Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2210

ตอนที่ 2210 แม่น้ำดั่งชีวิต ท่าชำนาญเร้น

ไม่นาน ยานทั้งลำล้วนเต็มไปด้วยกลิ่นหอมเนื้อย่างที่ยั่วยวนอย่างที่สุด

“ยังไม่เสร็จอีกหรือ”

ต้าหวงร้อนรนจนทนไม่ไหวแล้ว ส่ายหางไม่หยุด

ส่วนซย่าจื้อเตรียมถ้วยชามตะเกียบ รวมถึงเครื่องจิ้มและสุราชั้นดีจำนวนหนึ่งพร้อมแล้ว

ไม่นานหลินสวินก็ขยับมือ โรยผงพริกไทยวิญญาณเพลิงสวรรค์ที่ถูกมองเป็นหนึ่งใน ‘สามเจตวัตถุล้ำค่า’ บนเนื้อนกยูง ทาน้ำผึ้งจักรพรรดิชั้นเลิศ…

ทันใดนั้นกลิ่นหอมยั่วยวนนั่นยิ่งมหัศจรรย์…

ควรรู้ว่านี่เป็นนกยูงระดับจักรพรรดิขั้นสาม เนื้อผ่องแวววาวบริสุทธิ์ ภายในสั่งสมแก่นไอวิญญาณที่พลุ่งพล่านหาที่เปรียบไม่ได้

ตอนนี้ถูกหลินสวินย่างด้วยเครื่องปรุงหายากต่างๆ แค่กลิ่นหอมที่โชยออกมาก็ทำให้คนตะกละทั่วหล้าคลั่งไคล้ได้

“กินได้แล้ว”

หลินสวินเพิ่งพูด ต้าหวงก็พุ่งเข้าไปทันที ไม่สนใจความร้อนก็อ้าปากฉีกปีกชิ้นหนึ่งออกมาเคี้ยวไม่หยุด กินจนปากมันเยิ้ม

ในเนื้อที่เคี้ยวพรั่งพรูประกายศักดิ์สิทธิ์ แวววาวเป็นประกาย กินไปคำหนึ่ง ต่อมรับรสตรงปลายลิ้นราวกับระเบิดออกอย่างไรอย่างนั้น ทำเอาต้าหวงดื่มด่ำจนสั่นไปทั้งตัว ในดวงตาสุนัขเต็มไปด้วยความเคลิบเคลิ้ม

อีกฝั่งซย่าจื้อเองก็ลงมือเช่นกัน มือที่ขาวผ่องทั้งคู่ประคองน่องชิ้นใหญ่ กินจนพวงแก้มขาวใสนูนขึ้นมา

ตอนที่หลินสวินลงมือเตรียมกิน นกยูงห้าสีย่างตัวใหญ่มหึมาก็เหลือเพียงครึ่งตัวแล้ว…

“หอม หอมมาก หอมสุดๆ ไปเลย!” ต้าหวงมีความสุขมาก ชมไม่ขาดปาก “ในที่สุดข้าก็เข้าใจแล้ว ว่าเหตุใดตอนนั้นนายท่านจึงอดไม่อยู่กินน้ำแกงเนื้อนกยูงไปสองถ้วย นี่มันสุดยอดที่สุดในโลกอย่างแน่นอน!”

ไม่เพียงแค่คำพูด การกระทำของมันก็ไม่ชักช้า เนื้อย่างแต่ละชิ้นถูกมันยัดเข้าปาก แม้แต่กระดูกก็ไม่เว้น เคี้ยวจนละเอียดแล้วดูดไขกระดูก

ซย่าจื้อไม่ได้ปริปาก แต่ใช้การกระทำแสดงการยอมรับที่นางมีต่อเนื้อย่างนี้ ในจานที่อยู่ข้างๆ เต็มไปด้วยกระดูกที่กองขึ้นสูงนานแล้ว

หลินสวินเองก็กำลังลิ้มรส ดื่มเหล้าพลางกินเนื้อ แม้แต่จิตวิญญาณยังพึงพอใจ แผ่วพลิ้วจนเหมือนจะลอยขึ้นสวรรค์

เนื้อนกยูงระดับจักรพรรดิขั้นสามนี้เรียกได้ว่าเป็นวัตถุดิบสมบัติชั้นหนึ่งในโลกแล้ว ภายในสั่งสมแก่นพลังระดับจักรพรรดิที่พลุ่งพล่านราวกับมหาสมุทร ผู้ฝึกปราณทั่วไปกินเพียงคำเดียวเกรงว่าคงระเบิดทันที เพราะไม่สามารถรับการพุ่งโจมตีของพลังระดับนี้ได้

และมีเพียงระดับจักรพรรดิอย่างพวกหลินสวิน ซย่าจื้อ ต้าหวงเท่านั้น ถึงกล้าดื่มด่ำความอร่อยอย่างเบิกบานเช่นนี้

เพียงแค่หนึ่งเค่อ เนื้อนกยูงทั้งตัวก็ถูกกินหมดแล้ว

ต้าหวงยังอยากกินอีก จุ๊ปากเหมือนยังไม่หายยาก “เจ้าหนู ย่างอีกตัวดีไหม หลายปีมานี้ข้าไม่เคยกินอย่างอร่อยและสะใจขนาดนี้เลย”

