Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2243

ตอนที่ 2243 ผนึกปราบสวรรค์

“รายงาน…! ศัตรูกำลังมุ่งไปทางวังมหามรรคหมื่นมังกร!”

เมื่อข่าวนี้แพร่ออกไป เหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าที่กำลังเคลื่อนพลมาจากทั่วสารทิศพวกนั้นต่างประหลาดใจและยากจะเชื่ออย่างอดไม่ได้

วังมหามรรคหมื่นมังกร สถานที่ใจกลางของเผ่าเจินหลง มีเพียงเครือญาติสายตรงของหัวหน้าเผ่าที่เข้าไปอยู่ในนั้นได้

ที่นั่นปกคลุมด้วยพลังต้องห้ามที่น่าหวาดกลัวหาใดเปรียบ มีสัตว์ประหลาดเฒ่ามากมายควบคุมดูแล สามารถทำให้บุคคลระดับจักรพรรดิไม่กล้าล่วงล้ำ!

ใครจะกล้าจินตนาการว่าโจรถ่อยนั่นถึงกับกล้าบุกไปยังสถานที่เช่นนี้

นี่คือการล้มล้างกฎเกณฑ์ชัดๆ พาให้คนอดสงสัยไม่ได้ว่าอีกฝ่ายจงใจรนหาที่ตายด้วยเสียสติใช่หรือไม่…

“คนดีไม่มา คนมาไม่ดี เร็วเข้า! ทุกคนรีบไปที่วังมหามรรคหมื่นมังกร…!”

บุคคลสำคัญที่มีอำนาจระดับสูงคนหนึ่งแห่งเผ่าเจินหลงออกคำสั่ง

เพียงชั่วขณะในแดนวังมังกรที่กว้างใหญ่หาใดเปรียบ มีเงาร่างน่ากลัวนับไม่ถ้วนออกเคลื่อนพลจากสถานที่ฝึกปราณ กลายเป็นรุ้งสายยาวที่เจิดจรัสสะท้านฟ้า แหวกผ่านท้องนภา เคลื่อนที่ไปวังมหามรรคหมื่นมังกร

ภาพเช่นนี้ไม่ได้เกิดขึ้นมาหลายปีแล้ว ทำให้สิ่งมีชีวิตที่กระจายอยู่ในแดนวังมังกรพวกนั้นถูกทำให้ตกใจ

ขณะเดียวกันผู้ติดตามอาวุโสระดับจักรพรรดิที่มาจากเก้าเผ่าจักรพรรดิใหญ่พวกนั้น ต่างระบุฐานะของ ‘โจรถ่อย’ ที่ก่อเรื่องใหญ่ในวังมังกรนั้นได้โดยคร่าว ล้วนวางแผนอย่างแน่ชัดในใจ หากมีโอกาสจะช่วยหลินสวินแน่นอน!

แต่เมื่อสังเกตเห็นว่าการเคลื่อนไหวเริ่มบานปลายใหญ่โต ผู้ติดตามอาวุโสแห่งเก้าเผ่าจักรพรรดิใหญ่พวกนี้ก็กังวลขึ้นมาอย่างไม่อาจระงับ

มังกรมีเกล็ดย้อน หากสัมผัสแล้วต้องตาย!

ในแดนวังมังกรนี้ เมื่อมังกรเฒ่าพวกนั้นถูกยั่วโทสะ หลินเต้ายวนนั่นไหนเลยจะมีโอกาสหนีรอด

ถึงตอนนั้นต่อให้พวกเขาช่วยเหลือก็กลัวว่าจะไร้ประโยชน์!

‘ตอนนี้คงได้แต่คิดไปทำไปแล้ว…’

นี่คือความคิดของผู้ติดตามอาวุโสแห่งเก้าเผ่าจักรพรรดิใหญ่พวกนั้น

…

ตูม!

ฟ้าดินสั่นสะเทือน หินผาพังครืน ห้วงอากาศเหมือนถูกทำให้ปั่นป่วน ย้อมไปด้วยกลิ่นคาวเลือด เสียงธรรมดังกระหึ่มเหมือนเสียงฟ้าร้องแห่งเก้าสวรรค์ก้องฟ้าดิน

ระหว่างทางที่มุ่งหน้าไปวังมหามรรคหมื่นมังกร หลินสวินถูกโจมตีอย่างไม่เคยมีมาก่อน และไม่ปิดบังฐานะเหมือนก่อนหน้านี้อีก

เขาในตอนนี้ส่องประกายเจิดจรัสไปทั้งตัว ผมดำแผ่สยาย มือถือดาบไร้วิชาที่เจิดจ้าไร้ขอบเขต บุกสังหารไปข้างหน้า

ฉัวะๆๆ… เพียงชั่วขณะผู้แข็งแกร่งหลายสิบคนที่ปิดล้อมเข้ามา ถูกปราณดาบไร้ขอบเขตม้วนกลืนและซัดกระจายกันออกไป แขนขาแหว่งวิ่นลอยล่องไปทั่ว เลือดสดสาดกระเซ็นราวน้ำตก เสียงร้องโหยหวนก็ดังก้องตามมา

นัยน์ตาดำหลินสวินล้ำลึก พุ่งทะยานฝ่ากลิ่นคาวเลือด ไม่ล่าช้าแม้แต่น้อย

คู่ต่อสู้ที่เจอตอนนี้ยังไม่ถึงขั้นมีภัยคุกคาม สามารถบดขยี้ได้โดยง่าย แต่ตามเวลาที่ล่วงเลยแน่นอนว่าต้องมีพวกน่ากลัวปรากฏตัวมากขึ้นเรื่อยๆ

หลินสวินไม่สงสัยแม้แต่น้อย ด้วยรากฐานพลังที่แข็งแกร่งของเผ่าเจินหลง ย่อมไม่มีทางมองสภาพการณ์เช่นนี้ยืดเยื้อต่อไปตาปริบๆ แน่

ฆ่า!

