Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2011

ตอนที่ 2011 หลีกทางให้เจ้า
จิ่งเทียนหนานบาดเจ็บหนักแล้ว ไม่สามารถต่อสู้ได้อีก เหลือเพียงหมีอู๋หยาและผู้แข็งแกร่งคนอื่นๆ อีกสี่คน

ในระยะสามจั้ง พวกเขากับหลินสวินเข่นฆ่ากันอย่างบ้าคลั่ง!

ชั่วขณะนี้พวกเขาเองก็โจมตีอย่างเต็มกำลัง ใช้ทุกวิถีทาง

ทว่าเพียงพริบตาเดียวก็มีคนถูกหลินสวินเอาชนะอีกครั้ง ประทับไร้ชีพอึงอล กระแทกคนผู้นี้ร่างแตกกระจายไปทั่ว จิตสิ้นวิญญาณสลาย

ความจริงในการปะทะครั้งนี้ ศาสตราจักรพรรดิมากมายของหลินสวินสำแดงอานุภาพอยู่ตลอด แต่ก่อนหน้านี้ถูกสมบัติจักรพรรดิของผู้แข็งแกร่งคนอื่นสกัดกั้นมาตลอด

แต่ตอนนี้กลับต่างไปแล้ว ในระยะสามจั้ง ศัตรูของเขาเหลือเพียงไม่กี่คนแล้ว!

ตูมโครม!

เจดีย์ไร้สิ้นสุดส่งเสียงวู้ม ประทับไร้ชีพ ธงไร้ระเบียบ ดาบไร้วิชาล้วนอานุภาพเย้ยฟ้า โจมตีเต็มกำลังร่วมกับหลินสวิน

“ในระดับนี้พี่หลินไร้เทียมทาน เรียกได้ว่าไร้ศัตรูอย่างแท้จริง ข้าน้อยเลื่อมใส”

ผู้แข็งแกร่งที่บาดเจ็บทั่วตัวไปนานแล้วส่งเสียงถอนหายใจ ถอยออกจากสนามรบ สีหน้าเต็มไปด้วยความหม่นแสง

เห็นภาพนี้เหล่าผู้กล้าที่ยอมแพ้ไปนานแล้วล้วนทอดถอนใจอย่างไม่มีข้อยกเว้น ต่างคิดไม่ถึงว่าการแย่งชิงครั้งนี้ คนที่สะดุดตาที่สุดไม่ใช่หมีอู๋หยา แต่เป็นผู้สืบทอดที่มาจากคีรีดวงกมลอย่างหลินสวิน

นี่เหนือความคาดหมายเกินไป และน่าทึ่งมากเป็นพิเศษ

“สยบ!”

ในสนามรบหลิงหงจวงส่งเสียงตะโกน ประทับฝ่ามือที่สว่างไสวราวกับสุริยันดวงโตควบรวมเบื้องหน้า กดกำราบออกไป

ประทับฝ่ามือนี้ทรงพลังสมบูรณ์ ประหนึ่งไร้ช่องโหว่ วิชามหามรรคที่หนาแน่นทับซ้อน เมื่อปรากฏออกมาก็ส่องสว่างภูผาธารา

นี่คือไพ่ตายของหลิงหงจวง เป็นการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของนาง นามว่า ‘ประทับยอดยุทธ์มหาสุเมรุ’ ประทับเดียวควบรวมสามพันวิชา!

กลับเห็นนิ้วมือของหลินสวินวาดออกมา ปราณกระบี่พร่างพราวที่ดุร้ายไร้ที่เปรียบและไร้ข้อจำกัดทะยานออกไป

ไปไร้หวน!

กลางอากาศประทับยอดยุทธ์มหาสุเมรุและปราณกระบี่ปะทะกัน เกิดปรากฏการณ์ประหลาดตะลึงโลก ท่ามกลางเสียงกึกก้องรุนแรงอย่างที่สุด ประทับยอดยุทธ์มหาสุเมรุถูกฟันขาดทุกกระเบียด กลายเป็นละอองแสงกระจายทั่วฟ้า

ตูม!

ห้วงอากาศปั่นป่วน หลิงหงจวงพลันกระอักเลือด สีหน้าซีดเซียวอับแสง

นางเผยสีหน้าขมขื่น มองหลินสวินที่กำลังประมือกับหมีอู๋หยา ภายในใจเกิดความรู้สึกซับซ้อนอย่างที่สุด

ความภาคภูมิใจชั่วชีวิต หมดสิ้นเพราะความพ่ายแพ้ครั้งนี้!

หลิงหงจวงถอนหายใจในใจ หมุนตัวจากไปเช่นกัน สีหน้าผิดหวัง

‘ไม่จำยอมหรือ… หากสู้ตัวต่อตัว ทุกคนในที่นี้จะมีใครเป็นคู่ต่อสู้ของเจ้าหมอนั่นได้’

เสวียนจิ่วอิ้นเฝ้ามองภาพนี้ ในใจหัวเราะเยาะ

จากที่เขาเห็น ศึกล้อมโจมตีครั้งนี้ไม่ยุติธรรมสำหรับหลินสวินตั้งแต่แรกแล้ว ดังนั้นไม่ว่าใครพ่ายแพ้ในมือหลินสวินล้วนไม่ควรค่าให้เสียดาย

การพ่ายแพ้ของหลิงหงจวงก็ทำให้บรรยากาศทั้งที่นั้นหนักอึ้งอย่างที่สุดเช่นกัน

ตอนนี้เหลือเพียงแค่หมีอู๋หยาและผู้แข็งแกร่งอีกคนที่ปะทะกับหลินสวินอยู่ สถานการณ์การต่อสู้ดุเดือดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ชวนให้ขวัญหนีดีฝ่อ

“ถอยไป!”

