Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1943

ตอนที่ 1943 โจรตีกันเอง
ในช่วงเวลาต่อมา ชายชุดดำคนนั้นก็อาศัยพลังลึกลับของโคมแปดเหลี่ยมสีม่วงดวงหนึ่งเอาชนะคู่ต่อสู้อีกสี่คนอย่างต่อเนื่อง

ที่น่าโมโหที่สุดก็คือ ในหมู่ผู้แข็งแกร่งที่ร่วมเคลื่อนไหวกับเขาก็มีหนึ่งคนที่ถูกเขาฉวยโอกาสกำราบ

ก่อนถูกสังหาร สี่คนนั้นก็ถูกพลังเคลื่อนย้ายผ่านห้วงอากาศระลอกหนึ่งหอบม้วน นำตัวออกไปจากแดนลับโลกาสวรรค์ ทิ้งยันต์ชีวิตชิ้นแล้วชิ้นเล่าเอาไว้

“น่าเสียดาย รั้งพวกเขาให้อยู่ต่อทั้งหมดไม่ได้”

ชายชุดดำทำเสียงจึ๊กจั๊กอย่างออกจะเสียดาย แต่ฉับพลันนั้นเขาก็หน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย

“ใครน่ะ”

ขณะที่พูด ตัวเขาก็แปลงเป็นเงาดำเงาหนึ่งพุ่งออกไปไกลลิบ ถึงกับหนีไปทั้งอย่างนั้น

แต่กลางทางชายชุดดำก็ถูกขวางไว้

เงาร่างสูงโปร่งร่างหนึ่งปรากฏตัวต่อหน้าเขา ยื่นมือออกมาข้างหนึ่ง “ส่งยันต์ชีวิตมา ข้าจะให้เจ้าถูกคัดออกอย่างมีศักดิ์ศรีอยู่บ้าง”

คนผู้นี้ย่อมเป็นหลินสวิน

ชายชุดดำสีหน้าอึมครึมไม่ว่างเว้น เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะเกิดเรื่องอย่างตั๊กแตนจับจักจั่น นกขมิ้นอยู่ข้างหลังจริงๆ

เขาสูดหายใจเฮือกหนึ่ง เผยรอยยิ้มใจดีแล้วเอ่ยว่า “ข้ารู้จักเจ้า นามว่าจินตู๋อี มาจากแคว้นเมฆา…”

ตูม!

ไม่รอให้เขาพูดจบ มือขวาที่หลินสวินยื่นออกมาก็ยกขึ้นฟาดลงมาอย่างแรงทันที ประหนึ่งภูเขาเทพดึกดำบรรพ์ลูกหนึ่งถูกทุ่มออกมา อหังการหาใดเทียบ

“เจ้าคนร้ายกาจ!”

ชายชุดดำตกตะลึง รับรู้ได้ว่าเจอกับพวกที่ร้ายกาจยิ่งกว่าตัวเองแล้ว เขาไม่ลังเลสักนิด ลงมือเต็มกำลัง

เพี๊ยะ!

แต่เพียงพริบตาเขาก็ถูกฝ่ามือหนึ่งโบกเข้าที่หน้าผาก ร่างทิ่มลึกลงไปในดินอย่างแรงเหมือนเสาไม้ ภาพตรงหน้าพร่าเลือน เจ็บจนแทบจะหมดสติ

ชายชุดดำเอ่ยอย่างหวาดผวาว่า “อย่าฆ่าข้า ยันต์ชีวิตยกให้เจ้าหมดเลย!”

ในใจเขาตกตะลึง ควรรู้ว่าเขาเป็นถึงอันดับหนึ่งในศึกถกมรรคแคว้นต้าอวี๋ แต่ตอนนี้กระบวนท่าเดียวยังรับไว้ไม่ได้!

คาดการณ์เช่นนี้ จินตู๋อีนี่จะน่ากลัวเพียงไหนกัน

“ยังคิดว่าข้าจะมาพูดไร้สาระกับเจ้าจริงๆ หรือ”

หลินสวินก้าวไปข้างหน้า ดีดนิ้วคราหนึ่ง ปราณกระบี่ริ้วหนึ่งก็โฉบออกมา แทงเข้าหว่างคิ้วของชายชุดดำผู้นั้น

“ไม่…!”

ชายชุดดำร้องลั่น ชั่วพริบตาที่ถูกปราณกระบี่แทง ตัวเขาก็ถูกพาออกไปจากแดนลับโลกาสวรรค์แห่งนี้ ถูกคัดออกจากการแข่งขันแล้ว

บนพื้นเหลือเพียงยันต์ชีวิตสีเขียวห้าชิ้น ถูกหลินสวินคว้าเอาไว้ในมือ

“เร็วเข้า อยู่ทางนี้!”

“จำไว้ ไม่ว่าพบใครล้วนฆ่าไม่เว้น!”

ยังไม่ทันรอให้หลินสวินจากไป เสียงทลายอากาศระลอกหนึ่งก็ดังขึ้นจากไกลๆ เงาร่างกลุ่มหนึ่งทะยานมาทางนี้พร้อมไอสังหารซัดโถม

หลินสวินนัยน์ตาหดรัด

ก็เห็นชายหญิงสิบกว่าคน ล้วนเป็นบุคคลแห่งยุคที่มาจากสิบเผ่านักรบใหญ่ มีเผ่านักรบกิเลนโลหิต เผ่านักรบผีสวรรค์ เผ่านักรบเถาอู้…

ภาพนี้ทำให้หลินสวินนึกถึงภาพสมัยอยู่ในแหล่งสถานคุนหลุนขึ้นมาพลัน ตอนนั้นเขาก็เคยฆ่าผู้แข็งแกร่งไปไม่รู้เท่าไร

ในนั้นก็มีพวกร้ายกาจจากสิบเผ่านักรบใหญ่ อย่างเถาเจี้ยนสิงจากเผ่านักรบเถาอู้ เหยียนซิวจากเผ่านักรบผีสวรรค์

สวบ!

