Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2344

ตอนที่ 2344 วาจาบัญญัติฟ้า

ภายในใจหลิงเสวียนจื่อไม่อาจสงบเช่นกัน

การถกมรรคสี่ยกก่อนหน้านี้ทำให้เขาเข้าใจมรรคาในอดีตของหลินสวินทั้งหมดแล้ว กระทั่งหยั่งถึงพลังทั้งปวงที่หลินสวินหยั่งรู้ได้ในมรรคา

เดิมเขานึกว่าในการถกมรรคยกที่ห้า ตนที่รู้เรื่องทุกอย่างของหลินสวินแล้วจะเอาชนะศิษย์น้องเล็กคนนี้ได้อย่างแน่นอน

แต่ผลลัพธ์…

กลับเหนือความคาดหมายของเขาโดยสิ้นเชิง!

ทว่าชั่วพริบตาเดียวหลิงเสวียนจื่อก็คาดเดาที่มาที่ไปของเรื่องนี้ได้

หลังจากหลินสวินบรรลุมกุฎจักรพรรดิ เคยแปรสภาพโดยที่ตัวเองไม่รู้ไปครั้งหนึ่ง อีกทั้งการแปรสภาพครั้งนี้ยังเต็มไปด้วยความลึกลับยิ่งยวด!

‘แดนปรินิพพาน หนึ่งบัวในหมื่นกาล…’

สังหรณ์อันแรงกล้าผุดขึ้นในใจหลิงเสวียนจื่อ มรรคาในระดับจักรพรรดิของหลินสวินจะต้องเกี่ยวข้องกับแดนปรินิพพานนั่นแน่!

ทว่าด้วยสติปัญญาอันชาญฉลาดของเขา ยังไม่อาจอนุมานไปมากกว่านี้ได้สักนิด

เขาไม่รู้ว่าในโลกวัฏจักรนั้น หลินสวินเคยสร้างมรรคาที่สมบูรณ์ซ้ำอีกครั้ง มรรควิถีทั้งตัวต่างเรียกได้ว่าเป็นอันดับหนึ่งในทั่วหล้าชั่วกาล

และไม่รู้ว่าตอนบรรลุมกุฎจักรพรรดิบนกำแพงเมืองด่านจักรพรรดินั้น เคราะห์จักรพรรดิที่หลินสวินประสบจะน่าพรั่นพรึงและวิปริตปานไหน

ยิ่งไม่รู้ว่าเพื่อให้หลินสวินข้ามด่านเคราะห์สำเร็จ ลวดลาย ‘เสี้ยวจันทร์สามดารา’ ที่เจ้าแห่งคีรีดวงกมลหลงเหลือไว้ ความจริงแล้วเป็นพลังเจตจำนงของเจ้าแห่งคีรีดวงกมล

เป็นเพราะอาศัยพลังเจตจำนงนี้ จึงเอาชนะการโจมตีที่มาจากยักษ์ใหญ่มากมายของฟากฝั่งฟ้าดาราแห่งนั้นได้!

และเป็นเพราะประสบการณ์ในแดนปรินิพพานนั้น ทำให้มรรคาของหลินสวินกลายเป็นหนึ่งเดียวตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน!

แต่ทว่าคาดเดาความลึกลับภายในนั้นไม่ถูก ไม่ได้หมายความว่าหลิงเสวียนจื่อจะยอมแพ้แต่เพียงเท่านี้

ไม่นานนักเขาก็สูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง ใบหน้าหล่อเหลากลับมาสงบนิ่ง มองดูหลินสวินที่อยู่ไกลออกไปแล้วเอ่ยว่า

“ศิษย์น้องเล็ก ถ้าเจ้ารับการโจมตีครั้งต่อไปได้ ข้าหลิงเสวียนจื่อรับรองว่าจะให้เจ้ามาจัดการ!”