หลินสวินกำลังหลอมพลังในเนื้อย่าง ได้ยินเช่นนี้ก็พูดอย่างไม่สบอารมณ์ “จะกินก็ไปย่างเอง”

ล้อเล่นอะไร

เนื้อย่างระดับนี้ไม่ใช่ของง่ายนะ จะต้องควบคุมไฟของเพลิงมรรคอัศจรรย์ตลอดเวลา ทำทุกวิถีทางเพื่อรักษาคุณภาพเนื้อที่มีแก่นพลังระดับจักรพรรดิขั้นสามนั่นให้สมบูรณ์อย่างสุดความสามารถ ไม่ให้แก่นพลังนี้สูญเสียไป และยังต้อง…

สรุปแล้วคือไม่ต่างอะไรกับการหลอมยา สิ้นเปลืองพลังกายอย่างมาก

ซย่าจื้อกินอย่างพึงพอใจมาก นอนลงบนเบาะที่ปูด้วยขนนกยูงห้าสีตรงๆ

ต้าหวงถอนหายใจเบาๆ คราหนึ่ง กรงเล็บสุนัขถือกระดูกชิ้นบางแคะฟัน ไขว้ขาสุนัขอย่างเกียจคร้าน เอ่ยอย่างใฝ่ฝัน “ครั้งนี้เราจะไปแดนเจินหลงไม่ใช่หรือ เจ้าว่า… เนื้อของเจินหลงรสชาติเป็นอย่างไร”

หลินสวินแข็งทื่อไปทั้งตัว เจ้าสุนัขนี่บ้าคลั่งถึงขั้นอยากกินเนื้อเจินหลงแล้ว!

“น้ำดีหงส์ตับมังกร นี่เป็นของดีที่ถูกมองว่าเป็น ‘รสชาติชั้นยอดของโลก’ ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบันยักษ์ใหญ่เทียมฟ้าไม่รู้เท่าไหร่อยากลองสักคำยังไม่ได้ ในเมื่อครั้งนี้พวกเรามีโอกาสไปที่แดนเจินหลงจะพลาดได้อย่างไร”

ดวงตาสุนัขทั้งคู่ของมันมองไปยังหลินสวินอย่างเร่าร้อน เต็มไปด้วยความปรารถนา

“เป็นไปไม่ได้!”

หลินสวินปฏิเสธอย่างเด็ดขาด ตอนนี้จิ่งเซวียนยังอยู่แดนเจินหลง อีกทั้งในร่างยังมีสายเลือดเจินหลงไหลเวียนอยู่ครึ่งหนึ่ง จะไป… กินเนื้อญาติมิตรของนางได้อย่างไร

บ้าคลั่งเกินไปแล้ว!

ต้าหวงถอนหายใจอย่างเสียดายแล้วเอ่ยว่า “เช่นั้นเอาอย่างนี้แล้วกัน ครั้งนี้พวกเราจับนกยูงมาเยอะมากไม่ใช่หรือ ต่อไปข้าจะกินนกยูงตุ๋น นกยูงทอด นกยูงนึ่ง นกยูงผัด…”

ว่าแล้วมันก็น้ำลายไหลอีกครั้ง

หลินสวินกลอกใส่ตรงๆ

……

ในช่วงเวลาหลังจากนั้น ยานขนส่งอวกาศข้ามผ่านฟ้าดาราว่างเปล่า ทะลวงผ่านฟ้าดาราแห่งแล้วแห่งเล่า ข้ามโลกใหญ่มากมาย…

ระหว่างทางถือว่าคลื่นลมเงียบสงบ ไม่เจออุปสรรคอะไรอีก พวกหลินสวินใช้ชีวิตอย่างเงียบสงบและมั่นคงมาก

ไม่ว่าจะเป็นต้าหวงหรือซย่าจื้อ ล้วนรู้สึกว่าช่วงนี้มีความสุขมาก

หลินสวินเปลี่ยนวิธีปรุงเนื้อนกยูงที่จับมาเหล่านั้นทุกวัน ผัดบ้าง ตุ๋นบ้าง นึ่งบ้าง อบสดบ้าง… ผสมผักวิญญาณและเครื่องปรุงต่างๆ ปรุงออกมาเป็นรสชาติที่แตกต่างกัน เรียกได้ว่าเป็นรสชาติชั้นหนึ่งอย่างไม่มีข้อยกเว้น

จนกระทั่งตอนหลังหลินสวินเก็บเนื้อนกยูงชั้นยอดไว้จำนวนหนึ่ง อย่างนกยูงห้าสีระดับจักรพรรดิขั้นแปดก็ถูกเขาเก็บไว้ วางแผนว่าตอนเจอจิ่งเซวียนจะให้นางกินอย่างเอร็ดอร่อยสักมื้อ

เนื้อนกยูงอื่นๆ ถูกหลินสวินนำมาทำเป็นเนื้อตากแห้งที่สามารถกินได้ตลอดเวลา

สิ่งเดียวที่หลินสวินคิดไม่ถึงคือ กินเนื้อนกยูงห้าสีมาหลายวันขนาดนี้ ศักยภาพของเขาถึงกับพัฒนาขึ้นช่วงใหญ่!