาเจี้ยนสิงตะคอกลั่น เป็นเขาที่กำลังควบคุมสมบัตินี้ สีหน้าเต็มไปด้วยไอสังหารน่าครั่นคร้าม

สวบ!

สมบัติคล้ายมัจฉาแหวกว่ายชิ้นนั้นเพิกเฉยต่อพันธนาการห้วงอากาศ จู่ๆ ก็บุกมาตรงหน้าหลินสวิน แทงไปที่หว่างคิ้วเขาอย่างรุนแรง

แต่ในตอนนี้เอง ดาบหักพลันปรากฏขึ้นขวางการโจมตีอันลึกลับหาใดเทียบนี้เอาไว้

เพียงแต่หว่างคิ้วของหลินสวินกลับมีเลือดไหลออกมาหยดหนึ่ง กลิ่นอายแหลมคมของสมบัติรูปกระสวยนั้นแกร่งกล้าอย่างยิ่ง แม้ถูกขวางไว้ แต่กลิ่นอายของมันกลับกวาดโดดหว่างคิ้วของหลินสวิน

“ถึงกับขวางไว้ได้หรือ” เถาเจี้ยนสิงอึ้งไป เผยสีหน้ายากจะเชื่อ

สมบัติชิ้นนี้ของเขาก็เป็นสมบัติโบราณที่ลึกลับสุดหยั่งชิ้นหนึ่ง ดูคล้ายกระสวย แต่ความจริงแล้วเป็นกระบี่บินเล่มหนึ่ง มีนามว่า ‘ท่องอัมพร’

กระบี่นี้ตีหลอมจาก ‘ผลึกอัมพร’ ที่ถือกำเนิดขึ้นในห้วงอากาศว่างเปล่า เป็นกระบี่บินห้วงอากาศที่มีชื่อสมตัวชิ้นหนึ่ง มาไร้เงาไปไร้รอย ไม่ถูกห้วงอากาศพันธนาการ ลึกลับน่ากลัวอย่างยิ่งยวด

แต่เมื่อครู่นี้ กระบี่นี้กลับถูกหลินสวินสกัดไว้ได้!

“หึ!”

หลินสวินแววตาลุ่มลึกเย็นเยียบ ทันใดนั้นก็เคลื่อนย้ายตัว ฝ่าไปหาเถาเจี้ยนสิง

ฉึบ!

เถาเจี้ยนสิงหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย กระบี่ท่องอัมพรโฉบออกมาอีกครั้ง รวดเร็วเหนือคาดเดา

แต่มาได้ถึงครึ่งทางก็ถูกแส้ยาวพายุอสนีเส้นหนึ่งพันไว้ กระบี่บินสั่นระรัวรุนแรงดังหึ่งๆ แต่กลับถูกยึดไว้แน่น

แส้อสนีหยินม่วง!

นี่เป็นสมบัติโบราณแข็งแกร่งที่หลินสวินชิงมาจากมือของถูชิงสยงหลังจากฆ่าเขาที่ใต้ต้นท้อแบน ความแข็งแกร่งของอานุภาพ แม้แต่ดาบหักยังสู้ไม่ได้

ที่ลึกลับที่สุดก็คือ แส้นี้มีสายฟ้าหยินม่วงที่แกร่งกล้าอหังการรัดพัน ยามฟาดเข้าไปในอากาศ สามารถทำให้เกิดพื้นที่อันน่ากลัว รับมือกับการสังหารในห้วงอากาศได้

เผียะ!

หลินสวินสะบัดมือ กระบี่ท่องอัมพรส่งเสียงครวญ ถูกแส้อสนีหยินม่วงยึดไว้และตกลงไปในมือหลินสวิน

จิตวิญญาณเถาเจี้ยนสิงพลันถูกพลังสะท้อนกลับ กระอักเลือดออกมาในทันใด

แย่แล้ว!

เขาสีหน้าประหลาดใจ ปลีกตัวหลบหนี แต่ช้าไปก้าวหนึ่งแล้ว

ก็เห็นว่ากระบี่อเวจีที่ประหนึ่งแดนนรกนั้นตวัดม้วนเปลวเพลิงสีดำคับฟ้า ตกลงมาจากท้องนภาและระเบิดสังหารให้สิ้นซาก

ตูม!

เพียงชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น ร่างของเถาเจี้ยนสิงเหมือนถูกพันดาบแล่เนื้อเป็นหมื่นชิ้น เผยรอยกระบี่เป็นสายๆ กระหวัดกันไปทั่ว ผิวเปิดเนื้อแตก เลือดกระเซ็นกระสายดั่งน้ำพุ

ที่แห่งนั้นอบอวลไปด้วยเลือดสดๆ กลิ่นอายเยียบเย็นถาโถม มีแต่ภาพนองเลือดน่าสะพรึงกลัว

การต่อสู้ยังดำเนินอยู่ หลินสวินเคลื่อนกวาดสนามรบ เข่นฆ่าเด็ดขาดประหนึ่งไร้ศัตรูอย่างแท้จริง กำจัดทุกสิ่งที่กั้นขวางในทุกทีที่เคลื่อนผ่าน

ปึงๆๆ!

