Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1835

หลิ่วชิงเยียนไม่อยากมาพบพวกเขา พวกเขาจึงมาพบนางเอง ไม่ได้หรือ

ความรุนแรงของไอโทสะที่สั่งสมอยู่ในคำพูดนี้ คนโง่ยังฟังออก

อู่อวิ๋นเหลียนหัวใจบีบรัด หากหลิ่วชิงเยียนก้มหัวออกมาพบจริงๆ จะต้องถูกพวกอันธพาลเผ่าจักรพรรดิตระกูลจินเทียนเล่นงานแน่

จะรอดหรือไม่ยังพูดยากมาก

อู่อวิ๋นเหลียนไม่สนใจความเป็นตายของหลิ่วชิงเยียน สิ่งที่นางสนใจคือหากหลิ่วชิงเยียนตาย จะอธิบายกับข่งอวี้อย่างไร

ทว่าสิ่งที่เหนือความคาดหมายคือ เผชิญกับพวกจินเทียนฉีที่มากล่าวโทษอย่างทรงอานุภาพ ประตูเรือนหลังนี้ยังคงปิดสนิท

มีเพียงเสียงราบเรียบของหลินสวินที่ดังขึ้น “ไม่ได้”

คำสั้นๆ เพียงสองคำ ทำเอาสีหน้าของพวกจินเทียนฉีชะงัก เพลิงโกรธในดวงตาราวกับลุกโหม

พวกเขามาด้วยตัวเองแล้ว ผลลัพธ์กลับถูกปฏิเสธอีก!

“คนพูดคือใคร”

เสียงของจินเทียนฉีเย็นเยียบเสียดกระดูก

อู่อวิ๋นเหลียนพูดอย่างลนลาน “อวี่เสวียนผู้แข็งแกร่งเผ่าจักรพรรดิตระกูลอวี่ ระดับราชันอริยะคนหนึ่ง ตอนนี้เป็นผู้คุ้มกันข้างกายศิษย์น้องชิงเยียน”

“เผ่าจักรพรรดิตระกูลอวี่หรือ”

จินเทียนฉีหลุดขำออกมา “เผ่าจักรพรรดิบรรพกาลตระกูลหนึ่งเท่านั้น กลับกล้าขัดแย้งกับพวกเราหรือ รนหาที่ตายจริงๆ”

คนอื่นๆ เองก็ยิ้มเยาะ

เผ่าจักรพรรดิ แบ่งเป็นเผ่าจักรพรรดิดึกดำบรรพ์ เผ่าจักรพรรดิบรรพกาล เผ่าจักรพรรดิปัจจุบัน

และพวกเขาตระกูลจินเทียน คือเผ่าจักรพรรดิดึกดำบรรพ์!

ในสายตาของคนตระกูลจินเทียนอย่างพวกเขา แน่นอนว่าย่อมมีดีพอให้เย้ยหยันและดูถูกเผ่าจักรพรรดิตระกูลอวี่

“พวกอันธพาลไร้สมองกลุ่มหนึ่ง ขุมอำนาจที่กลายเป็นเผ่าจักรพรรดิ จะวัดความแข็งแกร่งอ่อนแอจากระยะเวลาในการดำรงอยู่ในโลกได้อย่างไร”

เด็กหนุ่มชุดป่านที่ดูความครึกครื้นอยู่ไกลๆ ถอนหายใจในใจระลอกหนึ่ง

เท่าที่เขารู้ ในเผ่าจักรพรรดิปัจจุบันก็มีผู้ยิ่งใหญ่หลายคน ล้วนไม่ด้อยไปกว่าเผ่าจักรพรรดิดึกดำบรรพ์!

