Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2260

ตอนที่ 2260 อานุภาพแห่งบรรพชน

เมื่อสองปีก่อน หลินสวินก็สังเกตเห็นกระบี่ไร้รูปในมือจักรพรรดิมังกรมายาแล้ว เพียงแต่ตอนนั้นจู่ๆ ก็ถูกผู้อาวุโสประหัตวิญญาณโจมตีกะทันหัน จึงไม่อาจชิงสมบัตินี้มาได้

และบัดนี้จักรพรรดิมังกรมายาตายไปแล้ว ภายหน้ากระบี่นี้ก็เท่ากับตกเป็นของหลินสวิน

จนถึงตอนนี้ในบรรดาเก้าศาสตราจักรพรรดิแห่งคุนหลุน เหลือเพียงเกราะไร้บกพร่องที่หลินสวินยังไม่ได้มา

พอได้รับกระบี่ไร้รูป หลินสวินก็ทะลวงเข้าต่อสู้อีกครั้ง

อันที่จริงการต่อสู้ในยามนี้กำลังจะจบลงแล้ว สัตว์ประหลาดเฒ่าที่ดูแลวังมหามรรคหมื่นมังกรเหลือเพียงไม่กี่คนที่ยังยื้ออยู่ ดิ้นรนอย่างยากลำบาก

แต่ก็ในตอนนี้เอง…

“พวกเจ้ากล้าดีนักนะ! สองปีก่อนให้พวกเจ้าเก็บชีวิตต่ำๆ ไว้ได้ คราวนี้ข้ารับรองว่าพวกเจ้าจะหนีไปไม่ได้อีก!”

ทันทีที่เสียงเย็นชาแข็งกระด้างดังขึ้น ห้วงอากาศพลันปั่นป่วน เงาร่างประหนึ่งนายเหนือหัวร่างหนึ่งแหวกอากาศออกมา ปรากฏเป็นเงาร่างเหมือนเด็กหนุ่มผู้หนึ่ง

เป็นจักรพรรดิมังกรประหัตวิญญาณ คนรุ่นบรรพชนรุ่นแรกที่ยังอยู่ในเผ่าเจินหลงจนถึงปัจจุบัน

ครืน!

ฟ้าดินแถบนี้สั่นสะเทือน ไหวกระเพื่อมเหมือนมหาสมุทร

ทุกคนในที่นั้นต่างหายใจติดขัด รู้สึกถึงอันตรายที่ไม่เคยมีมาก่อน ต่างพากันหยุดสิ่งที่ทำอยู่ เริ่มระมัดระวังตัว

“ผู้อาวุโส ในที่สุดท่านก็มาแล้ว!”

“เจ้าเดรัจฉานแซ่หลินคนนี้กับคนทรยศอย่างอ๋าวซิงถังสมคบคิดกัน ทำลายวังมหามรรคหมื่นมังกรของเผ่าเรา!”

“ขอผู้อาวุโสลงมือ สังหารสารเลวพวกนี้ด้วย!”

ผู้แข็งแกร่งเผ่าเจินหลงที่ดิ้นรนอย่างยากลำบากซึ่งเหลืออยู่ไม่กี่คนนั้นต่างเผยสีหน้าปรีดาและตื่นเต้น เสียงยังสะอึกสะอื้น

สายตาผู้อาวุโสประหัตวิญญาณกวาดไปรอบๆ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นอึมครึมเป็นพิเศษ

ที่นี่ยับเยิน ได้รับความเสียหายชนิดพังพินาศ วังมหามรรคหมื่นมังกรอันกว้างใหญ่ไพศาลกลับเปลี่ยนเป็นแหลกเละไปทั้งแถบ

นี่ทำให้ไฟโทสะของผู้อาวุโสประหัตวิญญาณลุกโชน ประกายน่าตระหนกฉายวาบในดวงตา

“ซิงถัง ตอนนั้นแม้เจ้าทำผิดไม่อาจอภัย แต่ถึงอย่างไรภายในกายเจ้าก็มีเลือดเจินหลงไหลเวียนอยู่… จะตอบแทนเผ่าของตัวเองเช่นนี้หรือ” เขาสีหน้าน่าสะพรึง กลิ่นอายที่แผ่ออกจากร่างปั่นป่วนลมเมฆ ราวกับเทพเทวาพิโรธ

“ข้ารู้แต่ว่าตั้งแต่เจ้าควบคุมดูแลเผ่า วังมังกรแห่งนี้ก็มีแต่พวกต่ำช้าไร้ยางอาย ประจบสอพลอน่าขยะแขยง ถึงกับละทิ้งบรรพชนอย่างโหดร้ายได้เพื่อเอาชีวิตรอด!”

