Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1977

ตอนที่ 1977 อยู่ต่อไป!
ก่อนสิ้นใจ สีหน้าซูมู่หานยังฉายแววซาบซึ้ง ละอายใจ ไม่รู้สึกสักนิดว่าความตายจะมาเยือนอย่างปุบปับ

การตายเช่นนี้ อาจเป็นสิ่งที่ตัวเขาเองก็ไม่ได้คาดเดาไว้ล่วงหน้า

การตายเช่นนี้ ทำให้ความแค้นของหลินสวินคุโชนดุจเพลิงโหมเช่นกัน

ลู่ตู๋ปู้ที่อยู่ข้างกันอึ้งไป สีหน้าเปลี่ยนไปมา เสื้อผ้าทั้งชุดถูกเหงื่อเย็นชุ่มโชก เห็นซูมู่หานตายอนาถลาโลกไป ในใจเขาพลันปรากฏความสะพรึงกลัวขึ้นมา

นี่…

มันเรื่องอะไรกันแน่

ก็เห็นข่งเจายิ้มน้อยๆ เอ่ยว่า “เจ้าดูสิ เสียงปึงคราเดียว สวะที่เจ้าช่วยก็ตายซะแล้ว รสชาตินี้สะใจมากไม่ใช่หรือ”

เขาวางท่าสบายๆ น้ำเสียงหยอกเย้า ผู้สืบทอดเรือนมรรคดึกดำบรรพ์ที่อยู่ใกล้ๆ เขาล้วนสั่นเทิ้มทั้งตัว พวกเขาเองก็คิดไม่ถึงว่าวิธีการของข่งเจาจะพิสดารและอำมหิตเช่นนี้!

นัยน์ตาดำหลินสวินมีกระแสเย็นประหลาดวาววาบ จับจ้องข่งเจาแล้วกล่าวว่า “ข้าสัญญา จะไม่ให้เจ้าตายง่ายๆ ขนาดนี้แน่!”

ทุกคำทุกประโยค ในความเยือกเย็นเจือความมาดมั่นที่ชวนให้ใจสะท้าน!

ข่งเจาอึ้งไป กล่าวว่า “จินตู๋อี เหตุใดเจ้าไม่กล้าลงมือ ก็แค่ห่วงว่าสวะข้างกายนั่นจะตัวระเบิดภายใต้เสียงปึงคราเดียวด้วยใช่ไหม”

หลินสวินนิ่งเงียบไป

เขาห่วงความปลอดภัยของลู่ตู๋ปู้จริงๆ

จู่ๆ ลู่ตู๋ปู้ก็สูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง เอ่ยอย่างจริงจังว่า “พี่จิน เดิมทีข้าก็ไม่มีคุณสมบัติอะไรไปขอให้ท่านช่วยอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ข้าแค่อยากขอร้องเจ้าสักเรื่อง”

ในใจหลินสวินผุดลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมา เอ่ยว่า “เรื่องอะไร”

“อยู่ต่อไป!”

ลู่ตู๋ปู้เอ่ยเน้นทีละคำ สามคำนี้ถูกเขาพูดอย่างหนักเน้น สีหน้าก็จริงจังและเคร่งขรึมมากเช่นกัน

ข่งเจาหัวเราะเยาะขึ้นมา พวกพ้องข้างกายเขาก็หัวเราะขึ้นมาเช่นกัน ยังคิดจะให้จินตู๋อีอยู่ต่อไปหรือ

เป็นไปได้หรือ

มีเพียงในใจหลินสวินที่สั่นสะท้าน เข้าใจความหมายของลู่ตู๋ปู้

ในดวงตาลู่ตู๋ปู้มีประกายบ้าคลั่งเสี้ยวหนึ่งไหลเวียน “พี่จิน หากครั้งนี้เจ้าประสบเคราะห์จากเจ้าสวะพวกนี้เพราะข้ากับซูมู่หาน ถึงข้าจะตายไป ในใจก็คงละอายหาใดเปรียบแน่!”

สวบ!

เขาพุ่งพรวดออกไป ร่างกายเปล่งแสง ทั้งตัวแผ่จิตต่อสู้เสียดฟ้า ประหนึ่งอาทิตย์ดวงใหญ่ที่ลุกโหม พุ่งเข้าใส่ข่งเจา

หลินสวินเงยหน้าขึ้นมองดูลู่ตู๋ปู้ที่กระโจนออกไป นัยน์ตาดำประหนึ่งหุบเหวก็ผุดแววเจ็บปวดและขมขื่นขึ้นมา

เขาและลู่ตู๋ปู้ต่างรู้ดี นี่คือเงื่อนตายอย่างหนึ่ง

ตั้งแต่ต้น ชีวิตของลู่ตู๋ปู้และซูมู่หานก็ถูกควบคุมอยู่ในมือข่งเจาแล้ว หมายจะหลุดพ้น…

มีแต่ตายสถานเดียว!

เพียงแต่ใครจะเต็มใจเลือกความตายกันเล่า

สองมือของหลินสวินกำแน่นอย่างเงียบๆ ข้อนิ้วเริ่มซีดขาวทีละนิ้ว

“ไม่รู้ดีชั่ว”

ไกลออกไปนัยน์ตาของข่งเจาวาบแววดูแคลนชัดแจ้ง ปากเอ่ยคำสาปลับที่แปลกพิกลและคลุมเครือออกมา

ปึง!

ชั่วขณะนี้ลู่ตู๋ปู้ประดุจแสงที่แสบตาที่สุด เจิดจรัสที่สุด ร่วงหล่นเลือนสลัวจากกลางฟ้า หยาดเลือดนั่นงามหม่นจนทำให้คนใจสลาย

“อยู่ต่อไป!”

