Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2208

ตอนที่ 2208 หน้าเขาประกายฟ้า นองเลือดดุจภาพวาด

ตูม!

ซย่าจื้อบุกโจมตีก่อน เรียบง่ายตรงไปตรงมา ราวกับแสงเงามืดแห่งราตรีนิรันดร์ ทวนขาวกระจ่างดุจหิมะโจมตีทั่วลาน

อานุภาพของนางไม่ถึงขั้นชวนตะลึง แต่กลับมีพลังทำลายล้าง เคลื่อนไหวว่องไวดุดัน เพียงพริบตาก็เข้าปะทะกับสัตว์ประหลาดเฒ่าระดับจักรพรรดิหลายคนอย่างดุเดือด

ขณะเดียวกันหลินสวินก็เปิดฉากจู่โจม

ฟุ่บ!

ดาบหักพุ่งออกไป ก่อให้เกิดแสงศักดิ์สิทธิ์ไร้ใดเปรียบดั่งธารดารา เมื่อโจมตีก็ซัดจนสัตว์ประหลาดเฒ่าที่มีพลังปราณระดับจักรพรรดิขั้นห้าคนหนึ่งซวนเซถอยร่น

“เร็วเข้า ลงมือกำราบเจ้าหมอนี่พร้อมกัน!” สัตว์ประหลาดเฒ่าคนนี้แผดเสียงคำราม

ทันใดนั้นก็มีระดับจักรพรรดิเจ็ดแปดคนพุ่งเข้ามา แต่ละคนไอสังหารล้นฟ้า กลิ่นอายที่แผ่ออกมาทั้งร่างหมายบดทลายท้องฟ้าแถบนี้

เงาร่างหลินสวินพริบไหว กายมรรคทั้งห้าทะยานออกมา ต่างคนต่างครอบครองประทับไร้ชีพ ดาบไร้วิชา ธงไร้ระเบียบ น้ำเต้าต้นกำเนิด ภาพหมื่นลักษณ์ฟ้าดารา

ภายในนั้นน้ำเต้าต้นกำเนิดและภาพหมื่นลักษณ์ฟ้าดาราเป็นสิ่งที่ชิงมาจากมือบุตรนรก เรียกได้ว่าเป็นสมบัติเก่าแก่อัศจรรย์ในหมู่ศาสตราจักรพรรดิ อานุภาพยิ่งใหญ่ถึงที่สุด

ยามร่างต้นของหลินสวินควบคุมดาบหัก ก็ใช้เจดีย์มหามรรคไร้สิ้นสุดเคลื่อนกวาดทั่วทิศด้วย

หากไม่ใช่คนที่สู้กับหลินสวิน ต้องไม่กล้าจินตนาการแน่ว่าเหตุการณ์นี้น่ากลัวระดับใด!

มกุฎมหาจักรพรรดิคนหนึ่ง ร่วมด้วยกายมรรคทั้งห้า ทั้งยังครอบครองศาสตราจักรพรรดิน่าพรั่นพรึงที่คาดไม่ถึงนานัปการ เคลื่อนกวาดทั่วทิศ เพียงชั่วขณะก็เห็นแสงสมบัติดุจกระแสน้ำ เสียงมรรคราวอสนีบาต เข้าปกคลุมพื้นที่แถบนั้นจนสิ้น

ตึง!

ระฆังสำริดสีเขียวที่ตัดสลับด้วยกฎเกณฑ์มรรคจักรพรรดิใบหนึ่งถูกประทับไร้ชีพซัดกระเด็น สั่นสะเทือนปั่นป่วน พื้นผิวของระฆังสำริดล้วนแตกระแหงเป็นลายเส้นมากมาย

คนที่ควบคุมระฆังสำริดสีเขียวนั้นคือสัตว์ประหลาดเฒ่าระดับจักรพรรดิขั้นห้าคนหนึ่ง รูปร่างหน้าตาเหมือนชายหนุ่ม แข็งแกร่งเป็นอย่างยิ่ง เมื่อถูกโจมตีก็คิดถอยหลบโดยไม่ลังเล

แต่จังหวะนั้นเอง กายมรรคเพลิงแดงใช้ดาบไร้วิชาพุ่งสังหารเข้ามา ทำให้เขาไม่อาจหนีพ้น ได้แต่ฝืนเข้าปะทะ เบื้องหน้าปรากฏวงแสงที่เหมือนตะวันสีเขียวดวงหนึ่ง

ฉัวะ!

