Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2320

ตอนที่ 2320 หยุดนะ!

จอกแหนจะลอยไปตามคลื่นกรรโชก และถึงกับถูกกลบมิดได้

แต่หลินสวินไม่ใช่จอกแหน

เขามุ่งตรงไปข้างหน้า คลื่นคนถาโถมรอบทิศ พลังแห่งสรรพชีวิตเหมือนคลื่นพิโรธจู่โจมบ้าคลั่ง แต่กระทั่งเสื้อผ้าของเขายังไม่มีแตะต้องได้

นี่อย่างไรก็เป็นโลกมายาที่สร้างจากพลังแห่งสรรพชีวิตอยู่ดี

แต่จอมจักรพรรดิกษิติครรภ์ที่ควบคุมโลกนี้ซึ่งอยู่ไกลออกไปก็ยังไม่ได้สร้างกายทองกุศลอย่างแท้จริงอยู่ดี ย่อมไม่อาจฟื้นคืนชีพจากดับสูญ

หาไม่แล้วจะต้องใช้โลกมายาเช่นนี้มาต่อกรหลินสวินด้วยหรือ

ก็แค่พวกตัวตลกเท่านั้น

ในโลกหล้านี้จอมจักรพรรดิกษิติครรภ์ผู้สูงตระหง่านเหมือนรับรู้ได้แล้วว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล เขาส่งเสียงถอนหายใจยาวออกมาเฮือกหนึ่ง ยื่นแขนออกไปตบใส่หลินสวิน

ตูม!

แขนนั้นก็เหมือนกับเสาค้ำฟ้าที่ตัดผ่านห้วงอากาศ มือใหญ่ข้างหนึ่งตบมา สุริยันจันทราดาราดูเล็กจ้อยหาใดเทียบ

มองจากไกลๆ ประหนึ่งหัตถ์สวรรค์มาเยือนโลก

หลินสวินไม่ได้หยุดก้าวเดิน แสงดาบขาวโพลนสายหนึ่งควบรวมกลางอากาศ ก่อนจะขยายยาวไปหมื่นจั้ง ฟาดฟันเย้ยฟ้าอย่างรวดเร็ว

จิตข้าดุจดาบ ฟาดฟันได้ทั้งสุริยันจันทราเทพผี!

เพียงพริบตาเดียวมือใหญ่นั้นก็ถูกแสงดาบฟันร่วง แปรสภาพเป็นละอองแสงมายาสลายไปสิ้น

“เจ้าสังหารข้า สรรพชีวิตมากมายเหล่านี้จะต้องตายเพราะเจ้า!” เสียงยิ่งใหญ่นั้นตะคอกลั่น ทั่วหล้าสั่นสะท้าน ดังสนั่นจนหูแทบหนวก

แต่กลับเห็นว่าหลินสวินเงยหน้า แววเย้ยหยันบนใบหน้ายิ่งชัดเจน “ปลอมแสร้งเป็นจริง จริงย่อมเป็นปลอม ยังไม่ได้ฟื้นคืนชีพ เจ้าเอาอะไรมาสู้กับข้าคนแซ่หลิน”

วิ้ง!

เมื่อความคิดขับขยับไหว เงาร่างเขาก็พุ่งทะลุเมฆา

นี่เป็นโลกมายาที่สร้างขึ้นจากแรงปรารถนาสรรพชีวิต ย่อมต้องใช้แรงปรารถนามหามรรคของตนเข้าต่อต้าน

และแรงปรารถนามหามรรคที่หลินสวินมี ในปีนั้นถึงกับกระตุ้นมหาพิบัติเคราะห์น่ากลัวอันลึกลับหาใดเทียบ!

ก็พบว่า…

ในโลกมืดมิดแห่งนี้ส่องแสงเจิดจ้าอย่างรวดเร็ว เงาร่างหลินสวินก็เปลี่ยนแปลงอย่างน่าเหลือเชื่อท่ามกลางแสงสว่างนี้

ยามมรรคข้าแจ้งประจักษ์

นิจนิรันดร์คือมงกุฎ สวมเหนือเศียรข้า

อมตะคือภูษา ปกคลุมกายข้า

ศุภโชคคือบาทุกา สวมรองบาทข้า

ใจข้าคือใจฟ้า

มรรคข้าคือมหามรรค

……

ปณิธานอันยิ่งใหญ่ราวกับหลอมเข้าไปในประทับของชีวิต บัดนี้แปลงเป็นพลังประหนึ่งจับต้องได้ ปรากฏขึ้นบนตัวหลินสวิน

ฟ้าดินส่องสว่างไปทั่ว ความมืดราวกับถูกขับไล่กระเจิดกระเจิง ส่วนเงาร่างของหลินสวินก็แปลงเป็นแสงสะดุดตาสายหนึ่ง

ยืนตระหง่านโลกหล้า เงาร่างสูงใหญ่ สุริยันจันทราดารารายรอบ หมื่นมรรคโปรยปราย แสงเทพอมตะมากมายโอบล้อม!

