Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1816

หลังจากสังหารหญิงชุดงามหรูแล้ว ภายในร่างหลินสวินก็มีกระแสพลังมหามรรคอันผสมปนเปสายแล้วสายเล่า การหยั่งรู้อันยุ่งเหยิงนานาชนิดรวมตัวอยู่ภายใน

หลินสวินโคจรพลังปราณกำราบสิ่งเหล่านั้นทีละอย่าง ไม่ได้หลอมไปในทันที พลังมหามรรคเหล่านี้บ้างมีประโยชน์บ้างไร้ประโยชน์ ต้องใช้ความคิดแยกแยะ

สายตาของเขามองไปอีกทางหนึ่ง

ที่นั่นมีหลี่โผ ผู้อาวุโสของหอกระบี่ดาราเลิศที่แต่ชุดเขียวทั้งตัวยืนอยู่ ก่อนหน้านี้เขาหนีไปอย่างเสียขวัญ แต่ขณะนี้กลับหยุดอยู่ตรงนั้นอย่างผิดปกติ

แม้แต่สีหน้ายังไม่มีแววตื่นตระหนกแต่อย่างใด

“ดูท่าเจ้าจะมีแผนการซ่อนเร้นอยู่อีก”

ตาดำหลินสวินลุ่มลึก ไม่ได้ลงมือทันที

ก็เห็นว่าหลี่โผยิ้มน้อยๆ แล้วเอ่ยว่า “ข้าไม่เหมือนพวกเขา มั่นใจนักว่าเจ้าก็คือหลินสวิน”

“มั่นใจได้อย่างไร”

หลินสวินเลิกคิ้ว

หลี่โผชี้ที่ศีรษะของตน “สัญชาตญาณ บุคคลชั้นยอดบนโลกนี้มีไม่มาก พวกที่โด่งดังก็มีชื่อสะท้านทางเดินโบราณฟ้าดาราไปแล้ว มีเพียงเจ้าหลินเต้ายวน อย่างกับปรากฏตัวขึ้นกลางอากาศ ด้วยพลังต่อสู้ที่เจ้ามีสมัยอยู่ระดับมกุฎมหาอริยะก่อนหน้านี้ก็มีชื่อสะท้านใต้หล้าได้แล้ว แต่ไม่ว่าจะเป็นข้าหรือคนอื่นกลับไม่เคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของเจ้ามาก่อน เรื่องนี้ผิดปกตินัก”

หลินสวินเอ่ย “เจ้าว่าต่อสิ”

หลี่โผดูเยือกเย็นนัก ยิ้มพูดว่า “แต่ตามที่ข้ารู้มา บนโลกนี้มีคนผู้หนึ่งที่ตัวตนลึกลับไม่อยากถูกพบเห็นเหมือนกับเจ้า นั่นก็คือหลินสวินที่อยู่อันดับหนึ่งบนกระดานมหาอริยะฟ้าดารา ถ้ามองพวกเจ้าสองคนเป็นคนเดียวกัน เช่นนั้นหลายเรื่องก็เข้าใจได้ง่ายแล้ว”

หลินสวินพูด “มีอีกไหม”

หลี่โผยิ้มอย่างนึกสนุก “มีอยู่แล้ว คราวนี้ยังต้องขอบคุณเจ้ายิ่งนักที่ลงมือช่วยข้ากำจัดเหล่าคู่ต่อสู้ของหอกระบี่ดาราเลิศของข้า ตอนนี้ใครก็รู้ว่าพวกเขาตายด้วยน้ำมือหลินสวิน ส่วนข้าก็ไม่อาจเป็นศัตรูของเจ้าได้ ดังนั้น…”

หลินสวินคล้ายเข้าใจขึ้นมา เอ่ยว่า “ดังนั้นถ้าข้าตายที่นี่ ก็จะตายโดยไม่มีหลักฐาน ส่วนเจ้าก็ชิงศุภโชคที่อยู่กับตัวข้าไปได้ ต่อให้รอดชีวิตออกไปจากที่นี่ก็ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกคนอื่นสงสัยในตัวเจ้า ใช่ไหม”

หลี่โผชมเชย “สหายน้อยฉลาดหลักแหลมจริงๆ”

หลินสวินเอ่ยอย่างไม่เข้าใจว่า “แต่ในเมื่อเจ้ารู้ว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า แล้วไยถึง…”

พูดถึงตรงนี้ตาดำหลินสวินก็หดเกร็ง กล่าวว่า “ข้าเข้าใจแล้ว”

เพิ่งพูดจบ

ขวับ!