ทันใดนั้นหมีอู๋หยาส่งเสียงตะโกน

ไม่ได้พุ่งเป้าไปที่หลินสวิน แต่เป็นผู้แข็งแกร่งที่อยู่ข้างๆ

นี่เป็นชายหนุ่มที่ผมหนวดราวกับหมึก ท่าทางผึ่งผายยิ่งยวด นามว่าโหวเจิ้ง เป็นปีศาจแห่งยุคที่มาจากโลกอื่นในฟ้าดารา

สามารถต่อสู้มาถึงตอนนี้ เห็นได้ว่าพลังต่อสู้ของโหวเจิ้งแข็งแกร่งเพียงใด อันที่จริงภายในใจเขาตอนนี้มีความรู้สึกละเอียดอ่อนบ่มตัวอยู่

ทั้งตะลึงกับความน่ากลัวในพลังต่อสู้ของหลินสวิน และรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเอง

พวกจิ่งเทียนหนาน หลิงหงจวง เฟิงเป่ยหลิง ซางจื่อเหยี่ยน ทยอยจนถูกโจมตีจนพ่ายแพ้ในการต่อสู้ จนกระทั่งตอนนี้เหลือเพียงเขาโหวเจิ้งกับหมีอู๋หยาสองคนที่ยังคงต่อสู้กับหลินสวินอยู่!

หากแพร่ออกไป ต่อให้เขาโหวเจิ้งพ่ายแพ้ในศึกนี้ ก็เป็นเรื่องที่สามารถทำให้คนชื่นชมได้เรื่องหนึ่ง!

แต่เสียงตะโกนนี้ของหมีอู๋หยากลับทำให้โหวเจิ้งอึ้ง สีหน้าเปลี่ยนไป “พี่หมีหมายความว่าอย่างไร”

“ไสหัวไป!”

ครั้งนี้หมีอู๋หยาพูดสั้นๆ แต่ความหมายชัดเจน คำเดียวราวกับฟ้าร้อง สะเทือนทั้งที่นั้น

โหวเจิ้งอัดอั้นจนหน้าแดงก่ำ ในใจเกิดความอับอายที่พูดไม่ออก ภายใต้สายตาของทุกคน หมีอู๋หยากลับดูหมิ่นตนเช่นนี้!

เขาเห็นตนเป็นอะไร

และก็เป็นตอนนี้ที่ไอสังหารน่ากลัวสายหนึ่งกระจายออกจากตัวหมีอู๋หยา เข้าปกคลุมโหวเจิ้งเอาไว้ ทำให้เขาแข็งทื่อไปทั้งตัว ขนลุกซู่

“ความอับอายในวันนี้ ข้าคนแซ่โหวจะจำไว้!”

โหวเจิ้งหมุนตัวจากไป

เสียงหัวเราะเกรียวกราวดังขึ้นในที่นั้น ทำให้โหวเจิ้งอยากแทรกแผ่นดินเสียเดี๋ยวนี้ ก่อนหน้านี้เขายังภาคภูมิใจอยู่เลย แต่ตอนนี้คำว่าไสหัวไปคำเดียวของหมีอู๋หยา ก็ทำให้เขา ‘ไสหัว’ ออกจากสนามรบอย่างเศร้าหมอง นี่… น่าอับอายเกินไปจริงๆ

นี่เป็นเพียงเรื่องเล็กที่แทรกเข้ามาเท่านั้น

การจากไปของโหวเจิ้ง ทำให้คนที่ขวางอยู่ตรงหน้าหลินสวินเหลือเพียงแค่หมีอู๋หยาคนเดียว!

……

“แม้ว่าจนตอนนี้เพิ่งจะมีโอกาสได้สู้ตัวต่อตัวกับพี่หลิน แต่ก็นับว่าได้ตัดความยึดมั่นในใจข้าคนแซ่หมีได้อย่างหนึ่งเงียบๆ แล้ว”

ในสนามรบหมีอู๋หยาหัวเราะเสียงดังพลางเอ่ยปาก ราวกับสะใจอย่างที่สุด

เงาร่างของเขาพร่างพราว วิชามรรคทับซ้อน อานุภาพทะลวงเก้าชั้นฟ้าสิบแผ่นดิน

หลินสวินไม่พูดจา จมอยู่ในการต่อสู้ จิตต่อสู้ยังคงลุกโชนดั่งกองเพลิง

ทั้งสองปะทะกัน ราวกับสุริยันจันทราประชันแสง!

สายตาของทั้งที่นั้นล้วนถูกดึงดูด จิตใจสั่นสะท้าน แววตาตกตะลึง

คนหนึ่งเป็นปีศาจแห่งยุคที่ครองอันดับหนึ่งในกระดานราชันอริยะปวงสวรรค์มาแปดร้อยปี เรียกได้ว่าใต้ฟ้าดาราไร้ศัตรูอย่างแท้จริงในระดับมกุฎราชันอริยะ

อีกคนเป็นผู้สืบทอดที่มาจากคีรีดวงกมล เคยใช้ฐานะจินตู๋อีต่อสู้ สร้างผลงานการต่อสู้ไร้พ่ายที่ทำให้คนจับตามอง