Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2242

ตอนที่ 2242 เล่นละครเก่ง เจอพวกแสดงเก่งอีกครั้ง

ยอดเขางามวิจิตร

ภูเขาลูกหนึ่งที่อยู่ห่างจากวังมหามรรคหมื่นมังกรไม่ไกล งดงามอัศจรรย์เกินธรรมดา

ก่อนหน้านี้เมื่อนานมาแล้ว ที่นี่ก็คือที่พักของอ๋าวซิงถัง น้องสาวของหัวหน้าเผ่าคนปัจจุบันอ๋าวฮ่วนไห่

หลายสิบปีก่อนหลังจากจ้าวจิ่งเซวียนมาถึงแดนวังมังกรก็ถูกจัดเตรียมให้พักอยู่ที่นี่ ด้วยอ๋าวซิงถังก็คือชื่อของมารดานาง นามของจักรพรรดินีแห่งจักรวรรดิจื่อเย่า

หลินสวินปรากฏตัวหน้ายอดเขางามวิจิตร เงยหน้าขึ้นมองยอดเขาที่อบอวลด้วยแสงประกายสลัวราง สูดหายใจลึกแล้วเดินขึ้นไปบนภูเขา

ฮูม… คลื่นผนึกระลอกหนึ่งม้วนซัด ปกคลุมยอดเขางามวิจิตรไว้ภายใน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหลินสวินกลับเหมือนไร้ตัวตน ไม่มีภัยคุกคามแม้แต่น้อย ถูกเขาหลีกหลบได้อย่างง่ายดาย

เส้นทางบนเขาคดเคี้ยวเงียบเชียบ ต้นไม้ใบหญ้าเขียวมรกต หมอกควันอบอวล มีนกวิญญาณอาศัยอยู่ทุกหนแห่ง สัตว์มงคลก้าวเดินอย่างเงียบสงบ

ตรงไหล่เขามีสิ่งปลูกสร้างเก่าแก่เรียงรายเป็นระเบียบ ทั้งศาลาและตึกหอ ไผ่เขียวเริงระบำ

ข้ารับใช้และบ่าวบางคนกำลังกวาดใบไม้ที่ร่วงหล่นในภูเขา แต่ละคนล้วนดูเกียจคร้าน

หลินสวินเห็นภาพนี้แต่ไกล อดคิดไม่ได้ว่าหลายสิบปีมานี้จิ่งเซวียนใช้ชีวิตอยู่ที่นี่หรือ

จิตรับรู้ของเขาแผ่ขยายออกไป เพียงพริบตาก็ปกคลุมสิ่งปลูกสร้างเก่าแก่แถบนั้น แต่ไม่ทันไรหัวคิ้วเขาก็ขมวดขึ้น ในสิ่งปลูกสร้างพวกนั้นไม่มีเงาร่างของจ้าวจิ่งเซวียน

เขาเดินเข้าไปในเรือนที่มีกลิ่นอายโบราณหลังหนึ่งในนั้นอย่างไร้ร่องรอย ภายในห้องประดับตกแต่งอย่างหรูหรามีระดับ เรียบง่ายหมดจด ในอากาศยังมีกลิ่นหอมเย็นที่คล้ายมีคล้ายไม่มีเจือจางรางๆ

หลินสวินแยกแยะได้ในพริบตา นั่นเป็นกลิ่นอายของจ้าวจิ่งเซวียน!

ไม่นานสายตาเขาก็เหลือบไปเห็นห้องด้านข้างที่น่าจะเป็นห้องส่วนตัวของจ้าวจิ่งเซวียน ตกแต่งด้วยเตียงฟูก เก้าอี้ยาว โต๊ะเครื่องแป้ง…

หืม?

เมื่อเห็นของชิ้นหนึ่งที่อยู่ข้างเก้าอี้ยาวนั้น หลินสวินอึ้งงันทันที

นั่นคือม้าไม้ไผ่เด็กเล่นขนาดเล็ก ทำจากไผ่หยกเขียวอ่อนเกลี้ยงเกลา ข้างม้าไม้ไผ่ยังมีเปลน้อยปากหนึ่ง กระบี่ไม้ไผ่เล่มหนึ่ง กลองไม้เขย่าอันหนึ่ง…

หลินสวินใจสะท้านขึ้นมา ของพวกนี้… ล้วนเป็นสิ่งที่จิ่งเซวียนเตรียมไว้ให้ลูกของตนกระมัง…

แต่นางล่ะ

เนิ่นนานกว่าหลินสวินจะสูดหายใจลึก สะบัดแขนเสื้อคราหนึ่ง เก็บของเล่นชิ้นเล็กทั้งหมดอย่างม้าไม้ไผ่ เปลไกว กลองไม้เขย่าพวกนั้นลงไป จากนั้นจึงหันหลังเดินออกไปจากห้อง

ตึงๆๆ!

