Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2264

ตอนที่ 2264 ระเบียบโชคชะตา

ในเนตรกระจ่างของซย่าจื้อมีแต่ความจริงจังและหนักแน่น

หลินสวินจิตใจปั่นป่วน ความอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกผุดขึ้นมา เอ่ยว่า “ได้ ข้ารับปากเจ้า”

เนตรกระจ่างของซย่าจื้อหลุบลงเล็กน้อย เอ่ยเสียงเบาว่า “ถ้าเจ้าทำไม่ได้ ข้าจะโกรธมาก”

ก่อนหน้านี้ยามนางเผชิญหน้ากับการคุกคามถึงชีวิตจากเหยี่ยนซิง เป็นหลินสวินมาขวางหน้า ยอมได้รับบาดเจ็บสาหัสแต่ไม่ยอมถอยไปสักก้าว

ภาพเช่นนั้นทำให้นางโกรธมาก โกรธว่าทำไมหลินสวินต้องเช่นนี้โดยไม่สนใจสิ่งใด หรือเขาไม่รู้ว่าเขาสำคัญกับตนขนาดไหน

และนางก็โกรธตัวเองที่ไร้ประโยชน์นัก ถึงกับทำให้หลินสวินมาช่วยตนกำบังอันตราย…

แต่ความคิดเหล่านี้นางไม่ได้พูดออกไป

จ้าวหยวนจี๋ที่อยู่ไม่ไกลมองดูหลินสวิน แล้วก็มองดูซย่าจื้อ รำพึงในใจอย่างไร้สาเหตุ เขาอาบน้ำร้อนมาก่อน จะดูไม่ออกได้อย่างไรว่าความสัมพันธ์ของหลินสวินกับซย่าจื้อไม่ธรรมดา

ทว่าเรื่องความรู้สึกเช่นนี้เขาพูดไปก็ไม่ดี

ช่วยไม่ได้ คิดถึงสมัยที่อยู่จักรวรรดิจื่อเย่า เขาก็เป็นบุรุษที่มีสามวังหกตำหนักเช่นกัน…

สายตาจ้าวหยวนจี๋มองที่อ๋าวซิงถัง เอ่ยเตือนว่า “ซิงถัง ตอนนี้แดนวังมังกรแห่งนี้วุ่นวายโกลาหล เรื่องสำคัญตอนนี้คือต้องทำให้สถานการณ์สงบ ปรับเปลี่ยนทั้งเผ่า”

อ๋าวซิงถังพยักหน้า “เป็นเช่นนี้จริง” นางเอ่ยกับหลินสวินว่า “เจ้าบาดเจ็บสาหัสนัก รักษาแผลอยู่ที่นี่เถอะ”

“ท่านป้า ให้ต้าหวงไปกับพวกท่านด้วย” หลินสวินรีบเอ่ย ขณะที่พูดขาข้างหนึ่งก็เตะไปที่ต้าหวงที่นอนแกล้งตายอยู่กับพื้นด้านหนึ่ง

ต้าหวงโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง “เจ้าหนู เจ้าใช้ข้าจนติดเป็นนิสัยแล้วใช่ไหม”

ไม่ทันรอให้หลินสวินเอ่ยปาก อ๋าวซิงถังก็ยิ้มเอ่ยแล้วว่า “ถ้าสหายยุทธ์ช่วยเหลือ ทรัพย์หลังศึกที่เก็บได้ตลอดทางนี้จะให้ท่านเลือกได้ตามใจ เผ่าเจินหลงของข้าอะไรก็ขาดหมด มีเพียงสมบัติเท่านั้นที่ไม่ขาด”

เผ่าเจินหลงชอบเก็บสมบัติเป็นที่สุด นี่เป็นเรื่องที่ทั่วหล้าต่างรู้กัน

ต้าหวงดวงตาเป็นประกายขึ้นมาทันที กระแอมครั้งหนึ่ง แสร้งพูดเสียงเข้มว่า “ช่างเถอะ ในเมื่อเจ้ามาเชิญอย่างจริงใจ เช่นนั้นข้าก็จะฝืนใจไปสักหน”

ทุกคนต่างยิ้มอย่างอดไม่ได้

“ถือธงกระบวนพวกนี้ไว้ สามารถเปิดผนึกศิลามรรคค้ำสมุทรได้อีกครั้ง เช่นนี้แล้วก็ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกศัตรูภายนอกบุกเข้ามา”

หลินสวินพลิกมือดึงเอาธงกระบวนสี่สิบเก้าเล่มออกมา “อีกอย่าง ต้าหวงเจ้าช่วยข้าส่งข่าวให้เก้าเผ่าจักรพรรดิใหญ่ที บอกให้พวกเขาถอนกำลัง อีกสักพักข้าจะไปเยี่ยมเยียนพวกเขาเอง”

“ข้าเป็นถึงจักรพรรดิสงครามคำรน กลับต้องมาวิ่งส่งข่าวให้เจ้าหนูอย่างเจ้า” ต้าหวงบ่น แต่ก็ยังรับปาก

จากนั้นอ๋าวซิงถัง จ้าวหยวนจี๋ และต้าหวงก็ออกไปจากเขาบรรพชนมังกรด้วยกัน

ก่อนจากไปยังพาเหล่าองค์ชายและองหญิงที่ตกใจจนสลบไปตั้งแต่การต่อสู้ก่อนหน้านี้เหล่านั้นไปด้วย