กลับเห็นแสงดาบพุ่งวาบ วงแสงสีเขียวนั้นเหมือนอากาศว่างเปล่า ถูกดาบไร้วิชามองข้ามอย่างสิ้นเชิง ส่วนสัตว์ประหลาดเฒ่าระดับจักรพรรดิขั้นห้าคนนี้ก็ถูกปราณดาบตัดหัวในพริบตา!

ซ่า… เลือดสีสดสาดพรม ร่างกายและศีรษะของเขาล้วนกลายเป็นจุณทันที ฝังกลบอยู่ในปราณดาบที่โหมกระหน่ำราวกระแสน้ำหลาก

สังหารระดับจักรพรรดิขั้นห้าในชั่วดีดนิ้ว!

ภาพนี้ทำให้สัตว์ประหลาดเฒ่าของเผ่าจักรพรรดิตระกูลข่งพวกนั้นตาแทบถลน ทั้งเดือดดาลและโกรธจัด แต่ละคนเหมือนคลุ้มคลั่งไปแล้วจริงๆ

แต่นี่ยังไม่ถือว่าสิ้นสุด เวลานั้นในการต่อสู้อีกฝั่ง ทวนของซย่าจื้อรุกเข้าไปเหมือนผ่าลำไผ่ บดขยี้เกราะป้องกันทั้งตัวของผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิขั้นสี่คนหนึ่ง ทะลวงร่างของคนผู้นี้อย่างแข็งกร้าว ระเบิดกระจุยกระจายกลางอากาศ!

ห่างออกไป เมื่อเห็นภาพนองเลือดต่างๆ เห็นสัตว์ประหลาดเฒ่าตระกูลข่งระดับจักรพรรดิขั้นสี่และขั้นห้าถูกหลินสวินและซย่าจื้อสังหาร ทุกคนล้วนตกใจจนหนาวสั่นไปทั้งตัว สะท้านไปทั้งร่าง

แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!

คำพูดใดล้วนไม่อาจบรรยายการเข่นฆ่าที่เรียกว่าไร้เทียมทานนั้นได้ ระดับจักรพรรดิสูงส่งและโดดเด่นเพียงใด เหยียดหยันทั่วหล้า เด่นผงาดเกินใคร

แต่เวลานี้กลับร่วงหล่นดุจสายฝน

เริ่มจากพวกจักรพรรดิกระบี่หรันเสวี่ย จักรพรรดิสงครามเซวี่ยสิงถูกสังหารไปก่อน และตอนนี้ระดับจักรพรรดิขั้นสี่คนหนึ่งกับระดับจักรพรรดิขั้นห้าอีกคนก็ถูกฆ่า

นี่น่าหวาดกลัวเกินไปโดยไม่ต้องสงสัย!

ถึงอย่างไรในยามปกติ ใครเคยเห็นภาพจักรพรรดิสิ้นชีพบ้าง

ในรอบพันหมื่นปีเกรงว่าคงไม่ได้เห็นสักครั้ง แต่หน้าเขาประกายฟ้าของเผ่าจักรพรรดิตระกูลข่งนี้ กลับเปิดฉากนองเลือดที่จักรพรรดิร่วงหล่นอย่างต่อเนื่อง!

ฟ้าดินแถบนี้สั่นสะเทือน คลื่นผนึกของเขาประกายฟ้าที่อยู่ห่างไปม้วนซัด ส่งผลให้คลื่นพลังที่หลงเหลือจากการต่อสู้น่าหวาดกลัวนั้นสลายไป

แต่ในสถานที่อื่น ทุกหนแห่งล้วนเป็นภาพทำลายล้างที่ฟ้าถล่มดินทลาย สรรพสิ่งกลายเป็นจุณ ห้วงอากาศปั่นป่วน

ผู้ฝึกปราณที่อยู่ต่ำกว่าระดับจักรพรรดิบางคนมองไม่เห็นสถานการณ์ชัดเจนนานแล้ว หรือกล่าวได้ว่าถูกทำให้หวั่นหวาด ตกใจจนตัวสั่นงันงกและเข่าอ่อนไปแล้ว

หากไม่ได้หลบลี้ไปไกลห่าง ผลที่ตามมานั้นต้องร้ายแรงจนไม่อาจจินตนาการแน่

“โฮก…”

