Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1778

ตีนเขาเทพขลุ่ยหิมะ หน้าเมือง

ช่วงพลบค่ำหนานเหลยเผิงพาผู้แข็งแกร่งเผ่ามู่ซางทั้งกลุ่มมาปรากฏตัวที่นี่

หนานเหลยเผิงขมวดคิ้วแน่น พูดอย่างกังวล “ก็ไม่รู้ว่าหลินเต้ายวนนั่นพาหนานชิวมาด้วยหรือเปล่า…”

หลังจากออกจากเผ่ามู่ซาง พวกเขาเดินทางไม่หยุด แทบจะทะยานสู่เขาเทพขลุ่ยหิมะด้วยความเร็วเต็มพิกัด เพื่อห้ามหลินสวินไม่ให้ไปแก้แค้นมู่ซิวหย่วนอย่างไม่รู้จักประมาณตน

ทว่าระหว่างทางกลับไม่เจอเงาร่างของหลินสวินกับหนานชิวเลย

นี่ทำให้ในใจหนานเหลยเผิงวิตกกังวลมาก กลัวเพียงว่าหลินสวินจะทำเรื่องที่ล่วงเกิน สร้างความไม่พอใจให้กับสำนักกระบี่สวรรค์ดำเนิน

หากเป็นเช่นนี้ จะต้องทำให้พวกเผ่ามู่ซางถูกลากโยงไปด้วยแน่!

“เฮ้อ หวังเพียงว่าเจ้าหมอนั่นจะไม่ทำเรื่องโง่ๆ แบบนี้”

ผู้แข็งแกร่งเผ่ามู่ซางคนอื่นๆ เองก็ถอนใจพร้อมคร่ำครวญ

“ไป เข้าเมืองไปสืบข่าวก่อน”

หนานเหลยเผิงสูดหายใจลึก แล้วเดินนำเข้าเมืองไป

“ดูนั่น คนของเผ่ามู่ซางมาแล้ว”

“ผู้นำก็คือหนานเหลยเผิง ได้ยินว่าตอนนั้นสัญญาหมั้นหมายของหนานชิวและมู่ซิวหย่วน ก็เป็นเขาที่จัดการขึ้นเองกับมือ”

ทันทีที่เข้าเมืองพวกหนานเหลยเผิงก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติอย่างฉับไว

ผู้ฝึกปราณที่เจอระหว่างทางแต่ละคนสีหน้าแปลกประหลาด แววตาที่มองพวกเขาแฝงความประหลาดใจที่ยากจะอธิบาย

นี่ทำเอาพวกหนานเหลยเผิงไม่เป็นตัวของตัวเอง หนักใจอยู่บ้าง หรือสุดท้ายเรื่องที่ไม่อยากเห็นที่สุดก็เกิดขึ้นไปแล้ว

“น้องเหลยเผิง!”

ทันใดนั้นชายชราชุดแพรที่รูปร่างสูงใหญ่หัวเราะเสียงดังขึ้นมา “ไม่เจอกันหลายปี เจ้าเก่งขึ้นเรื่อยๆ เลยนะ”

หนานเหลยเผิงจำอีกฝ่ายได้ในทันที เป็นผู้อาวุโสเผ่าเร้นวารี นามว่าสุ่ยเซี่ยงตง

“พี่สุ่ยอย่าได้ล้อข้าเลย เจ้าคงได้ยินเรื่องที่หนานชิวถูกถอนหมั้นแล้วสินะ”

หนานเหลยเผิงยิ้มขื่น ความสัมพันธ์ของเขากับสุ่ยเซี่ยงตงไม่เลว

สุ่ยเซี่ยงตงหน้าเศร้าลง “ได้ยินแล้ว เรื่องวันนี้ฮือฮามาก อยากไม่รู้ยังยาก แต่ข้ากลับคิดไม่ถึงว่านางหนูหนานชิวจะสุดยอดขนาดนี้”

หนานเหลยเผิงอึ้ง จากนั้นพูดอย่างไม่พอใจ “พี่สุ่ย เจ้ากำลังหัวเราะเยาะข้าหรือ”

สุ่ยเซี่ยงตงอึ้งไป “หัวเราะเยาะอะไร หรือเจ้าไม่รู้ว่าวันนี้นางหนูหนานชิวมาหาเจ้าสำนักกระบี่สวรรค์ดำเนินถึงที่!”

“อะไรนะ”

พวกหนานเหลยเผิงตกใจจนหน้าเปลี่ยนสี ราวกับถูกฟ้าผ่า เรื่องนี้ดันเกิดขึ้นจริง!

“หนานชิวล่ะ” หนานเหลยเผิงอดถามไม่ได้

สุ่ยเซี่ยงตงกล่าว “ได้ยินว่าถูกเจ้าสำนักกระบี่สวรรค์ดำเนินพาไปที่หอสวรรค์ดำเนิน”

“เร็ว รีบไปหอสวรรค์ดำเนิน!”

หนานเหลยเผิงลนลานขึ้นมาทันที ไม่ทันสนใจอย่างอื่น พลันพาคนทั้งขบวนจากไปอย่างร้อนรน

จบสิ้นแล้ว!

