Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2296

ตอนที่ 2296 คนใหญ่คนโตที่มาจากอีกฟากฝั่ง

ภูผาธาราแหลกกระจุย เมืองพังถล่ม พื้นที่หมื่นลี้มีแต่ความพังพินาศ

ในอากาศยังคงอบอวลไปด้วยกลิ่นคาวเลือดและควันไฟเตะจมูก ความรุ่งเรืองในอดีตกลายเป็นมอดไหม้ไปทั้งแถบ

ผู้แข็งแกร่งเผ่าจักรพรรดิช่างเทพกำลังเก็บกวาดสภาพพังพินาศ สีหน้าเจือความเศร้าสร้อยอ้างว้าง

ศึกนี้กองทัพใหญ่เผ่าเสือขาวและเต่าดำรวมตัวกัน เหยียบย่ำเมืองจักรพรรดิหมื่นเพลิง เท่ากับทำลายถิ่นพำนักตั้งแต่อดีตกาลของเผ่าจักรพรรดิช่างเทพ

คนเผ่าหงส์เซียนก็โกรธแค้นและหดหู่เช่นกัน

ในกาลเวลาไร้สิ้นสุดที่ผ่านมานี้ แดนหงส์เซียนมีเผ่าของพวกเขาเป็นผู้นำ ไม่เคยเกิดมหาภัยคับฟ้าอย่างวันนี้มาก่อน

สิ่งเดียวที่ควรค่าแก่การเฉลิมฉลองอาจจะเป็นศัตรูไม่ได้สมใจปรารถนา และเผ่าของพวกเขายังมีความหวังที่จะดำรงต่อไป

ด้วยมีฐานะเป็นหัวหน้าเผ่าหงส์เซียน แม้จะได้รับบาดเจ็บหนัก หวงชางเทียนก็ไม่ได้เผยความรู้สึกท้อใจ เขาสีหน้าหนักแน่น จัดการเรื่องหลังศึกอย่างใจเย็น

พวกเฒ่าดึกดำบรรพ์ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสยิ่งเหล่านั้นก็เป็นเช่นนี้เช่นกัน ไม่อาจมัวมาทอดถอนใจอะไร ต่างรีบรักษาอาการบาดเจ็บ

พวกซี ต้าหวงและซย่าจื้อก็กำลังพักรักษาตัวฟื้นฟูพลังกาย

พวกเขาต่างรู้ดีว่าแม้ศัตรูจะถูกพิชิต แต่นี่ก็เป็นเรื่องชั่วคราวอยู่ดี พ่ายแพ้หนักหน่วงเช่นนี้ เผ่าทั้งสองอย่างเสือขาวกับเต่าดำย่อมไม่เลิกราแต่โดยดี

และหากไม่เหนือความคาดหมาย อีกสามวันคนใหญ่คนโตตระกูลลั่วอีกฟากฝั่งก็จะมาเยือน นี่จึงจะเป็นภัยคุกคามครั้งใหญ่ที่สุด!

“ข้าสืบทอดและหลอมรวมมรรควิถีทั้งหมดของบรรพชนหงส์เซียนแล้ว ถ้าผู้ยิ่งใหญ่ตระกูลลั่วอีกฟากฝั่งนั่นมา ย่อมเป็นข้าไปรับมือเขา”

จักรพรรดิวิญญาณหมื่นเพลิงเอ่ยกับหลินสวิน แววตาสงบนิ่ง

“ข้าก็จะไม่นิ่งดูดาย”

หลินสวินสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง มหาเคราะห์ที่เผ่าหงส์เซียนต้องประสบ เดิมทีก็เกิดขึ้นเพราะลั่วชิงสวิน ในฐานะบุตรชายของลั่วชิงสวิน ยามเผชิญหน้ากับเรื่องเช่นนี้หลินสวินย่อมมองว่าเป็นหน้าที่ของตน

“เจ้าไม่กังวลว่าอีกฝ่ายจะรู้ฐานะของเจ้า และจะฆ่าเจ้าโดยไม่สนใจสิ่งใดหรือ” จักรพรรดิวิญญาณหมื่นเพลิงเอ่ย

หลินสวินยิ้มกล่าว “ถ้ากลัวแล้ว ภายหน้าข้าจะยังไปฟากฝั่งฟ้าดารา ประจักษ์ความสามารถของตระกูลลั่วอีกฟากฝั่งได้อย่างไร”

จักรพรรดิวิญญาณหมื่นเพลิงชะงักไป เอ่ยว่า “ถ้ามีวันนั้นจริงข้าก็รอคอยนัก ว่าเจ้าจะสร้างชื่อเสียงใหญ่โตได้ปานไหน”

ฟากฝั่งฟ้าดารา นั่นเป็นถึงสถานที่ที่ทำให้เหล่าบรรพจารย์จักรพรรดิเฝ้าปรารถนา

ลือกันว่ามีเพียงที่นั่นถึงสามารถครอบครองมรรคอมตะนิรันดร์!

