Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2348

ตอนที่ 2348 แดนต้นกำเนิดหมื่นมรรค ไอวิญญาณฟื้นคืน

ท่ามกลางพยับหมอกอันมืดมิดบนผิวทะเลนั้น ปรากฏเงาร่างแน่นขนัดเบียดเสียดแถบหนึ่งโดยไร้สุ้มไร้เสียง

ทั่วร่างของพวกเขาปรากฏไอสีดำ สวมชุดเกราะแตกหัก มือจับดาบศึกลายพร้อยขึ้นสนิม เหมือนกองทัพใหญ่ที่เคลื่อนออกจากปรโลก!

พวกเขาท่าทางแปลกประหลาด ร่างกายแทบจะไม่สมบูรณ์ทั้งสิ้น ไม่แขนขาดขาขาด ก็หน้าอกเปื่อยยุ่ย บ้างก็เป็นเพียงแค่โครงกระดูก บ้างก็ถึงขั้นไม่มีหัว!

แต่พวกเขามีจุดเหมือนกันหนึ่งอย่าง นั่นก็คือทั่วร่างเต็มไปด้วยไอชั่วร้ายที่เยียบเย็นหาใดเปรียบ

เยอะเกินไปแล้ว!

แน่นขนัดมืดฟ้ามัวดิน ไอชั่วร้ายพุ่งเสียดฟ้า ปิดครอบพื้นที่ทะเลที่อยู่เบื้องหน้า เหมือนกองทัพใหญ่จากนรกข้ามโลกมา หมายจะทำให้ฟ้าดินแถบนี้กลายเป็นสนามรบ

เห็นภาพนี้หลินสวินไม่ได้แปลกใจ ในสุสานสมุทรฝังมรรค กองทัพวิญญาณอาฆาตทำนองนี้มีจำนวนนับไม่หวาดไม่ไหว ตั้งแต่ตอนยังเด็กเขาก็ได้พบเห็นมาแล้ว

หลินสวินไม่ได้ลงมือ กล่าวยิ้มๆ ว่า “มา ให้ข้าดูหน่อยว่าหลายปีมานี้พวกเจ้ารุดหน้ามากแค่ไหนบนมหามรรค”

“ฮี่ๆ ให้ข้าก่อน!”

เจ้าคางคกทะยานอากาศขึ้นมาก่อนใครเพื่อน อาภรณ์สีทองโบกสะบัดดังพรึ่บ บนใบหน้าหล่อเหลาเปี่ยมแววมั่นใจในตัวเอง

พร้อมๆ กับที่เขาโคจรปราณ รอบกายปรากฏกระแสอากาศ กลืนสุริยันคายจันทรา นัยน์ตาสีทองอร่ามทั้งคู่ดุจดั่งอาทิตย์แรงกล้า

เขาฟันมือหนึ่งฉับ

ตูม!

ประทับฝ่ามือสีทองที่กินพื้นที่พันจั้งสายหนึ่งปิดครอบลงมา พื้นที่ทะเลบริเวณใกล้เคียงสั่นสะเทือนรุนแรง ซัดคลื่นยักษ์พลิกฟ้า

กองทัพวิญญาณอาฆาตฝูงหนึ่งที่เพิ่งพุ่งโถมเข้ามาก็ถูกซัดดับสิ้นทันที กลายเป็นไอชั่วร้ายสีดำท่วมท้นเลือนหาย

“ดูข้านี่!”

อาหลู่ส่งเสียงคำรามประหนึ่งฟ้าร้อง เงาร่างสูงตระหง่านที่สูงถึงแปดจั้งเหยียบย่างห้วงอากาศ ผิวหนังดุจดั่งหลอมขึ้นมาจากทองเทพ ปลดปล่อยแสงศักดิ์สิทธิ์อันน่าสะพรึงดิบเถื่อนออกมา

เขาก็ตบฝ่ามือหนึ่งออกมาเช่นกัน พริบตานั้น พลังฝ่ามืออันเดือดพล่านคลุ้มคลั่งก็เหมือนภูเขาเทพที่เคลื่อนขวางพุ่งชน บดขยี้ใส่กองทัพวิญญาณอาฆาต กระแทกเงาร่างวิญญาณอาฆาตที่แออัดยัดเยียดนั่นจนแหวกออกเป็นรอยแยกขนาดมหึมาสายหนึ่ง!

อาหูยิ้มน้อยๆ ใบหน้ารูปแตงที่งดงามดุจภาพวาดฉายแววอวดดี พร้อมๆ กันนั้นมือเรียวของนางก็ออกกระบวนท่า

อาวุธเทพทุกรูปแบบทะยานออกมา มีกระบี่บินสีเขียวแน่นขนัด ม้วนภาพโบราณงดงาม น้ำเต้าที่เปลวเพลิงรายล้อม ระฆังมรรคที่ดังก้องดุจฟ้าคำราม… มากมายหลายสิบชิ้น

เมื่อสมบัติเหล่านี้พุ่งทะยานไป พลันบังเกิดพลังสังหารประหนึ่งทำลายล้าง ทุกแห่งหนล้วนมีแต่เงาร่างวิญญาณอาฆาตที่แตกสลายเป็นเสี่ยงๆ

เพียงไม่กี่อึดใจ

กองทัพวิญญาณอาฆาตกลุ่มนี้ที่เพิ่งปรากฏตัวก็ถูกกำจัดเรียบ!

