Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2013

โหวเจิ้งส่งเสียงข่มขู่หลิงเคอจื่อ ท่าทีไม่เกรงใจสักนิด

“นี่เรียกได้ว่าหาเรื่องใส่ตัว”

กลับเห็นเสวียนจิ่วอิ้นอดดีใจไม่ได้ ส่งเสียงหัวเราะคราหนึ่ง จู่ๆ เงาร่างก็หายไปกลางอากาศ ครู่ต่อมาก็มาปรากฏตัวตรงหน้าโหวเจิ้ง ฝ่ามือราวกับดาบ ฟันทแยงลงมา

เสียงฉัวะดังขึ้นคราหนึ่ง ห้วงอากาศราวกับกระดาษ ถูกตัดขาดอย่างง่ายดาย พลังฝ่ามือที่ดุร้ายหาใดเปรียบแผ่กลิ่นอายมหามรรคที่เร้นลับอย่างที่สุดออกมา

“คิดว่ากลัวเจ้าหรือ”

โหวเจิ้งตวาด เข้าปะทะตรงๆ

ทั้งสองประมือกัน ทว่าเพียงพริบตาก็ตัดสินแพ้ชนะได้แล้ว

พรูด!

เสวียนจิ่วอิ้นใช้กระบี่มรรคสีเงินเล่มหนึ่งฟันอย่างเดือดดาล ฟันศาสตราจักรพรรดิของโหวเจิ้งจนยับเยินอย่างง่ายดาย และฟันศีรษะของเขาลงมาด้วย

ท่ามกลางเลือดสดที่สาดกระเซ็น เสวียนจิ่วอิ้นเก็บกระบี่อย่างสง่างาม เอ่ยปากอย่างเกียจคร้าน “ยังมีใครอยากรนหาที่ตายอยู่อีกหรือไม่”

ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้ลงมือมาโดยตลอด ฉะนั้นไม่ว่าพลังกายหรือสภาพร่างกายล้วนอยู่ในจุดสูงสุด การสังหารผู้แข็งแกร่งที่บาดเจ็บมานานแล้วอย่างโหวเจิ้งจึงย่อมง่ายดาย

ในความเป็นจริง หน้าประตูทลายตอนนี้นอกจากเขากับหลิงเคอจื่อ คนอื่นๆ แทบไม่มีใครที่ไม่บาดเจ็บ!

การตายของโหวเจิ้งทำให้ผู้แข็งแกร่งคนอื่นๆ ผวา ล้วนไม่กล้าอยู่ต่อ แตกกระเจิงแยกกันไป

เสวียนจิ่วอิ้นเผยสีหน้าขุ่นเคือง ใช้มือสางผมพลางพึมพำว่า “เหตุใดข้าจึงรู้สึกว่า พวกเขาไม่มีสักคนที่สามารถสู้ได้… ข้าแข็งแกร่งเกินไป… หรือพวกเขาอ่อนแอเกินไป”

หลิงเคอจื่อที่กำลังเก็บทรัพย์หลังศึกถ่มน้ำลายคราหนึ่ง

มือที่สางผมอยู่ของเสวียนจิ่วอิ้นชะงักโดยพลัน เอ่ยว่า “นี่เจ้าหมายความว่าอย่างไร”

หลิงเคอจื่อหดหัว ชี้เลือดบนพื้นแล้วพูดว่า “ข้าเห็นเลือดแล้วสะอิดสะเอียน อยากอาเจียน”

เสวียนจิ่วอิ้นโมโห ภิกษุนี่เห็นชัดว่ากำลังแดกดัน!

ทว่าไม่รอให้เขาพูด หลิงเคอจื่อก็เอ่ยขึ้นมาเองว่า “เจ้าจะรอหลินสวินที่นี่หรือ”

เสวียนจิ่วอิ้นกล่าว “เขตต้องห้ามเซียนโบราณเป็นพื้นที่แห่งมหันตภัย แต่ก็มีวาสนาใหญ่มากมายซ่อนอยู่ นอกจากมหาสมบัติแรกกำเนิดนี่ ที่อื่นๆ ก็มีของดีไม่น้อย”

“อย่างเช่นต้นไม้เล็กที่ฝังรากอยู่ใต้ภูเขาไฟกลับหัว มีสามผลที่เหมือนทารก ดูสุดยอดมากแล้ว ข้าว่าจะไปดูสักหน่อย เจ้าจะไปด้วยกันหรือไม่”

หลิงเคอจื่อส่ายหน้า “ต้นไม้เล็กต้นนั้นแปลกประหลาดน่ากลัว ที่ผ่านมามีระดับจักรพรรดิไม่รู้เท่าไหร่ฝังร่างไว้ที่นั่น วาสนานี้ยิ่งใหญ่เกินไป ข้าไม่มีบุญพอให้ไปรับได้”

เสวียนจิ่วอิ้นแบะปาก “ขี้ขลาด!”