สรรพชีวิตทั่วหล้าต่างสั่นสะท้านเพราะสิ่งนี้ หยุดทำสิ่งที่ทำอยู่

และในที่ไกลลิบจอมจักรพรรดิกษิติครรภ์ผู้สั่งการทั่วหล้าอย่างเกรียงไกรเหมือนเห็นผีตอนกลางวันแสกๆ ร้องเสียงหลงดังลั่นว่า “นี่เป็นแรงปรารถนาเช่นไรกัน เหตุใด… เหตุใดถึง…”

กลับพบว่าหลินสวินไม่สนใจเขาสักนิด อหังการเหนือสรรพชีวิต เอ่ยว่า “สิ่งมีชีวิตรุ่นข้า เบื้องบนไม่คุกเข่าให้ฟ้า เบื้องล่างไม่ยอมจำนนต่อดิน ไม่หวั่นกลัวมารปีศาจ ไม่ครั่นคร้ามพระเทพ หัวขาดไปก็แค่ตาย แต่หากเข่าแตกสลายชีวิตนี้ก็ลุกขึ้นมาไม่ได้แล้ว”

แต่ละคำดั่งเสียงสัทครรลองมหามรรคดังก้องทั่วหล้า ทำให้สรรพชีวิตเหล่านั้นต่างตัวสั่นงันงก โดยเฉพาะผู้ฝึกปราณเหล่านั้น สายตาปรากฏแววดิ้นรน

จอมจักรพรรดิกษิติครรภ์เห็นท่าไม่ดี ตวาดลั่นว่า “ข้าปกป้องพวกเจ้ามาถึงตอนนี้ เจตจำนงข้าก็คือเจตจำนงฟ้า ถ้ากล้าขบถจะถูกใต้หล้าทอดทิ้ง จ่อมจมชั่วนิรันดร์!”

เสียงสะเทือนทั่วหล้าทำให้สรรพชีวิตมากมายนั้นตัวสั่นระริก

หลินสวินเอ่ยเสียงเรียบว่า “ในหมู่พวกเขาส่วนมากเป็นพึ่งพากษิติครรภ์ แต่ใจไม่ได้ยินยอม ขอเพียงพวกเขาเกิดการต่อต้าน แรงปรารถนาสรรพชีวิตนี้… ต่อให้ไม่จู่โจมก็สลายไปเอง และเจ้าจอมจักรพรรดิกษิติครรภ์ยังจะเอาอะไรมาควบคุมสรรพชีวิต จะมาพูดถึงเรื่องฟื้นคืนชีวิตจากการดับสูญอะไรได้”

ขณะที่พูดหลินสวินยืดตัวขึ้น ชั่วขณะที่เงื้อมือแสงมหามรรคพุ่งทะลวงทั่วหล้า ปกคลุมลงบนร่างของสรรพชีวิตเหล่านั้น

“มีข้าหลินเต้ายวนอยู่ ให้โอกาสพวกเจ้าได้ตัดสินใจอีกครั้งหนึ่ง ถ้าไม่ได้สมัครใจพึ่งพิงแดนกษิติครรภ์ ก็เข้าขวดนี้มาตอนนี้เลย!”

แรงปรารถนามหามรรคส่งเสียงอึงอล รวมตัวเป็นรูปขวดไร้ขอบเขตลอยอยู่กลางฟ้าดิน

“ใครกล้า!”

จอมจักรพรรดิกษิติครรภ์บันดาลโทสะโดยสมบูรณ์

แต่สรรพชีวิตทั้งมวลนั้นกลับมีเงาร่างผู้ฝึกปราณนับไม่ถ้วนเคลื่อนตัวออกมา พุ่งเข้าไปในขวดไร้ขอบเขตนั้นอย่างไม่ลังเล

มีคนนำหน้า คนอื่นจึงตามไปอย่างต่อเนื่อง ชั่วขณะเดียวก็พบว่าสรรพชีวิตมากมายกรูกันเข้าไปในขวดไร้ขอบเขตเหมือนสายธารมหานที

“ข้าจะฆ่าพวกเจ้า!”

จอมจักรพรรดิกษิติครรภ์คำราม สามเศียรหกกรโบกไหว บ้างทำมุทรา บ้างปล่อยหมัด บ้างตบตี เข้าโจมตีสรรพชีวิตทั้งหมดนั้นอย่างรุนแรง “หลินเต้ายวน นี่เป็นเจ้าบีบข้าทั้งนั้น พวกมันล้วนตายเพราะเจ้า!”

ก็เห็นว่าหลินสวินยื่นมือขึ้นโบก

ตูม!

แสงมรรคไร้สิ้นสุดผุดขึ้น แปลงเป็นรูปเตากระบี่ จากนั้นฟันแขนทั้งหกของจอมจักรพรรดิกษิติครรภ์ขาดสะบั้น

ที่ตามมาติดๆ คือเงาร่างของจอมจักรพรรดิกษิติครรภ์มีท่าทีเหมือนจะแตกสลาย ราวกับดินถล่มลงมาเป็นเสี่ยงๆ