Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2038

ตอนที่ 2038 พลังต้องห้ามเป็นศัตรูมหามรรค

ไอสังหารไร้ที่เปรียบแผ่ออกมาตามเสียง สิบทิศล้วนสะท้าน

ตูม!

ศิษย์พี่ใหญ่ก้าวย่างในห้วงอากาศ กลิ่นอายต่อสู้ดุจเพลิงผลาญฟุ้งกระจายไปทั่วร่างราวกับนายเหนือหัวแห่งการต่อสู้

แต่ก็ในตอนนี้เอง เสียงขวางโลกเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

“จักรพรรดิยุทธ์ พวกน่ารังเกียจพวกนี้ให้ตาแก่ตายยากอย่างพวกเราสองคนจัดการเถอะ”

ขณะที่เสียงดังขึ้น จู่ๆ ห้วงอากาศก็ปั่นป่วนไปครู่หนึ่ง มีเงาร่างสองร่างปรากฏตัวขึ้น

คนหนึ่งเป็นเฒ่าชราร่างผอมแห้ง ผมหรอมแหรม

อีกคนเป็นชายชราเสื้อผ้าสะอาดสะอ้าน หนวดเคราเผ้าผมเป็นระเบียบเรียบร้อย

หลินสวินอึ้งไป นัยน์ตาเต็มไปด้วยความงุนงงแทบจะในทันที

เพราะสองคนนั้นก็คือเฒ่าโดดเดี่ยวกับราชครูของหอดูดาวหลวงแห่งจักรวรรดิจื่อเย่า!

“พวกเขา… พวกเขามาได้อย่างไร”

เรื่องนี้ดูน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว ทำเอาหลินสวิยังแทบไม่กล้าเชื่อสายตาตัวเอง

“ตู๋สิงคง! เจ้าดันยังไม่ตายหรือนี่”

เสียงโกรธเกรี้ยวเสียงหนึ่งดังขึ้น สีหน้าเฒ่าดึกดำบรรพ์ในที่นั้นเจือแววยากจะเชื่อ

ตู๋สิงคง!

บุคคลน่ากลัวผู้เฉิดฉายใน ‘ศึกมรรคสิบทิศ’ เมื่อสมัยดึกดำบรรพ์ผู้หนึ่ง เคยเปล่งวาจาละเมิดพลังต้องห้ามอย่าง ‘ฟ้าดินไม่ควรค่าให้กลัวเกรง บรรพจารย์ไม่ควรค่าให้เชื่อฟัง พลังต้องห้ามเป็นศัตรูมหามรรค’

ในศึกมรรคสิบทิศ เขาถูกมองว่าเป็น ‘คนนอกรีต’ ถูกพลังระเบียบต้องห้ามโจมตี แต่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ระดับบรรพจารย์จักรพรรดิสิบสามคนยังถูกเขาสังหารไป ถูกกำราบราบคาบ

หลังจากศึกนั้นยามผู้คนบนโลกพูดถึงชื่อ ‘ตู๋สิงคง’ ชื่อนี้ ต่างสั่นสะท้านกันไปหมด!

เพียงแต่ใครจะคิดว่าเจ้าคนร้ายกาจสมัยดึกดำบรรพ์ที่ ‘มองพลังต้องห้ามเป็นศัตรู’ นี้ ดันยังมีชีวิตอยู่ หนำซ้ำยังปรากฏตัวในขณะนี้ด้วย

กลับพบว่าเฒ่าโดดเดี่ยวแหงนหน้าหัวเราะลั่น “ฮ่าๆๆ คิดไม่ถึงว่าผ่านไปหลายปีขนาดนี้ บนโลกนี้จะยังมีคนจำตาแก่อย่างข้าได้”

“ใครจะไปลืมเจ้าเฒ่าอย่างเจ้า”

ราชครูถอนใจเบาๆ เขาเคลื่อนสายตาไปพยักหน้าเจือรอยยิ้มให้หลินสวิน จากนั้นก็มองไปที่เงาร่างจองหองทะลุเมฆานั้นแล้วพูดว่า

“จักรพรรดิยุทธ์ ตั้งแต่จากกันในศึกมรรคสิบทิศ จนตอนนี้ก็ผ่านไปเกือบสองแสนปีแล้ว คราวนี้เจ้าคงไม่โทษว่าข้าสองคนมาโดยไม่เชิญใช่ไหม”

ศิษย์พี่ใหญ่ก็หัวเราะร่าขึ้นมา “ยังพูดพล่ามเช่นนี้อีก ในเมื่อมาแล้วก็สู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับข้าก็พอ”

เห็นได้ชัดว่าเฒ่าโดดเดี่ยวกับราชครูรู้จักศิษย์พี่ใหญ่!