บนเวิ้งฟ้ามีเสียงคำรามดั่งพายุอัสนีระลอกหนึ่งดังขึ้น ประหนึ่งพยัคฆ์คำรนมังกรคำราม สะท้อนก้องเก้าชั้นฟ้าสิบแผ่นดิน สะเทือนจนหัวแทบแตก ใกล้จะระเบิดออกมา

พลันเห็นต้าหวงพุ่งขึ้นไปบนเวิ้งฟ้า ขนผิวทั้งตัวแผ่แสงมรรคนับหมื่นแสนออกมา ราวกับราชันในหมู่สัตว์ เท้าทั้งสี่เหยียบย่ำห้วงอากาศจนปริแตก ดุดันหาใดเปรียบ

เมื่อมันพุ่งเข้าไป บนเวิ้งฟ้าปรากฏภาพน่าหวาดกลัวอย่างตะวันเคลื่อนจันทราคล้อย ทั่วหล้าแหวกแยก แสงมรรคไร้ใดเปรียบเข้าปกคลุมพื้นที่นั้นอย่างสมบูรณ์

ผู้อาวุโสระดับจักรพรรดิขั้นเจ็ดสองคนกับผู้อาวุโสระดับจักรพรรดิขั้นแปดหนึ่งคนของเผ่าจักรพรรดิตระกูลข่ง มีอานุภาพน่าหวาดกลัวระดับใด เพียงโจมตีง่ายๆ ก็ปั่นป่วนจักรวาล แบ่งแยกหยินหยางได้แล้ว

แต่ตอนนี้พวกเขากลับถูกต้าหวงกำราบอยู่หมัด!

นี่ทำให้พวกเขาตกใจ ล้วนไม่กล้าเชื่อว่าบนโลกนี้มีหมาขนทองที่เหี้ยมโหดน่ากลัวเช่นนี้ได้อย่างไร ช่างเย้ยฟ้าจริงๆ

“หากไม่ใช่ว่าอยากตุ๋นพวกเจ้าในสภาพสมบูรณ์ไม่สึกหรอ ข้าคงฆ่าพวกเจ้าไปนานแล้ว!” เสียงของต้าหวงดังก้องขึ้นมา เจือความเหยียดหยันและดูถูก

มันมีความมาดมั่นเหมือนข้าเป็นใหญ่เพียงหนึ่งเดียว เหยียดหยันเหล่าผู้กล้าในใต้หล้า ท่าทางอหังการ จองหอง หลงระเริงนั้นอยู่บนตัวสุนัขตัวหนึ่ง กลับพาให้คนรู้สึกสั่นสะท้านเป็นพิเศษ

ผู้อาวุโสของเผ่าจักรพรรดิตระกูลข่งสามคนนั้นอับอายจนกลายเป็นโกรธ ศักดิ์ศรีเหมือนถูกเหยียบย่ำ แต่ละคนไอสังหารพุ่งทะลวงเก้าชั้นฟ้าราวกับคลุ้มคลั่ง

ตูม!

การห้ำหั่นบนเวิ้งฟ้าดุเดือดยิ่งกว่าเดิมแล้ว ล้วนเป็นภาพโกลาหลเหมือนแดนแรกกำเนิด อย่าว่าแต่คนทั่วไป ต่อให้เป็นระดับจักรพรรดิธรรมดาก็ยากจะล่วงรู้ถึงภาพการต่อสู้ในนั้นได้

ความจริงคือการต่อสู้นั้นสูงส่งและไร้เทียมทานเกินไป!

…

ขณะเดียวกันซย่าจื้อกำลังห้ำหั่นกับสัตว์ประหลาดเฒ่าระดับจักรพรรดิขั้นห้าสองคนและระดับจักรพรรดิขั้นหกคนหนึ่ง แม้จะถูกปิดล้อมแต่กลับไม่เคยถูกกำราบ

ทวนของนางหวดโจมตีทั่วลาน รอบกายอบอวลด้วยละอองแสงกฎเกณฑ์ที่มืดมิดเหมือนราตรีนิรันดร์ ทุกการเคลื่อนไหวเรียบง่ายธรรมดา แต่กลับมีอานุภาพสังหารไร้เทียมทาน ทำให้ห้วงอากาศสั่นสะเทือนครวญคร่ำ

อีกด้านหนึ่งหลินสวินก็ถูกสัตว์ประหลาดเฒ่าถึงแปดคนล้อมโจมตี!