Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2231

ตอนที่ 2231 ประสบการณ์อันหลู่เกียรติ

เสียงหญิงชุดม่วงเพิ่งสิ้นสุด ร่างของนางก็กลายเป็นเถ้าถ่านปลิวลอยภายใต้นิ้วมือของหลินสวิน

และพร้อมกันนั้นจิตรับรู้ของหลินสวินก็แผ่กว้าง ในคฤหาสน์นี้มีผู้แข็งแกร่งเผ่าค้างคาวเขียวกระหายเลือดสิบเก้าคนกระจายตัวอยู่ตามที่ต่างๆ ล้วนตายอนาถเงียบๆ อย่างไร้สุ้มเสียง

จากนั้นหลินสวินก็ทอดสายตามองไปทางอิ๋นฮวน ดีดนิ้วคราหนึ่ง พลังชีวิตอบอุ่นวูบหนึ่งก็ทะลักเข้าสู่ร่างของอิ๋นฮวน

สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าว่าบาดเจ็บทั่วร่างของนางกลับสู่ภาพปกติด้วยความเร็วน่าเหลือเชื่อ สีหน้าที่แต่เดิมซีดขาวโปร่งแสงก็เต็มไปด้วยพลังชีวิตและความมีชีวิตชีวา

ถึงขั้นที่แม้แต่โรคเรื้อรัง แผลมหามรรคภายในร่างนางยังถูกซ่อมแซมกลับมาทั้งหมด

“ไม่!”

ผ่านไปครู่หนึ่งอิ๋นฮวนส่งเสียงกรีดร้องอย่างตื่นกลัวออกมา ดิ้นรนรุนแรงสุดแรงเกิด

“แม่นางอิ๋นฮวน ไม่เป็นไรแล้ว” หลินสวินยื่นมือออกมากดไหล่นางเอาไว้ น้ำเสียงดุจเสียงแห่งมหามรรค ปัดเป่าความร้อนรนและตื่นกลัวภายในใจอิ๋นฮวน

คราวนี้ร่างอรชรที่บิดเกร็งขัดขืนของนางจึงสงบลงมา ราวกับเพิ่งตื่นจากฝัน สายตาที่ว่างเปล่าและเฉยชาค่อยๆ คืนสู่แววตาเหมือนที่ผ่านมา ได้สติอย่างสิ้นเชิง

“หลิน… หลินสวิน? เหตุใดจึงเป็นเจ้า… ข้าไม่ได้ฝันไปกระมัง” มองดูใบหน้าคุ้นเคยของหลินสวิน แววตาของอิ๋นฮวนวูบไหวระลอกหนึ่ง อดสงสัยว่าตนกำลังฝันไปไม่ได้

“ข้าเอง ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว”

สิ่งนี้ทำให้ในใจหลินสวินก็ทอดถอนใจเช่นกัน ในฐานะผู้สืบทอดสำนักเร้นฤทธิ์เทพ บุคคลชั้นยอดแห่งยุคที่องค์ชายเจ็ดเผ่าเจินหลงอ๋าวเจิ้นเทียนรักถนอม หลังจากเข้าสู่แดนเจินหลง กลับไม่รู้ว่าผ่านความลำบากน่าอนาจแบบไหน ถึงกับตกอยู่ในสภาพทาสที่ใครๆ ต่างสามารถกรีดเฉือนและเหยียบย่ำอย่างอุกอาจ

ประสบการณ์เช่นนี้อำมหิตเกินไป!