เงาร่างสายหนึ่งปรากฏขึ้นอย่างเงียบเชียบกลางอากาศ แต่งกายด้วยชุดนักพรต สวมเกี้ยวเหล็กบนศีรษะ ที่กรามไว้เคราสามด้าน รูปลักษณ์โดดเด่นดั่งเซียน

แต่พอหลินสวินได้เห็นคนผู้นี้เป็นครั้งแรก ก็ดูออกว่านี่คือกึ่งจักรพรรดิผู้หนึ่ง!

หลินสวินเคยเห็นคนใหญ่คนโตระดับกึ่งจักรพรรดิมาไม่รู้เท่าไร ตั้งแต่สมัยอยู่ในกำแพงเมืองด่านจักรพรรดิของดินแดนรกร้างโบราณ ไม่มีทางดูผิดไปแน่

“เจ้าเข้าใจช้าไปหน่อยแล้ว”

ชายชุดนักพรตเอ่ยเฉื่อยชา เงาร่างของเขายืนเรื่อยเปื่อยอยู่ก็มีความน่าเกรงขามไร้รูปเหมือนเจ้าเหนือหัวผู้หนึ่ง

“คารวะอาจารย์ลุง”

หลี่โผก้าวออกมา ก้มตัวคารวะ

คนผู้นี้ก็คือชุยฝู อาจารย์ลุงของหลี่โผ ผู้อาวุโสสำนักหอกระบี่ดาราเลิศ สัตว์ประหลาดเฒ่าระดับกึ่งจักรพรรดิที่เร้นตัวจากโลกมานานแล้วผู้หนึ่ง!

“มิน่าถึงมั่นใจเช่นนี้ ที่แท้ก็มีแผนการซ่อนเร้นไว้ก่อนแล้วตามคาด”

หลินสวินทอดถอนใจ “ถ้าพูดเช่นนี้ ตอนนี้ข่าวในแดนลับต้าอวี่แห่งนี้ถูกปิดไปนานแล้วใช่ไหม”

หลี่โผสุขุมเยือกเย็น ยิ้มเอ่ยว่า “สหายน้อย เจ้ามีฐานะพิเศษ ฆ่าเจ้าเรื่องเล็ก แต่หากให้คนอื่นรู้ว่าวาสนาที่อยู่กับตัวเจ้าถูกพวกเราหอกระบี่ดาราเลิศได้ไป เช่นนั้นก็จะเป็นภัยยิ่งใหญ่ ยังดีที่ถึงอย่างไรหอกระบี่ดาราเลิศของข้าก็เป็นสำนักอันดับหนึ่งในโลกต้าอวี่ แค่ปิดข่าวบางอย่างย่อมสบายมาก”

“เหอะๆ น่าสนใจ”

หลินสวินก็ยิ้มขึ้นมา เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเบื้องหลังการเข่นฆ่าครั้งนี้ถึงกับมีความลึกลับมากมายเช่นนี้อยู่

“ช่วยไม่ได้ วาสนาบรรลุจักรพรรดิกลายเป็นบรรพจารย์ชิ้นหนึ่งเชียวนะ เพียงพอจะทำให้ไม่ว่าสำนักไหนล้วนต้องการเข้าไปช่วงชิงโดยไม่เสียดายค่าตอบแทนทั้งหมด…”

