Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2270

ตอนที่ 2270 เคราะห์สังหารที่สั่งสมมาแสนนาน

นัยน์ตาดำของหลินสวินเยียบเย็น กวาดมองอาหรงปราดหนึ่ง “มิน่าตอนที่อยู่บนเกี้ยวสมบัติ เจ้าเฒ่าอย่างเจ้าถึงเอาแต่ขัดขวางไม่ให้ข้าไปกับลั่วเจีย ที่แท้ก็เพราะมีเจตนาแอบแฝงแต่แรก ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ปล่อยเจ้าไว้ยังมีประโยชน์อะไร”

สวบ!

ปราณกระบี่ไร้รูปดุจดั่งมายาพุ่งโฉบขึ้น ฟันไปทางอาหรง

กระบี่ไร้รูป!

กระบี่นี้สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือประหนึ่งภาพมายา ล่องลอยไร้รูป ทว่าพลังเข่นฆ่ากลับยิ่งใหญ่หาใดเปรียบ ระดับจักรพรรดิทั่วไป ต่อให้สามารถรู้สึกถึงอันตรายของกระบี่นี้ ก็ไม่มีทางจับเส้นทางของกระบี่นี้ได้สักนิด

อาหรงหน้าเปลี่ยนสียกใหญ่ ส่งเสียงคำรามออกมา โคจรพลังสุดกำลัง บนตัวปรากฏเกราะจักรพรรดิสีชาดที่ดุจดั่งไฟลุกโชนชั้นหนึ่ง

เกราะจักรพรรดิแสงชาด!

ศาสตราจักรพรรดิบริสุทธิ์ของอาหรง พลังต้านทานสะท้านโลก อาศัยเพียงสมบัตินี้ ทำให้อาหรงคลี่คลายอันตรายถึงชีวิตมาหลายครั้งในกาลเวลาที่ผ่านมา

แต่อานุภาพของกระบี่ไร้รูปมีหรือที่ของทั่วไปจะเทียบชั้นได้

ก็เห็นว่า…

ภายใต้หนึ่งกระบี่ไร้รูปที่ฟันลงไป เกราะจักรพรรดิแสงชาดนั่นก็พลันแตกระแหงปานใยแมงมุม จากนั้นแตกระเบิดเสียงดังตูม ละอองแสงที่เหมือนเปลวเพลิงไร้สิ้นสุดลอยล่องออกมา

พรูด!

ขณะเดียวกันร่างของอาหรงถูกฟันเป็นสองท่อนจากตรงกลาง ปราณกระบี่ไร้เทียมทานที่ไพศาลนั่นบดขยี้วิญญาณของเขาเป็นผุยผง

ทั้งหมดใช้เวลาเพียงชั่วอึดใจเท่านั้น ระดับจักรพรรดิขั้นสามอย่างอาหรงก็ถูกกระบี่เดียวสังหาร!

ภาพนองเลือดซัดสะเทือนระดับนั้น ทำเอาอู่ฝ่าเทียน ไป๋ซาจวินตกใจจนหน้าเปลี่ยนสี ดีดตัวขึ้นผึง นั่งไม่ติดอีกต่อไป

ปราณพวกเขาเพิ่งจะอยู่แค่ระดับมกุฎกึ่งจักรพรรดิเท่านั้น มีหรือจะคิดว่าระดับจักรพรรดิที่สามารถเหยียดหยันทั่วหล้าคนหนึ่ง จะถึงกับถูกฆ่าตายคาที่ดุจกระดาษเปื่อยก็ไม่ปาน

นี่น่าสะพรึงเกินไป!

ลั่วเจียยังอดเบิกตากว้างไม่ได้ ริมฝีปากเรื่อแดงอ้าขึ้นน้อยๆ จิตใจไหวสั่น ในช่วงที่ไม่ได้พบหน้ากันนี้ ที่แท้เจ้าหมอนี่ที่อยู่ข้างกายถึงกับเป็นระดับจักรพรรดิตั้งนานแล้ว!

“เจ้าเป็นใคร ถึงกล้าทำข้าเสียการใหญ่!” อู่ฝ่าเทียนตะโกนลั่น เพียงแต่จิตใจว้าวุ่น แสร้งทำใจดีสู้เสือ

“นายน้อยไม่ต้องตกใจไป มีข้าอยู่ทั้งคน”

พร้อมๆ กับเสียงแก่ชราที่ดังขึ้น ชายชราถือไม้เท้าผมขาวโพลนคนหนึ่งปรากฏตัว ยามกะพริบตามีเพลิงเทพไหลเวียน น่าสยดสยองหาใดเปรียบ

เมื่อมองเห็นชายชราคนนี้ อู่ฝ่าเทียนผ่อนลมหายใจทันที แววตื่นกลัวบนสีหน้าพลันหายเป็นปลิดทิ้ง เปลี่ยนเป็นอึมครึมและเยียบเย็น กัดฟันกล่าวว่า “ว่ามา เจ้าเป็นใครกันแน่ เหตุใดถึงยื่นมือเข้ามาแทรกเรื่องนี้”

หลินสวินคร้านจะมองพวกตัวประกอบอย่างอู่ฝ่าเทียน สายตาของเขามองตรงไปทางชายชราผมขาวโพลนคนนั้น กล่าวว่า “มิน่าถึงได้กล้าวางโตเช่นนี้ ที่แท้เพราะมีสุนัขเฒ่าระดับจักรพรรดิขั้นเจ็ดคนหนึ่งคอยคุ้มกันในเงามืดนี่เอง”

