Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2199

ตอนที่ 2199 ชัยชนะที่สะเทือนใต้หล้า

“สหายน้อย พวกเราก็ควรจากไปเลยหรือไม่” จักรพรรดิสงครามเฟิงหลิงเอ่ยถาม เขากังวลว่าหากพลาดโอกาสจะไม่อาจออกไปจากแดนปรินิพพานนี้อีก

หลินสวินยิ้มกล่าว “พี่ใหญ่ท่านรออยู่ที่นี่อย่างสบายใจก็พอแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น หากท่านจากไปตอนนี้ ขุมอำนาจใหญ่ทั่วฟ้าดารานั่นมีหรือจะไม่มาคิดบัญชีกับท่าน”

จักรพรรดิสงครามเฟิงหลิงอึ้งไป เผยสีหน้าเศร้าซึมผิดหวัง “ข้าไม่กลัวตาย แต่กลับคิดไม่ถึงว่าเพื่อนร่วมสำนักพวกนั้นจะเห็นคนใกล้ตายแล้วไม่ช่วย…”

เขานึกถึงภาพต่างๆ ในการต่อสู้ก่อนหน้านี้ขึ้นมา ยามโดดเดี่ยวไร้ที่พึ่ง เพื่อนร่วมสำนักพวกนั้นกลับเก็บมือเฝ้ามอง

จากนั้นจักรพรรดิสงครามเฟิงหลิงก็ยิ้มเยาะตนเอง “ถึงอย่างไรข้าก็ออกจากเรือนมรรคโลกาสวรรค์แล้ว อยู่ตัวคนเดียวก็ไม่เลว”

หลินสวินไม่ได้พูดปลอบใจมากนัก เพียงแต่กล่าวว่า “รออาการบาดเจ็บของข้าหายดีแล้ว พวกเราจะออกจากที่นี่”

ระดับจักรพรรดิขั้นสี่คนหนึ่ง ผ่านมรสุมทางโลกนานัปการมานานแล้ว สำหรับเรื่องนี้จักรพรรดิสงครามเฟิงหลิงย่อมเลือกทางที่เหมาะกับเขาที่สุดแน่นอน

จักรพรรดิสงครามเฟิงหลิงพยักหน้า

‘ก็ไม่รู้ว่าพวกแม่นางเสวียนเยวี่ยเป็นอย่างไร…’

หลินสวินแอบกล่าวในใจ เขาสงบจิตสัมผัสคลื่นระเบียบของแดนปรินิพพาน น่าเสียดาย พลังระเบียบที่เขาถือครองตอนนี้มีจำกัด ไม่อาจรับรู้เรื่องทุกอย่างบนโลกแห่งนี้ได้

แน่นอนว่าไม่อาจรู้ว่าพวกจินเทียนเสวียนเยวี่ยได้ก้าวออกจากวัฏจักร ใกล้จะออกจากโลกแห่งนี้แล้วเช่นกัน

ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม

“ไปเถอะ บานประตูน้ำวนนั้นใกล้หายไปแล้ว หากรอต่อไปก็เปล่าประโยชน์”

เสวียนจิ่วอิ้นมองจินเทียนเสวียนเยวี่ยเล็กน้อย “หากเจ้าอยากเจอหลินสวินอีกครั้งจริง กลับบ้านไปกับข้าก็พอแล้ว”

“กลับบ้านไปกับเจ้า?”

นัยน์ตาคู่งามของจินเทียนเสวียนเยวี่ยเบิกโพลง เจือเพลิงโทสะอยู่รางๆ

“อย่าเข้าใจผิด ต่อให้ข้าสวมใจเสือก็ไม่กล้าแย่งผู้หญิงกับคนป่าเถื่อนอย่างหลินสวินแน่” เสวียนจิ่วอิ้นรีบร้อนกล่าว เล่าเรื่องที่บิดาของเขาเชิญหลินสวินไปตระกูลเสวียนให้ฟัง ทั้งแสดงออกอย่างชัดเจนว่าหลินสวินรับปากแล้ว

“เหอะ!”

ใบหน้างามพิสุทธิ์ดุจภาพวาดของจินเทียนเสวียนเยวี่ยแดงเรื่อพลางกล่าวดูถูก “ใครเป็นผู้หญิงของคุณชายกัน”

เสวียนจิ่วอิ้นกับหลิงเคอจื่อสบตากันวูบหนึ่ง ในใจต่างพึมพำขึ้นมา ผู้หญิงนี้หนา คิดว่าผู้ชายตาบอดจริงหรือ

“ไปเถอะ”

จินเทียนเสวียนเยวี่ยเดินนำไปทางประตูน้ำวนนั้นก่อน อาภรณ์ขาวดุจหิมะ รูปโฉมราวกับเซียน โดดเด่นดุจกล้วยไม้กลางหุบเขา

“สมเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งของเขตแดนดาราจักรพรรดิขาว ความสง่างามเช่นนี้ ท่วงทำนองศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ รูปโฉมเช่นนี้ ไม่ด้อยไปกว่าท่านย่าคนนั้นของข้าเท่าไหร่”