หลี่โผทอดถอนใจ แววตาเจือความบ้าคลั่ง

หลินสวินหุบยิ้ม ดวงตาดำลุ่มลึก เอ่ยเสียงเรียบว่า “แต่พวกเจ้าแน่ใจจริงๆ หรือว่ากึ่งจักรพรรดิคนเดียวก็จะรั้งข้าได้”

หลี่โผนิ่วหน้า จากนั้นก็คลายสีหน้าลงพูดเย้าแหย่ว่า “สหายน้อย เจ้าอย่าบอกนะว่าเจ้าเพิ่งบรรลุระดับก็จะข้ามหนึ่งระดับใหญ่ไปต้านกึ่งจักรพรรดิได้แล้ว”

พอพูดจบตัวเขาเองยังส่ายหน้าหัวเราะหยันขึ้นมา

กึ่งจักรพรรดิ!

ในโลกต้าอวี่แห่งนี้ก็ประดุจดั่งทวยเทพ แม้แต่มกุฎราชันอริยะก็ทำได้เพียงก้มหัวให้!

“คุยโวไม่ละลาย”

ชุยฝูในชุดนักพรตก็ยิ้มแล้ว เพียงแต่รอยยิ้มมีแต่ความเย้ยหยัน

เขาผลักฝ่ามือหนึ่งออกไป

โครม!

ประทับฝ่ามือมิดฟ้าแทรกสอดพลังอันคลุมเครือของระดับกึ่งจักรพรรดิ ปกคลุมลงไป

ความรู้สึกที่มอบให้ก็เหมือนฟ้าดินภูผาธาราแถบนี้แปรเปลี่ยนเป็นเล็กจ้อยลงเบื้องหน้าฝ่ามือนี้

นี่ก็คือกึ่งจักรพรรดิ ประหนึ่งจอมสวรรค์เยือนโลกา!

นัยน์ตาหลินสวินหดรัดลงเล็กน้อย พลังปราณทั้งร่างโคจรถึงจุดสูงสุดอย่างรวดเร็ว ต้นแบบเขตแดนมรรคสะท้อนขึ้นเหนือหัวเขา ไอขุ่นมัวไหลเวียนพร่าเลือน

ปัง!

พอฝ่ามือนี้ตบลงมา เขตแดนมรรคพลันสั่นสะเทือน แต่กลับบดทำลายพลังฝ่ามืออันน่ากลัวไร้สิ้นสุดนั้นทุกกระเบียดได้ในที่สุด

แต่หลินสวินก็ไม่ได้สบายนัก เลือดลมทั้งกายปั่นป่วน

ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นกึ่งจักรพรรดิผู้หนึ่ง และตอนนี้พลังปราณมกุฎราชันอริยะขั้นต้นของเขาก็มีระดับต่างกันมากเกินไป

แต่หลินสวินไม่ท้อใจสักนิด กลับใจเต้นระส่ำ!

เมื่อก่อนสมัยอยู่กำแพงเมืองด่านจักรพรรดิ คราอยู่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจักรพรรดิ เขาแทบจะไร้พลังตั้งกระบวนท่า มองพวกเขาเป็นทวยเทพบนสวรรค์ ส่วนตัวเองเล็กจ้อยดุจมด

ทว่าตอนนี้ เขามีรากฐานพลังที่สามารถต้านระดับกึ่งจักรพรรดิได้แล้ว!

ชั่วพริบตาหลินสวินก็ถูกฟาดกระเด็น ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง เสื้อผ้าขาดวิ่น แต่เขากลับยังหัวเราะหยัน “เป็นแบบนี้ต่อไป จะกลายเป็นตัวตลกในหมู่ผู้มากความสามารถแน่”

ไอสังหารดุร้ายปรากฏขึ้นกลางหว่างคิ้วชุยฝู เงาร่างฉายวาบ ควบคุมกฎเกณฑ์วายุอสนี ชักนำปรากฏการณ์ประหลาดทั่วหล้า สายฟ้าฟาดถล่ม อสนีบาตเริงระบำ

ตูม เปรี้ยงๆ!

