Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1850

โลกใหญ่หงเหมิง!

บนยานลมกรด ยามนี้ทุกคนล้วนหยุดการเคลื่อนไหว แววตาเหม่อลอย จิตใจสั่นไหว

ใหญ่!

ใหญ่จนไม่อาจจินตนาการได้!

ดวงดาวที่อยู่ข้างหน้ามันล้วนเล็กจ้อยดั่งธุลี ธารดาราที่อยู่เบื้องหน้าก็เหมือนเข็มขัดหยกขาวที่ใช้คาดเอวสายหนึ่ง

กลิ่นอายแรกกำเนิดตลบอบอวล ปกคลุมโลกใหญ่หงเหมิงนั้นด้วยเงาแสงลึกลับ

นอกเรือนพัก

หลินสวินก็นิ่งเงียบเช่นกัน จิตใจสั่นสะท้าน

ปีนั้นตอนที่ไปถึงกำแพงเมืองด่านจักรพรรดิของดินแดนรกร้างโบราณ หลินสวินก็เคยถูกทำให้ตกตะลึง รู้สึกได้ว่าตัวเล็กจ้อยเป็นพิเศษ

แต่ยามนี้เมื่อเปรียบเทียบกับโลกใหญ่หงเหมิงนั่น กำแพงเมืองด่านจักรพรรดิก็ดูเล็กจ้อยเกินไปแล้ว…

“หึๆ เจอคนบ้านนอกที่ไม่เคยเห็นโลกกว้างอีกกลุ่มแล้ว”

เสียงหัวเราะระลอกหนึ่งดังมาจากจุดที่ห่างไกล

หลินสวินเพิ่งสังเกตเห็นว่าบนเส้นทางฟ้าดาราใกล้เคียงมียานข้ามโลกมากมายสวนกันไปมาแน่นขนัด ยานข้ามโลกแต่ละลำล้วนใหญ่โตประหนึ่งผืนดินที่ลอยล่อง มองจากไกลๆ ยังดูโอ่อ่ายิ่งใหญ่นัก

เสียงหัวเราะนั้นดังมาจากยานข้ามโลกลำหนึ่ง

ยานข้ามโลกนั้นลักษณะคล้ายกระบี่ยักษ์ที่ยาวหลายพันจั้งเล่มหนึ่ง พาให้รู้สึกว่าสูงตระหง่านโดดเด่นและแหลมคม เหมือนว่าจะทะลวงธารดาราได้!

บนยานข้ามโลกมีธงรบที่แสงมรรคเจิดจ้าไหลบ่าแขวนอยู่ บนนั้นเขียนว่า ‘เรือนมรรคจักรวาล’

บนยานข้ามโลก ชายหญิงกลุ่มหนึ่งพิงราวกั้นทอดสายตามองไปไกล ชายหล่อเหลาหญิงงดงาม ท่วงท่าสง่าผ่าเผย แต่ละคนประหนึ่งเทพเซียน

“นี่คือ ‘ยานกระบี่แรกสรวง’ ของเรือนมรรคจักรวาล!”

มีคนสูดหายใจเย็นเยียบ

เรือนมรรคจักรวาล นั่นเป็นถึงหนึ่งในหกสำนักใหญ่ที่สะเทือนฟ้าดารา ในทางเดินโบราณฟ้าดาราที่กว้างใหญ่ใครเล่าจะไม่รู้จัก

“ในสายตาของผู้กล้าอย่างพวกเขา คนต่างถิ่นอย่างพวกเรา… ช่างไม่ต่างอะไรกับคนบ้านนอกจริงๆ”

มีคนยิ้มเยาะตนเอง น้ำเสียงเจือความอิจฉา ใฝ่ฝัน และมีความน้อยเนื้อต่ำใจที่รู้สึกต่ำต้อยอย่างหนึ่ง

แม้แต่บุคคลระดับกึ่งจักรพรรดิก็ไม่วายทอดถอนใจ รู้อยู่ว่าถูกเย้ยหยัน แต่ก็ยังรู้สึกโกรธไม่ได้

ด้วยอีกฝ่ายคือเรือนมรรคจักรวาล!

ขุมอำนาจใหญ่ยักษ์ซึ่งแข็งแกร่งพอที่จะทำให้ผู้คนยำเกรงและหวาดกลัว!

เมื่อเห็นภาพนี้ด้วยตาตนเอง เห็นการตอบสนองของทุกคนบนยาน ตอนนี้หลินสวินเพิ่งตระหนักได้อย่างลึกซึ้ง ว่าเรือนมรรคจักรวาลที่เป็นหนึ่งในหกเรือนมรรคใหญ่มีอิทธิพลน่ากลัวระดับใด

ถูกคนเย้ยหยัน แต่ไม่กล้าแม้แต่จะบันดาลโทสะ!