ก่อนตายเขายังคงตะโกนลั่น เสียงดังสะท้อนฟ้าดิน

“แมลงเม่าบินเข้ากองไฟก็ไม่พ้นเป็นเช่นนี้แหละ”

ข่งเจายิ้มอย่างสนุก เขาหันสายตามองไปทางหลินสวินที่อยู่ไกลๆ “จินตู๋อี รู้สึกว่าตัวเองไร้สามารถ ไร้กำลังมากใช่หรือไม่”

ผู้สืบทอดเรือนมรรคดึกดำบรรพ์ใกล้ๆ ล้วนหัวเราะผสมโรง

ฟุ่บ!

หลินสวินเงยหน้าขึ้น สายตากวาดมองทั่วลาน สุดท้ายก็มองไปยังจุดที่ลู่ตู๋ปู้ร่วงหล่น กล่าวเสียงเบา

“พี่ลู่ พี่ซู ข้าชื่อหลินสวิน ไม่ได้บอกชื่อข้ากับพวกเจ้าตอนที่พวกเจ้ายังมีชีวิตอยู่ ข้านึกเสียใจจริงๆ…”

เสียงต่ำลึกเจือแววเศร้าสลดไม่รู้สิ้น

อะไรนะ

ทันใดนั้นพวกข่งเจาต่างอึ้งไป จากนั้นก็ตระหนักถึงอะไรบางอย่าง ล้วนเผยแววไม่ยากเชื่อ

หลินสวิน?

ใช่เจ้าคนที่ก่อเรื่องใหญ่ในแหล่งสถานคุนหลุนปีนั้นหรือไม่

นี่…

เป็นไปได้อย่างไร?!

ไม่รอให้พวกเขาทำความเข้าใจ จู่ๆ พลันรู้สึกเพียงทั่วร่างหนาวสะท้าน ก็เห็นหลินสวินที่อยู่ไกลๆ ทอดสายตามองมา

เพียงแต่แววตานั่นเปลี่ยนเป็นเฉยชาและไร้ปรานี ปราศจากคลื่นอารมณ์ ดุจดั่งเหวใหญ่ที่ลึกล้ำ เลือกคนและกลืนกิน!

“ลงมือ!”

ข่งเจาตะโกนลั่น เรียกทวนใหญ่สีทองอร่ามเล่มหนึ่งออกมา พลังขับเคลื่อนรอบกายอึงอล ท่าทางดุจเทพสวรรค์มาเยือนโลก

“ฆ่า!”

พวกเหลยเฟิงเชวียออกโจมตีพร้อมกันโดยไม่ลังเล พวกเขาก่อนหน้านี้ดูเหมือนชมละครสนุกและไม่ได้ใส่ใจ แต่ความจริงเตรียมพร้อมโจมตีนานแล้ว

เมื่อคำสั่งจากข่งเจามาถึง พวกเขาต่างล้วนเคลื่อนไหว

ตูมโครม…

กระบี่บิน ดาบศึก ประทับมรรค เตากระถาง… สมบัติชั้นยอดที่วิเศษอัศจรรย์ต่างทะยานฟ้า แสงเคลื่อนไหวหลากสีสัน แปลงเป็นอานุภาพน่าสะพรึงต่างชนิดพร่างพรมลงมา

ขณะเดียวกันยังมีวิชามรรคที่พลังเข่นฆ่าสะเทือนโลกสารพัดตัดสลับไปมา ประหนึ่งแผ่ครอบฟ้าดิน ปกคลุมเข้าใส่หลินสวิน

คนพวกนี้ล้วนเป็นผู้สืบทอดแกนหลักเรือนมรรคดึกดำบรรพ์ หากไล่อ่านกระดานราชันอริยะปวงสวรรค์ ก็สามารถหาชื่อของพวกเขาได้อย่างง่ายดาย แต่ละคนคมประกายเจิดจ้า พลังต่อสู้สะเทือนโลก เป็นบุคคลชั้นนำเลื่องระบือในหมู่คนรุ่นเดียวกัน

โดยเฉพาะข่งเจา ยิ่งเป็นอันดับห้าในกระดานราชันอริยะปวงสวรรค์ ปีศาจแห่งยุคที่รู้จักกันทั่วหล้าคนหนึ่ง!

เวลานี้พวกเขาโจมตีเต็มกำลัง อานุภาพระดับนั้นล้วนสามารถซัดสังหารกึ่งจักรพรรดิได้อย่างง่ายดาย!

ฟ้าดินผืนนี้สะเทือนไหว สิบทิศล้วนสั่นโคลง ภูผาธาราต้นไม้ใบหญ้าแถวนั้นแหลกละเอียด กลิ่นอายประหนึ่งล้างผลาญย่อยยับ ปรากฏลักษณ์ประหลาดน่าสะพรึงต่างๆ มากมาย

ยิ่งมีเสียงมรรคปลุกเร้าดังสนั่นกึกก้อง!

หลินสวินไม่ได้เบี่ยงหลบ ไม่ได้ถอยร่น ความแค้นและโทสะที่ปะทุเหมือนหินหนืดภายในใจ ระเบิดทะลักเหมือนน้ำท่วมเขื่อนแตกนานแล้ว

ตูม!

เขาพุ่งเข้ารับ ผมดำพลิ้วไสว รอบกายเปล่งแสงเจิดจ้าแสบตา มีปราณกระบี่สีขาวคลุมเครือไร้สิ้นสุดไหลเวียนอยู่รางๆ