หนานเหลยเผิงจิตใจว้าวุ่น หนานชิวยัยเด็กนี่ เห็นได้ชัดว่าถูกสำนักกระบี่สวรรค์ดำเนินจับกุมไว้ คราวนี้ควรช่วยอย่างไรดี

หอสวรรค์ดำเนิน

ตอนที่พวกหนานเหลยเผิงมาถึงท้องฟ้าก็มืดแล้ว หอสูงถึงร้อยจั้ง ประดับประดาด้วยผ้าและโคมไฟสวยงาม เป็นประกายระยิบระยับภายใต้ท้องฟ้ารัตติกาล งามสง่าสุกใส

หน้าหอมีผู้สืบทอดสำนักกระบี่สวรรค์ดำเนินกลุ่มหนึ่งยืนอยู่

ที่นี่คืออาณาเขตของสำนักกระบี่สวรรค์ดำเนิน คนนอกไม่สามารถบุกรุกโดยพลการได้

ทว่าตอนนี้หนานเหลยเผิงไม่สนใจเรื่องพวกนี้แล้ว พูดอย่างลนลาน “ข้าน้อยหนานเหลยเผิงแห่งเผ่ามู่ซางหนาน…”

ไม่รอให้พูดจบ ก็มีผู้สืบทอดสำนักกระบี่สวรรค์ดำเนินคนหนึ่งหันมาโดยพลัน กล่าวว่า “พวกเจ้าเป็นผู้แข็งแกร่งของเผ่ามู่ซางหรือ”

หนานเหลยเผิงรีบพูดว่า “ใช่แล้ว”

แม้เขาจะเป็นอริยะ แต่กลับไม่มีความมั่นใจสักนิด เพราะความแข็งแกร่งของสำนักกระบี่สวรรค์ดำเนิน เขารู้ดีกว่าใคร

ด้านหลังผู้แข็งแกร่งคนอื่นๆ ของเผ่ามู่ซางเองก็อดกังวลไม่ได้

“เชิญทุกท่าน พวกเราได้รับคำสั่งจากเจ้าสำนักให้มารับสหายยุทธ์ทุกท่านที่นี่ตั้งนานแล้ว”

กลับเห็นผู้สืบทอดสำนักกระบี่สวรรค์ดำเนินคนนั้นเผยรอยยิ้มเบิกบาน แฝงความกระตือรือร้นอย่างที่สุด เชิญอย่างอ่อนน้อมถ่อมตนและสุภาพ

ในหัวหนานเหลยเผิงอึ้งงันไปหมด หนานชิวทำอะไรไว้กันแน่ เจ้าสำนักกระบี่สวรรค์ดำเนินถึงขั้นออกคำสั่งด้วยตัวเอง

คนอื่นๆ ข้างหลังเองก็สีหน้าเปลี่ยนไป อกสั่นขวัญแขวน

หนานเหลยเผิงสูดหายใจเข้าลึกๆ คราหนึ่ง ถามอย่างขมขื่น “สหายยุทธท่านนี้ หนานชิวทำอะไรผิดหรือไม่ ได้… ได้ทำให้เจ้าสำนักโกรธแล้ว?”

ผู้สืบทอดสำนักกระบี่สวรรค์ดำเนินนั่นสีหน้าไม่แปลกประหลาดเล็กน้อย แต่ยังคงยิ้มพูด “ทุกท่านตามข้ามาเถอะ ตอนนี้แม่นางหนานชิวสบายดี”

“ยินดีต้อนรับทุกท่าน!”

ผู้สืบทอดสำนักกระบี่สวรรค์ดำเนินคนอื่นๆ ที่อยู่บริเวณนั้น ตอนนี้ต่างคำนับโดยพร้อมเพรียง

หนานเหลยเผิงอึ้ง จู่ๆ ก็พบว่าสถานการณ์ไม่ปกตินัก เหตุใดสำนักกระบี่สวรรค์ดำเนินจึงสุภาพและมีมารยาทเช่นนี้

“ทุกท่านเชิญตามข้ามา”

ผู้สืบทอดสำนักกระบี่สวรรค์ดำเนินคนนั้นเริ่มนำทางพร้อมรอยยิ้ม

หนานเหลยเผิงและคนอื่นๆ ที่หัวสมองมึนงงสบตากัน ล้วนจำต้องตามไปพร้อมความประหลาดใจเต็มทรวง

จนกระทั่งเข้าสู่หอสวรรค์ดำเนิน ก็เห็นว่าหนานชิวนั่งอยู่หน้าโต๊ะยาวตรงกลางโถง ข้างๆ มีสาวใช้หลายคนยืนอยู่อย่างเคารพ ท่าทางเหมือนเจ้าของบ้านอย่างไรอย่างนั้น

นี่ทำเอาพวกหนานเหลยเผิงอึ้งไปอีกครั้ง นี่มันอะไรกัน

“อาเก้า!”

หนานชิวลุกขึ้น พูดอย่างประหลาดใจ “พวกท่านมาได้อย่างไร”