ระดับจักรพรรดิขั้นเจ็ด อยู่ในแดนหงส์เซียนล้วนเรียกได้ว่าเป็นคนใหญ่คนโตที่ค้ำฟ้าคนหนึ่ง สูงส่งได้รับความเคารพจากผู้คน

แต่ยามออกจากปากหลินสวิน กลับกลายเป็นสุนัขเฒ่าตัวหนึ่ง

สิ่งนี้ทำให้สายตาของลั่วเจียยังเปลี่ยนเป็นแปลกพิกล ในใจพลิกตลบ ไม่เจอกันแค่ไม่กี่สิบปี บนตัวหลินสวินมีการเปลี่ยนแปลงน่าตกใจปานใดกันแน่

สีหน้าของชายชราผมขาวก็พลอยมืดทะมึนลงด้วยเช่นกัน กล่าวว่า “ระดับจักรพรรดิขั้นสามอย่างเจ้ายังกล้าสามหาวขนาดนี้ เชื่อหรือไม่ว่าเพียงพลิกมือข้าก็ฆ่าเจ้าตายคาที่ได้”

หลินสวินหลุดขำออกมา สายตาเจือแววเหยียดหยาม “มาสิ เจ้าฆ่าให้ข้าดูหน่อย”

ชายชราผมขาวมีหรือจะทนการท้าทายเช่นนี้ได้ ตบฝ่ามือหนึ่งออกไปทันที

อานุภาพของระดับจักรพรรดิขั้นเจ็ดน่ากลัวปานใด สามารถฆ่าระดับจักรพรรดิขั้นสามที่ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำคนหนึ่งได้ตามใจชอบ!

นี่ก็คือเหตุผลว่าทำไมชายชราผมขาวถึงกล้าพูดจาเย่อหยิ่งปานนั้น

อันที่จริงหากเปลี่ยนเป็นระดับจักรพรรดิขั้นสามคนอื่นคงต้านการโจมตีระดับนี้ไม่ได้จริงๆ น่าเสียดาย หลินสวินไม่ใช่ระดับจักรพรรดิขั้นสามทั่วไป

ก็เห็นหลินสวินตบหนึ่งฝ่ามือออกไปเช่นกัน เรียบง่ายไม่ใส่ใจยิ่ง

เสียงกระหึ่มสะเทือนโสตจนหูเกือบหนวกระลอกหนึ่งดังขึ้น ภายใต้สายตาหวาดกลัวสะเทือนขวัญที่จับจ้องของอู่ฝ่าเทียนและไป๋ซาจวิน หลินสวินปลอดภัยไร้อันตราย แต่ชายชราผมขาวกลับถูกหนึ่งฝ่ามือตบลงกับพื้น ร่างถูกตบเละ เลือดเนื้อเลอะเปรอะ เส้นเลือดกระดูกแตกระเบิด

ทั่วทั้งโถงใหญ่สะท้านสะเทือนอย่างแรง หากไม่ใช่เพราะหลินสวินใช้อานุภาพแห่งตนประคับประคองสถานการณ์ไว้ ลำพังแค่การโจมตีนี้ก็สามารถกวาดทั้งโถงใหญ่นี้ให้ราบได้แล้ว

อู่ฝ่าเทียนและไป๋ซาจวินตกใจจนสองขาอ่อนแรง ทรุดนั่งลงกับพื้นตรงๆ หัวสมองว่างเปล่า ระดับจักรพรรดิขั้นเจ็ดยังถูกหนึ่งฝ่ามือตบจนบาดเจ็บสาหัส เจ้าหมอนั่น… เป็นคนน่าสะพรึงปานไหนกันแน่

ส่วนลั่วเจียอึ้งค้างอยู่ตรงนั้นอย่างสิ้นเชิง

กระบี่เดียวฆ่าอาหรงตายก็ทำให้นางใจสะท้านไม่หายแล้ว แต่ตอนนี้ ระดับจักรพรรดิขั้นเจ็ดคนหนึ่ง ภายใต้เงื้อมมือหลินสวินก็ยังเห็นได้ชัดว่าไม่เอาไหนขนาดนี้ นี่ทำลายความรู้ความเข้าใจของนางอย่างสิ้นเชิง ถึงขั้นไม่กล้าจินตนาการ!

กลับเห็นหลินสวินปรายตามองชายชราผมขาวจากมุมสูง เอ่ยเรียบๆ ว่า “ไม่ใช่บอกว่าฆ่าข้าได้เพียงพลิกฝ่ามือหรือ เหตุใดตัวเจ้าถึงลงไปนอนแผ่หลาเสียก่อนเล่า”

ชายชราผมขาวเงยหน้าขึ้นอย่างยากลำบาก สายตาเจือแววหวาดหวั่น “ก่อนหน้านี้ข้าน้อยตาไร้แวว หวังว่าผู้อาวุโสจะให้อภัย!”

“สายไปแล้ว”

หลินสวินดีดนิ้วคราหนึ่ง ร่างของชายชราผมขาวดับสิ้นกลายเป็นผงธุลีทันที สลายหายไปในอากาศ

สวบ!

เกือบจะในเวลาเดียวกัน เงาร่างคลุมเครือสายหนึ่งก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศ คว้าตัวไป๋ซาจวินที่ตกใจจนเข่าอ่อนเอาไว้ หมายจะเคลื่อนย้ายหนีไปกลางอากาศ

เหตุการณ์ปุบปับนี้ไม่ได้ทำให้หลินสวินแปลกใจ ตรงข้ามเขาเหมือนเดาได้แต่แรกแล้ว เอ่ยปากกล่าวเสียงเรียบว่า “เจ้าคิดว่าก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้สังเกตเห็นการมีอยู่ของเจ้าหรือ”