Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2335

ตอนที่ 2335 ซากดวงกมล

ในขณะเดียวกันเมิ่งเหลียนชิงก็สังเกตเห็นหลินสวิน นางอึ้งไปเล็กน้อยแล้วชักสายตากลับมา ใบหน้างามล้ำเลิศปรากฏแววซับซ้อน

หลังจากเข้าแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์นางก็หวนนึกถึงเรื่องในอดีตอย่างห้ามไม่อยู่ นึกถึงภาพต่างๆ ยามแพ้ด้วยน้ำมือของคนผู้นั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้

ตอนนี้ยังมาเห็นชายหนุ่มที่คล้ายกับคนผู้นั้นอยู่บ้างอย่าง ‘เต้ายวน’ คนนี้ ใจก็ไม่สงบอย่างแต่ก่อน

นางสูดหายใจเฮือกหนึ่งแล้วหันไปมองหลินสวิน “สหายยุทธ์ พวกเราได้พบกันอีกแล้ว ไปซากดวงกมลด้วยกันดีไหม”

ทุกคนที่อยู่ใกล้ๆ ต่างงุนงง ประหลาดใจหาใดเทียบ หลายปีนี้พวกเขาไม่เคยเห็นเมิ่งเหลียนชิงออกตัวไปเชิญเพศตรงข้ามเลย

โดยเฉพาะชายหนุ่มโสภาที่อยู่ข้างๆ เมิ่งเหลียนชิงเหล่านั้นต่างนิ่วหน้ากันหมด แต่ยังรักษาความสง่างามน่าเกรงขามที่พึงมีเอาไว้

ทว่าสายตาที่พวกเขามองหลินสวินเจือแววตัดสินและเป็นอริอยู่กลายๆ

แต่เหยียนจวิ้นลิงโลดขึ้นมา ดวงตาทั้งสองเปล่งประกาย คล้ายจะตื่นเต้นกว่าหลินสวินเสียอีก เอ่ยว่า “สหาย ยังจำที่ข้าพูดเมื่อกี้ได้ไหม โชคมาเยือนเจ้าแล้ว!”

หลินสวินมุมปากกระตุกครู่หนึ่ง ตนเป็นถึงมกุฎมหาจักรพรรดิ ต้องให้ผู้หญิงพาโชคมาให้ด้วยหรือ

แต่ไม่ทันรอให้เขาตอบกลับ เมิ่งเหลียนชิงก็เดินมาเองแล้ว ชุดกระโปรงสีทองอ่อนพลิ้วไหว ผิวพรรณขาวเปล่งปลั่งดุจหิมะน้ำแข็ง

ดวงตางดงามทั้งสองของนางคลุมเครือดุจหมอกควันจับจ้องหลินสวินอยู่ ริมฝีปากแดงเผยอเล็กน้อย ถอนใจกล่าว “ขอสหายยุทธ์อย่าเห็นประหลาด เป็นเพราะเจ้าเหมือนกับสหายเก่าข้ามากจริงๆ ถ้าไม่ใช่เจ้าไม่ได้มีท่าทางโอหังอวดดีอย่างเขา พูดคุยหัวเราะเรื่องอานุภาพไร้ศัตรู ข้าคงนึกว่าเขายืนอยู่ตรงหน้าข้า”

หลินสวินตกตะลึงอย่างอดไม่ได้ มิน่าคนถึงพูดกันว่าสัญชาตญาณของผู้หญิงน่ากลัวหาใดเทียบ นี่ไม่ได้เจอกันกี่ปีแล้ว เมิ่งเหลียนชิงถึงกับเกือบจำตนได้

ในขณะเดียวกัน หลินสวินก็สังเกตเห็นว่าจิตรับรู้มากมายปกคลุมในบริเวณที่ตนอยู่นี้เหมือนใยแมงมุมไร้รูปร่าง คล้ายมีสัญญาณเตือนไร้เสียงห้ามให้เขาคิดทำอะไรล้ำเส้นกับเมิ่งเหลียนชิง หาไม่แล้วผลลัพธ์จะร้ายแรงมาก!