อ๋าวซิงถังสีหน้าเย็นชา ในดวงตาไม่ปิดความแค้นสักนิด “และเจ้ายังเป็นศัตรูที่ฆ่าพ่อข้าด้วย!”

เสียงดังชัดถ้อยชัดคำ เผยความเคียดแค้นชิงชังเข้ากระดูก

“ไร้เดียงสา! ถ้าไม่ใช่ข้า เผ่าเจินหลงคงล่มสลายไปพร้อมกับความผิดของใต้เท้าบรรพชนไปนานแล้ว ถ้าไม่ใช่ข้าฆ่าพ่อเจ้าในตอนนั้น เผ่าเราคงถูกตระกูลลั่วอีกฟากฝั่งมองเป็นศัตรูไปนานแล้ว!”

ผู้อาวุโสประหัตวิญญาณแค่นหัวเราะ สีหน้าเปี่ยมไปด้วยความเหี้ยมเกรียม “ทำไมเจ้าถึงไม่เอาอย่างพี่ชายเจ้าสักหน่อย หัดคิดเพื่อเผ่าเสียบ้างเล่า”

พูดถึงตรงนี้เขาก็ถอนหายใจเบาๆ “ตอนนี้พูดเรื่องพวกนี้ไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว คราวนี้… เจ้าก็ไปตายกับสารเลวพวกนั้นเถอะ!”

โครม!

พอผู้อาวุโสประหัตวิญญาณสะบัดแขนเสื้อ ฟ้าดินพลิกตลบ พลังกฎระเบียบไร้สิ้นสุดสะท้านสะเทือน ชั่วพริบตาก็ผนึกพื้นที่แถบนี้ไว้โดยสมบูรณ์

แขนเสื้อเขาโบกพลิ้ว แววตาลุ่มลึกกวาดมองพวกหลินสวินประหนึ่งนายเหนือหัวสูงสุด “ข้าเคยบอกแล้วว่าอยู่ที่นี่ข้าก็คือฟ้า! มิอาจขัดขืน ใครฝ่าฝืนต้องตาย!”

นี่เป็นความเชื่อมั่นเด็ดขาด คล้ายผู้ควบคุมความเป็นตาย วาจาดั่งประกาศิต ในแววตา วาจาและการกระทำ มีแต่ความดูแคลนและไร้ปรานี

ความจริงแล้วสิ่งที่ผู้อาวุโสประหัตวิญญาณพูดก็เป็นเรื่องถูก เขาที่ควบคุมระเบียบต้นกำเนิดของแดนวังมังกร แทบไม่ต่างอะไรกับ ‘ฟ้า’ ของโลกแห่งนี้

พวกหลินสวินสีหน้าสงบนิ่ง ไม่มีความกระวนกระวายสักนิด ถึงกับไม่มีใครมีความคิดหรือเตรียมตัวต่อต้าน

นี่ทำให้ผู้อาวุโสประหัตวิญญาณประหลาดใจอยู่บ้าง หรือเจ้าสารเลวพวกนี้จะยอมแพ้แล้ว

ไม่ใช่!

ทันใดนั้นผู้อาวุโสประหัตวิญญาณเริ่มนิ่วหน้า สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นไม่น่าดู เพราะพบว่าสายตาที่พวกหลินสวินมองมา อย่างกับมอง… คนโง่คนหนึ่ง!

“ตาย!” เขาลงมืออย่างไม่ลังเลสักนิด!

ตูม!

พลังระเบียบหาใดเทียบแปลงเป็นกระแสธารเข้ากลบพวกหลินสวินดั่งภูผาถล่มสมุทรคำราม กลิ่นอายที่อบอวลน่ากลัวหาใดเทียบ

ผู้อาวุโสประหัตวิญญาณมั่นใจว่าโลกนี้ไม่มีใครต้านการโจมตีชนิดทำลายล้างระดับนี้ได้!

แต่ครู่ต่อมาตาเขาก็แทบหลุดจากเบ้า!

ก็เห็นพวกหลินสวินปลอดภัยดี ส่วนพลังระเบียบหาใดเทียบกลับชะงักอยู่ตรงนั้น ไม่อาจเข้าใกล้แม้สักนิด

เกิดอะไรขึ้น

ผู้อาวุโสประหัตวิญญาณกำลังจะกระตุ้นพลังอีกครั้ง กลับพบอย่างน่าตระหนกว่าพลังระเบียบของแดนวังมังกรแห่งนี้ ไม่ว่าเขาจะใช้อย่างไรก็ไม่กล้าเข้าใกล้พวกหลินสวินอีกสักก้าว!

ราวกับกำลังกลัวอะไรอยู่…