Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2184

ตอนที่ 2184 ยอดแห่งเก้า รอดพ้นเพียงหนึ่ง

สุดท้ายด่านเคราะห์อสนีรอบที่เจ็ดก็แปลงเป็นโลงสำริดหลังหนึ่ง สายฟ้าถักทอ ประหนึ่งฝังกลบทั่วหล้าได้

พอได้เห็นภาพนี้ทุกคนต่างก็หวาดผวาในใจยิ่งยวด!

มหาเคราะห์ชั้นยอดที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนครั้งหนึ่งถึงกับแปลงเป็นโลงสำริด นี่เป็นเรื่องที่พิสดารและน่าครั่นคร้ามยิ่ง น่าหวาดผวาอย่างไม่ต้องสงสัย

โลงศพ เป็นสิ่งที่ฝังกลบคนตาย!

ลางเช่นนี้เดิมทีก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายอัปมงคล

หลินสวินยังอดงุนงงไม่ได้ รู้สึกประหลาดใจหาใดเทียบ แต่ไม่รอเขาตอบสนอง โลงสำริดที่แปลงมาจากอสนีเคราะห์ก็ตกลงมาทับตัวหลินสวินไว้แล้ว

ปึง!

โลงครอบมิดชิด พริบตานี้ความรู้สึกที่มอบให้ผู้อื่นก็เหมือนสวรรค์นี้จะฝังกลบคนเย้ยฟ้าอย่างหลินสวิน

จักรพรรดิสงครามเฟิงหลิงสีหน้าซีดเผือด มหาเคราะห์เช่นนี้ไยไม่เป็นมงคลได้ปานนี้

ซย่าจื้อนิ่งเงียบ เสื้อผ้าปลิวไสว นางเพียงสัมผัสได้ว่ากลิ่นอายของหลินสวินไม่ได้หายไป แต่กลับไม่อาจรู้ว่าเขากำลังประสบกับอันตรายและความน่ากลัวเช่นไรอยู่

“ฮ่าๆ ฟ้าหมายให้เขาตาย ใช้โลงเป็นที่ฝังร่าง นี่ต้องเป็นการดูแลอย่างพิเศษชั้นหนึ่งนับแต่อดีตถึงปัจจุบันแน่”

มีเฒ่าดึกดำบรรพ์สุขใจที่เห็นคนอื่นเดือดร้อน

ยามข้ามด่านเคราะห์กลับเจอโลงสำริดฟ้าประทาน นี่เป็นลางอัปมงคลยิ่ง!

ระดับจักรพรรดิคนอื่นยังแววตาเลื่อนลอย ขนาดสวรรค์ยังทนดูต่อไปไม่ได้ หมายจะเห็นเศษเดนคีรีดวงกมลที่ร้ายกาจหาใดเทียบนี้ถูกกำจัดหรือ

ตึง!

แต่ไม่ทันไรเสียงปะทะรุนแรงระลอกหนึ่งก็แว่วมาจากภายในโลงสำริดนั่น จากนั้นโลงสำริดพลันสั่นสะท้านหนักหน่วงตามมาติดๆ

ทุกคนต่างใจกระตุก ถูกกำราบอยู่ในโลงแล้วยังไม่ตายอีกหรือ

ตึง! ตึง! ตึง!

เวลาต่อมาภายในโลงสำริดก็มีเสียงทึบหนักแว่วมาไม่ขาดสาย สะท้านฟ้าดารา ทำเอาสีหน้าสัตว์ประหลาดเฒ่าเหล่านั้นต่างเหยเกไม่หยุด

ตูม!