เนิ่นนานคราวนี้อิ๋นฮวนจึงกล้าเชื่อว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นความจริง นางควบคุมอารมณ์ภายในใจไม่ได้อีกต่อไป โผเข้าสู่อ้อมกอดหลินสวิน เริ่มร้องไห้ฟูมฟาย หยาดน้ำตาสุกใสวาววับร่วงเผาะลงมาราวกับไข่มุก

จนกระทั่งนางระบายอารมณ์ภายในใจออกมาผ่านการร้องไห้จนพอแล้ว หลินสวินถึงเอ่ยถาม “ปีนั้นหลังจากพวกเจ้ามาแดนเจินหลง เกิดอะไรขึ้นกันแน่”

อิ๋นฮวนสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง นั่งตัวตรง เช็ดหางตาที่บวมแดงกล่าวว่า “พี่หลิน ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นห่วงแม่นางจิ่งเซวียน แต่เจ้าวางใจเถอะ นางไม่เป็นไร”

จิตใจที่บีบรัดของหลินสวินถึงผ่อนคลายลงไม่น้อย

ครู่ต่อมาอิ๋นฮวนกฌเล่าเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบให้ฟัง

เมื่อหลายสิบปีก่อน หลังจากที่นางและอ๋าวเจิ้นเทียนพาจ้าวจิ่งเซวียนมาแดนเจินหลงด้วยกัน ยังไม่ได้เกิดเหตุเหนือคาดอะไรขึ้น

ภายใต้การจัดแจงของเผ่าเจินหลง จ้าวจิ่งเซวียนมีคุณสมบัติเข้าร่วมงานชุมนุมเซียนหมื่นมังกรอย่างราบรื่น

ทว่าในงานชุมนุมเซียนหมื่นมังกรกลับเกิดเหตุพลิกผันครั้งใหญ่อย่างหนึ่งขึ้น ทำให้เรื่องทั้งหมดนี้ล้วนเปลี่ยนแปลงไป…

อิ๋นฮวนเป็นเผ่ามนุษย์ ไม่มีคุณสมบัติเข้าร่วมงานชุมนุมเซียนหมื่นมังกร จนกระทั่งงานชุมนุมเซียนหมื่นมังกรปิดม่าน นางถึงได้รู้ว่าข่าวที่เกี่ยวกับงานชุมนุมเซียนหมื่นมังกรถูกปกปิดอย่างสิ้นเชิง นอกจากคนใหญ่คนโตระดับสูงของเผ่าเจินหลงก็ไม่มีใครล่วงรู้ ว่าในงานใหญ่ครั้งนี้เกิดเหตุพลิกผันอะไรขึ้นกันแน่

ที่ยิ่งทำให้อิ๋นฮวนงงงันก็คือ ไม่ว่าจ้าวจิ่งเซวียนหรืออ๋าวเจิ้นเทียน ถึงกับถูกชาวเผ่าจัดการให้เข้าไปปิดด่านใน ‘บ่อมังกรแรกเริ่ม’ ตรงๆ

ส่วนอิ๋นฮวนก็พบกับการขับไล่ของเผ่าเจินหลง!

กล่าวถึงตรงนี้อิ๋นฮวนเผยสีหน้าหดหู่และเดือดดาลออกมา “ตอนนั้นข้าไม่เข้าใจสักนิดว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ถูกองค์ชายสี่เผ่าเจินหลงอ๋าวเสวียนเฟิงจับตัว พาข้าออกจากวังมังกรแล้ว”

“จนกระทั่งสุดท้ายอ๋าวเสวียนเฟิงถึงได้บอกว่า ผู้หญิงเผ่ามนุษย์อย่างข้าไม่คู่ควรกับอ๋าวเจิ้นเทียนน้องเขาสักนิด ให้ข้า… ไสหัวออกไปยิ่งไกลยิ่งดี…”

สีหน้าของอิ๋นฮวนเผยแววอับอายแกมโกรธ กัดฟันกรอด “ซ้ำยังบอกว่าหากข้ายังกล้าโผล่มาอีก จะขยี้ข้าไม่ให้เหลือกระดูกอีกด้วย…”

นัยน์ตาดำของหลินสวินเยียบเย็น เขารู้ดียิ่งว่าอ๋าวเจิ้นเทียนและอิ๋นฮวนรักกันจากใจจริง ความรู้สึกของทั้งคู่มั่นคงหาใดเปรียบ

ตอนที่อยู่ดินแดนรกร้างโบราณ อ๋าวเจิ้นเทียนเคยบอกว่าหลังกลับไปแดนเจินหลงจะแจ้งเรื่องของเขาและอิ๋นฮวนต่อผู้อาวุโสในเผ่า ไม่ว่าจะพบเจอเรื่องยากลำบากอะไรก็จะสู่ขออิ๋นฮวนเป็นภรรยาให้ได้

แต่อิ๋นฮวน… กลับถูกเผ่าเจินหลงขับไล่!