ก็หมายความว่าขุมอำนาจแห่งหนึ่ง รากฐานข้างในยาวนานหรือไม่ ไม่ได้หมายความว่าอิทธิพลที่มีจะต้องแข็งแกร่งกว่า

“แต่ก็ถูก ถึงอย่างไรเผ่าจักรพรรดิตระกูลจินเทียนก็เป็นเผ่าจักรพรรดิดึกดำบรรพ์ที่เก่าแก่ ไม่ใช่ตระกูลที่เผ่าจักรพรรดิตระกูลอวี่จะต่อต้านได้จริงๆ แค่เจ้าโง่พวกนี้ตาถั่วเกินไป…”

เด็กหนุ่มชุดป่านพึมพำ

“อวี่เสวียน!”

ทันใดนั้นจินเทียนฉีตะคอก “ให้เวลาพวกเจ้าใคร่ครวญสามชั่วลมหายใจ…”

ไม่รอพูดจบ

ประตูเรือนที่ปิดสนิทเปิดออก หลินสวินเดินออกมา

พวกจินเทียนฉีอึ้งไปก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นอดยิ้มไม่ได้ สายตาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

ดูสิ ผู้แข็งแกร่งเผ่าจักรพรรดิตระกูลอวี่ก็ยอมแพ้โดยดีแล้วไม่ใช่หรือ

“เจ้านับว่ารู้ความ คุกเข่ารอที่นี่ก่อน หลังจากพวกเราเจอหลิ่วชิงเยียนแล้วค่อยมาคิดบัญชีกับเจ้า!”

หญิงที่รูปร่างงดงามเย้ายวนพูดเสียงเย็น ท่าทางเย่อหยิ่ง

กลับเห็นหลินสวินราวกับไม่ได้ยิน สีหน้าของเขาเรียบเฉย สายตากวาดมองทุกคนแล้วกล่าวว่า “ฆ่าเด็กไป คนแก่ต้องนั่งไม่ติดแน่ ในเมื่อเป็นเช่นนี้สั่งสอนสักหน่อยคงไม่เป็นไรกระมัง”

“เจ้ายังจะกล้าเถียงอีก”

สาวงามง้างมือขึ้นสะบัดใส่หลินสวินโดยพลัน

เพี๊ยะ!

เสียงตบหน้าดังขึ้น

ทว่าคนที่ถูกตบกลับเป็นสาวงามคนนั้น ก็เห็นดวงหน้าของนางบวมแดง จมูกปากกบเลือด ถูกตบจนกระเด็นออกไปทั้งร่าง กระแทกลงพื้นอย่างรุนแรง

ทว่าตั้งแต่ต้นจนจบไม่มีใครเห็นเลยว่าหลินสวินลงมืออย่างไร!

พวกจินเทียนฉีอึ้งไปเล็กน้อย เผยสีหน้ายากจะเชื่อ เจ้าหมอนี่… ถึงกับกล้าลงมือต่อหน้าพวกเขาหรือ

“นี่ พวกเจ้าก็เห็นแล้ว ข้าไม่เพียงกล้าเถียง ยังกล้าลงมือโต้ตอบด้วย”

หลินสวินสายตาเย็นชา

“ฆ่า! ฆ่าเขาซะ!”

สาวงามคนนั้นส่งเสียงกรีดร้องอย่างเดือดดาล เผ้าผมยุ่งเหยิง สีหน้าบิดเบี้ยว

ตูม!

ชายหนุ่มที่รูปร่างกำยำคนหนึ่งลงมือ เรียกกระบี่สีดำเล่มหนึ่งออกมา เจตกระบี่ราวกับภูเขา กดทับห้วงอากาศทลาย สำแดงพลังกฎเกณฑ์ที่น่ากลัว

หลินสวินถอนหายใจในใจ ไม่ลังเลอีกต่อไป

ไม่เห็นเขาลงมือแต่ได้ยินเสียงเพี๊ยะครั้งหนึ่ง

ชายหนุ่มรูปร่างกำยำคนนั้นราวกับถูกภูเขาเทพกระแทก ถูกตบจนปลิวในฝ่ามือเดียว ในปากส่งเสียงร้องอนาถประหนึ่งหมูถูกเชือด

เขาน่าอนาถยิ่งกว่าสาวงาม แม้แต่ใบหน้ายังแตกเละ ฟันหลุดออกจากปาก หัวสมองสะเทือนดังหึ่งๆ สายตาพร่าเบลอ แทบจะหมดสติไป