เมื่อจิตรับรู้ของหลินสวินเคลื่อนกวาดไปนอกเรือน ข้าบ่าวและสาวใช้ที่กระจายอยู่ต่างพื้นที่พวกนั้นล้วนหมดสติลงกับพื้นโดยไร้สุ้มเสียง

เขาคิดจะค้นวิญญาณของข้ารับใช้พวกนี้ ดูว่ามีเบาะแสบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับจ้าวจิ่งเซวียนหรือไม่

แต่ไม่รอให้หลินสวินได้ลงมือ คลื่นเสียงอลหม่านระลอกหนึ่งพลันดังขึ้นแต่ไกล

“เร็วเข้า มีโจรต่างถิ่นบุกรุก ทุกคนลงมือได้!”

“ผู้อาวุโสใหญ่มีคำสั่ง เมื่อพบคนน่าสงสัย สังหารไม่ละเว้น!”

“ไป!”

…คลื่นเสียงที่เต็มไปด้วยไอสังหารสะท้อนก้องท้องนภา

ขณะเดียวกันเงาร่างมากมายพุ่งตรงมายังเขางามวิจิตร ผู้นำคือบุคคลระดับจักรพรรดิแห่งเผ่าเจินหลงคนหนึ่ง นามว่าอ๋าวชวีทง มีพลังปราณระดับจักรพรรดิขั้นสาม

“ปิดผนึกที่แห่งนี้! จากนั้นให้ค้นอย่างละเอียด!” ยังไม่ถึงจุดหมาย อ๋าวชวีทงพลันออกคำสั่งด้วยสีหน้าอำมหิตแล้ว

“ขอรับ!”

ข้างกายอ๋าวชวีทง ผู้ติดตามอาวุโสหลายคนที่มีพลังปราณระดับจักรพรรดิลงมือทันที ต่างคนต่างนำผู้ติดตามที่แข็งแกร่งมากมาย เริ่มปิดผนึกอาณาเขตทั้งหมดของยอดเขางามวิจิตรราวกับกระแสน้ำที่ปกคลุมฟ้าดิน

เมื่อเห็นภาพนี้หลินสวินอดขมวดคิ้วไม่ได้

ขณะที่เขากำลังคิดจากไปเงียบๆ พลันมีเหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้น

วู้ม!

ก็เห็นว่ากลางอากาศที่ห่างไกล อ๋าวชวีทงพลิกฝ่ามือนำไข่มุกขนาดเท่ากำปั้นที่สาดแสงสว่างไสวออกมา หันไปทางยอดเขางามวิจิตร

ละอองแสงสีทองพร่างฟ้าพลันแผ่กระจาย ย้อมเขางามวิจิตรลูกนั้นเป็นสีทองอร่าม

มุกจับวิญญาณ!

สมบัติอัศจรรย์อย่างหนึ่ง สามารถทำลายการอำพราง ตรวจจับกลิ่นอายของผู้ฝึกปราณที่ซ่อนตัว แม้แต่บุคคลระดับจักรพรรดิก็ไม่อาจหลบหนี

ก็เห็นว่าภายใต้ประกายสีทองพร่างฟ้า เงาร่างของหลินสวินเผยตัวในละอองแสงสีทองนั้นเช่นกัน

“หืม?”

อ๋าวชวีทงชะงักไปก่อน คล้ายคิดไม่ถึงว่าตนจะจับพลัดจับผลูตีถูก จากนั้นก็เผยสีหน้าอำมหิตและตื่นเต้น ตะโกนออกมา

“เจ้าโจรถ่อยอยู่ตรงนั้น รีบไปฆ่ามันซะ!”

เสียงสะเทือนเก้าชั้นฟ้า

ขณะเดียวกันหลินสวินก็ผิดคาดไปชั่วขณะ จากนั้นสีหน้าก็กลับมาราบเรียบ สำหรับเรื่องนี้เขาเตรียมใจมาแต่แรก

“ฆ่า!”

ห่างออกไปผู้ติดตามอาวุโสมากมายพาผู้ติดตามทั้งหมดพุ่งเข้ามา ร่างกายแต่ละคนเปล่งประกาย อานุภาพร้ายกาจทะลุเมฆ บีบกดจนห้วงอากาศของฟ้าดินแถบนี้ทรุดทลาย สภาพการณ์น่ากลัวนัก

ผู้ติดตามอาวุโสพวกนั้นล้วนเป็นบุคคลระดับจักรพรรดิที่มาจากเก้าเผ่าจักรพรรดิใหญ่ มีมากถึงหกคน แค่กระบวนรบเช่นนี้ก็พอจะทำให้บุคคลระดับจักรพรรดิพวกนั้นรู้สึกสิ้นหวังแล้ว

เพียงชั่วขณะก็เห็นแสงสมบัติพวยพุ่ง โผทะยานดุจสายฝน วิชามรรคเข้าปกคลุมฟ้าดินแถบนี้ราวกระแสน้ำ แผ่กลิ่นอายที่เหมือนทลายฟ้ามลายดิน

เผชิญหน้ากับเรื่องพวกนี้ หลินสวินไม่หลบหลีก ร่างกายพุ่งไปข้างหน้า ปราณกระบี่ไท่เสวียนแน่นขนัดม้วนซัดออกไปดุจเขาถล่มสมุทรคำราม