ถ้าอยู่ที่อื่น ด้วยอานุภาพระดับมหาจักรพรรดิของหลินสวิน เผยออกมานิดเดียวก็ซัดเจ้าของจิตรับรู้พวกนี้ถึงฆาตได้

แต่ตอนนี้ถึงอย่างไรก็อยู่ที่แหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ ก่อนจะหาตื้นลึกหนาบางของ ‘ท่านจอมมรรค’ นั่นได้แน่ชัด หลินสวินไม่คิดจะก่อความเคลื่อนไหวอะไร

“แน่นอน เจ้าไม่มีทางเป็นคนผู้นั้น ถ้าเปลี่ยนเป็นเขาในตอนนั้น ถูกจิตรับรู้มากมายขนาดนี้จับจ้อง คงเผยอานุภาพกดข่มทั้งที่นี้ไปตั้งแต่แรกแล้ว”

เมิ่งเหลียนชิงเสียงเจือความผิดหวัง

คำพูดนี้ทำให้เจ้าของจิตรับรู้เหล่านั้นต่างอึดอัดอยู่บ้าง มีคนเอ่ยอย่างอดไม่ได้ว่า “ธิดาเทพเมิ่ง คนผู้นั้นที่เจ้าพูดถึงเป็นใครกันแน่”

เมิ่งเหลียนชิงเอ่ยไปว่า “พวกเจ้าก็คงเคยได้ยิน หลายปีก่อนแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์เปิดออก คนผู้นี้เคยกวาดล้างเหล่าผู้กล้าในแดนลับอสูรมารอริยะแห่งนี้ ทำการสังหารนองเลือดไม่รู้เท่าไร หนิวทุนเทียนเผ่าวัวมารทรงพลัง ข่งซิ่วเผ่าโห่วเมฆา เสวียนหลัวจื่อเผ่าเต่าทมิฬ…”

ชื่อที่นางพูดออกมาเป็นชุด แต่ละชื่อต่างทำให้ทุกคนในนั้นจิตใจสั่นระรัว สีหน้าเหยเก เพราะชื่อเหล่านั้น แต่ละคนล้วนเรียกได้ว่าเป็นผู้ทรงอิทธิพลในขุมอำนาจหมื่นเผ่าดึกดำบรรพ์ของทะเลกลืนวิญญาณ ณ ตอนนี้!

กระทั่งท้ายที่สุดเมิ่งเหลียนชิงจึงพูดว่า “ตอนนั้นคนพวกนี้พ่ายแพ้ด้วยน้ำมือเขาทั้งนั้น ถ้าไม่ใช่ว่ามียันต์กระดูกวิญญาณคุ้มครอง เกรงว่าพวกเขาในตอนนั้น… จะไม่มีทางออกจากแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ได้สักนิด”

พอพูดจบแววประหลาดก็อุบัติขึ้นในดวงตางามของนาง กล่าวประหนึ่งรำพึงว่า “ตอนนั้นเขาคนเดียวกำราบเหล่าผู้กล้า ไร้ซึ่งศัตรู!”

และในใจนางก็ยังทอดถอนใจด้วยความผิดหวังว่า ‘เขา… ยังเป็นฝันร้ายของข้า ไม่อาจขับออกไปได้อย่างกับเงามืด…’

“หลินสวิน!”

มีคนร้องอุทาน

ทั้งที่นั้นระส่ำระสาย ต่างหน้าเปลี่ยนสีทันที ในที่สุดก็รู้ว่าคนที่เมิ่งเหลียนชิงเอ่ยถึงนั้นคือใครแล้ว

เรื่องในตอนนั้นแม้ผ่านมานานหลายปีแล้ว แต่ในขุมอำนาจหมื่นเผ่าดึกดำบรรพ์นี้ ใครจะไม่รู้จัก ‘เทพมารหลิน’ ที่เคยเข่นฆ่าจนเหล่าผู้กล้าแตกกระสานซ่านเซ็นคนนั้น

เหล่าบุคคลระดับบุตรเทพที่โดดเด่นสะดุดตาที่สุดต่างถูกเขากำราบ!