ในที่สุดโลงสำริดนั้นก็ถูกโจมตีโพรงหนึ่ง เงาร่างที่แทบพังทลายโซซัดโซเซออกมา ทั้งร่างเห็นกระดูกอยู่รางๆ เป็นร่างที่เจ็บหนักเจียนตายแล้ว

แต่ถึงอย่างไรเขาก็ยังมีชีวิตอยู่

สัตว์ประหลาดเฒ่าเหล่านั้นตาแทบหลุดออกมา รู้สึกแสบหน้าไปหมด

ตั้งแต่หลินสวินเริ่มข้ามด่านเคราะห์จนตอนนี้ ทุกครั้งที่พวกเรามั่นใจว่าหลินสวินต้องตาย ความเป็นจริงกลับตบใส่หน้าแรงๆ อย่างไร้ความปรานี

นี่ไม่ใช่การตบหน้า

แต่เป็นการตบครั้งแล้วครั้งเล่า!

แต่สิ่งที่จักรพรรดิสงครามเฟิงหลิงสนใจกลับเป็นกลิ่นอายของหลินสวินที่แตกต่างไปโดยสิ้นเชิง ยังน่ากลัวกว่าระดับจักรพรรดิทั่วไป ดูคล้ายเงาร่างยับเยินโชกเลือด แต่อานุภาพที่อบอวลออกมากลับน่าหวาดหวั่นจนทำให้เขายังใจสั่น

ที่เหลือเชื่อที่สุดคือด่านเคราะห์จักรพรรดิไร้เทียบทานที่พุ่งเป้ามาที่หลินสวินครั้งนี้ กลับไม่มีสัญญาณว่าจะสิ้นสุดลง!

อึ้งงัน!

จักรพรรดิสงครามเฟิงหลิงอึ้งงันจริงๆ แล้ว ในสมองสับสนไปหมด

สิ่งเดียวที่เขากล้าแน่ใจก็คือ ต่อให้สุดท้ายหลินสวินข้ามด่านเคราะห์ไม่สำเร็จ ด่านเคราะห์จักรพรรดิที่ไม่เคยมีมาก่อนในอดีตนี้ก็ต้องถูกบันทึกในหน้าประวัติศาสตร์ ถูกจารึกให้คนรุ่นหลังไปพร้อมกับชื่อของหลินสวินแน่!

หลินสวินหายใจถี่กระชั้น ดวงตาดำดุจหุบเหวจับจ้องบนเวิ้งฟ้า

ทั้งตัวเขากำลังแปรสภาพอย่างเหลือเชื่อ มหาเคราะห์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ครั้งแล้วครั้งเล่าเป็นดั่งการนิพพานและเกิดใหม่ในทุกครั้ง ทำให้เขาแตกต่างไปจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิงแล้ว

แต่ต่อให้เป็นเช่นนี้ หลินสวินกลับยิ่งรู้สึกเคร่งเครียดและกดดัน ด่านเคราะห์บรรลุมกุฎจักรพรรดินี้คิดจะสังหารเขาให้สิ้นซาก ไม่คิดจะเหลือทางรอดให้เขาสักนิด

ฟ้าดารามีบรรยากาศกดดันและอึดอัด เมฆาเคราะห์ดั่งน้ำหมึกพลิกม้วน ประทับมรรคสายหนึ่งควบรวมขึ้นอย่างเงียบเชียบ

ครืน!

ขณะนี้อสนีเต็มฟ้าเหมือนถูกเหนี่ยวนำ ผุดเข้าไปในประทับมรรคนั้นอย่างบ้าคลั่ง ส่งผลให้ประทับมรรคนี้ยิ่งเหมือนจับต้องได้ ยิ่งเปล่งประกาย อบอวลด้วยกลิ่นอายกดข่มหมื่นกาล

ในที่สุดใต้ประทับมรรคนั้นก็มีอักษร ‘เคราะห์’ อันลี้ลับตัวหนึ่งอุบัติขึ้น สัตว์ประหลาดเฒ่าเหล่านั้นรู้สึกเพียงหวาดหวั่น ส่งเสียงอุทาน

“นี่มันมหาเคราะห์ชั้นไหนกัน”

“เคราะห์แปลงเป็นประทับมรรค บงการทัณฑ์สวรรค์ สังหารเกิดตาย!”

