Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2140

ตอนที่ 2140 ชุดขาวถามถึงไท่เสวียน

ชายชุดขาวหยุดเดินอีกครั้งหนึ่ง เพียงพูดออกมาสามคำว่า

“ล่วงเกินแล้ว”

ที่ตามมาติดๆ ก็คือเสียงชักดาบดังชิ้ง

ชายชุดขาวยื่นมือไปในอากาศ เคลื่อนไหวเหมือนชักดาบ

ในนรกอำพรางชั้นสิบนี้ จู่ๆ ก็มีปราณกระบี่เย็นเยียบไร้เทียมทานอุบัติขึ้น ทำให้เมฆสิบทิศพังถล่ม ห้วงอากาศยุ่งเหยิง

ขณะนี้ผีสุรากับต้าหวงเหมือนเจอศัตรูตัวฉกาจ

“ทะยาน!” แขนเสื้อผีสุราไหวกระพือ หว่างคิ้วมีกระบี่บินแปลกประหลาดสีขาวซีดดั่งจันทราเล่มหนึ่งปรากฏ ส่องสว่างภูผาธาราในทันที

“มา!” ต้าหวงอ้าปากกล่าวคำหนึ่ง กระดิ่งสีม่วงทองใบหนึ่งปรากฏ แสงเคลื่อนหลากสี แสงเทพมากมาย ท่ามกลางความคลุมเครือมีเสียงประหนึ่งปวงเทพท่องสวดแว่วออกมาจากในนั้น

ก็ในตอนนี้เอง จิตกระบี่คล้ายมายาสายหนึ่งควบรวมอยู่กลางฝ่ามือชายชุดขาว

ชุดขาวของเขาปลิวไสว จิตกระบี่ทั้งตัวหลั่งไหลเหมือนน้ำตก ประหนึ่งดวงอาทิตย์เจิดจ้าดวงหนึ่ง เปล่งประกายโดดเด่น อานุภาพดุจทวยเทพ

ผีสุรากับต้าหวงสบตากัน ออกโจมตีพร้อมกันโดยไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียว

“ฟัน!”

ชายชุดขาวสีหน้าเรียบเฉย ฟันจิตกระบี่ในมือออกไปส่งๆ

นรกอำพรางชั้นสิบตกอยู่ในความโกลาหลนับแต่บัดนี้

……

ชั้นเก้า

ยามกลิ่นอายน่ากลัวของชายชุดขาวตื่นขึ้นจากชั้นสิบแปดและพุ่งขึ้นมาตามทาง หลินสวินเองก็รู้สึกได้ถึงภัยคุกคามถึงชีวิต

ถ้ากล่าวว่าก่อนหน้านี้เขายังลังเลเล็กน้อย เช่นนั้นขณะนี้เขาก็แทบจะใช้พลังทั้งหมด พาต้นทองแดงเฒ่าเคลื่อนย้ายไปไกลเต็มกำลัง

“ไม่มีประโยชน์ เขตต้องห้ามอสนีนี้ถูกพลังกาหลอมจิตของข้าปกคลุมนานแล้ว ไม่เช่นนั้นเจ้าคิดว่าทำไมต้นไม้เทพคุนอู๋นั่นถึงไม่หนีไปเล่า”

เสียงบุตรนรกดังขึ้น เผยความดูถูกและโหดเหี้ยม

ดังคาด หลินสวินสังเกตได้ทันทีว่าในเขตต้องห้ามอสนี นอกจากกฎระเบียบเพลิงอสนีคุนอู๋อันน่ากลัวที่ปกคลุมอยู่แล้ว ยังมีกลิ่นอายลึกลับอันคลุมเครือเพิ่มขึ้นมา ปกคลุมราวกับตาข่ายใหญ่ผืนหนึ่ง

หลินสวินกำลังเตรียมจะฝ่าออกไปตรงๆ ทันใดนั้นก็สัมผัสได้ว่ากลิ่นอายคลุมเครือคล้ายตาข่ายใหญ่นั้นกลับสั่นสะเทือนรุนแรงในขณะนี้ มีเค้าว่าจะพังทลายอยู่กลายๆ

หลินสวินใจกระตุก หันไปมองก็พบว่าขณะนี้บุตรนรกที่เดิมหยิ่งผยองจองหอง เผยสีหน้างุนงงอย่างยากสังเกตเห็น

แม้ปรากฏขึ้นแวบเดียว แต่ยังถูกหลินสวินจับได้อย่างฉับไว

ทันใดนั้นเขาหยุดฝีเท้า

“สหายยุทธ์ ไม่หนีแล้วหรือ” ต้นทองแดงเฒ่ายังงุนงง สีหน้าเหลอหลา ไม่รู้ว่าหลินสวินจะทำอะไร

“ไม่ต้องหนีแล้ว เจ้าว่าไง เด็กแจกทรัพย์” หลินสวินยิ้มพลางเอ่ยปาก ดวงตาดำลุ่มลึกมองบุตรนรกที่อยู่ไกลออกไป