เสวียนจิ่วอิ้นลอบกล่าวชม “แต่น่าเสียดาย ดูเหมือนพี่หลินไม่เคยรับรู้จิตใจของสาวงาม ภายหน้าขออย่าได้พบฉากจบที่บุปผาร่วงโปรยด้วยมีใจ สายธารไหลผ่านไร้ไมตรีเด็ดขาด ไม่อย่างนั้น… นั่นคงพาให้คนรู้สึกเสียดายเกินไปแล้ว…”

ไม่นานพวกเขาก็ออกจากแดนปรินิพพานไป

…

บนกำแพงเมืองหมื่นมรรค

หลินสวินนั่งขัดสมาธิ ไข่มุกที่ภายในแฝงกฎเกณฑ์ระเบียบต้นกำเนิดมากมายถูกเขาหลอมไปทีละอัน ซึมซาบเข้าไปในมรรควิถีทั้งตัว

ไข่มุกพวกนี้เป็นรางวัลที่ได้มาจากการสังหารสัตว์ประหลาดฟ้าดาราก่อนหน้านี้

ตูม!

พลันเห็นว่าบนตัวเขามีละอองแสงมงคลหลากสายลอยล่อง แสงเทพนับหมื่นโน้มลู่ลง วิวัฒน์ออกมาเป็นภาพอัศจรรย์และงามตระการนานัปการ

มองจากไกลๆ ทั้งตัวเขาประหนึ่งเทพไท้สูงสุด นั่งครองมหามรรค ร่างส่องประกายสว่างไสว กลิ่นอายที่ทั่วร่างแผ่ออกมาแฝงอานุภาพยิ่งใหญ่เด่นตระหง่านไร้เทียมทาน สูงส่งไร้จำกัด!

หลังจากก้าวสู่ระดับมกุฎจักรพรรดิ หลินสวินต่างไปจากแต่ก่อนอย่างสิ้นเชิง ทุกการเคลื่อนไหวล้วนมีอานุภาพบีบกดแผ่นฟ้า ก้มมองภูผาธารา

ยามหายใจเข้าออกล้วนชักนำให้มหามรรคสั่นสะเทือน ฟ้าดินขานรับ!

ตามเวลาที่ล่วงเลย เงาร่างหลินสวินล้วนอาบไล้ด้วยละอองแสงเปล่งประกายไร้สิ้นสุด เหมือนนั่งอยู่ในแดนพิสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ แสงมรรคประสาน รัศมีเทพไหลวน

ภายในร่างเขาโลกที่เรืองรอง พร่างพราย เจิดจรัสไร้จำกัดแห่งหนึ่งก็กำลังโคจร นี่คือโลกจักรพรรดิบริสุทธิ์

ส่วนสิ่งที่สร้างโลกนั้นก็คือมรรควิถีที่เขายึดกุม ส่องสะท้อนอยู่ในโลก กลายเป็นหลักการฟ้าดิน สุริยันจันทราภูผาธารา สี่ฤดูหมุนเปลี่ยน สรรพสิ่งผันแปร…

หากไม่ขาดกลิ่นอายของกาลเวลาและชีวิต ‘โลกจักรพรรดิบริสุทธิ์’ แห่งนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับโลกที่แท้จริง!

ความจริงแล้วสิ่งที่ระดับจักรพรรดิเก้าขั้นเคี่ยวกรำก็คือโลกจักรพรรดิบริสุทธิ์นี้ นี่เป็นรากฐานของระดับจักรพรรดิ โลกจักรพรรดิบริสุทธิ์ยิ่งกว้างขวางและมั่นคง อานุภาพที่สามารถปลดปล่อยออกมาก็ยิ่งแข็งแกร่ง

โลกจักรพรรดิบริสุทธิ์ของหลินสวินเผยลักษณ์สูงส่งที่ ‘เจิดจรัสเกรียงไกร งามตระการไร้ขอบเขต’ หากถูกระดับจักรพรรดิคนอื่นเห็นต้องตกใจจนกรามค้างแน่

สาเหตุอยู่ที่ระดับจักรพรรดิขั้นหนึ่งทั่วไป ไม่มีทางครอบครองโลกจักรพรรดิบริสุทธิ์เช่นนี้ได้

เมื่อเทียบกันแล้วก็เหมือนหิ่งห้อยสู้แสงเจิดจ้ากับตะวันจันทรา!

ต่อให้เป็นมกุฎมหาจักรพรรดิสมัยดึกดำบรรพ์ ก็ไม่มีทางมีลักษณ์ที่สูงส่งเช่นนี้แน่

นี่ก็คือมหามรรคที่หลินสวินเสาะหา

ตั้งแต่อดีตจนปัจจุบัน มรรคข้าเป็นหนึ่ง!

และนี่ก็คือสาเหตุที่หลินสวินข้ามระดับขั้น ไปกรำศึกกับเฒ่าดึกดำบรรพ์ระดับจักรพรรดิขั้นหกได้

จักรพรรดิสงครามเฟิงหลิงก็กำลังฝึกตน

มีเพียงซย่าจื้อที่นอนหลับเหมือนก่อนหน้านี้ กินแล้วก็นอน นอนแล้วก็กิน เดิมทีมหามรรคของนางก็เปลี่ยนแปลงในความเงียบสงบ นิพพานในวัฏจักร

แตกต่างจากคนอื่นอย่างสิ้นเชิง