ทุกคนต่างไม่อาจเยือกเย็นได้ ตกอยู่ในความตื่นตะลึง โลงสำริดนั่นก็น่าตกใจพอแล้ว ตอนนี้กลับมีประทับมรรคอักษรเคราะห์ตัวหนึ่งปรากฏขึ้นอีก!

อย่าว่าแต่ระดับจักรพรรดิทั่วไปเลย ต่อให้เป็นเฒ่าดึกดำบรรพ์ที่เจนจัดเหล่านั้นก็ยังครั่นคร้าม ถามตัวเองว่าหากอยู่ในนั้นก็ต้องรู้สึกสิ้นหวัง ต้านทานได้ยาก

นี่ไม่ใช่อสนีเคราะห์ทั่วไป แต่เป็นประทับมรรคที่ควบรวมขึ้นจากอสนีเคราะห์ พลังทัณฑ์สวรรค์ทั้งหมดต่างรวมอยู่ภายในนั้น!

โครม!

ประทับมรรคตกลงมา หลินสวินที่อยู่ใต้มันหลบไม่ได้สักนิด ด้วยถูกเล็งไว้นานแล้ว ชั่วพริบตาเดียวก็ถูกถล่มจนเนื้อตัวแตกยับ กระดูกหักสะบั้น

พลังเคราะห์ทั้งหมดที่สั่งสมถล่มลงบนร่างเขา อานุภาพเช่นนั้นจะน่ากลัวปานไหน

พรูด!

ชั่วพริบตาหว่างคิ้วของหลินสวินแหวกออก เลือดกระฉูดสาดกระเซ็น รูปจำลองเจตจำนงที่แปลงเป็นเตาหลอมยังถูกซัดออกมา

ที่ตามมาติดๆ คือรูปจำลองเจตจำนงถูกโจมตี ทั้งยังทำให้หลินสวินตกอยู่ในอันตรายถึงที่สุดในทันที

นี่คือเคราะห์สวรรค์รอบที่แปด ประหนึ่งนรกทำลายโลก ประทับมรรคสายหนึ่งซัดเคราะห์สังหารยิ่งใหญ่สุดประมาณ!

ร่างกายหลินสวินแหลกกระจุย พลังจิตยังแตกระแหง มีความเสี่ยงที่จิตวิญญาณจะแตกซ่านเมื่อไรก็ได้เหมือนกับเทียนกลางสายลม

กลับกันหลังผ่านการสังหารมากมายปานนี้ ทำให้สภาวะจิตและเจตจำนงของเขาล้วนมั่นคงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ร่างกายถูกทำลาย จิตวิญญาณถูกทำลายก็ไม่หวาดกลัว ขอเพียงเขายังมีเจตจำนงแม้สักนิดอยู่ ก็จะต้านทานให้ถึงที่สุด!

เหนือเวิ้งฟ้าเมฆาเคราะห์พลิกตลบอึงอล ด่านเคราะห์อสนีรอบที่เก้ามาแล้ว

ด่านเคราะห์อสนีครั้งนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน แปลงเป็นประกาศิตงดงามเจิดจ้าสายหนึ่งแผ่ขยายไปในอากาศ บนประกาศิตมีแต่ลายมรรคคลุมเครือที่แปลงมาจากระเบียบเคราะห์อสนี เลื้อยตัวเหมือนไส้เดือน

นี่ก็เหมือนประกาศิตสวรรค์อย่างหนึ่ง เต็มไปด้วยอานุภาพมรรคสวรรค์อันสูงส่งหาใดเทียบ!

กลิ่นอายที่มันแผ่ออกมาทำให้ฟ้าดาราแห่งนี้ตกอยู่ในความเงียบงันอย่างประหลาด ไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น แต่กลับทำให้ผู้คนรู้สึกกดดันหาใดเทียบ

สัตว์ประหลาดเฒ่าจำนวนหนึ่งเหงื่อแตกพลั่ก ขาทั้งสองอ่อนยวบ จิตมรรคมีเค้าลางพังทลาย!

