Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2349

ตอนที่ 2349 แหวกเส้นทางเลือด

แท่นมรรคแท่นนั้น…

หลินสวินขมวดคิ้ว สำรวจความทรงจำของวิญญาณอาฆาตระดับจักรพรรดิตนนั้น

ทันใดนั้นในหัวของเขาก็ปรากฏภาพแท่นมรรคที่ใหญ่โต มหึมา กว้างขวางแท่นหนึ่ง รัศมีกว้างถึงหมื่นจั้ง เผยโครงสร้างแผนผังเก้าวัง

แท่นมรรคหลอมขึ้นจากวัสดุเทพลึกลับ บนนั้นเปื้อนคราบเลือดแดงสด กาลเวลานับไม่ถ้วนผ่านไปก็ไม่เคยเลือนหาย แดงฉานบาดตา

หมอกดำขมุกขมัว วิญญาณอาฆาตระดับจักรพรรดิที่น่าสะพรึงจำนวนมากกำลังล้อมโจมตีใส่แท่นมรรคจากสี่ทิศแปดทาง มียักษ์เพลิงที่สวมเกราะแตกหัก มีโครงกระดูกคุนเผิงที่ใหญ่โตประหนึ่งแผ่นดินใหญ่ มีศพที่เอวเหน็บกระบี่ศึก ทั่วร่างรายล้อมด้วยไอมาร มี…

ภาพน่าสยดสยองนัก

และบนแท่นมรรคนั่นมีเงาร่างอยู่สองสาย

คนหนึ่งเป็นเงาร่างที่นั่งขัดสมาธิบนโครงกระดูกสีดำ สวมจีวรสีเลือดขาดรุ่งริ่ง มือถือลูกประคำกระดูกขาวที่หักร้าวลายพร้อย เหมือนพระรูปหนึ่ง แต่กลับเห็นได้ชัดว่าพิสดารอึมครึมหาใดเปรียบ

บนศีรษะโล้นเกลี้ยงของเขาประทับดอกบัวสีดำที่เบ่งบานดอกหนึ่ง เสมือนมีชีวิตก็ไม่ปาน คละคลุ้งด้วยประกายแสงแปลกประหลาดน่าตกตะลึงอย่างหนึ่ง!

เขาหลับตาสนิท นิ่งไม่ขยับ จีวรสีเลือดขาดวิ่น ดุจดั่งมรณภาพไปแล้ว แต่กลับให้อานุภาพที่น่าสะพรึงอย่างหนึ่ง ราวนายเหนือหัวแห่งนรก

อีกคนกลับเป็นร่างอรชรที่คล้ายมีแต่ไม่มีสายหนึ่ง กลิ่นอายน่าสะพรึงที่ทำให้ฟ้าดินหมื่นชีวิตตล้วนสั่นสะท้านอย่างหนึ่งแผ่ออกมา

เห็นได้ชัดว่านางเป็นผู้หญิง รูปร่างอ้อนแอ้น เดี๋ยวปรากฏเดี๋ยวเลือนราง ทั่วร่างถูกพยับหมอกสีเทาหม่นปกคลุม มีพลังคลุมเครือไร้รูปปกคลุม ทำให้ผู้คนไม่สามารถมองเห็นโฉมหน้าของนางได้

นางเสมือนนายเหนือหัวที่ยืนตระหง่านกลางฟ้าดิน มีกลิ่นอายผงาดกร้าวเหนือโลกหล้า สามารถทำลายล้างหมื่นชีวิต น่าสะพรึงและพิสดารเกินไป

‘เป็นพวกเขา!’

ชั่วพริบตานี้หลินสวินก็สั่นไปทั่วร่างเช่นกัน จำได้ว่าเป็นพระตาบอดกับสตรีหมอกที่เขาเคยเจอในปีนั้น!

