Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2204

ตอนที่ 2204 งานบูชาวิทยราช

เขตแดนดาราราชันแสง

โลกใหญ่แดนธรรม ส่วนลึกของภูเขาไร้รั้ว

ตามหลังเสียงกัมปนาท ห้วงอากาศปั่นป่วน ชายหนึ่งหญิงหนึ่งก้าวออกมา รวมถึงสุนัขตัวหนึ่งด้วย

เป็นหลินสวิน ซย่าจื้อ ต้าหวงนั่นเอง

“ในที่สุดก็กลับมาทางเดินโบราณฟ้าดาราแล้ว…”

หลินสวินสูดหายใจเข้าลึกๆ กลางฟ้าดินทั่วสารทิศ ไอวิญญาณโหมกระหน่ำรวมตัวมุ่งมาทางหลินสวินราวกับกระแสน้ำหลาก

ไอวิญญาณที่บริสุทธิ์หาใดเปรียบนั้น เพียงพอทำให้ผู้ฝึกปราณที่อยู่ต่ำกว่าระดับจักรพรรดิลุ่มหลง ในโลกมืดที่รกร้างว่างเปล่าและแห้งแล้ง นี่เป็นสิ่งที่ไม่อาจสัมผัสได้อย่างสิ้นเชิง

แต่สำหรับหลินสวินในปัจจุบัน ไอวิญญาณแค่นี้… ไม่อาจเติมเต็มความต้องการในการฝึกปราณของเขาได้อย่างสิ้นเชิง

เมื่อก้าวสู่ระดับจักรพรรดิ ทรัพยากรที่ต้องการในยามฝึกปราณจะชวนตะลึงหาใดเปรียบ นอกเสียจากว่าจะเป็นภูเขาแดนมงคลชั้นเลิศบนโลก เหมือนอาณาเขตของขุมอำนาจอย่างหกเรือนมรรคใหญ่ สิบเผ่านักรบใหญ่

ไม่อย่างนั้นสถานที่ทั่วไปก็ไม่เพียงพอให้ระดับจักรพรรดิฝึกปราณแต่แรก

เหมือนอย่างหมู่เขากว้างใหญ่แห่งนี้ที่ก็มีไอวิญญาณเข้มข้นหาใดเปรียบอบอวลอยู่ แต่หากหลินสวินฝึกปราณที่นี่ ไม่เกินสามวันก็จะสูบไอวิญญาณของที่นี่ไปจนหมด!

กล่าวสรุปโดยง่ายคือ สมบัติประเภทแกนวิญญาณ ศิลาวิญญาณ ผลึกมรรคล้วนไม่เหมาะจะฝึกปราณระดับจักรพรรดิทั้งสิ้น

มีเพียง ‘ผลึกแรกมหามรรค’ ที่กำเนิดในบ่อเกิดแรกกำเนิด ถึงจะเป็นทรัพยากรฝึกปราณที่ระดับจักรพรรดิต้องการ

ยังดีที่ในตัวหลินสวินตอนนี้ไม่ขาดทรัพยากรในการฝึกปราณนานัปการ

ฟุ่บ!

หลินสวินนำแผนที่หนึ่งออกมาทันที พินิจดูเล็กน้อยพลางกล่าว “ถ้าออกเดินทางจากโลกใหญ่แดนธรรม ต้องข้ามเขตแดนดาราสามแห่ง ผ่านโลกสามสิบเก้าใบจึงจะถึงท่าเรือที่มุ่งหน้าสู่ยอดเขาเร้นเทพ”

“ท่าเรือนี้ชื่อว่า ‘ชำนาญเร้น’ ตั้งอยู่ริม ‘ธารสวรรค์หมอกเมฆา’…”

ต้าหวงตัดบทอย่างหงุดหงิด “เจ้านำทางไปก็สิ้นเรื่องไม่ใช่หรือ หรือเจ้ายังจะให้ข้าชี้แนะว่าเจ้าควรนำทางอย่างไรอีก”

หลินสวินมองซย่าจื้อที่อยู่ด้านข้างเล็กน้อย ฝ่ายหลังก็ทำท่าเหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เขาพลันจนปัญญาทันที เอาเถอะ ได้แต่พึ่งตัวเองแล้ว

“หลินสวิน ข้าหิวแล้ว” ซย่าจื้อพลันเอ่ยปาก

“ไป พวกเราขึ้นยานสำเภากัน จากนั้นข้าจะทำของอร่อยให้เจ้า”

หลินสวินเรียกยานขนส่งอวกาศออกมา ทะยานสู่ฟากฟ้า ท่องไปยังที่ห่างไกล

บนยานสำเภา หลินสวินเตรียมพร้อมนานแล้ว หยิบเนื้อของสัตว์ประหลาดฟ้าดาราบางส่วน ผักวิญญาณ เครื่องปรุงหลากชนิดออกมาแล้วเริ่มกุลีกุจอ

ต้าหวงสีหน้างงงวย อดกล่าวเยาะหยันไม่ได้ “มกุฎมหาจักรพรรดิที่น่าเกรงขาม กลับกลายเป็นพ่อครัวคนหนึ่งได้อย่างไร”

