Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2207

ตอนที่ 2207 พวกเล่นละครเก่ง

คำพูดนี้ของจักรพรรดิสงครามเซวี่ยสิง ทำให้เหล่าบุคคลสำคัญที่เดิมคิดถอยหลบพวกนั้นหน้าแทบเขียวคล้ำแล้ว

พวกเขาแค่มาร่วมชมพิธี!

ต่อให้มีมิตรภาพแน่นแฟ้นกับเผ่าจักรพรรดิตระกูลข่ง แต่ศัตรูในครั้งนี้… เป็นมกุฎมหาจักรพรรดิที่พลานุภาพร้ายกาจสะท้านฟ้าดาราคนหนึ่ง

บุคคลร้ายกาจแห่งยุคที่ฆ่าระดับจักรพรรดิในแดนปรินิพพานไปไม่รู้เท่าไหร่!

ต่อให้ถูกล้อมโจมตีจากระดับจักรพรรดิขั้นห้าและขั้นหกมากมายก็รอดชีวิตออกมาจากแดนปรินิพพานได้ คนเช่นนี้ใครจะกล้าล่วงเกินง่ายๆ

ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่ได้มาแค่คนเดียว!

หญิงสาวชุดดำนั่น หมาขนทองที่เผยความเหี้ยมเกรียมนั้น ไม่มีสักคนที่เป็นพวกธรรมดา!

แต่จักรพรรดิสงครามเซวี่ยสิงกลับอ้างชื่อจักรพรรดิสวรรค์ดำรงมาขู่พวกเขา กอปรกับภายใต้สายตาผู้คนที่จับจ้อง หากพวกเขาถอยไปเช่นนี้ แน่นอนว่าต้องล่วงเกินเผ่าจักรพรรดิตระกูลข่งด้วยแน่ แม้ว่าในใจพวกเขาอยากจะก่นด่า แต่กลับไม่มีใครกล้าถอนตัวไปก่อน

มีคนคิดได้ฉับพลัน สื่อจิตอย่างรวดเร็ว ‘สหายยุทธ์หลิน ข้าน้อยไม่อยากเป็นศัตรูกับท่าน อีกเดี๋ยวหากเปิดศึกกันจริง ขอท่านโปรดยั้งมือไว้ไมตรี ข้ารับรองว่าจะไม่สู้กับท่านจริงๆ’

แววตาหลินสวินดูพิกล แต่ยังพยักหน้าอย่างยากสังเกตเห็น

นี่ทำให้คนผู้นั้นยกภูเขาออกจากอก ยินดีปรีดาแทบคลั่ง แต่สีหน้ากลับกระเหี้ยนกระหือรือ แน่นอนว่าเป็นแค่การแสดงเท่านั้น

ความจริงคนผู้นี้ไม่รู้ว่า ในชั่วขณะนี้ยังมีบุคคลสำคัญที่มาจากขุมอำนาจใหญ่ต่างๆ สิบกว่าคนสื่อจิต ต่างพูดจาอย่างนอบน้อมและจนปัญญา วอนขอความเมตตาจากหลินสวิน…

แค่คิดก็รู้แล้วว่าหากสู้กันจริง เหล่าผู้ยิ่งใหญ่ที่ผูกมิตรกับเผ่าจักรพรรดิตระกูลข่งพวกนี้ต้องพึ่งพาไม่ได้แน่

“ฆ่า!”

พูดแล้วเหมือนนานแต่ความจริงนั้นรวดเร็วนัก การต่อสู้ปะทุขึ้นนานแล้ว คนใหญ่คนโตของเผ่าจักรพรรดิตระกูลข่งหลายคนนั้นทุ่มเทที่สุด ออกโจมตีอย่างเดือดดาล ปลดปล่อยอานุภาพจักรพรรดิทั้งตัวออกมาราวกับภูเขาไฟระเบิดลูกแล้วลูกเล่า ทำให้ฟ้าดินแถบนี้ตกอยู่ในความปั่นป่วน

จักรพรรดิสงครามเซวี่ยสิงที่มาจากเรือนมรรคดึกดำบรรพ์ก็ลงมือแล้ว สะบัดทวนยาวเจิดจ้าเหมือนเงินยวงเล่มหนึ่ง ชี้เวหาฟาดพสุธา อานุภาพรวดเร็วรุนแรงเผด็จการ