“ข้าก็จะไปดูหน่อย” ซีพูดพลางหันตัวจากไป

ริมบ่อมังกรจึงเหลือเพียงหลินสวินกับซย่าจื้อ

หลินสวินบาดเจ็บสาหัสนัก นั่งขัดสมาธิลงกับพื้น เอาโอสถเทพทั้งหลายมารักษาบาดแผลพลางถามซย่าจื้อว่า “ก่อหน้านี้เหยี่ยนซิงผู้นั้นอยากฆ่าเจ้าโดยไม่สนใจสิ่งใด เจ้ารู้ไหมว่าเพราะอะไร”

ซย่าจื้อนั่งอยู่ข้างๆ มือเรียวยาวขาวสะอาดทั้งสองกอดเข่า ส่ายหัวพูดว่า “ไม่รู้”

หลินสวินครุ่นคิดแล้วเอ่ยว่า “ก่อนหน้านี้นางบอกว่าบนตัวเจ้ามีพลังระเบียบโชคชะตา ข้าสงสัยว่าที่นางรีบร้อนอยากฆ่าเจ้าขนาดนั้น คงเกี่ยวกับพลังนี้ เจ้าไม่สังเกตหรือ”

จากพลังต่อสู้ที่เหยี่ยนซิงสำแดงออกมาก่อนหน้านี้ ถ้าคิดจะหนี เกรงว่าใครก็คงรั้งไว้ไม่ได้

แต่นางกลับไม่สนว่าจะได้รับบาดเจ็บหรือถูกสังหารก็ต้องฆ่าซย่าจื้อให้ได้ นี่จะผิดปกติไปแล้ว!

ซย่าจื้อนิ่วหน้าครุ่นคิดแล้วเอ่ยว่า “ก่อนหน้านี้ตอนอยู่แดนมรณะเสื่อมโทรม เคยมีคนพูดว่าในต้นกำเนิดชีวิตที่อยู่ในร่างข้ามีพลังลึกลับปกคลุมอยู่ชั้นหนึ่งเหมือนพันธนาการ เป็นเพราะพลังลึกลับนี้ ถึงทำให้ข้านิพพานจุติท่ามกลางความพังพินาศถึงขีดสุด แปรสภาพภายใต้ความเป็นความตายได้…”

“สำหรับข้าแล้ว พลังลึกลับราวกับพันธนาการนั้นก็เหมือนคลังสมบัติแห่งหนึ่ง ทำให้พลังของข้าแปรสภาพได้”

ซย่าจื้อหยุดไปแล้วเอ่ยต่อ “ตอนนี้ดูท่า นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ตอนข้าฝึกปราณถึงชอบจุติเกิดใหม่และแปรสภาพท่ามกลางการดับสลายกระมัง”

หลินสวินฟังแล้วนัยน์ตาหดรัด ต้นกำเนิดชีวิตถูกพลังลึกลับพันธนาการชั้นหนึ่ง หรือนั่นก็คือ ‘พลังระเบียบโชคชะตา’ ที่เหยี่ยนซิงพูดถึง

“คนที่บอกเรื่องพวกนี้กับเจ้าคือใคร” เขาถามอย่างอดไม่ได้

“เฉินหลินคง” ซย่าจื้อครุ่นคิดพักใหญ่ถึงนึกชื่อนี้ออก “เขายังบอกด้วยว่าคนบนโลกนี้ต่างเรียกเขาว่าเซียนผลาญ”

หลินสวินสั่นสะท้านในใจ จะลืมบุคคลในตำนานอันลึกลับผู้นี้ได้อย่างไร

สมัยอยู่ในแดนลับเซียนผลาญในแดนมกุฎ เขาเคยได้เห็นประทับเจตจำนงที่อีกฝ่ายเหลือไว้กับตา

ตามที่เจ้าคางคกพูด บรรพชนเผ่าคางคกทองสามขาก็เป็นเพียงหนึ่งในแม่ทัพหนึ่งร้อยแปดคนใต้อาณัติของเฉินหลินคงเท่านั้น!

“เขายังพูดอะไรอีกไหม” หลินสวินเอ่ย

ซย่าจื้อส่ายหัว นอกจากหลินสวินแล้ว เรื่องคนอื่นบนโลกนี้นางไม่เคยสนใจ

หลินสวินจมสู่ภวังค์ความคิด เช่นนี้ดูท่าพลังลึกลับเหมือนพันธนาการที่อยู่ในร่างซย่าจื้อนั้นต้องเกี่ยวข้องกับระเบียบโชคชะตาแน่ ถึงทำให้เหยี่ยนซิงคลั่งได้ขนาดนั้น

และพอคิดถึงคำว่าโชคชะตานี้ ในใจหลินสวินก็ปั่นป่วน เขาที่ในตอนนี้มีพลังมกุฎมรรคาระดับจักรพรรดิขั้นสามแล้ว จะไม่เข้าใจถึงความลึกลับและน่ากลัวของคำนี้ได้อย่างไร

พลังแห่งชีวิตลึกลับและคลุมเครือเป็นที่สุด สามารถแบกรับน้ำหนักแห่งมหามรรคได้ ทำให้ผู้ฝึกปราณแปรสภาพได้ครั้งแล้วครั้งเล่า

เนื้อแท้แห่งชีวิตถูกเรียกว่าชะตา ทั้งยังถูกมองว่าเป็นชะตาชีวิตและโชคชะตา