ตอนนั้นเรื่องนี้ถึงกับก่อให้เกิดความอลหม่าน

และตอนนี้เมิ่งเหลียนชิงกลับบอกว่าชายคนนี้คล้ายกับหลินสวินคนนั้น ทำให้สีหน้าของทุกคนที่อยู่ที่นั่นต่างเปลี่ยนไปเป็นชอบกลอยู่บ้าง

หลินสวินฟังอยู่เงียบๆ มองอยู่เงียบๆ รู้สึกแปลกใจอย่างห้ามไม่อยู่ ผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว ในทะเลกลืนวิญญาณแห่งนี้ยังมีคนจำตนได้ด้วยหรือ

เรื่องนี้เหนือความคาดหมายของหลินสวิน

“ข้าปรารถนาจะเอาชนะเขามาโดยตลอด มิเช่นนั้นพอนึกถึงเรื่องในตอนนั้น ใจข้าก็จะเศร้าซึมและไม่ยินยอมอย่างกับฝันร้าย”

เนตรงามของเมิ่งเหลียนชิงจ้องหลินสวินอยู่ตลอด พอเห็นเขาท่าทางเรียบเฉยก็ออกจะผิดหวังอย่างอดไม่ได้ “น่าเสียดาย อย่างไรเจ้าก็ไม่ใช่เขา… แต่ไม่ว่าอย่างไรวันนี้ได้พบกับเจ้า กลับทำให้ข้ารับรู้ได้ว่าถ้าไม่ขจัดฝันร้ายในใจนี้อีก เป็นไปได้สูงยิ่งว่าจะกระทบกับมรรคาของข้าในภายภาคหน้า ดังนั้น… ถึงพูดกับเจ้ามากมายปานนี้”

หลินสวินเอ่ย “คนผู้นั้นอาจจะไม่สนใจเรื่องพวกนี้ไปนานแล้ว แม่นางก็ปล่อยวางเสียหน่อยก็พอ”

ว่ากันตามตรงถ้าไม่ใช่เพราะกลับมาแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์คราวนี้ เขาถึงขั้นเกือบจะลืม ‘ธิดาเทพเมิ่ง’ ที่ถูกหมู่ดาวล้อมเดือนตรงหน้าคนนี้ไปแล้ว

เมิ่งเหลียนชิงเก็บงำความรู้สึกในใจแล้วยิ้มให้ “เจ้าไม่เข้าใจ ไปเถอะ ไปซากดวงกมลด้วยกัน”

ขณะพูดนางก็หมุนตัวเดินไปข้างหน้า

หลินสวินไม่ได้ปฏิเสธ ก้าวย่างผ่านอากาศไปเช่นกัน

เหยียนจวิ้นที่ตื่นเต้นจนแก้มแดงอยู่ก่อนแล้วรีบตามไป ชูนิ้วโป้งด้วยท่าทาง ‘สหาย เจ้าทำได้!’ ให้หลินสวินอย่างลื่นไหลแล้วตามอย่างสงบเสงี่ยมอยู่ข้างหนึ่ง มองร่างงามของเมิ่งเหลียนชิงที่อยู่ข้างหน้าด้วยแววตายกย่อง ลุ่มหลง และคลั่งไคล้

เขาเพิ่งได้ตามหลังหญิงงามที่ชื่นชมใกล้ขนาดนี้เป็นครั้งแรก

เหล่าชายหนุ่มหล่อเหลาที่ห้อมล้อมใกล้ๆ เมิ่งเหลียนชิงก่อนหน้านี้มองหน้ากันอย่างอดไม่ได้ แววตาที่มองดูหลินสวินก็ยิ่งระแวงและแบ่งแยก คล้ายมองเขาเป็นศัตรูหัวใจ