Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2178

ตอนที่ 2178 เขาคือคนแก้ปมของนาง

พลังระเบียบขวางกั้น เงาร่างของซย่าจื้อไม่สามารถเข้าไปในป้อมปราการได้ ทำได้เพียงยืนอยู่กลางอากาศหน้าป้อมปราการ

นี่ทำให้หลินสวินอึ้งไป พลันเดาเหตุผลที่ซ่อนอยู่ออกรางๆ

กำแพงเมืองหมื่นมรรคคือพลังระเบียบที่แปลงจากแดนปรินิพพาน และก่อนหน้านี้ซย่าจื้อมาจากส่วนลึกของฟ้าดารา

เขากำลังจะลุกขึ้นก็เห็นซย่าจื้อพูดว่า “ข้าอยู่ที่นี่แหละ เจ้ารักษาบาดแผลอย่างวางใจเถอะ”

นางนั่งขัดสมาธิอยู่กลางอากาศ ทวนกระดูกขาววางอยู่บนหน้าตัก นั่งหันหลังให้หลินสวิน ใบหน้าอยู่ภายใต้หมวกคลุม ดวงตาสว่างไสวยิ่งกว่าดารามองฟ้าดาราที่อยู่ห่างออกไปไกล

ราวกับเทพเฝ้าประตูองค์หนึ่ง กำลังปกป้องคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตนาง

“หลายปีมานี้เจ้าไปอยู่ที่ไหน” หลินสวินฟื้นฟูบาดแผลพลางเอ่ยถาม

“ต่อสู้”

เสียงของซย่าจื้อกระจ่างใสและนิ่งสงบ หยุดไปครู่หนึ่งนางจึงพูดว่า “เจ้าล่ะ”

“ข้าหรือ…”

สายตาของหลินสวินล่องลอย จู่ๆ ในใจก็รู้สึกอยากระบายความในใจอย่างแรงกล้า พลันเล่าเรื่องทั้งหมดที่ประสบหลังไปจากทะเลหมากดาราในดินแดนรกร้างโบราณออกมา

เข้าไปเสาะหาศุภโชคในแหล่งสถานคุนหลุน เข้าสู่โลกต่างๆ ในทางเดินโบราณฟ้าดารา เข้าร่วมงานชุมนุมถกมรรคในโลกใหญ่หงเหมิง…

เขาเล่าเพียงแค่เรื่องที่น่าสนใจ อันตรายที่เจอหลายปีมานี้ไม่พูดถึงแม้แต่คำเดียว

หลายปีมานี้นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาเอ่ยความในใจกับคนอื่น เหมือนคนพูดมากคนหนึ่ง แตกต่างจากเขาก่อนหน้านี้โดยสมบูรณ์

ความในใจเช่นนี้เขาเต็มใจพูดให้ซย่าจื้อฟังคนเดียว

ซย่าจื้อนั่งอยู่ตรงนั้นเงียบๆ ไม่ได้เอ่ยแทรกตั้งแต่ต้นจนจบ แต่หลินสวินรู้ว่านางกำลังตั้งใจฟัง

จนกระทั่งพูดถึงการมาโลกมืดครั้งนี้ เพื่อแก้ปมให้คนผู้หนึ่ง จู่ๆ ซย่าจื้อก็พูดว่า “เมื่อหลายปีก่อนมีคนเคยช่วยข้า ตอนที่คนผู้นั้นคุยกับอีกคน ได้เอ่ยถึงเจ้า”

ว่าแล้วนางพลันกวาดปลายนิ้วเบาๆ ในห้วงอากาศปรากฏม่านแสง สะท้อนเงาร่างของเซียนผลาญเฉินหลิงคงและชายหนุ่มจักจั่นทอง

ทั้งสองยืนอยู่ในโลกที่รกร้างและมืดมน กำลังคุยอะไรบางอย่าง

ทว่าเพียงพริบตาม่านแสงนั่นก็ระเบิดเป็นเสี่ยงๆ กลายเป็นความว่างเปล่า ซย่าจื้อหมายจะควบรวมม่านแสงนี้ออกมาอีกครั้ง แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่สามารถทำได้

“ไม่ต้องลองแล้ว ข้ารู้ฐานะของพวกเขาแล้ว”

หลินสวินจะไม่รู้จักชายหนุ่มจักจั่นทองได้อย่างไร ชั่วขณะนี้เขาเข้าใจความหมายของคำพูดที่ชายหนุ่มจักจั่นทองทิ้งไว้ให้ตนในตอนนั้นอย่างสิ้นเชิงแล้ว

ที่แท้หลายปีมานี้ซย่าจื้อก็อยู่ที่โลกมืดมาโดยตลอด และตนก็คือคนแก้ปมของนาง!