ถ้อยคำของเขาเผยความเด็ดขาด

“ยังไม่ตัดใจหรือ” หลินสวินถาม

“อาจารย์กำราบข้ามาไม่รู้นานเท่าไรยังไม่อาจเปลี่ยนเจตจำนงของข้าได้ เจ้าคิดว่าความปราชัยเล็กๆ ก่อนหน้านี้จะกระทบข้าได้สักเท่าไร”

หลิงเสวียนจื่อเอ่ยเสียงเรียบ

ผมดำทั้งหัวของเขาค่อยๆ หงอกขาว แต่ดวงตาทั้งสองข้างกลับยิ่งเฉียบคม เสื้อผ้าไหวกระพือเกิดเสียง พลังเจตจำนงหาใดเทียบพุ่งทะลุเมฆา เหนี่ยวนำกฎเกณฑ์มหามรรครอบทิศเหมือนมือใหญ่ไร้รูป

ทั้งแดนลับอสูรมารอริยะต่างสั่นสะเทือนขึ้นในยามนี้ มองเห็นด้วยตาเปล่า ว่าภูผาธาราอันไร้ที่สิ้นสุดแห่งนั้นมีกระแสพลังถาโถมเข้าหาหลิงเสวียนจื่ออย่างบ้าคลั่งเหมือนกระแสน้ำ

ครืน!

ฟ้าดินส่งเสียงครั่นครืน โลกแห่งนี้ล้วนสั่นสะเทือน

ทั้งแดนลับอสูรมารอริยะกว้างใหญ่ไพศาลปานไหน แต่ตอนนี้กลับคล้ายถูกหลิงเสวียนจื่อนำมาใช้และควบคุมอยู่

“นี่…”

ระดับจักรพรรดิที่อยู่ไกลๆ รู้สึกเพียงสภาวะจิตปั่นป่วนใกล้จะพังทลาย พลังของทั้งแดนหนึ่งเชียวนะ จะถูกคนผู้เดียวควบคุมได้อย่างไร

นี่น่าสะพรึงเกินไปแล้ว!

ครั้นหันกลับมามองหลิงเสวียนจื่ออีกครั้ง ร่างกายสูงโปร่งกลับเหมือนดั่งเสาค้ำฟ้าของฟ้าดินแห่งนี้ ยามหายใจเข้าออก ควบคุมหมื่นกระแสวัฏจักร กลืนกินมหามรรคสิบทิศ ความแกร่งกล้าของอานุภาพกดข่มโลกแห่งนี้!

ส่วนผมยาวสีดอกเลาทั้งหัวนั้นก็ดูสะดุดตาผิดธรรมดา

ชั่วพริบตานี้หลินสวินเองก็เผยสีหน้าเคร่งเครียดอย่างหาได้ยาก

มีเพียงเขาที่อยู่ระดับมกุฎจักรพรรดิเท่านั้นถึงสัมผัสได้ว่า พลังที่หลิงเสวียนจื่อครอบครองในตอนนี้น่ากลัวปานไหน

หากเปลี่ยนเป็นผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิขั้นแปดธรรมดาคนหนึ่งอยู่นี่ จะต้องประหวั่นพรั่นพรึง ถูกบดขยี้โดยสมบูรณ์!

ฮู้ม

เงาร่างหลินสวินแผ่ขยาย เสียงอึงอลดังสนั่นราวกับคลื่นโหมทะเลคลั่งแว่วออกมาจากภายในร่าง ชีพจรเส้นปราณทั้งร่าง อวัยวะตันห้ากลวงหก โลกจักรพรรดิบริสุทธิ์ต่างโคจรถึงขีดสุดในยามนี้ ทำให้ร่างกายของเขาแปรเปลี่ยนเป็นเจิดจ้าดั่งมายา

กายดุจเตาหลอม มหามรรคดั่งหุบเหว!

นี่ก็เป็นครั้งแรกเช่นกัน ที่หลินสวินสำแดงมรรควิถีของตนออกมาถึงขีดสุดในการประลองกับคนระดับเดียวกัน

ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะศิษย์พี่สี่ของเขาคนนี้แข็งแกร่งเกินไป!