ทุกคนอดสูดหายใจหนาวเยือกไม่ได้ สีหน้าเปลี่ยนไป

ชายหนุ่มรูปร่างกำยำเป็นถึงมกุฎราชันอริยะคนหนึ่ง แม้เพิ่งก้าวสู่ระดับนี้ ทว่าพลังต่อสู้นั้นดูถูกไม่ได้เด็ดขาด

ทว่าตอนนี้ยังไม่ทันได้หลบหลีกก็ถูกตบจนกระเด็นราวกับแมลงวัน!

“เจ้าบอกว่าเขาเป็นผู้ฝึกปราณระดับราชันอริยะไม่ใช่หรือ”

จินเทียนฉีสีหน้าอึมครึม สายตาวูบไหว

อู่อวิ๋นเหลียนเองก็ยากจะเชื่อ เอ่ยพูดเสียงหลง “พวกอาจารย์อาอวี๋จวิ้น… คงไม่ได้ถูกเจ้าโจมตีจนพ่ายแพ้กระมัง”

หลินสวินพูดเรียบๆ “ยังไม่นับว่าโง่เกินไป”

“นี่…” อู่อวิ๋นเหลียนอึ้งงัน ก่อนหน้านี้นางไม่รู้มาก่อนเลย

“ส่วนพวกเจ้าน่ะควรจะรู้ตัวแล้วถอยไปซะ หรือต้องให้ตบเรียกสติคนละทีก่อนแล้วค่อยคุยกัน”

ดวงตาดำของหลินสวินลึกล้ำ มองไปยังพวกจินเทียนฉี

พวกจินเทียนฉีสีหน้าเปลี่ยนไป โกรธจนปลอดแทบระเบิดแล้ว

ผู้อาวุโสด่าว่าพวกเขา หลิ่วชิงเยียนปฏิเสธการเชื้อเชิญของพวกเขา ตอนนี้แม้แต่ผู้คุ้มกันคนหนึ่งยังกล้าวางอำนาจบาตรใหญ่ใส่พวกเขา!

ที่ผ่านมาพวกเขาเคยถูกปฏิบัติด้วยเช่นนี้เสียที่ไหน

ยังไม่ทันสิ้นเสียง มือข้างหนึ่งของหลินสวินก็วางบนไหล่ของนาง “ไม่ต้องกลัว ข้าจะช่วยให้เจ้าหลุดพ้นเท่านั้น”

ฮูม…

ร่างกายของอู่อวิ๋นเหลียนพลันแห้งเหี่ยวไปอย่างไร้สุ้มเสียง สูญเสียพลังชีวิต เปลี่ยนเป็นขี้เถ้าล่องลอยเต็มท้องฟ้า!

ทำทั้งหมดนี้เสร็จหลินสวินก็เอามือไพล่หลัง ดวงตาลึกล้ำมองท้องฟ้ารัตติกาลไกลๆ

เขากำลังรออยู่

ช่วงที่ผ่านมานี้เขาอดทนมาโดยตลอด เก็บตัวเงียบโดยตลอด เดิมคิดว่าหลังจากจัดการผู้แข็งแกร่งเรือนมรรคดึกดำบรรพ์ ก็จะสามารถทำให้หอเสียงสวรรค์เก็บมือได้

ทว่าถึงตอนนี้เขาเพิ่งพบว่าตนคิดผิดไปแล้ว

ความอดทนตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่สามารถแก้ปัญหาได้ และไม่สามารถช่วยหลิ่วชิงเยียนแก้ไขสถานการณ์ที่ถูกกักขังได้!