ดังคาด เผ่าเจินหลงไม่คิดจะตกลงเรื่องการแต่งงานครั้งนี้สักนิด

“ต่อมา…”

สายตาของอิ๋นฮวนผุดแววเจ็บปวดขมขื่นออกมา นางในเวลาต่อมาเหมือนคนน่าเวทนาที่ถูกฟ้าดินทอดทิ้ง ใช้ทุกวิถีทางพยายามไปหาอ๋าวเจิ้นเทียนอีกครั้ง

แต่สุดท้ายก็เปลืองแรงเปล่า

เนื่องจากนางเป็นเผ่ามนุษย์ ไม่ว่าไปที่ไหนล้วนพบเจอการกดข่มและย่ำยีจากสิ่งมีชีวิตแต่ละเผ่า หากไม่ใช่เพราะนางมีมรรควิถีระดับมกุฎราชัน เกรงว่าคงประสบเคราะห์ไม่รู้เท่าไหร่นานแล้ว

และก่อนหน้านี้ไม่นาน นางถูกผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจักรพรรดิของ ‘เผ่าจักรพรรดิป้าเซี่ย’ หนึ่งในเก้าเผ่าจักรพรรดิใหญ่หมายหัว ถูกกำราบอย่างอนาถ จากนั้นก็ถูกขายเป็น ‘สินค้า’ ให้แก่เผ่างูนิลดำ ต่อมาก็ถูกเผ่าค้างคาวเขียวกระหายเลือดแย่งชิงมาไว้ในมือ…

กล่าวเสร็จอิ๋นฮวนก็อดน้ำตาหลังรินอีกรอบไม่ได้

วันเวลาหลายปีมานี้ที่เร่ร่อนในแดนเจินหลงเหมือนกับฝันร้ายฉากหนึ่งชัดๆ สร้างแรงโจมตีที่เกือบจะพังทลายให้แก่นาง

หลินสวินได้ฟังเรื่องทั้งหมดนี้ในใจก็อุบัติเพลิงโทสะขึ้นมาอย่างไม่อาจควบคุม มกุฎราชันอริยะคนหนึ่ง หากอยู่ในดินแดนรกร้างโบราณก็เป็นผู้ที่น่าเคารพนับถือและสะดุดตาปานใด ต่อให้อยู่ในทางเดินโบราณฟ้าดารา ก็ยังเรียกได้ว่าเป็นบุคคลทรงอิทธิพลในโลกแห่งหนึ่งได้แล้ว

แต่ในแดนเจินหลงแห่งนี้ อิ๋นฮวนกลับถูกทำร้ายบาดเจ็บหลายครั้ง ถูกบีบคั้นรังแกอย่างอุกอาจ เรื่องทั้งหมดนี้เผ่าเจินหลงจะต้องมีส่วนรับผิดชอบอย่างไม่อาจบ่ายเบี่ยง ขณะเดียวกันนี่ก็เกี่ยวข้องกับสถานะเผ่ามนุษย์ของนางด้วย!

หลินสวินทอดถอนใจในใจ ‘หากรู้เช่นนี้แต่แรก ข้าก็ไม่ควรให้จิ่งเซวียนมาเลย…’

ถึงแม้จ้าวจิ่งเซวียนจะมีสายเลือดเจินหลง มารดาเป็นน้องสาวของหัวหน้าเผ่าเจินหลงคนปัจจุบัน แต่ถึงอย่างไรบนตัวนางก็ยังมีสายเลือดเผ่ามนุษย์อยู่ ตอนนี้นางอยู่ในเผ่าเจินหลงนั่น จะได้รับการปฏิบัติอย่างไรกันเล่า