หลังไตร่ตรองครู่ใหญ่หลินสวินยังถามอย่างอดไม่ได้ว่า “ผู้อาวุโส ข้าคนแซ่หลินจะบังอาจถามได้หรือไม่ว่าบรรพชนหงส์เซียน… จะมีโอกาสตื่นจากนิพพานหรือไม่”

ในความคิดของเขา เพลิงหงส์ระเบียบของบรรพชนหงส์เซียนมอบตนให้แล้ว ส่วนมรรควิถีทั้งตัวก็ถ่ายทอดให้จักรพรรดิวิญญาณหมื่นเพลิง ถ้าไม่พบปัญหาใด บรรพชนหงส์เซียนจะทำเช่นนี้ได้อย่างไร

กลับพบว่าจักรพรรดิวิญญาณหมื่นเพลิงส่ายหัว บอกเรื่องที่บรรพชนหงส์เซียนตัดสินใจจะนิพพานใหม่ออกมา ทั้งยังบอกหลินสวินว่ามรรคที่บรรพชนหงส์เซียนไขว่คว้าเป็นมหามรรคที่อยู่เหนือกว่าคนร่วมรุ่นตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน

หลินสวินใจสั่นสะท้าน ตัดมรรควิถีในกาลก่อน มองเพลิงหงส์ระเบียบเป็นสิ่งผูกมัด เลือกนิพพานใหม่อย่างหนักแน่น นี่จะต้องมีความกล้าหาญปานไหนถึงตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวเช่นนี้ได้

“เจ้าไม่ต้องคิดมาก ถือโอกาสที่ผู้ยิ่งใหญ่ตระกูลลั่วอีกฟากฝั่งยังไม่มา รีบปรับสภาพเถอะ”

จักรพรรดิวิญญาณหมื่นเพลิงพูดแล้วจากไปอย่างรวดเร็ว

หลินสวินยืนลำพังอยู่ตรงนั้น มองดูภาพซากปรักหักพังถ้วนทั่วอยู่ครู่ใหญ่ ในที่สุดก็ชักสายตากลับมา นั่งขัดสมาธิสงบใจฝึกปราณ

ภายในร่างเขายังมีพลังแกนเทพแรกกำเนิดอยู่อีกครึ่งหนึ่ง ใช้ฟื้นฟูพลังได้เร็วนัก

เพียงหนึ่งชั่วยามเท่านั้นหลินสวินก็ตื่นจากการนั่งสมาธิ พลังทั้งร่างคืนสู่สภาพสูงสุด

เขามาหาหวงชางเทียนกับเลี่ยนจิ่วเซียว เอ่ยว่าต้องการเจตวัตถุจำนวนหนึ่งมาใช้วางกระบวนค่ายกล ทั้งสองต่างรับปากอย่างยินดี

แม้เมืองจักรพรรดิหมื่นเพลิงจะพังพินาศไป แต่รากฐานพลังของเผ่าหงส์เซียนกับเผ่าจักรพรรดิช่างเทพยังอยู่ โดยเฉพาะสมบัติที่สั่งสมมาไม่รู้นานเท่าไรนั้นไม่ได้ถูกปล้นไปด้วย

ไม่นานนักเจตวัตถุที่หลินสวินต้องการก็เตรียมพร้อม

“เสี่ยวอู่ ฝากเจ้าด้วย” หลินสวินตัดสินใจว่าจะวางกระบวนค่ายกลมรรคสิ้นฟ้าอาสัญหน้าร้านช่างเทพระดับหนึ่งหมายเลขหนึ่ง และผู้ที่เชี่ยวชาญกระบวนค่ายกลนี้เป็นที่สุดก็คือเสี่ยวอู่

“ปราณพิภพกับต้นกำเนิดวิญญาณในภูผาธาราหลายหมื่นลี้นี้ถูกทำลายไปแล้ว แม้จะวางกระบวนค่ายกลสำเร็จ อย่างมากที่สุดก็ทำได้เพียงคงไว้ไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม เจ้าแน่ใจนะว่าจะผลาญเจตวัตถุมากมายขนาดนี้”

“เลิกพูดไร้สาระ รีบไปทำ”

หลินสวินเขกหัวเจ้าตัวจ้อย ฝ่ายหลังแยกเขี้ยวใส่ โกรธเคืองไม่หยุด แต่สุดท้ายก็ยังเคลื่อนไหวอย่างว่าง่าย

สองวันผ่านไป

มรรคสิ้นฟ้าอาสัญวางสำเร็จลุล่วง พวกหลินสวินทั้งหมดเข้าไปในร้านช่างเทพระดับหนึ่งหมายเลขหนึ่งที่กระบวนค่ายกลนี้ปกคลุมอยู่

ก็ในวันนี้เอง จู่ๆ ซย่าจื้อก็มาหาหลินสวิน เอ่ยว่า “หลินสวิน ข้าอาจจะต้องเข้าสู่การหลับใหลถึงขีดสุดครั้งหนึ่ง”

หลินสวินอึ้งไป “ตอนนี้หรือ”

ซย่าจื้อพยักหน้า เสียงใสกระจ่าง “ถ้าพี่จิ่งเซวียนตื่นแล้ว จำไว้ว่าต้องให้นางเขียนวิธีมีลูกให้ด้วย”

หลินสวินมุมปากกระตุกอย่างยากสังเกตเห็น เรื่องนี้ถ้าให้จิ่งเซวียนรู้เข้า… เช่นนั้นจะ… อักอ่วนปานไหน

ไม่รอให้หลินสวินตอบสนอง ซย่าจื้อก็อิงแอบอยู่ข้างกายเขา หลับใหลไปอย่างเงียบเชียบ บนใบหน้างามล้ำหาใดเทียบใต้หมวกม่านนั้นเปล่งประกายสงบนิ่ง พิสุทธิ์ผุดผ่องออกมา

หลินสวินยื่นมือไปลูบแก้มนางเบาๆ นึกถึงภาพสมัยที่อยู่กับซย่าจื้อที่หมู่บ้านเฟยอวิ๋นมุมปากก็ระบายยิ้มอย่างอดไม่ได้

ครู่หนึ่งเขาถึงโอบซย่าจื้อไว้อย่างระวัง วางนางไว้ในโลกจักรพรรดิบริสุทธิ์ของตน