หลิงเคอจื่อเก็บทรัพย์หลังศึกเสร็จก็เดินเข้ามา เอ่ยว่า “ข้าไม่ได้ขี้ขลาด ข้าเพียงแค่อยากปิดด่าน”

สุดท้ายหลังจากทั้งสองหารือกัน ให้หลิงเคอจื่อเป็นตัวแทนรับผิดชอบทรัพย์หลังศึกเหล่านี้ ในอนาคตมีโอกาสจะคืนให้กับหลินสวิน ส่วนเสวียนจิ่วอิ้นเริ่มออกเดินทางเพียงลำพัง

จากที่เขาบอก หากไม่ไปดูต้นไม้เล็กแปลกประหลาดนั่นแล้วลิ้มลองรสชาติผลของมัน ในใจเขาก็รู้สึกไม่จำยอมอยู่บ้าง

หลิงเคอจื่อเกลี้ยกล่อมไม่สำเร็จ ทำได้เพียงเตือนเขาให้ระวังให้มาก

ไม่นานทั้งสองก็ไปจากประตูทลายนี่ทีละคน

ในเวลาเดียวกัน นอกเขตต้องห้ามเซียนโบราณก็ไม่สงบอีกต่อไป แม้ไม่สามารถมองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหน้าประตูทลายในเขาปู้โจวได้

แต่หลังจากเกิดการต่อสู้นองเลือดที่น่าตะลึงนี้ ผู้ยิ่งใหญ่ระดับจักรพรรดิเหล่านั้นก็ยังเดาความจริงบางอย่างออก!

ตอนที่การต่อสู้หน้าประตูทลายปะทุขึ้น

ข้างเขาเมฆา ตะเกียงชีวิตที่อยู่ตรงหน้าบุคคลระดับจักรพรรดิเริ่มทยอยดับไป ตะเกียงพวกนี้ล้วนเป็นตัวแทนผู้แข็งแกร่งที่หลินสวินสังหารยามต่อสู้

แต่ที่น่าเสียดายคือ พวกไท่ซูหง จักรพรรดิหญิงวิญญาณเพลิงไม่รู้และคาดเดาไม่ออก

สิ่งเดียวที่พวกเขาสามารถคาดเดาได้คือ การต่อสู้ช่วงชิงมหาสมบัติแรกกำเนิดชิ้นนั้น มีความเป็นไปได้สูงมากว่าปะทุขึ้นอย่างสิ้นเชิงแล้ว!

ชั่วขณะนี้เหล่าจักรพรรดิในที่นั้นต่างเริ่มวิเคราะห์และอนุมาน เฝ้าดูตะเกียงชีวิตเบื้องหน้าแต่ละคนในที่นั้นอย่างตื่นเต้น

“เป็นไปไม่ได้ เฟิงเป่ยหลิงของตระกูลข้าจะร่วงหล่นเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร ในมือเขา… ครอบครองแส้หางม้าคร่าวิญญาณเชียวนะ!”

ไม่นานเสียงเดือดดาลของระดับจักรพรรดิเผ่าจักรพรรดิดึกดำบรรพ์ตระกูลเฟิงดังขึ้น ดึงดูดให้ผู้คนไม่น้อยเหลียวมอง

เฟิงเป่ยหลิง!

พลังต่อสู้ของเจ้าหมอนี่ไม่ธรรมดายิ่ง ร่วงหล่นเร็วขนาดนี้ก็น่าประหลาดใจจริงๆ

และต่อจากนั้นทยอยมีระดับจักรพรรดิเริ่มหน้าเปลี่ยนสีไป บ้างตะโกนเดือดดาล บ้างสีหน้าไม่น่าดู ไม่ปริปากแม้แต่คำเดียว

เหตุผลเพราะตะเกียงตรงหน้าพวกเขาดับลงเช่นกัน นี่ก็หมายความว่าผู้สืบทอดในปกครองของพวกเขา ได้ร่วงหล่นในการต่อสู้เพื่อช่วงชิงมหาสมบัติแรกกำเนิดโดยสิ้นเชิงแล้ว!

บรรยากาศอึดอัด

เหล่าระดับจักรพรรดิอย่างพวกไท่ซูหงหัวใจบีบรัดขึ้นมา

แสงตะเกียงเหล่านั้นส่ายไหว ทำเอาจิตใจของพวกเขาก็ไหวกระเพื่อมไปด้วย

“ข้าให้ดาบไร้วิชากับซางจื่อเหยี่ยนไป เหตุใดตะเกียงจึงมีสัญญาณว่าจะดับ หรือเขาบาดเจ็บสาหัสแล้ว”

มหาจักรพรรดิศิลาเมฆาแห่งเรือนมรรคยุทธจักรเผยสีหน้าตกใจ

และคำว่า ‘ดาบไร้วิชา’ ของเขาก็ทำเอาระดับจักรพรรดิคนอื่นๆ หัวใจสะท้าน ราวกับคิดไม่ถึงว่าซางจื่อเหยี่ยนจะนำศาสตราจักรพรรดิพลิกฟ้าอย่างดาบไร้วิชาเข้าไปด้วย

ที่เหลือเชื่อที่สุดคือ ในสถานการณ์ที่ครอบครองดาบไร้วิชา ซางจื่อเหยี่ยนกลับมีสัญญาณว่าจะร่วงหล่น!

เมื่อวิเคราะห์เช่นนี้ การต่อสู้ที่ประตูทลายนั่นจะดุเดือดและน่ากลัวเพียงใด

เหล่าจักรพรรดิล้วนไม่สามารถสงบได้แล้ว

ไม่ใช่เพราะสภาวะจิตของพวกเขาไม่มั่นคงพอ แต่การต่อสู้ครั้งนี้เกี่ยวโยงถึงมหาสมบัติแรกกำเนิดชิ้นหนึ่ง ทำให้พวกเขาไม่อาจไม่จับตามองอย่างใกล้ชิด

“ก็ไม่รู้ว่าสุดท้ายศุภโชคนี้จะถูกใครช่วงชิงไป”