ชั่วขณะเดียวฟ้าดินก็ปั่นป่วนขึ้นมา

ด้านหลินสวินก็เหมือนเรือเดียวดายที่อยู่ในพายุฝนอันบ้าคลั่ง ถูกกดข่มจนเงยหน้าไม่ขึ้น เงาร่างโซเซ ยับเยินถึงที่สุด

แต่ไม่ว่าชุยฝูจะโจมตีเช่นไร กลับไม่อาจสังหารเขาได้ในเวลาสั้นๆ

กระทั่งว่าแม้แต่อาการบาดเจ็บบนตัวหลินสวินยังฟื้นฟูขึ้นมาในระหว่างการห้ำหั่นครั้งแล้วครั้งเล่า

ประหนึ่งไร้มรณะไม่เสื่อมสลาย!

พลังอันแกร่งกล้าหาใดเทียบนั้นทำให้ชุยฝูหางตากระตุก ไอสังหารในใจยิ่งโชติช่วง หากสัตว์ประหลาดตัวจ้อยเช่นนี้รอดไป เช่นนั้นก็จะกลายเป็นเภทภัยไร้สิ้นสุดในภายหลัง

ตูม!

อานุภาพของเขาซัดสาด ใช้กระบวนท่าพิฆาต ภูผาธารากว้างใหญ่ต่างปกคลุมไปด้วยอสนี สายฟ้าฟาดแน่นขนัดกระจัดกระจาย พลานุภาพที่ปลดปล่อยออกมาทำให้หลี่โผที่ดูการต่อสู้อยู่ไกลๆ ยังรู้สึกหายใจไม่ออก ตกตะลึงหัวใจจะวาย

แต่ที่ทำให้เขาหวาดกลัวที่สุดก็คือ ภายใต้การโจมตีเช่นนี้ต่อให้หลินสวินยับเยินหาใดเทียบ แต่กลับแบกรับไว้ได้คล้ายศิลากล้าก้อนหนึ่ง!

“เจ้าวิปริตนี่มาจากไหนกันแน่”

หลี่โผตกตะลึงอ้าปากค้าง สบถออกมาแล้ว

“เจ้าเฒ่า ตกลงเจ้าไหวหรือเปล่า”

หลินสวินกระอักเลือดไม่หยุด สีหน้าก็ซีดเผือดขึ้นมา แต่ดวงตาดำของเขาเปล่งประกายดั่งดวงดารา จิตต่อสู้ทั้งร่างทะลุเมฆ ดูโอหังได้ปานนั้น

กึ่งจักรพรรดิหรือ

ดูเหมือนจะไม่เท่าไรนะ…

“สวะตัวจ้อย!”

ชุยฝูเส้นเอ็นหน้าผากปูดโปน ถูกคนรุ่นเยาว์คนหนึ่งดูถูกซ้ำไปซ้ำมาเช่นนี้ทำให้เขาไฟโทสะคับอก โกรธจนเลือดขึ้นหน้า

โครม!

มือทั้งสองของเขาโอบอากาศราวกับกอดความว่างเปล่า เบื้องหลังเขามีรูปจำลองน่าตกตะลึงองค์หนึ่งอุบัติขึ้น คล้ายจอมเทพมหามรรค สุริยันจันทราขึ้นลง หมื่นดาราโคจร รูปลักษณ์น่าเกรงขาม ร่างกายมีแสงอนันต์ผุดออกมา

“เทพพิชิตสุริยัน!”

ชุยฝูตะคอกลั่น เสียงดังกึกก้องประหนึ่งวสันต์อสนี

ส่วนรูปจำลองดั่งจอมเทพที่อยู่เบื้องหลังเขาก็พลันแกว่งหมัด ซัดแสงเทพไร้สิ้นสุดกระแทกเข้าใส่หลินสวิน

หลินสวินนัยน์ตาหดรัดทันควัน

นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่ต่อสู้มาที่สัมผัสได้ถึงความรู้สึกอันตรายถึงขีดสุด ดั่งดาบแทงกระดูก

——