“เจ้าคนแซ่หลิน เจ้าลองเรียกข้าว่าเด็กแจกทรัพย์อีกทีสิ” บุตรนรกสีหน้าอึมครึม ตะคอกดังลั่น เจือแววโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง

“เด็กแจกทรัพย์” หลินสวินพูด

บุตรนรก “…”

ขณะนี้เส้นเอ็นบนหน้าผากเขาปูดโปน โกรธจนปอดแทบระเบิด แต่เขากลับต้องเก็บกลั้นไฟโทสะและไอสังหารในใจเอาไว้

“เจ้าต้องตายแน่!” ในที่สุดเขาก็เค้นประโยคนี้ออกมา

แต่หลินสวินยิ่งหัวเราะอย่างผ่อนคลาย เอ่ยว่า “กาหลอมจิตของเจ้านั่นเกิดเหตุบางอย่างใช่ไหม อยากเอามาให้ข้าช่วยเจ้าดูหรือเปล่า”

ตอนนี้ต้นทองแดงเฒ่าก็เข้าใจได้ในที่สุด หัวเราะฮี่ๆๆ พูดว่า “ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ ข้ายังนึกว่ามีฝีมือยอดเยี่ยมอะไร ที่แท้ก็เป็นของเล่นสวยแต่รูปจูบไม่หอม ดูดีแต่ไร้ประโยชน์”

หลินสวินยังอึ้งไป เจ้าเฒ่านี่หัวเราะน่าขนลุกไปแล้ว นี่ยังเป็นวิญญาณร้ายระดับจักรพรรดิที่จองหองร้ายกาจตนนั้นอยู่ไหม

“เกิดเหตุหรือ พวกเจ้าไม่กังวลว่านี่จะเป็นแค่การตบตาหรือ”

บุตรนรกสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง เอ่ยปากเย็นชา

ความจริงแล้วเขาลอบกระตุ้นพลังของกาหลอมจิตด้วยวิชาลับอย่างเอาเป็นเอาตายมานานแล้ว แต่ที่ทำให้เขาร้อนรนก็คือ เสียงตอบรับของ ‘ผู้อาวุโส’ คนนั้นดันขาดช่วง เดี๋ยวมาเดี๋ยวหาย

“การตบตาหรือ เช่นนั้นข้าก็อยากดูให้ละเอียดจริงๆ”

ขณะที่พูดหลินสวินก็วกกลับไปประชิดบุตรนรกแล้ว ดวงตาดำลึกล้ำดุจหุบเหวเผยแววเย็นชา

ใจบุตรนรกพลันกระวนกระวายขึ้นทันที แต่ปากกลับยังดุร้าย “ไปตายซะ!”

ตูม!

เขาพลิกฝ่ามือ พัดแดงชาดดั่งหลอมขึ้นจากประกายเพลิงเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นบนมือเขา พอสะบัดแรงๆ คราเดียวก็มีเพลิงเทพฝนอัคคีไร้ขอบเขตผุดออกมา ม้วนตลบไปหาหลินสวินอย่างมืดฟ้ามัวดินทันที

พัดเพลิงเทพทักษิณ!

เป็นศาสตราจักรพรรดิอีกชิ้นหนึ่ง ทั้งยังมีคุณลักษณะมหัศจรรย์ แม้ไม่อาจสู้น้ำเต้าวิญญาณต้นกำเนิด แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่สมบัติจักรพรรดิทั่วไปจะเทียบได้

หลินสวินยิ้มอย่างอดไม่ได้ เรียกเชือกทองคล้องสมบัติออกมา พอเสียงขวับดังขึ้นก็ฝ่าผ่านทะเลเพลิงอัคคีเทพเต็มฟ้านั้นไป แล้วพุ่งไปหาพัดสีแดงเพลิงในมือบุตรนรก

ปกติแล้วบุตรนรกสามารถหลบการโจมตีนี้ได้ แต่ขณะนี้พลังและความคิดทั้งหมดต่างอยู่ที่การกระตุ้นกาหลอมจิต ถึงขนาดที่ว่าหลังจากเชือกทองคล้องสมบัติโฉบมา พัดเพลิงเทพทักษิณในมือเขาก็ถูกตวัดออกไปแล้ว

เห็นสมบัติของตนหายวับไปจากสายตา ตกอยู่ในมือศัตรูที่เจ็บแค้นที่สุดต่อหน้าต่อตา ความรู้สึกเช่นนั้นทำให้บุตรนรกแทบบ้า

“ทำไมไม่หลบล่ะ เพราะกาหลอมจิตเกิดเหตุเลยทำให้เจ้าไม่มีตาไปสนใจอย่างอื่นแล้วใช่ไหม”

หลินสวินพูดพลางเข้ามาใกล้!

สวบๆๆ!