อย่างคืนนี้ หากเขาไม่อยู่ หลิ่วชิงเยียนคงถูกพวกอันธพาลเผ่าจักรพรรดิตระกูลจินเทียนทำร้ายไปนานแล้ว

“ไสหัวไป”

หลินสวินก้มหน้า เหลือบมองพวกจินเทียนฉีที่นอนอยู่บนพื้นคราหนึ่ง

คนตระกูลจินเทียนที่เสียเปรียบและถูกเย้ยหยันเหล่านี้ แต่ละคนเผยความชิงชัง ลุกขึ้นจากไป

หลินสวินไม่ได้สนใจ

เขารู้ว่าในเผ่าจักรพรรดิตระกูลจินเทียนต้องมีสัตว์ประหลาดเฒ่าคอยดูแลอยู่ และได้เห็นภาพเหล่านี้แล้ว

เหตุผลที่ไม่ฆ่าคนพวกนี้ ความหมายที่หลินสวินสื่อชัดเจนมาก ไม่ว่าทำอะไรก็ต้องมีทางหนีทีไล่ เป็นการไว้หน้าเผ่าจักรพรรดิตระกูลจินเทียนของพวกเขาแล้ว

หากยังไม่รู้ความ เขาก็จะไม่เกรงใจใดๆ อีก!

“พี่ชาย เจ้าแทงทะลุฟ้าแล้ว”

เด็กหนุ่มชุดป่านมองเห็นทุกอย่างนี้ ในดวงตาแฝงแววประหลาด

“ทะลุฟ้าหรือ ยานลมกรดลำหนึ่งเท่านั้น ยังไม่ถึงขั้นเกินจริงขนาดนั้น”

หลินสวินกล่าวเรียบๆ “อีกเดี๋ยวเจ้าพูดน้อยหน่อยจะดีกว่า ไม่เช่นนั้นหากพัวพันไปถึงตัวเจ้า ผู้อาวุโสข้างกายเจ้าคนนั้นคงจะปวดใจอีก”

เด็กหนุ่มชุดป่านสีหน้าชะงัก พูดอย่างไม่อภิรมย์ “เจ้าคิดว่านายน้อยอย่างข้ากลัวปัญหาหรือ”

หลินสวินย้อนถาม “ไม่กลัวปัญหา แล้วเหตุใดเจ้าจึงกล้าเพียงฟุบอยู่บนกำแพงตลอด กลับไม่กล้าออกไปแม้แต่ก้าวเดียว”

เด็กหนุ่มชุดป่านเงียบไป สีหน้าอึมครึมไม่สามารถสงบได้ ภายในใจเหมือนกำลังดิ้นรน

“นายน้อยอย่าได้ถูกคำพูดของเจ้าหมอนี่รบกวนสภาวะจิต มรรคาของท่านไม่เหมือนเขา ไม่จำเป็นต้องสร้างความลำบากให้ตนเช่นนี้”

จู่ๆ หญิงชราก็ปรากฏตัว เอ่ยปลอบใจเด็กหนุ่มชุดป่าน

จากนั้นดวงตาของนางก็เหลือบมองหลินสวินอย่างเย็นเยียบแวบหนึ่ง “เจ้าเป็นคนฉลาด คิดว่าคงรับรู้ได้แล้วว่ามหันตภัยกำลังมาเยือน ยากจะเอาตัวรอด แต่ถ้าเจ้าคิดจะใช้วิธีเช่นนี้ลากนายน้อยของข้าลงน้ำไปด้วย ก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ!”

“ลากเขาลงน้ำหรือ”

หลินสวินยิ้มส่ายหน้า ไม่พูดมากอีก

เด็กหนุ่มชุดป่านเงยหน้าขึ้น เพิ่งหมายจะพูดอะไรสักอย่างก็ถูกหญิงชราหิ้วคอเสื้อพาเข้าเรือนไป

ในเวลาเดียวกันเสียงที่เต็มไปด้วยความเฉยชาเยียบเย็นของนางดังขึ้นข้างหูหลินสวิน “เจ้าหนุ่ม นายน้อยของข้าเป็นแพะรับบาปแทนเจ้าครั้งหนึ่งแล้ว เมตตามากพอแล้ว ขืนยังได้คืบเอาศอก ก็เท่ากับไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง”

น้ำเสียงเผยพลังกดดันที่สูงส่ง!