Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1774

หลินสวินเดินออกจากหุบเขา เขายิ้มอย่างไม่ทราบสาเหตุ เมื่อครู่นี้จู่ๆ หนานตงก็มากล่าวโทษตน เบื้องหลังคงเป็นตาเฒ่าหนานเหลยเผิงนั่นที่คอยสั่งการสินะ

‘ฝากความรุ่งเรืองของเผ่าไว้กับการแต่งงาน… เหอะ ดูเหมือนว่าสถานการณ์ของเผ่ามู่ซางไม่สู้ดีอย่างมากแล้ว ถึงได้ทำเรื่องโง่เขลาเช่นนี้ นี่อาจจะเรียกว่าหลังชนฝาแล้ววิ่งวุ่นหาคนช่วย’

หลินสวินส่ายหน้า ไม่คิดมากอีก

เขาเป็นเพียงแค่คนผ่านทาง อย่างมากก็ช่วยสงเคราะห์หนานชิวได้เพียงหนเดียว

สวบ!

ครู่ต่อมาเงาร่างของหลินสวินก็หายไปแล้ว

ในบริเวณที่ห่างออกไปพันลี้ ยอดเขาที่ไอวิญญาณคละคลุ้ง หลินสวินยืนอยู่กลางอากาศ สูดหายใจเข้าลึกคราหนึ่ง

ฮูม…

ทั้งบนล่างของยอดเขาที่สูงหมื่นพันจั้ง ไอวิญญาณถาโถมเข้าสู่ปากของหลินสวินราวกับแม่น้ำสายยาว

ครู่หนึ่งหลังจากนั้น ยอดเขาที่ไอวิญญาณคละคลุ้งนี้ก็เปลี่ยนเป็นอับแสง ไม่มีไอวิญญาณและความศักดิ์สิทธิ์เช่นนั้นแล้ว

หลินสวินวางมือทันที หากดูดกลืนต่อไป ภูเขาวิญญาณลูกนี้คงถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้ยังไม่ทำลายถึงรากฐาน ต่อไปยังสามารถฟื้นตัวขึ้นมาได้

สวบ!

หลินสวินไม่ได้หยุด พลันเคลื่อนผ่านห้วงอากาศออกไปอีกครั้ง

เขาในตอนนี้เร่งรีบหมายจะฟื้นคืนพลัง แต่ทำได้เพียงตามหาภูเขาวิญญาณแม่น้ำวิญญาณในพื้นที่รกร้างห่างไกลแห่งนี้เพื่อดูดกลืนพลัง

“ทะยาน!”

บนห้วงอากาศเหนือแม่น้ำใหญ่สายหนึ่ง หลินสวินยื่นมือคว้า ชีพจรปราณวิญญาณที่ซ่อนอยู่ลึกใต้แม่น้ำถูกคว้าขึ้นมา ยาวถึงสิบกว่าจั้ง สาดแสงประกายสีเขียวอร่าม

หลินสวินอ้าปากกลืน ชีพจรปราณวิญญาณที่สามารถทำให้ผู้แข็งแกร่งระดับราชันอมตะหลอมไปเป็นปี ถูกหลินสวินหลอมเป็นกระแสร้อนสายหนึ่งพวยพุ่งไปทั่วร่างกาย

ช่วงเวลาต่อจากนี้เงาร่างของหลินสวินเคลื่อนย้ายกลางฟ้าดิน ไกลขึ้นเรื่อยๆ แสวงหาทรัพยากรที่ต้องการ

สองวันหลังจากนั้น

หลินสวินยืนนิ่งอยู่หน้าทะเลทรายผืนหนึ่ง สงบจิตสัมผัส ‘ฟืนพลังกลับมาหนึ่งในร้อยส่วนของช่วงรุ่งเรืองแล้ว…’

นี่ทำให้เขาขมวดคิ้ว ก็ยังช้าไปหน่อย

ในเวลาเดียวกันหลินสวินเองก็ตัดสินได้แล้วว่า โลกลำนำสวรรค์แม้อยู่บนทางเดินโบราณฟ้าดารา แต่เห็นได้ชัดมากว่าทรัพยากรฝึกปราณของโลกนี้ไม่ถึงขั้นอุดมสมบูรณ์ ต่างกับดินแดนรกร้างโบราณไม่เท่าไร

ควรรู้ว่าในหนึ่งวันนี้เขาเคยค้นหาทั่วทุกสารทิศ พยายามขุดโอสถเทพสักหน่อย ทว่าสุดท้ายก็เพียงรวบรวมโอสถราชันมาได้ส่วนหนึ่งเท่านั้น สำหรับเขาในตอนนี้แล้วยังไม่พอ

‘ตอนนี้ก็ทำได้เพียงเท่านี้แล้ว’

หลินสวินเคลื่อนไหวอีกครั้ง

ตอนนี้เขารู้เพียงว่าที่นี่คือโลกลำนำสวรรค์ ตั้งอยู่ในพื้นที่ห่างไกลของทางเดินโบราณฟ้าดารา แน่นอนว่าย่อมไม่คิดรั้งอยู่ที่นี่นาน

ครึ่งเดือนหลังจากนั้น

เสื้อผ้าของหลินสวินพลิ้วไหว ก้าวเดินบนทะเลเมฆราวกับเซียน เขาในตอนนี้พลังฟื้นคืนประมาณสองส่วนแล้ว!