ผู้แข็งแกร่งที่บ้างมาจากเรือนมรรคดึกดำบรรพ์ บ้างมาจากเรือนมรรคจักรวาล บ้างมาจากเผ่านักรบกิเลนโลหิตกับเผ่านักรบเถาอู้ถูกปลิดชีพอย่างต่อเนื่องคนแล้วคนเล่า

หนีตายก็ไม่มีประโยชน์!

ทั้งด้านบนและด้านล่างเขาพญามังกรปกคลุมไปด้วยพลังผนึกห้วงอากาศ ไม่อาจเหินทะยานเคลื่อนตัวได้

สาเหตุที่ตอนแรกพวกกู่ฉางซินเลือกวางกับดักที่นี่ ก็เป็นเพราะเล็งเห็นจุดนี้ เป้าหมายก็เพื่อยามไล่ล่าหลินสวิน จะได้เลี่ยงไม่ให้หลินสวินหนีไปได้

แต่จะคิดได้อย่างไรว่าพลังผนึกห้วงอากาศที่นี่ ตอนนี้กลับกลายเป็นอุปสรรคเมื่อพวกเขาหนีตาย!

ตูม!

ขณะนี้หลินสวินยิ่งสู้ยิ่งองอาจ ระบายไฟโทสะกับไอสังหารในใจออกมาจนหมดสิ้น

ตั้งแต่เข้าสู่แหล่งสถานคุนหลุน เขาก็ถูกมองเป็นเหยื่อไว้ล่า กลายเป็นเป้าที่ทุกคนเพ่งเล็ง ถูกพุ่งเป้าทุกที่ไป ด้วยมีคนละโมบอยากได้ป้ายคำสั่งเซียนเหินในมือเขา

มีคนต้องการจะชิงสมบัติที่อยู่กับตัวเขา แทบไม่มีใครเห็นชายหนุ่มที่มาจากดินแดนรกร้างโบราณอย่างเขาอยู่ในสายตา

หากเป็นแค่นี้ หลินสวินคงไม่คลุ้มคลั่งปานนี้

แต่เมื่อได้รู้ว่าราชันเผิงปีกทองน้อยกับหยวนฝ่าเทียนก็ประสบเคราะห์เพราะป้ายคำสั่งเซียนเหิน ทั้งยังถูกตนลากเข้าไปเกี่ยวด้วย หลินสวินก็โกรธโดยสมบูรณ์แล้ว

หกเรือนมรรคใหญ่ สิบเผ่านักรบอะไร มาแตะต้องเกล็ดย้อนของหลินสวิน เขาก็ไม่หวั่นกลัวแต่อย่างใด!

“หนี…!”

หลายคนต่างหมดสภาพแล้ว ถูกเล่นงานจนไส้แทบฉีก ลุกลี้ลุกลนหนีไปตรงทางขึ้นเขา

“บัดซบ ถอยเร็ว!”

ผู้ชมการต่อสู้อยู่ที่กำลังยืนอยู่บนทางขึ้นเขาเหล่านั้นเห็นดังนี้ต่างหน้าเปลี่ยนสี กลัวแต่จะโดนลูกหลง เริ่มพากันถอยหนี

มีเพียงคนเดียวที่ไม่ได้หนีไป

อาหู!

นางสวมชุดกระโปรงสีเหลืองยืนอยู่เพียงลำพัง เงาร่างอรชรงดงาม รอยยิ้มสวยสด แผ่ความเย้ายวนที่สามารถทำให้ทุกคนชื่นชอบได้ออกมา

ฉึบ!

นางลงมือแล้ว เจตกระบี่ทรงพลังสายหนึ่งโฉบพุ่งออกไปประหนึ่งปราณม่วงบูรพาทิศ เจือกลิ่นอายไพศาลดั่งเมฆา

เพียงชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น ผู้ฝึกปราณที่หนีตายออกมาก่อนสามคนก็ถูกฆ่าตายคาที่ ร่างกายแยกชิ้นกระจัดกระจาย เลือดย้อมขั้นบันได!

ไม่มีใครรับกระบี่นี้ของอาหูไว้ได้สักคน!

ผู้ชมที่อยู่ใกล้เคียงต่างกลืนน้ำลายอย่างยากเย็น ตอนนี้จึงตระหนักได้ว่าโฉมสะคราญที่งดงามจนล่มเมืองได้คนนี้ ดันเป็นพวกเดียวกับหลินสวินเสียได้

อีกทั้งพลังต่อสู้ของนางยังแข็งแกร่งจนน่าหวั่นใจ!

——