เขามีพลังต่อสู้ระดับจักรพรรดิขั้นสี่ ด้วยรู้จักประมาณตนดีจึงพุ่งตรงไปทางซย่าจื้อ

หลินสวินเป็นมกุฎมหาจักรพรรดิ เคยฆ่าระดับจักรพรรดิขั้นสี่มาไม่น้อย อันตรายเกินไป

ต้าหวงแม้จะเป็นสุนัขตัวหนึ่ง แต่ด้วยท่าทางหยิ่งผยองนั้น ถึงกับถูกหลินสวินมองว่าสู้กับคนที่อยู่สูงกว่าระดับจักรพรรดิขั้นหกขึ้นไปได้ แน่นอนว่ายิ่งไม่น่ายุ่งเกี่ยวด้วย

ดังนั้นจักรพรรดิสงครามเซวี่ยสิงจึงลงมือกับซย่าจื้อ

กล่าวสรุปโดยง่ายคือ เขาก็ไม่คิดสู้ตายแทนเผ่าจักรพรรดิตระกูลข่ง สาเหตุที่ออกปากให้ทุกคนลงมือพร้อมเขา ก็แค่เพราะคิดว่าที่นี่เป็นอาณาเขตของเผ่าจักรพรรดิตระกูลข่ง แม้ว่าพวกหลินสวินจะแข็งแกร่ง แต่คงไม่สามารถสั่นคลอนเผ่าจักรพรรดิดึกดำบรรพ์ตระกูลหนึ่งได้!

ต้าหวงนั่งชำเลืองมองกลางอากาศ แน่นิ่งไม่ไหวติง มันคิดว่าหากเข้าไปยุ่งในศึกขนาดย่อมนี้คงขายหน้าเกินไปหน่อย

“ฆ่า!”

มีคนพุ่งมาทางหลินสวิน เป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่มาจากขุมอำนาจอื่นคนหนึ่ง ท่าทีเหิมเกริม อสนีบาตรัดพันไปทั้งตัว ห้าวหาญหาใดเปรียบ

“เป็นจักรพรรดิกระบี่ฉีหลงแห่งเขาเมฆาม่วง! คิดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าหาญเช่นนี้ ถึงขั้นลงมือกับจักรพรรดิเต้ายวนนั่นโดยตรง!”

มีคนร้องอย่างตะลึง พาให้คนหันมามองนับไม่ถ้วน ล้วนถูกมาดสง่างามของจักรพรรดิกระบี่ฉีหลงทำให้สั่นสะท้าน

แต่ใครจะคิดว่าหลินสวินเพิ่งสะบัดมือคราเดียว ไม่รอให้ทุกคนเห็นอย่างชัดเจน จักรพรรดิกระบี่ฉีหลงที่ห้าวหาญหาใดเปรียบพลันซวนเซ ทรุดถอยออกไปหลายพันจั้ง สีหน้าซีดเผือด ปากกระอักเลือด ส่งเสียงไม่ยินยอมและขมขื่น

“จักรพรรดิเต้ายวนสมเป็นมกุฎมหาจักรพรรดิคนแรกในรอบเกือบแสนปีดังคาด ข้าน้อยไม่ใช่คู่ต่อสู้! สหายร่วมวิถีแห่งเผ่าจักรพรรดิตระกูลข่งทุกท่าน ใช่ว่าข้าน้อยไม่คิดสู้ หากแต่บาดเจ็บสาหัส ขอลาเพียงเท่านี้!”

ยังไม่ทันสิ้นเสียงจักรพรรดิกระบี่ฉีหลงพลันเคลื่อนแหวกอากาศดังฟุ่บ หนีไปเร็วยิ่งกว่าใคร ไม่เหมือนคนที่บาดเจ็บหนักสักนิด

ทุกคนต่างตกตะลึงตาค้างอย่างอดไม่ได้ ใจสั่นสะท้านไม่หยุด จักรพรรดิเต้ายวนแข็งแกร่งเช่นนั้นจริงหรือ

มุมปากหลินสวินอดกระตุกเล็กน้อยไม่ได้ เจ้าหมอนี่เล่นละครเก่งชะมัด เมื่อครู่การโจมตีของเขายังไม่ซัดออกไปด้วยซ้ำ!