คิดถึงตรงนี้ในใจหลินสวินเกิดความรู้สึกผิดขึ้นมา เดิมทีเขาควรจะเดาออกได้นานแล้ว

เสียงของซย่าจื้อไพเราะดุจเสียงสวรรค์ “หลินสวิน เจ้าพูดต่อ”

“ได้”

หลินสวินพยักหน้า

ทั้งสอง คนหนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่ในป้อมปราการกว้าง อีกคนนั่งขัดสมาธิอยู่กลางอากาศหน้าป้อมปราการ

คนหนึ่งพูด คนหนึ่งฟัง

ในฟ้าดาราที่อยู่ห่างออกไป คาวเลือดยังคงคละคลุ้ง แต่มองไม่เห็นสัตว์ประหลาดฟ้าดาราพวกนั้นแล้ว เงียบสงัดแลเวิ้งว้าง

บนกำแพงเมืองหมื่นมรรค เหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าต่างเงียบงัน คิดถึงเรื่องทุกข์ใจของตน ก่อนหน้านี้หลินสวินรอดจากคราวเคราะห์มาได้อย่างปาฏิหาริย์ ทำให้พวกเขาต่างยากจะยอมรับ

และการปรากฏตัวของซย่าจื้อ ก็ทำให้พวกเขารู้สึกสะท้านไหวและประหลาดใจ ต้องการเวลาค่อยๆ ทบทวน

ส่วนเพื่อนบ้านอย่างจักรพรรดิสงครามเฟิงหลิง แน่นอนว่าย่อมไม่ไปรบกวนการรำลึกความหลังของชายหญิงคู่นี้ เช่นนั้นจะเป็นการทำลายบรรยากาศเกินไป

ฟังเรื่องที่หลินสวินประสบหลายปีมานี้จบ ซย่าจื้อเงียบไปครู่หนึ่งถึงเอ่ยว่า “หลินสวิน ข้าคิดไม่ถึงเลยว่าหลายปีมานี้เจ้าจะใช้ชีวิตอย่างยากลำบากเช่นนี้”

น้ำเสียงต่ำลึกเล็กน้อย

หลินสวินอึ้ง เรื่องราวหลายปีมานี้ที่เขาเล่า จงใจคัดสรรอย่างละเอียด เลือกเพียงแค่เรื่องดีๆ เล่าให้ซย่าจื้อฟัง ทว่าเหตุใดนางจึงได้ยินเป็นรสชาติของ ‘ความทุกข์’ เล่า

ซย่าจื้อไม่ได้หันกลับมา ทว่าน้ำเสียงเปลี่ยนเป็นจริงจังอย่างที่สุด “หลินสวิน ต่อไปอย่าใช้สติปัญญาของเจ้ามาวัดความรู้สึกของข้า ข้าไม่ใช่เด็กแล้ว สิ่งที่คนอื่นไม่รู้ ข้าสามารถรับรู้ได้”

ในใจหลินสวินสะท้าน ในปากกลับยิ้มพูด “ไม่พูดเรื่องพวกนี้แล้ว ลองบอกหน่อยสิว่าหลายปีมานี้เจ้ากำลังทำอะไร อืม เรื่องอื่นนอกจากต่อสู้”

ซย่าจื้อเอ่ย “ฝึกปราณ”

“ไม่มีอย่างอื่นแล้วหรือ”

“ไม่มีแล้ว”

ซย่าจื้อตอบอย่างเรียบๆ แต่กลับทำให้หลินสวินเงียบไปนาน

หลายปีมานี้หากเข่นฆ่าและต่อสู้มาโดยตลอด เช่นนั้น… นางจะผ่านอันตรายและความยากลำบากมาเท่าไหร่

“เหตุใดต้องทำเช่นนี้กันแน่” เขาถาม

ซย่าจื้อชี้ฟ้าดาราไกลออกไป เอ่ยว่า “สัตว์ประหลาดเหล่านั้นมาเพื่อเจ้า สิ่งที่ข้าทำมาโดยตลอดในช่วงหลายปีมานี้ ก็คือขวางไม่ให้พวกมันหาเจ้าเจอ”

ในใจหลินสวินสั่นสะท้านขึ้นมา หลายปีมานี้ซย่าจื้อกรำศึกเพียงลำพัง กลับเพื่อเขาหลินสวินทั้งหมด!

เดิมทีนี่ควรเป็นเรื่องที่น่าซาบซึ้งอย่างที่สุด แต่ในใจหลินสวินกลับเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อนไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้

ตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ เขากับซย่าจื้อแยกกันมากกว่าอยู่ด้วยกัน แต่นางเห็นตนสำคัญกว่าชีวิตของนางทุกครั้งไป!

กับเรื่องนี้ นางต้องจ่ายค่าตอบแทนไปอย่างเงียบๆ เท่าไรแล้ว

และตนก็ไม่เคยคิดเรื่องพวกนี้อย่างจริงจัง มักตะลึงกับพลังต่อสู้อันแข็งแกร่งที่ซย่าจื้อเผยออกมา กลับไม่รู้เลยว่าลับหลังนางทำเพื่อตนมากมายแค่ไหน!

มองเงาร่างแบบบางที่นั่งขัดสมาธิกลางอากาศ ทอดสายตาออกไปไกลนั้น ในใจหลินสวินเกิดความรู้สึกขมฝาดและสงสารที่ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้