ภาพนี้ทำเอาหลินสวินรู้สึกงุนงงไปครู่หนึ่ง จะคิดได้อย่างไรว่าเฒ่าชราที่เร้นตัวอยู่ในจักรวรรดิจื่อเย่าอย่างเฒ่าโดดเดี่ยวกับราชครู กลับมีที่มาที่ไปยิ่งใหญ่เช่นนี้

“เจ้าเป็นใครอีก”

เฒ่าดึกดำบรรพ์คนหนึ่งเอ่ยเสียงเครียด สายตาดุจสายฟ้ามองดูราชครู

“ที่แท้ พวกเจ้าจำได้แต่เจ้าเฒ่าคนนี้ กลับจำข้าไม่ได้แล้ว…”

ราชครูเอ่ยเบาๆ คล้ายเยาะตัวเองอยู่ “จำไม่ได้ก็ดี ถึงอย่างไรพวกเราก็ไม่ใช่คนที่อยู่บนเส้นทางเดียวกันแต่แรกอยู่แล้ว”

“สนไปไยว่าเจ้าเป็นใคร ในเมื่อมาแล้ววันนี้ก็ทิ้งชีวิตไว้!”

เสียงตะคอกเย็นชาดังขึ้น

“งั้นหรือ เช่นนั้นก็ลงมือตัดสินเป็นตายก็พอ”

ขณะที่พูดราชครูกับเฒ่าโดดเดี่ยวสบตากันครั้งหนึ่ง ลงมือพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

ตูม!

เงาร่างผอมแห้งดั่งไม้ฟืนของเฒ่าโดดเดี่ยวแปรเปลี่ยนเป็นสูงตระหง่านหาใดเทียบ เบียดแน่นเต็มฟ้า แผ่ไอสังหารคับฟ้าออกมา

เปรียบดั่งเทพสังหารองค์หนึ่งเหยียบย่ำภูผาธารา

“ฆ่า!”

เขาส่งเสียงคำรามกัมปนาทดุจอสนีเทพเก้าชั้นฟ้า ชูหมัดสังหารไปยังระดับบรรพจารย์จักรพรรดิที่อยู่ไกลออกไปคนหนึ่ง

ฟ้าดินพลิกคว่ำ สุริยันจันทราอับแสง

หมัดนี้ถึงกับซัดยอดพลานุภาพประหนึ่ง ‘เบิกฟ้าผ่าดิน’ ออกมา

ส่วนอีกด้านหนึ่ง ราชครูสะบัดแขนเสื้อโบกเบาๆ ครั้งเดียว ก็เห็นว่าแขนเสื้อนั้นคล้ายเปลี่ยนเป็นมหึมาไร้สิ้นสุดในทันใด มีสุริยันจันทราดาราล่องลอยอยู่ในนั้น มีหมื่นลักษณ์จักรวาลแปรเปลี่ยนอยู่ภายใน

ร่างดุจแดนไร้สิ้นสุด แขนเสื้อซ่อนมหาจักรวาล!

“รนหาที่ตาย!”

“ฆ่าเจ้าสองคนนี้ก่อน!”

“ฆ่า!”

เฒ่าดึกดำบรรพ์เหล่านั้นสบตากันครั้งหนึ่ง กลับลอบถอนหายใจโล่งอก เดิมทีในใจพวกเขาก็มีความขัดแย้ง ไม่อยากไปต่อกรกับจักรพรรดิยุทธ์ การปรากฏตัวของเฒ่าโดดเดี่ยวกับราชครูตรงใจพวกเขาพอดี

ตูม! โครม!

ศึกดุเดือดปะทุขึ้น ฟ้าดินตกอยู่ในความโกลาหลปั่นป่วน

เฒ่าดึกดำบรรพ์ที่มีพลังปราณระดับบรรพจารย์จักรพรรดิ ขณะนี้ครอบครองพลังระเบียบต้องห้าม แต่ละคนพลังต่อสู้ต่างพุ่งสูงขึ้นมาก แข็งแกร่งยิ่งกว่าวิญญาณต้องห้าม อานุภาพที่สำแดงออกมาก็น่ากลัวเกินคาดเดา

อีกทั้งพวกเขาคนมาก มีจำนวนสิบกว่าคน

แต่ที่ทำให้คนคาดไม่ถึงคือ ในศึกชุลมุนนี้ เฒ่าโดดเดี่ยวกับราชครูกลับไม่ถูกกำราบ เพียงอาศัยพลังของพวกเขาสองคนก็สู้ได้อย่างสูสี!

แม้มองดูความเป็นไปแท้จริงในการประลองอันน่ากลัวเช่นนี้ไม่ชัด แต่หลินสวินก็ยังรู้สึกสะท้าน

ทำไมเฒ่าชราสองคนนี้ถึงได้แข็งแกร่งปานนี้

และในเมื่อพวกเขามีอานุภาพน่าตะลึงเช่นนี้ เหตุใดกลับเก็บตัวอยู่ในสถานที่เล็กจ้อยอย่างจักรวรรดิจื่อเย่า

ความกังขาแต่ละอย่างผุดขึ้นในใจหลินสวิน เขาถามรั่วซู่อย่างอดไม่ได้