เหล่าบุคคลสำคัญที่คิดเหมือนจักรพรรดิกระบี่ฉีหลงพวกนั้นล้วนมองไปยังจุดที่จักรพรรดิกระบี่ฉีหลงจากไปด้วยความอิจฉา จากนั้นก็พากันมองหลินสวินด้วยสายตาเร่าร้อน ในแววตาเหมือนเขียนว่า สหายยุทธ์ก็ร่วมมือกับพวกเราหน่อย ช่วยพวกเราให้หลุดออกจากทะเลทุกข์ทีเถอะ…

หลินสวินขบขันในใจ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ

ดังนั้นในเวลาต่อมา ภายใต้สายตาที่จ้องมองอย่างตื่นตระหนกมากมาย คนใหญ่คนโตระดับจักรพรรดิที่พุ่งเข้าไปจัดการหลินสวินคนแล้วคนเล่านั้น บ้างเลือดกบปากจมูกกระเด็นลอยออกไป บ้างร้องอย่างเจ็บปวดสาหัสแล้วซวนเซถอยร่น บ้าง…

ภาพต่างๆ นั้นเสมือนจริง แต่ความจริงแล้วใครจะกล้าเชื่อ ระดับจักรพรรดิที่น่าเกรงขาม ด้วยไม่อยากเข้ามายุ่งจึงเล่นเล่ห์เพทุบายอย่างไร้ยางอายเช่นนี้

พวกเล่นละครเก่ง!

นี่ก็คือคำวิจารณ์ของต้าหวง มันเป็นสิ่งมีชีวิตระดับใด ย่อมมองลูกไม้ตื้นๆ พวกนั้นออกได้ในปราดเดียวอยู่แล้ว สีหน้าเต็มไปด้วยความรังเกียจ ในใจกลับทอดถอนใจ ระดับจักรพรรดิในตอนนี้ นับวันยิ่งไม่เข้าตาจริงๆ…

ตูม!

และตอนนี้เมื่อซย่าจื้อกรำศึก คนใหญ่คนโตของเผ่าจักรพรรดิตระกูลข่งที่ปิดล้อมนางหลายคนนั้น ถูกสังหารอย่างหมดจดรวดเร็ว

นางคล้ายจำคำเตือนของต้าหวงได้ขึ้นใจ ยามสังหารคู่ต่อสู้ เกือบทั้งหมดล้วนทำให้ร่างของอีกฝ่ายคงสภาพสมบูรณ์ ซ้ำแต่ละครั้งที่สังหารได้คนหนึ่งจะโยนใส่ถุงเหมือนเก็บเกี่ยวพืชผล เก็บเกี่ยวไปพลาง อีกด้านหนึ่งก็จับใส่ถุงไปด้วย…

ปึง!

ทวนโบกสะบัด จักรพรรดิสงครามเซวี่ยสิงที่เหลือรอดถูกกระเทือนจนซวนเซถอยร่น แขนแทบระเบิด เจ็บปวดสาหัสเกินต้าน

เขาอดตื่นตระหนกไม่ได้ เดิมคิดว่าเลือกคู่ต่อสู้ที่พอต้านทานได้อย่างรู้จักประมาณตนดีแล้ว ใครจะคิดว่าพลังต่อสู้ของหญิงสาวชุดดำคนนี้ กลับแข็งกร้าวดุดันหาใดเปรียบ!

‘เผ่าจักรพรรดิตระกูลข่งบัดซบ ทำไมเฒ่าชราพวกนั้นยังไม่ออกมาอีก อยากเห็นข้าถูกสังหารก่อนค่อยเสนอหน้าจริงหรือ’

เวลานี้จักรพรรดิสงครามเซวี่ยสิงก็นึกเสียใจกับความวู่วามของตนอยู่บ้างแล้ว ไม่ควรก้าวออกมาเร็วเช่นนี้เลย…

ปึง!

ไม่นานเขาก็ถูกทวนฟาดฟันอีกครั้ง หน้าอกยุบทลาย เบื้องหน้าพลันมืดมัวไปชั่วขณะ ร่างเกือบฟุบร่วงกลางอากาศ

เห็นอยู่ว่าเขาใกล้ถูกซย่าจื้อสังหาร เวลานี้ในเขาประกายฟ้าที่ห่างไกลนั้นพลันมีเสียงตวาดหนึ่งดังขึ้น