“พี่ชาย นั่นเป็นถึงผู้สืบทอดของเรือนมรรคจักรวาล แต่ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่หวาดกลัวเท่าไหร่”

บนกำแพงที่อยู่ห่างเรือนพักไป เด็กหนุ่มชุดป่านยิ้มน้อยๆ พลางเอ่ยปาก เขาสังเกตเห็นสีหน้าของหลินสวินว่ามีความนิ่งสงบต่างจากคนอื่น

หลินสวินเหลือบมองเจ้าหมอนี่เล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร

ปีนั้นที่แหล่งสถานคุนหลุน พวกเยี่ยนฉุนจวิน กู่ฉางซินอริยะกระบี่ชุดดำที่มาจากเรือนมรรคจักรวาล ล้วนตายในมือเขาทั้งสิ้น

เด็กหนุ่มชุดป่านพลันกล่าวขึ้น “พี่ชาย อีกเดี๋ยวก็จะถึงโลกใหญ่หงเหมิงแล้ว ที่นั่นใหญ่โตจนไม่อาจจินตนาการได้ เจ้ามีสถานที่ที่อยากไปไหม”

หลินสวินพยักหน้า

“ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปด้วยกันดีไหม”

เด็กหนุ่มชุดป่านดวงตาวาววาบ “ครั้งนี้ข้าแค่มาท่องโลกเท่านั้น พวกเราร่วมทางไปด้วยกันได้นี่นา เจ้ายอมรับจินเทียนเสวียนเยวี่ยนั่นแล้ว ก็พิจารณารับน้องเล็กอย่างข้าไว้สักคนสิ”

น้ำเสียงเจือความคาดหวัง

แต่ไม่รอให้หลินสวินเอ่ยปาก เด็กหนุ่มชุดป่านก็ถูกหญิงชราใช้มือข้างหนึ่งหิ้วขึ้นมา พากลับเข้าไปในเรือน ไม่ว่าเขาจะตะโกนโหวกเหวกอย่างไรก็ไม่เป็นผล

หลินสวินยิ้ม หากให้เด็กหนุ่มชุดป่านอยู่ข้างกาย ก็เหมือนมีราชันมารจอมก่อกวนที่หาเรื่องได้ตลอดเวลาติดตามมาด้วยคนหนึ่ง อยู่ห่างเขาไว้จะดีที่สุด

“เมื่อ ‘การต่อสู้ถกมรรค’ ที่หกเรือนมรรคใหญ่จัดขึ้นเริ่มต้น พี่ชายเจ้าต้องมาให้ได้นะ ข้าเฝ้ารอที่จะได้เจอเจ้าอีก”

เสียงเอ็ดตะโรของเด็กหนุ่มชุดป่านดังมาแต่ไกล

การต่อสู้ถกมรรค?

หลินสวินก็เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน เพียงแต่คร้านจะใส่ใจ ในใจก็ไม่คิดจะเข้าไปยุ่งอยู่แล้ว

ถึงอย่างไรหากลองกางนิ้วนับดู สามขุมอำนาจใหญ่ในหกเรือนมรรคใหญ่ อย่างเรือนมรรคดึกดำบรรพ์ เรือนมรรคจักรวาล เรือนมรรคยุทธจักร ล้วนมองเขาเป็นหนามยอกอก เมื่อหกปีก่อนก็เริ่มประกาศตั้งค่าหัว ออกหมายจับเขาไปทั่วหล้าแล้ว

หากเขาปรากฏตัวที่การต่อสู้ถกมรรคเช่นนี้ เมื่อฐานะเปิดเผย ผลที่ตามมานั้นแน่นอนว่าไม่อยากจะคิด

จินเทียนเสวียนเยวี่ยยืนเงียบสงบอยู่ข้างกายหลินสวินตลอด ท่าทางสง่างามดั่งบทกวีและภาพวาด

“ผู้อาวุโส?”

ทันใดนั้นนางพลันส่งเสียงประหลาดใจ

ก็ไม่รู้ว่าจักรพรรดิกระบี่วายุในชุดคลุม หน้าตาซูบตอบปรากฏตัวอยู่ในที่นั้นตั้งแต่เมื่อไหร่

“นางหนู อีกเดี๋ยวก็จะถึงโลกใหญ่หงเหมิงแล้ว ข้าเองก็จะกลับไปแล้ว จากนี้ไปเจ้าต้องดูแลตัวเองให้ดี”

จักรพรรดิกระบี่วายุกล่าวกำชับ