นี่ทำให้เสี่ยวอิ๋นและเสี่ยวเทียนที่เดิมตั้งใจจะลงมือล้วนพากันจนปัญญาไปชั่วขณะ ยู่ปากไม่หยุด

มีแต่เจ้านกดำกลอกตากล่าวเหยียดหยันว่า “เหมือนละครลิงไม่มีผิด นายท่านนกอย่างข้ารังเกียจที่จะทำเรื่องพรรค์นี้”

ในเวลานี้บนผิวทะเลไกลโพ้นผุดเงาร่างสีดำสายหนึ่ง ยืนตระหง่านกลางฟ้าดิน ถึงแม้จะค่อนข้างเลือนราง แต่กลิ่นอายนี้กลับน่ากลัวประหนึ่งสะท้านโลก

ท่ามกลางความเลือนรางสามารถมองเห็นว่าเขาสวมอาภรณ์หรูหราราวกับสร้างขึ้นจากทองคำ แสงเคลื่อนไหวแวววาวหลากสีสัน เพียงแต่เลือนรางเกินไป ดูไม่เหมือนของจริง

ในมือเขากุมทวนศึกสีม่วงที่แตกพังเล่มหนึ่ง เจือกลิ่นอายความตายลึกลับ ดุจดั่งจอมประมุขแห่งนรกมาเยือนโลก

ทุกคนที่แต่เดิมพูดคุยสนทนา นัยน์ตาหดรัดทันที

กลิ่นอายระดับจักรพรรดิ!

แม้แต่หลินสวินยังรู้สึกแปลกใจ ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ในสุสานสมุทรฝังมรรคแห่งนี้ถึงกับปรากฏวิญญาณอาฆาตที่มีกลิ่นอายระดับจักรพรรดิ

นี่คาดไม่ถึงจริงๆ!

“อย่าบอกนะว่าในไม่กี่สิบปีมานี้ ที่นี่เกิดการเปลี่ยนแปลงบางอย่างขึ้น” หลินสวินขมวดคิ้ว

เขานึกถึงระดับจักรพรรดิพวกนั้นที่เคยเจอในแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ หากเป็นเมื่อหลายปีก่อน ระดับนี้ไม่มีทางปรากฏตัวในโลกชั้นล่างเด็ดขาด

นี่ทำให้หลินสวินตระหนักได้อย่างฉับไวว่าช่วงหลายปีที่ตนจากไปนี้ เป็นไปได้สูงว่าโลกชั้นล่างนี้เคยเกิดการเปลี่ยนแปลงสะเทือนฟ้าที่ไม่อาจรู้บางอย่าง

“พวกเจ้าถึงกับกล้าสังหารแม่ทัพใต้ปกครองข้า สมควรตาย!”

ไกลออกไปวิญญาณอาฆาตระดับจักรพรรดิสายนั้นส่งเสียงเยียบเย็นแหบแห้งออกมา เจือแววอำมหิต ก้องสะท้อนฟ้าดิน ทำให้ผิวทะเลล้วนม้วนตลบขึ้นมา ห้วงอากาศครวญคร่ำ

ตูม!

กล่าวจบเขาชูมือขึ้นขว้าง ทวนศึกสีม่วงกลางฝ่ามือโฉบพรวดออกไป ดุจดั่งสายฟ้าดุดันไร้ทียมทานสายหนึ่ง ฉีกทึ้งห้วงฟ้า พุ่งโจมตีออกไป

กลิ่นอายระดับจักรพรรดิเช่นนั้น กดดันจนพวกอาหูหายใจยังยากลำบาก ต่างหน้าเปลี่ยนสี

“ผีบ้าอะไร ยังกล้ามาแหกปากต่อหน้าข้า”

ก็เห็นหลินสวินแค่นเสียงเย็น ยื่นมือคว้าหมับ

ทวนศึกสีม่วงที่อานุภาพไร้เทียมทานนั่นถูกเขาจับไว้กลางฝ่ามือทันควัน เมื่อออกแรง สมบัติจักรพรรดิที่แตกพังเป็นทุนเดิมเล่มนี้พลันแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ ทันที

“หืม?”

ไกลออกไปวิญญาณอาฆาตระดับจักรพรรดินนั่นคล้ายแปลกใจ แต่กลับไม่ได้ลนลาน กล่าวว่า“พลังกร้าวแกร่งแค่ไหน เข้ามาในสุสานสมุทรฝังมรรคนี่ก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย ขอเตือนพวกเจ้าหนึ่งประโยค ทางที่ดีออกไปตั้งแต่ตอนนี้เป็นดีที่สุด หาไม่…”

น้ำเสียงเจืออานุภาพเหยียดหยันอย่างไม่คิดปิดบัง

เพียงแต่ไม่รอให้เขาพูดจบ ก็เห็นหลินสวินยื่นมือหนึ่งออกไปกะทันหัน

ตูม!

มือใหญ่ครอบฟ้าสายหนึ่งร่วงลงมาจากเบื้องบน รายล้อมด้วยแสงมรรคเจิดจ้าแสบตาหาใดเปรียบ แผ่ครอบปกคลุม

วิญญาณอาฆาตระดับจักรพรรดินั่นตั้งท่าจะต้านทาน พลังรอบกายก็ถูกบดขยี้อย่างจัง ทั่วร่างดุจดั่งแมลง ถูกจองจำแน่นหนา