Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2187

ทวนศึกเล่มหนึ่งทะลวงฟ้าดารา อหังการและไร้เทียมทานปานนั้น ทำให้ระดับจักรพรรดิต่างใจสั่นสะท้านสะพรึงกลัว

ทำเอาทุกคนไม่กล้าคาดเดา ว่าเจ้าของทวนศึกนี้จะมีมรรควิถีสูงส่งปานไหน

และตอนนี้เป็นเวลาสำคัญที่หลินสวินกำลังข้ามด่านเคราะห์ ผ่านการทำลายล้างและเกิดใหม่ครั้งแล้วครั้งเล่า เขาในตอนนี้แรงกำลังตกต่ำลงถึงขัดาสุดแล้ว

มรรควิถีทั้งตัวใกล้จะพังทลายและดับสิ้นครั้งแล้วครั้งเล่ามานานแล้ว

แต่หลินสวินยิ่งรู้ดีว่าประกาศิตอสนีเคราะห์ก็กำลังจะถูกกำราบ ใกล้จะถูกตัวเองหลอมแล้วเช่นกัน!

แต่ในสถานการณ์สำคัญหาใดเทียบนี้ ทวนศึกเล่มนั้นก็ทะลวงห้วงอากาศมา รวดเร็วจนทำให้หลินสวินยังไม่ทันตอบสนอง

ทำได้เพียงมองดูตาปริบๆ!

แต่ในใจกลับมีความโกรธแค้นและไม่ยินยอมอย่างบอกไม่ถูก

หลายปีนี้เขาทุ่มเทจิตใจและความอุตสาหะไม่รู้เท่าไรเพื่อบรรลุมกุฎจักรพรรดิ เพื่อสิ่งนี้ ถึงกับผ่านความทรมานเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมาหลายครั้ง

เขาผ่านการโจมตีของด่านเคราะห์อสนีรอบแล้วรอบเล่ามาอย่างยากลำบากจนมาถึงรอบสุดท้ายนี้ แต่เคราะห์สังหารที่มาเยือนกะทันหันกลับจะทำลายทุกอย่างนี้ลง!

ใครจะยินยอมได้

ใครจะไม่โกรธได้

‘ถ้าข้าหลินสวินไม่ตาย จะต้องเอาคืนเป็นสิบเท่าร้อยเท่า!’ เขาคำรามในใจ ขอบตาแดงก่ำ ทั้งตัวปรากฏความบ้าคลั่งอย่างหนึ่ง

ไม่มีความหวัง ย่อมพูดว่าสิ้นหวังไม่ได้

แต่เมื่อสู้สุดตัวถึงขั้นเอาชีวิตเข้าแลก กำลังจะคว้าความหวังนี้ไว้ได้อย่างยากลำบาก กลับถูกเหตุไม่คาดฝันหนึ่งขัดขวาง นี่เป็นเรื่องโหดร้ายที่สุดในโลกอย่างไม่ต้องสงสัย!

ไกลออกไปน้ำตาเลือดสองสายหลั่งรินบนใบหน้าซย่าจื้อ ร่างกายจิตใจมีเค้าลางพังทลาย

หลายปีมานี้นางต่อสู้เพียงลำพัง ผ่านความเป็นความตายเพียงผู้เดียว ทั้งหมดนี้เพื่อปกป้องคนที่ถูกนางมองว่าสำคัญยิ่งกว่าชีวิตของตัวเองที่อยู่ไกลออกไปนั้น!

ต่อให้เป็นคราวนี้เบื้องหน้ากำแพงเมืองหมื่นมรรคนี้ นางก็ยินดีเอาชีวิตไปแลกกับความปลอดภัยไร้กังวลของหลินสวิน

แต่นางกลับคิดไม่ถึงว่าในช่วงเวลาสำคัญที่สุดนี้ ตนกลับทำได้เพียงมองดู มองดูทวนศึกเล่มนั้นพุ่งไปหาหลินสวิน…

‘นางหนู ถ้าทำลายพันธนาการบริสุทธิ์ เจ้าก็จะมีชีวิตรอดต่อไปไม่ได้แล้วจริงๆ วางใจเถอะ เขาไม่ตายหรอก’

จู่ๆ เสียงถอนหายใจบางเบาเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นในสภาวะจิตของซย่าจื้อ ที่ตามมาติดๆ คือพลังที่กำลังจะพังทลายนั้นของนางถูกพลังลึกลับกดข่มไว้

ซย่าจื้อเงยหน้าขึ้นโดยพลัน ก็พบว่าทวนศึกที่โจมตีไปหาหลินสวินนั้นหยุดชะงักอยู่ตรงนั้นทันที ไม่อาจเข้าใกล้ได้สักนิด

ราวกับถูกมือใหญ่ไร้รูปมือหนึ่งจับไว้!

ภาพนี้ทำให้หลินสวินยังรู้สึกประหลาดใจ ในขณะเดียวกันเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นในสภาวะจิตเขา

‘จดจ่อกับการทลายด่านเคราะห์’

เพียงไม่กี่คำกลับเหมือนมีเวทมนต์มหัศจรรย์ กวาดความคิดฟุ้งซ่านในใจหลินสวินให้หายไป แปรเปลี่ยนเป็นสงบนิ่งหาใดเทียบ

“เอ๊ะ!”