น่าเสียดาย สิ่งที่หลินสวินเห็นในเวลานี้ เป็นเพียงแค่ภาพในความทรงจำของวิญญาณอาฆาตระดับจักรพรรดิตนนั้นเท่านั้น ไม่ทันไรก็ไม่สามารถสอดส่องอย่างอื่นได้อีก

แต่การค้นพบนี้กลับทำให้หลินสวินระบุได้หลายเรื่อง

หนึ่ง ในสุสานสมุทรฝังมรรคที่ไอวิญญาณฟื้นคืนแห่งนี้ วิญญาณอาฆาตระดับจักรพรรดิเหล่านั้น เพื่อจะหลุดพ้นพันธนาการจึงล้อมโจมตีแท่นมรรคนั้นเต็มกำลัง

สอง พระตาบอดและสตรีหมอกน่าจะเป็นวิญญาณเจตจำนงที่ผู้มากความสามารถของดินแดนรกร้างโบราณเหลือทิ้งไว้ ดูแลอยู่บนแท่นมรรค เพื่อหยุดยั้งไม่ให้พวกน่าสะพรึงจากแปดดินแดนเหล่านี้หนีรอดไปได้

สาม ในสุสานสมุทรฝังมรรคตอนนี้ สถานการณ์วิกฤติอันตรายร้ายแรงแล้ว!

คิดถึงตรงนี้หลินสวินเริ่มเคลื่อนไหวโดยไม่ลังเล

เขาได้ข้อมูลต่างๆ จากความทรงจำของวิญญาณอาฆาตระดับจักรพรรดิตนนั้นแล้ว ย่อมต้องรู้ชัดว่าหากแท่นมรรคนั้นถูกทำลาย ผลที่ตามมาจะร้ายแรงขนาดไหน

ระหว่างทางหลินสวินรีบบอกข้อมูลที่ตนได้รับให้พวกอาหูฟังทั้งหมดอย่างรวดเร็ว ไม่ทันไรพวกอาหูต่างหน้าเปลี่ยนสี ตระหนักได้ถึงความร้ายแรงของปัญหา

“คุณชาย ยังจำได้เหตุการณ์ในปีนั้นที่ข้าพาท่านมาซ่อนตัวในสุสานสมุทรฝังมรรคแห่งนี้ เพื่อเลี่ยงการไล่ล่าสังหารได้หรือไม่” จู่ๆ อาหูก็กล่าวขึ้น

“จำได้” หลินสวินมีหรือจะลืมลง ปีนั้นก็เพราะ ‘สตรีหมอก’ ผู้นั้นออกมือ โจมตีเหล่าศัตรูทั้งกลุ่มนั้นให้

“ผู้อาวุโสเหล่านั้นล้วนเป็นผู้มากความสามารถสมัยดึกดำบรรพ์ มีอานุภาพปกฟ้าคลุมดิน ในศึกมรรคสิบทิศเคยสังหารศัตรูแปดดินแดนอยู่ที่นี่ไม่รู้ตั้งเท่าไหร่”

อาหูกล่าว “คุณชาย ไม่อาจปล่อยให้เจตจำนงวิญญาณที่ผู้อาวุโสเหล่านั้นเหลือทิ้งไว้… หายไปทั้งอย่างนี้ได้เด็ดขาด…”

นัยน์ตาดำของหลินสวินหดรัดลง กล่าวว่า “ข้าจะทำเต็มที่แน่นอน”

จากนั้นเขาก็เก็บพวกอาหู เจ้าคางคก อาหลู่เข้าไปในในเจดีย์ไร้สิ้นสุด ก่อนพุ่งไปยังส่วนลึกของสุสานสมุทรฝังมรรคคนเดียวลำพัง

ในเขตแดนทะเลอันพิสดารแถบนี้มีวิญญาณอาฆาตระดับจักรพรรดิที่น่าสะพรึงมากมาย พวกอาหูช่วยอะไรไม่ได้มากอยู่แล้ว

วิธีที่ตรงไปตรงมาที่สุด ก็คือให้เขาโจมตีเต็มกำลังคนเดียว!

พยับหมอกหนาทึบ เงียบสงัดไร้สุ้มเสียง ท่ามกลางพื้นที่ทะเลกว้างใหญ่ เงาร่างหลินสวินดุจดั่งแสงเคลื่อนไหวที่โลดแล่นสายหนึ่ง ความเร็วน่าตกใจ

“ฆ่า!”