น่าสะพรึงเกินไปแล้ว!

ไม่มีใครคิดได้ว่าด่านเคราะห์อสนีรอบที่เก้าถึงกับควบรวมเป็นยอดประกาศิตสายหนึ่ง และสิ่งที่ประทับอยู่บนนั้นคืออะไรกันแน่

แต่ไม่ว่าจะเป็นอะไร ทุกคนต่างรับรู้ได้ว่าด่านเคราะห์ครั้งนี้น่ากลัวยิ่งกว่าประทับมรรคอักษรเคราะห์นั่นเสียอีก

หลินสวินสีหน้าสงบนิ่งยิ่งยวด นี่เป็นด่านเคราะห์อสนีรอบที่เก้า ทำให้เขานึกขึ้นได้กะทันหันว่าเก้าเป็นยอดสูงสุดของตัวเลข เก้าเก้าคืนสู่หนึ่ง

มหามรรคห้าสิบ อุบัติฟ้าสี่สิบเก้า รอดพ้นเพียงหนึ่ง

ถ้านับดูโดยละเอียด เริ่มตั้งแต่ระดับกำลังภายในจนถึงระดับจักรพรรดิ มีเก้าระดับพอดี

และสิ่งที่ตนเผชิญไม่ได้มีเพียงด่านเคราะห์อสนีรอบที่เก้า แต่ยังเป็นการก้าวเดินสู่ระดับที่เก้าของเส้นทางแห่งมหามรรค!

เก้าเก้าคืนสู่หนึ่งหรือ

รอดพ้นเพียงหนึ่งหรือ

และยอดหนทางสู่อมตะนี้ ก็มีเพียงหนึ่งบัวที่เบ่งบานเช่นกัน!

เหมือนมีความสอดคล้องอัศจรรย์อย่างหนึ่งรางๆ

ฟ้าดินเงียบงัน ยอดประกาศิตที่แปลงจากด่านเคราะห์อสนีนั้นมีกลิ่นอายทำลายล้างน่าสะพรึง ไหววูบอยู่ในลายมรรคคล้ายไส้เดือน กลิ่นอายที่อบอวลออกมา ทำให้ฟ้าดาราแห่งนี้ รวมถึงสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในฟ้าดาราทั้งปวงต่างครั่นคร้าม

ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ประหลาดฟ้าดาราที่อยู่ไกลลิบเหล่านั้น หรือเหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าระดับจักรพรรดิบนกำแพงเมืองหมื่นมรรค กระทั่งซย่าจื้อที่ยืนเพียงลำพังอยู่ไกลโพ้น ขณะนี้ต่างรู้สึกหวาดผวาอย่างประหลาด นั่นเป็นความกลัวที่มาจากส่วนลึกของดวงวิญญาณ ไม่อาจควบคุมได้

ณ โลกมืด จ้งชิวสูดหายใจลึกอีกครั้งหนึ่ง นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เขาเคลื่อนไหวแบบนี้ เพียงแต่ตัวเขากลับไม่รู้สึกสักนิด

ดวงตาเขาเพียงแค่จ้องเขม็งไปบนเวิ้งฟ้านั้นแล้วเอ่ยว่า “ดอกบัวดอกนี้กำลังจะเบ่งบานผ่านเคราะห์สังหาร จะร่วงโรยหรือเป็นอมตะ…”

พูดถึงตรงนี้เขาก็เงียบไปครู่หนึ่งแล้วเอ่ยว่า “ข้าเชื่อว่าอาจารย์ไม่มีทางพลาด และข้าก็เชื่อเช่นกันว่าศิษย์น้องเล็กจะไม่ทำให้ผู้อื่นผิดหวัง!”

ซียืนนิ่ง และรอคอยอย่างเงียบงัน

…………..