หลินสวินเคลื่อนย้ายผ่านห้วงอากาศ หมุนตัวจากไป

การคัดเลือกถกมรรคของแดนลับโลกาสวรรค์เพิ่งเริ่มขึ้น ยังไม่ใช่เวลาที่ต้องเอาชีวิตเข้าแลกจริงๆ

ยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้ใช้พลังทั้งหมดสังหารสิบกว่าคนนี้ จะต้องมีผู้แข็งแกร่งถูกดึงดูดมามากขึ้นกว่าเดิม ทำให้ตนตกเป็นเป้าเดี่ยว ถึงตอนนั้นผลที่ตามมาจะรุนแรงยิ่งขึ้น

“หนีไปแล้วหรือ”

“เป็นจินตู๋อีจากแคว้นเมฆา เมื่อกี้เขาต้องชิงยันต์ชีวิตไปไม่น้อยแน่ รีบตามไป!”

“ไป!”

ผู้แข็งแกร่งสิบกว่าคนท่าทางฮึกเหิม เห็นหลินสวินหนีไปก็ตามไปทันที ถึงกับไม่มีความคิดจะรามือ

เห็นได้ชัดว่าฐานะของหลินสวินไม่เพียงพอจะทำให้พวกเขาหวาดหวั่นได้

นี่เป็นเรื่องธรรมดา ถ้าเปลี่ยนเป็นบุคคลสะท้านโลกเช่นหลิงหงจวง หวงฝู่เซ่าหนง อย่าว่าแต่ตามเลย เกรงว่าพวกเขาจะเลือกหลบหนีตั้งแต่แรก

ทันใดนั้นในห้วงอากาศก็มีแสงเคลื่อนไหวพร่างพราว แต่ละคนรวดเร็วจนน่าเหลือเชื่อ ตามติดหลินสวินไม่ปล่อย

ตามทางยังมีเงาร่างผู้แข็งแกร่งปรากฏตัวขึ้นเป็นครั้งคราว พอเห็นภาพนี้เข้าก็ต่างตกใจจนรีบหนี ไม่กล้าเข้าไปสอดมือสักนิด

ทั้งยังมีพวกร้ายกาจจำนวนหนึ่ง หลังจากเห็นภาพนี้ก็แอบตามหลังไป

นกปากซ่อมสู้กับหอยกาบ ชาวประมงได้ประโยชน์ ตั๊กแตนจับจักจั่น นกขมิ้นอยู่ข้างหลัง… ไม่ว่าเป็นสถานการณ์ไหน ย่อมเกิดขึ้นไม่ว่างเว้นในแดนลับโลกาสวรรค์แห่งนี้

แต่ใครจะกลายเป็นเหยื่อ และใครจะได้หัวเราะในตอนท้ายกันแน่ ก็ต้องดูความสามารถและโชคของตัวเองแล้ว

หลินสวินเพิ่งเป็นโจรตีกับโจรไปครั้งหนึ่ง ก็มีคนกลุ่มหนึ่งหมายหัว ในใจจึงหมดคำพูดไปครู่หนึ่ง ยิ่งทอดถอนใจถึงความโหดร้ายและดุเดือดของการคัดเลือกถกมรรคคราวนี้

ตูม!

ที่ทำให้หลินสวินประหลาดใจก็คือ พอเขาพุ่งผ่านป่าที่มีต้นไม้โบราณสูงๆ ต่ำๆ แห่งหนึ่ง ป่าแห่งนั้นถึงกับเหมือนมีชีวิต ดึงตัวออกจากดิน ต้นไม้และเถาวัลย์นับไม่ถ้วนทะลวงอากาศขึ้นมาขวางหน้าเขาไว้

ซ่า…!

ร่างหลินสวินมีปราณกระบี่พร่ามัวไหลวน ยามปราณกระบี่ตัดกันส่งเสียงกึกก้อง ฟันต้นไม้นับไม่ถ้วนเหล่านั้นกระจุย เศษไม้และเศษใบไม้ล้วนแหลกเป็นผุยผง

“ตาย!”

ในขณะเดียวกันท่ามกลางฝุ่นควันเต็มฟ้า เงาร่างหนึ่งก็พุ่งออกมา ทวนยาวเล่มหนึ่งแทงมาที่หลินสวินประหนึ่งรุ้งขาวพาดอาทิตย์

คนผู้นี้คือชายชุดเทาร่างผอมบางคนหนึ่ง แววตาลุ่มลึก กลิ่นอายดุจหุบเหว ยามลงมือว่องไวจนน่าตกตะลึง!

เห็นได้ชัดว่าเขาเฝ้าคอยอยู่ที่นี่มานานแล้ว การปรากฏตัวของหลินสวินทำให้เขาเคลื่อนไหวอย่างไม่ลังเลสักนิด

ด้านหลังเป็นผู้แข็งแกร่งสิบกว่าคนไล่กวดอย่างบ้าคลั่ง