ส่วนลึกของฟ้าดารามีเสียงคล้ายตกใจเสียงหนึ่งดังขึ้น

จากนั้นทวนศึกเล่มนั้นส่งเสียงหึ่งรุนแรง แสงมรรคน่ากลัวหลั่งไหลออกมา พอมองเห็นอักษรมรรคดั้งเดิมที่เก่าแก่หาใดเทียบปรากฏขึ้นบนทวนศึกอยู่รางๆ…

กลิ่นอายที่กระจายออกมาจากทวนศึก ทำให้เหล่าระดับจักรพรรดิที่อยู่ไกลออกไปต่างรู้สึกสิ้นหวังน่าสะพรึงกลัว น่ากลัวกว่ากลิ่นอายบรรพจารย์จักรพรรดิเสียอีก!

แต่ไม่ว่าทวนศึกนี้จะดิ้นรนอย่างไรก็ไม่อาจขยับเข้าไปได้สักนิด

ในขณะเดียวกัน

ตึง!

ฟ้าดาราแห่งนี้สั่นสะเทือนถูกฉีกขาด เกิดเป็นรอยแยกมหึมารอยหนึ่ง พลังกาลเวลาในรอยแยกถาโถม จาหนั้นธารมหามรรคสายหนึ่งไหลหลั่งซัดสาดออกมา พลังแข็งแกร่งเกินไปแล้ว ชักนำให้กฎเกณฑ์มหามรรคปั่นป่วน ระเบียบไม่เสถียร

“ฉีกกระชากห้วงอากาศ!” ขณะนี้ระดับจักรพรรดิเหล่านั้นต่างตกใจกันหมด

พลังเช่นนั้นน่ากลัวไปแล้ว ทำให้ระเบียบฟ้าดินไม่เสถียร รบกวนกฎเกณฑ์ฟ้าดาราแห่งนี้ เปลี่ยนเป็นสายธารกาลเวลาสายหนึ่ง ราวกับทะลวงประตูเวลาออกมา!

ฟ้าดินสั่นระรัว

สายธารกาลเวลาซัดสาด ระลอกคลื่นคับฟ้า พลังแห่งกาลเวลาอันไร้สิ้นสุดไหลหลั่ง ค่อยๆ ฉายภาพยิ่งใหญ่ภาพหนึ่งออกมา

เสี้ยวจันทร์สามดารา เหยียบย่างกาลเวลามาเยือน

มีเงาร่างกำยำยืนตระหง่านบนคลื่นกาลเวลาราวกับหมื่นกาลไม่ดับสลาย ไม่มีวันมลายชั่วกาล กลิ่นอายที่แผ่กระจายออกมาทำให้ฟ้าดาราแห่งนี้ถูกข่มโดยสิ้นเชิง

นี่น่าเหลือเชื่อเกินไป ทำให้ระดับจักรพรรดิเหล่านั้นตัวสั่นงันงกไปหมด สายธารกาลเวลาสายหนึ่งทะลวงอากาศมาเยือน เงาร่างหนึ่งยืนตระหง่านอยู่บนนั้น จันทร์เสี้ยวและสามดาราฉายเด่น!

นี่ต้องเป็นบุคคลเช่นไรถึงสามารถใช้พลังกาลเวลาปรากฏตัวข้ามมิติมาได้

แทบจะในขณะเดียวกัน ส่วนลึกของฟ้าดาราไกลลิบมีเสียงระลอกหนึ่งดังขึ้น

“ไม่ว่าใครก็ไม่อาจขัดขวาง!”

“ทีนี่ไม่อนุญาตให้ยอดอมตะอุบัติขึ้น ขอเพียงมาขัดขวาง ล้วนเป็นศัตรูของพวกข้า”

“ถอยไป!”

เห็นได้ชัดว่านั่นไม่ได้เป็นเสียงคนเพียงคนเดียว บ้างน่าเกรงขาม บ้างเย็นชา บ้างเรียบเฉย แต่เมื่อเสียงดังขึ้นกลับสะท้านไปทั้งเก้าฟ้าสิบแผ่นดิน ดังสนั่นราวกับเสียงสัทครรลองมหามรรค

เสียงยังไม่ทันเงียบลง ขวานยักษ์เล่มหนึ่ง กระบี่มรรคเล่มหนึ่ง ทวนใหญ่เล่มหนึ่งกวาดทำลายฟ้าดาราให้สิ้นซากลงอย่างรวดเร็ว

สมบัติแต่ละอย่างต่างเปี่ยมด้วยกลิ่นอายอมตะ อบอวลด้วยไอแรกกำเนิด แสงเทพไหลเวียน ประหนึ่งอาวุธเทพที่แท้จริง หมายจะสังหารเงาร่างที่อยู่บนสายธารกาลเวลานั้น

เร็วเกินไปแล้ว!

ทุกคนยังค้นพบอย่างน่าพรั่นพรึง ว่าเผชิญหน้าการโจมตีเช่นนี้ พลังบนตัวทั้งหมดของตนจะถูกกดข่ม ไม่อาจขยับได้สักนิด