“ฆ่า!”

“ห้ามไม่ให้ใครหน้าไหนเข้ามา!”

ไม่ทันไรเสียงตะโกนลั่นสนันหูระลอกหนึ่งก็ดังขึ้น

ก็เห็นว่าพื้นที่ไกลๆ กองทัพใหญ่ที่รวมวิญญาณอาฆาตนับไม่ถ้วนปิดผนึกฟ้าดินแถบนั้น มีอยู่ทุกแห่งหน เบียดเสียดแน่นขนัด

ทันทีที่หลินสวินปรากฏตัว กองทัพวิญญาณอาฆาตนั่นก็เหมือนได้รับคำสั่งบุกโจมตี กรูเข้ามาสังหารหลินสวิน

เงาร่างพวกเขาถูกไอชั่วร้ายสีเทาปิดครอบ แฝงไอสังหาร น่ากลัวยิ่งยวด เวลานี้ออกโจมตีเต็มกำลัง ประหนึ่งปิดครอบฟ้าดินชัดๆ ลำพังแค่อานุภาพเหล่านั้นก็เรียกได้ว่าน่าสะพรึงล้นฟ้า

หลินสวินไม่แม้แต่จะมอง โบกแขนเสื้อคราหนึ่ง

ปราณกระบี่ไท่เสวียนนับไม่ถ้วนพุ่งทะยานออกไป หนึ่งแบ่งเป็นสอง สองแบ่งเป็นสี่… เปลี่ยนแปลงไม่ขาดสาย เพิ่มมากขึ้นไม่หยุด ไม่ทันไรก็กลายเป็นผืนทะเลปราณกระบี่แถบหนึ่ง พวยพุ่งปิดครอบออกไป

ตูม!

วิญญาณอาฆาตนับร้อยนับพันระเบิดแหลกกลางทะเลปราณกระบี่ประหนึ่งกระดาษเปื่อย อย่าว่าแต่ตอบสนอง แม้แต่ต่อต้านและขัดขืนก็ยังไม่มี

ถูกบดขยี้โดยตรง!

เพียงแต่กองทัพวิญญาณอาฆาตนั่นเหมือนไม่มีวันหมด แน่นขนัดแออัด อีกทั้งไม่รู้จักคำว่าหวาดกลัว เพิ่งฆ่าไปกลุ่มหนึ่งก็มีอีกกลุ่มโผล่มา

หลินสวินไม่คิดจะเสียเวลา เงาร่างเขาเคลื่อนย้าย ดั่งเพลิงกล้าลมกรรโชก ฉีกทึ้งห้วงอากาศ พุ่งโฉบเข้าไปกลางกองทัพวิญญาณอาฆาต

เพียงไม่กี่อึดใจ

ในกองทัพวิญญาณอาฆาตที่ปิดครอบเหนือพื้นที่ทะเลแถบนี้ประหนึ่งกระแสน้ำหลาก ก็ถูกทุบแหวกเป็นรอยแยกสายหนึ่งตรงๆ แผ่ขยายไม่ขาดสาย ยืดยาวไม่หยุด…

สองฝั่งของรอยแยก ล้วนเป็นวิญญาณอาฆาตที่ระเบิดแตกต่อเนื่อง!

ไม่ว่าจะมีพลังที่แข็งแกร่งมากแค่ไหน ขอเพียงขวางอยู่ตรงหน้าล้วนถูกหลินสวินซัดทะลวงตลอดทาง

อานุภาพดุจผ่าลำไผ่!

“เร็ว! มีศัตรูมารุกราน!”

เมื่อเห็นว่าหลินสวินจวนจะพุ่งออกจากแนวป้องกัน เสียงตะโกนลั่นเยียบเย็นสายหนึ่งก็ดังขึ้น

น้ำเสียงยังไม่ทันสิ้นสุด เงาดำปิดฟ้าสายหนึ่งก็พุ่งลงมา ไอสังหารเหี้ยมเกรียมที่เยียบเย็นน่าสะพรึงดุจพายุคลั่งก็ไม่ปานจับจ้องหลินสวินโดยพลัน