“ไป”

แขนเสื้อกว้างของหลิงเสวียนจื่อไหวกระพือ ควบคุมฟ้าดิน โบกฝ่ามือออกไปครั้งหนึ่ง

ตูม!

พลังมหามรรคที่มาจากทั่วทิศเหมือนหาทางระบายเจอ พลันพุ่งเข้าปกคลุมหลินสวินราวกับน้ำล้นเขื่อน

มองจากไกลๆ ก็เหมือนทั้งแดนลับอสูรมารอริยะหมายจะกำจัดหลินสวิน!

เมื่อได้เห็นภาพนี้ทุกคนต่างตกตะลึงอ้าปากค้าง นี่เหมือนกับพลังแห่งสวรรค์ปรากฏ กำลังพุ่งเป้าไปที่หลินสวิน!

“เปิด!”

ในขณะเดียวกันหลินสวินก็รวบนิ้วเป็นกระบี่ฟันออกไป

ชั่วพริบตานั้นพลังมรรคจักรพรรดิอันยิ่งใหญ่ไร้ขอบเขตผุดออกจากร่างเขาอย่างบ้าคลั่ง แปรเปลี่ยนเป็นปราณกระบี่โชติช่วงสายหนึ่ง ส่องสว่างไปทั้งท้องนภา

กระบี่นี้แปลงเป็นหมื่นลักษณ์ภูผาธารา หลักฟ้าเขตดิน สุริยันจันทราดารา ส่องสะท้อนลักษณ์ในโลกต่างๆ นานา น่าตื่นตาตื่นใจ

และจุดที่กระบี่นี้โฉบออกมา ก็เผยภาพภัยพิบัติที่สรรพสิ่งดับสูญ

หนึ่งกระบี่เกิดดับ!

ตูม!

เมื่อกระบี่นี้ฟันออกมา ฟ้าดินแห่งนี้ประหนึ่งถูกฟันแยกออก เจตกระบี่ล้ำเลิศทะลวงได้ทุกสิ่ง แผ่ขยายไปยังฟ้ากว้าง

ทั้งแดนลับอสูรมารอริยะต่างตกอยู่ท่ามกลางเสียงกึกก้องกัมปนาท ฟ้าถล่มดินทลาย สุริยันจันทราพลิกคว่ำ น่าสะพรึงกลัวหาใดเทียบ

ระดับจักรพรรดิเหล่านั้นแม้หลบหนีมาไกลลิบแล้ว แต่ยังคงจิตวิญญาณเจ็บแปลบ ตายังลืมไม่ขึ้น ตื่นตะลึงอย่างอดไม่ได้

“เปล่าประโยชน์ มหามรรคที่เจ้าครอบครอง หมื่นวิชาที่เจ้าควบคุม อย่างไรก็เป็นแค่การยืมใช้อยู่ดี ต่อให้พลังแข็งแกร่งเพียงไหน แล้วจะมีประโยชน์อะไร”

หลินสวินเอ่ยเสียงเรียบ ก้องสะท้อนชั้นเมฆ

ก็พบว่าหลิงเสวียนจื่อยิ้มน้อยๆ สีหน้ามีชีวิตชีวาทว่าสงบนิ่ง ปากเอ่ยเบาๆ

ปราณกระบี่เรียวเล็กโปร่งแสงสายหนึ่งเคลื่อนออกมา เผยให้เห็นประกายคมที่สามารถสะท้านหมื่นกาล ส่องสะท้อนลักษณ์ทั่วหล้า

ท่ามกลางความคลุมเครือ คล้ายมีเสียงกระบี่กังวานใสดั่งเสียงสวรรค์ดังขึ้น ประหนึ่งมาจากแดนเซียน ไม่เหมือนสิ่งที่โลกมนุษย์จะมีได้

สายตานับไม่ถ้วนมองมา แต่กลับไม่อาจมองเห็นกระบี่นี้ได้ชัดเจนแม้สักนิด ทำได้เพียงรับรู้ถึงความยำเกรงและหวาดหวั่นจากในจิตใจ

กระบี่นี้ประทับสารกาย พลังชีวิตและจิตวิญญาณทั้งร่างของหลิงเสวียนจื่อ ควบรวมขึ้นจากการหล่อหลอมผ่านกาลเวลานับไม่ถ้วน สภาวะจิต เจตจำนง และมหามรรคต่างสำแดงอยู่ภายในนั้น

กระบี่นี้ พบมันดั่งพบฟ้า

กระบี่นี้ มีนามว่า ‘วาจาบัญญัติฟ้า’!