‘ในบริเวณสามหมื่นลี้ถูกค้นหาไปรอบหนึ่งแล้ว ได้เวลากลับไปแล้ว’

หลินสวินตัดสินใจเด็ดขาด

กลับไปคราวนี้ เขาวางแผนจะไปซักถามเรื่องการออกไปจากโลกลำนำสวรรค์กับหนานเหลยเผิงสักหน่อย หากไม่มีอะไรผิดคาดก็จะบอกลาหนานชิว

……

เผ่ามู่ซาง

หลินสวินอึ้งไป ยังไม่ทันเข้าใกล้ก็มีเสียงระลอกหนึ่งดังเข้าหูหลินสวิน เป็นเสียงถกเถียงเดือดดาล

ก็เห็นว่านอกหุบเขามีเงาร่างกลุ่มหนึ่งรวมตัว มีทั้งชายทั้งหญิง เครื่องแต่งกายล้วนหรูหรางดงาม กลิ่นอายแข็งแกร่ง สีหน้าแฝงความเย่อหยิ่งและไม่จำยอม

หน้าหุบเขาเป็นกลุ่มผู้แข็งแกร่งเผ่ามู่ซาง ผู้นำเห็นได้ชัดว่าคือหนานเหลยเผิง ชายชราที่ฐานะสูงส่งและมีอำนาจมากคนหนึ่งในเผ่า ตอนนี้กลับโกรธจนหน้าเขียวผมตั้งแล้ว

“เผ่าเพลิงเมฆาของพวกเจ้าสามารถเป็นตัวแทนของสำนักกระบี่สวรรค์ดำเนินได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ต้องการยุติสัญญาหมั้นหมายหรือ ฝันไปเถอะ!”

หนานเหลยเผิงตะโกนราวกับฟ้าร้อง

ผู้แข็งแกร่งเผ่ามู่ซางที่อยู่รอบๆ ล้วนเดือดดาลอย่างที่สุด สีหน้าไม่น่าดู

ส่วนหนานชิวที่อยู่กลางกลุ่มคนก็มีสีหน้างุนงง ท่าทางเหม่อลอย ใบหน้าเล็กงามขาวซีดเล็กน้อย ไม่มีรอยยิ้มสดใสอย่างที่ผ่านมาแล้ว

“เหอะๆ หนานเหลยเผิง อย่าหลอกตัวเองเลย หากสำนักกระบี่สวรรค์ดำเนินและมู่ซิวหย่วนไม่ได้พยักหน้า ข้าจะสามารถมาประกาศเรื่องนี้ด้วยตัวเองได้อย่างไร”

ในกลุ่มเงาร่างนอกหุบเขา ผู้นำเป็นชายชราชุดดำที่เอ่ยปากพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ

“เป็นไปไม่ได้!”

หนานเหลยเผิงตาแดงแล้ว พูดเสียงแหบพร่า “สำนักกระบี่สวรรค์ดำเนินจะทำเช่นนี้ได้อย่างไร นี่เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”

“ฮ่าๆๆ รู้อยู่แล้วว่าพวกเจ้าต้องรับไม่ได้ ดังนั้นข้าถึงได้เอาสัญญาหมั้นหมายที่พวกเจ้ามีต่อมู่ซิวหย่วนในตอนนั้นมาด้วย”

ชายชราชุดดำหัวเราะลั่น หยิบสัญญาหมั้นหมายสีแดงฉบับหนึ่งออกมา เพียงแต่สัญญาหมั้นหมายนี้ได้ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ แล้ว

ชายชราชุดดำดูเหมือนใจดี ความจริงกลับเอ่ยอย่างสะใจ “หนานเหลยเผิง ข้าไม่ได้ฉีกสัญญาหมั้นหมายนี้นะ มู่ซิวหย่วนเป็นคนฉีกเอง และให้ข้าส่งคืนพวกเจ้า”

หนานเหลยเผิงราวกับถูกฟ้าผ่า

เขาจำสัญญาหมั้นหมายนั่นได้ในแวบเดียว แต่กลับคิดไม่ถึงว่าเมื่อได้เห็นในยามนี้ กลับกลายเป็นชิ้นๆ ไปแล้ว…

คนเผ่ามู่ซางต่างอึ้งงัน แต่ละคนเผยสีหน้าเดือดดาล หรือนี่จะเป็นฝีมือของมู่ซิวหย่วนจริงๆ

หากเป็นเช่นนี้ก็น่ารังเกียจเกินไปแล้ว!

เห็นภาพนี้มุมปากของชายชราชุดดำพลันแฝงความย่ามใจ ยื่นมือหยิบจดหมายอีกฉบับออกมาพร้อมพูดว่า

“อ้อใช่แล้ว ที่ข้ายังมี ‘หนังสือถอนหมั้น’ ที่มู่ซิวหย่วนเขียนเองกับมืออีกหนึ่งฉบับ หนานเหลยเผิงเจ้าจะดูหรือไม่”

ในเสียงแฝงความเย้ยหยัน

ถึงกับมีหนังสือถอนหมั้นด้วย!

หลินสวินที่มองเห็นทุกอย่างนี้อดประหลาดใจไม่ได้ มู่ซิวหย่วนจัดการอย่างเด็ดขาดเกินไปแล้ว เห็นชัดว่าไม่คิดจะไว้หน้าเผ่ามู่ซางเลยสักนิด