หลินสวินไม่สนใจเจ้าปากสุนัขนี่ จดจ่อกับการทำครัว ไม่ทันไรกลิ่นเนื้อเย้ายวนใจอบอวลออกมา เนื้อย่างเหลืองทองอาบมัน หม้อลวกที่ไอร้อนแผ่ซ่าน ผักผลไม้สดใหม่เลิศรส อาหารว่างและเครื่องปรุงมากมายหลายหลาก…

แต่ละอย่างล้วนเรียกได้ว่าผ่านการคัดสรรเลือกเฟ้น รวบรวมสิ่งล้ำค่าทั่วทิศ ประกอบด้วยอาหารเลิศรสจากทุกมุมโลก

ต้าหวงที่เดิมยังหัวเราะเยาะหลินสวินตกตะลึงตาค้างทันที น้ำลายไหลย้อยลงมา ฝีมือของเจ้าหมอนี่… ไม่เลวทีเดียว!

ซย่าจื้อกินอย่างจริงจัง มองข้ามแววตาเร่าร้อนของต้าหวงอย่างสิ้นเชิง

หลินสวินกลับไม่อาจฝืนทนอยู่บ้าง สะบัดมือลวกๆ กระดูกมหึมาท่อนหนึ่งตกลงตรงหน้าต้าหวง “กินเถอะ”

ใช่ กระดูก

ต้าหวงเลือดขึ้นหน้าทันที ในดวงตามีเพลิงโทสะลุกโชน ทั่วร่างแผ่กลิ่นอายน่ากลัวเหมือนจะระเบิดออกมา จากนั้น…

เงาร่างมันขยับมาหน้าโต๊ะอาหาร คาบเนื้อย่างชิ้นหนึ่งขึ้นมากินอย่างตะกละตะกลาม “เจ้าหนู ข้าไม่อยากเอาความกับเจ้า เห็นแก่อาหารมื้อนี้ข้าจะยกโทษให้เจ้า… สวรรค์ นี่คือเนื้ออะไร สดใหม่ขนาดนี้เชียวหรือ…”

มันกินอย่างเบิกบานยิ่ง หางสะบัดไปมาไม่หยุด

ซย่าจื้อเงยหน้ามองต้าหวงเล็กน้อย ความเร็วในการกินว่องไวขึ้นมาทันที ใช้สองมือสวาปาม

ต้าหวงไม่ยอมถอยแม้แต่น้อย ท่าทางเหมือนหมาเหี้ยมพุ่งใส่เหยื่อ กินอย่างเอร็ดอร่อย

หลินสวินมองภาพนี้อยู่นานจนตาค้าง จากนั้นจึงนวดหว่างคิ้ว เจ้าต้าหวงนี่นอกจากยโสโอหังแล้วยังหน้าไม่อายด้วย!

เขายิ้มหันหลังก้าวออกจากห้องไป ยืนพิงราวกั้นแล้วยกน้ำเต้าสุราขึ้นมาดื่มลำพัง ชายเสื้อพลิ้วไหวท่ามกลางทะเลหมอกและสายลม

หลินสวินพลันนึกขึ้นมาได้ โลกใหญ่แดนธรรมนี้คืออาณาเขตของเผ่าจักรพรรดิดึกดำบรรพ์ตระกูลข่ง!

จักรพรรดิอสูรมารตู๋เทียน ข่งหลิน ข่งอวี้ ข่งเจา… ชื่อที่คุ้นเคยมากมายแล่นผ่านสมองหลินสวินเหมือนขี่ม้าอ้อยอิ่งชมสวน

ว่าไปแล้วความแค้นระหว่างเขากับเผ่าจักรพรรดิตระกูลข่ง ล้วนเรียกได้ว่าไม่ตายไม่เลิกราแล้ว

เจ็ดจักรพรรดิอสูรมารดึกดำบรรพ์ มีจักรพรรดิอสูรมารตู๋เทียนเป็นผู้นำ

ในศึกมรรคของเหล่าจักรพรรดิสมัยบรรพกาล ศิษย์พี่เก่ออวี้ผูก็ถูกจักรพรรดิอสูรมารตู๋เทียนนี่กับสัตว์ประหลาดเฒ่าคนอื่นลงมือสกัดพร้อมกัน สุดท้ายจึงพบฉากจบที่กายสิ้นมรรคสลาย

หลินสวินยังจำได้ ตอนนั้นที่เจอศิษย์พี่เก่ออวี้ผูใต้ยอดเขากักเทพสวรรค์ของแหล่งสถานคุนหลุน ในใจฝ่ายหลังยังเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด บอกว่าในศึกมรรคของเหล่าจักรพรรดิตอนนั้น ด้วยเขาไม่อาจช่วยเหลือได้ทันจึงทำให้ศิษย์น้องบางส่วนสิ้นชีพ…

นึกถึงตรงนี้หลินสวินเงยหน้าดื่มเหล้าอึกหนึ่ง ‘เผ่าจักรพรรดิตระกูลข่ง… ต่อให้ไม่มีความแค้นส่วนตัวกับข้า ความแค้นนี้ก็ไม่อาจจบลงแค่นี้…’