หลินสวินนัยน์ตาหดรัดลงทันที ร่างกายเจ็บแปลบ เงาร่างยังอยู่ครึ่งทางก็โคจรพลังทั้งหมดถึงขีดสุด เปลี่ยนร่างเป็นเตาหลอม

และในมือเขาก็ฟันกระบี่ออกไปครั้งหนึ่งเช่นกัน

หมื่นกระบี่คืนหนึ่ง!

แต่ในยามนี้ กระบี่อันน่าหวาดหวั่นไร้ที่สิ้นสุดนี้ กลับถูกปราณกระบี่เรียวเล็กโปร่งแสงนั้นโจมตีสลายไปในชั่วพริบตา ระเบิดกระจุยออกมา

“ทะยาน!”

หลินสวินไม่ลังเลสักนิด ฟันออกมาอีกหลายสิบครั้ง

ปึงๆๆ!

ปราณกระบี่ตัดสลับ เพียงไม่กี่อึดใจ ปราณกระบี่เรียวเล็กนั้นก็บดขยี้ปราณกระบี่ทั้งหมดของหลินสวิน จากนั้นพุ่งตามหลินสวินไป

ภาพเช่นนั้นเรียกได้ว่าสะท้านจิตวิญญาณ

เมื่อเห็นว่าปราณกระบี่เรียวเล็กนั้นบีบเข้ามาใกล้ หลินสวินสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง แววแน่วแน่ฉายวาบในดวงตา

ก็พบว่ามือทั้งสองของเขายื่นออกไป หุบเหวกลืนสวรรค์ผุดออกมาโดยพลัน สารกาย พลังชีวิตและจิตวิญญาณทั้งร่าง รวมถึงมรรควิถีทั้งตัวหลอมเข้าไปในนั้นจนหมด

โครม!

ประหนึ่งฟ้าถล่มดินทลาย ทั้งแดนลับอสูรมารอริยะสั่นสะเทือนฉับพลัน ประหนึ่งภูเขาไฟนับแสนปะทุ กระแสปั่นป่วนน่าสะพรึงไร้สิ้นสุดม้วนตลบไปทั้งเก้าชั้นฟ้าสิบแผ่นดิน กลบโลกจมมิด ประกายแสงเช่นนั้นพร่างพราวเกินไป ขาวโพลนไปทั้งแถบ

ผู้ชมการต่อสู้ที่เหลืออยู่เหล่านั้น ไม่ว่าจะพลังปราณสูงต่ำต่างสูญเสียการรับรู้ไป ราวกับสัมผัสทั้งหกไม่มีอยู่ ไม่อาจสัมผัสสิ่งใดได้อีก

“ใครแพ้ใครชนะ”

กระทั่งครู่ใหญ่ยามฝุ่นควันจางหาย เมื่อสัมผัสของทุกคนกลับมาช้าๆ ครรลองสายตาค่อยๆ ชัดเจนขึ้น ก็พบว่า…

ฟ้าดินดั่งซากปรักหักพัง แห้งแล้งถล่มทลาย

เงาร่างสูงตระหง่านดั่งเตาหลอมอมตะร่างหนึ่งยืนอยู่กลางอากาศ โอบล้อมไปด้วยแสงเทพตระการตา

สองมือของเขาประกบกัน หยุดประกายคมของปราณกระบี่เรียวเล็กแวววาวนั้นเอาไว้

ไม่อาจสั่นคลอน

ประหนึ่งเทพสวรรค์!

——