เงาร่างเขาส่องประกายราวกับแสงเคลื่อน พลังปราณระดับมกุฎจักรพรรดิขั้นสองโคจร ทั้งตัวประดุจเหวลึกที่เคลื่อนขวาง กดอัดฟ้าดินแล้วเคลื่อนไป

สามารถมองเห็นวังมหามรรคหมื่นมังกรได้แต่ไกลแล้ว

นั่นคือสิ่งปลูกสร้างที่ดูเก่าแก่ เรืองรองและศักดิ์สิทธิ์แถบหนึ่ง เย้ยฟ้าท้าดิน อาบไล้ด้วยไอขุ่นมัวโหมกระหน่ำ ปราณมังกรนานัปการสอดประสาน แสงสมบัติพร่างพรายครอบฟ้าคลุมดิน!

“เจ้าโจรถ่อยสามหาว! ถึงกับกล้า…”

ห่างออกไปเงาร่างกำยำหาใดเปรียบร่างหนึ่งพุ่งออกมา ไอชั่วร้ายล้นฟ้าหมุนวนรอบตัว ปกคลุมด้วยเกราะดำ มือถือง่ามเหล็กมหึมาเล่มหนึ่งพุ่งกระโจนเข้ามา

แต่เสียงเขาเพิ่งกล่าวไปครึ่งหนึ่งก็ถูกดาบของหลินสวินฟันกระเด็นไป ร่างใหญ่มหึมาดั่งขุนเขาพลันแยกออกเป็นสองซีกกลางอากาศ เลือดสีสดไหลพุ่งเหมือนน้ำตก

หลินสวินไม่แม้แต่จะมอง กำลังคิดพุ่งทะยานไปเบื้องหน้า ในบริเวณใกล้เคียงพลันมีละอองแสงอักษรแน่นขนัดแผ่คลุม กระบวนค่ายกลผนึกที่เก่าแก่ชั้นแล้วชั้นเล่าตื่นจากความเงียบงัน

ครืน…

ภูเขาเทพมากมายผุดขึ้นมาจากพื้นดินจนสูงเทียมฟ้า ภูเขาเทพกองพะเนิน หินผาราวกับหล่อจากทองเทพ คลื่นผนึกน่าพรั่นพรึงเวียนวน ขวางทางข้างหน้าไว้อย่างสมบูรณ์

มองจากไกลๆ ก็เหมือนปราการสวรรค์ปรากฏ พาให้คนรู้สึกว่าไม่อาจสั่นคลอน ไม่อาจก้าวล่วง

ห่างออกไปเมื่อเงาร่างที่ห้อตะบึงมาจากทั่วสารทิศเห็นภาพนี้ก็ลอบโล่งอกทันที

ผนึกปราบสวรรค์!

กระบวนผนึกโบราณที่คงอยู่เรื่อยมานับแต่อดีตจนปัจจุบัน ภูเขาเทพพาดอยู่กลางฟ้าดินประหนึ่งปราการ สามารถขวางบุคคลระดับจักรพรรดิไว้เบื้องหน้า

ตั้งแต่สร้างกระบวนค่ายกลนี้ ก็ไม่เคยมีศัตรูภายนอกสามารถทำลายกระบวนค่ายกลนี้ได้!

“เจ้าโจรถ่อย ดูสิว่าเจ้ายังหนีไปไหนพ้น!” สัตว์ประหลาดเฒ่าคนหนึ่งได้ใจจนหัวเราะเหี้ยมเกรียมขึ้นมา เสียงดังกังวานยิ่งกว่าสายฟ้าฟาด

แต่เมื่อเสียงเพิ่งแผ่วลง

ก็เห็นว่าห่างออกไปความเร็วในการเคลื่อนที่ของหลินสวินไม่หยุดชะงักแม้แต่น้อย พุ่งปะทะผนึกปราบสวรรค์นั้นโดยตรง ภาพนั้นก็เหมือนมดเขย่าไม้ใหญ่ เหมือนเอาไข่ไปกระทบหิน

แต่สิ่งที่แปลกคือเงาร่างเขาพลันส่องประกาย ถึงกับตัดผ่านกระบวนผนึกที่เต็มไปด้วยลายมรรคนั้น ชั่วพริบตาก็หายลับจากไป

ส่วนผนึกปราบสวรรค์นั้นก็แค่เกิดคลื่นอักษรที่เหมือนกระแสน้ำสายหนึ่ง…