Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2388

ตอนที่ 2388 ถล่มหอกระบี่ฟ้า

หอกระบี่ฟ้า

สำนักกระบี่อันดับหนึ่งในดินแดนโบราณต้าหลัว ฉายาแหล่งบรรจบหมื่นกระบี่

ในกาลเวลาไร้สิ้นสุด หอกระบี่ฟ้าดุจดั่งนายเหนือหัวที่ไม่อาจสั่นคลอน ถูกผู้ฝึกปราณนับไม่ถ้วนในดินแดนโบราณต้าหลัวมองเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์

เขากระบี่ผาเขียว

อาณาเขตหอกระบี่ฟ้า

เขาลูกนี้อบอวลไอวิญญาณ สูงตระหง่านทอดยาว ถูกปกคลุมด้วยประกายเทพแสงศักดิ์สิทธิ์ตลอดปี ได้รับสมญาว่าเป็นแดนมงคลอันดับหนึ่งในดินแดนโบราณต้าหลัว

ในวันนี้ ช่วงกลางเขากระบี่ผาเขียว กลางตำหนักโบราณเก่าแก่ที่ตั้งอยู่ริมหน้าผาแห่งหนึ่ง

คนใหญ่คนโตหอกระบี่ฟ้าทั้งกลุ่มมารวมตัวกันที่นี่

ผู้นำคือชายสวมชุดคลุมดำ รูปร่างสง่างาม ผมเคราสีดอกเลา สายตาคมกริบดุจกระบี่ ยืนเอามือไพล่หลัง มีบารมียิ่งใหญ่ในตัวเอง

ฮว่าอวิ๋นตู้ เจ้าสำนักหอกระบี่ฟ้า

เจ้าตัวก็เป็นระดับจักรพรรดิเช่นกัน

“ยังไม่ได้หรือ” ฮว่าอวิ๋นตู้ขมวดคิ้วถาม

ชายชราอ้วนเตี้ยชุดคลุมเข้มคนหนึ่งส่ายหน้า “เจตจำนงของซูไป๋คนนี้แข็งแกร่งไร้ใดเปรียบ แม้ว่าพวกเราจะใช้วิชาลับ แต่ยากจะโจมตีเจตจำนงของเขาได้ในทันทีทันใด เมื่อเป็นเช่นนี้หากต้องการลบล้างความทรงจำของเขาก็ไม่เหลือวิธีใดๆ อีกแล้ว”

“เฮอะ!”

ฮว่าอวิ๋นตู้สายตาเย็นเยียบ “ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องทำให้เจ้านั่นยอมจำนนโดยสมบูรณ์ มกุฎกึ่งจักรพรรดิอันดับหนึ่งของดินแดนรกร้างโบราณ แถมบนตัวยังมีกระดูกกระบี่ที่หาพบยากในหมื่นยุค หากทำงานรับใช้ข้าได้ ภายหน้าหอกระบี่ฟ้าของข้าอาจมีมหาจักรพรรดิแห่งยุคที่มรรคกระบี่เทียมฟ้าเพิ่มมาอีกคนก็ได้!”

“ขอรับ”

ชายชราอ้วนเตี้ยชุดคลุมเข้มพยักหน้า จากนั้นกล่าวขึ้น “แต่ตอนนี้เกรงว่าไม่อาจใช้วิชาลับอีกแล้ว…”

“ทำไมล่ะ” ฮว่าอวิ๋นตู้ถาม

ชายชราอ้วนเตี้ยชุดคลุมเข้มรีบกล่าว “หลายวันมานี้ใช้วิชาลับควบคุมเด็กนี่ จิตวิญญาณและสภาวะจิตของเขาทรมานจนแทบพังทลาย ขืนทำต่อ มรรควิถีของเจ้าหนุ่มนี่อาจพังทลาย และหากเป็นเช่นนี้ ต่อให้สุดท้ายกำราบเขาให้ยอมศิโรราบได้ เกรงว่าคงกลายเป็นคนไร้ประโยชน์คนหนึ่ง”

ฮว่าอวิ๋นตู้อึ้งไป โบกมือกล่าว “ช่างเถอะ ข้าให้เวลาเจ้าอีกสิบวัน”

ว่าพลางจู่ๆ เขาก็นึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมา “กองทัพใหญ่ที่มุ่งหน้าไปด่านตะวันมีข่าวส่งกลับมาบ้างหรือไม่”

ทุกคนส่ายหน้า

มีคนกล่าวเสียงต่ำ “เจ้าสำนัก นี่เวลาเพิ่งไม่ถึงสองวัน ถึงแม้ด่านตะวันที่พิปกป้องดินแดนรกร้างโบราณจะย่ำแย่ แต่ดีชั่วก็มีระดับจักรพรรดิดูแลหลายคน หากอยากยึดสำเร็จในคราวเดียว เกรงว่าคงไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ในเวลาสั้นๆ”

เขาชะงักไปครู่หนึ่งก่อนกล่าวต่อ “แต่ว่าครั้งนี้ภายใต้คำสั่งหอกระบี่ฟ้าของเรา ได้รวบรวมพลังชั้นยอดจากขุมอำนาจใหญ่นับพันในดินแดนโบราณต้าหลัว ลำพังแค่ระดับจักรพรรดิที่ส่งออกไปก็มีเก้าคนแล้ว เชื่อว่าการเหยียบด่านตะวันให้ราบในครั้งนี้ก็อยู่ที่ช้าหรือเร็วแล้ว”

ทุกคนสีหน้ากระปรี้กระเปร่า

ตอนนี้ไอวิญญาณฟื้นคืนในดินแดนรกร้างโบราณปรากฏสัญญาณยิ่งใหญ่ หากสามารถครอบครองดินแดนรกร้างโบราณได้ สำหรับขุมอำนาจใดๆ ก็ตามในดินแดนโบราณต้าหลัว ล้วนไม่ต่างกับการได้รับโอกาสเพิ่มความแข็งแกร่งรอบด้านของตนเลยสักนิด!

“ดินแดนรกร้างโบราณนี่… สมกับเป็นอาณาเขตแดนต้นกำเนิดหมื่นมรรค แม้จะเสื่อมโทรมในกาลเวลาไร้สิ้นสุด แต่พอฟื้นตัวได้ พลังที่สาดพุ่งออกมายังคงเหนือชั้นเกินกว่าแปดดินแดนของพวกเรา”

ฮว่าอวิ๋นตู้ทอดถอนใจ “แต่ยังดีครั้งนี้ขุมอำนาจแปดดินแดนเคลื่อนทัพพร้อมกัน ถึงแม้กำแพงเมืองด่านจักรพรรดิของดินแดนรกร้างโบราณจะป้องกันแน่นหนาแค่ไหนก็ต้องถูกเหยียบพินาศอยู่ดี ถึงตอนนั้น…”

เพิ่งกล่าวถึงตรงนี้ จู่ๆ เสียงเรียบเรื่อยสายหนึ่งก็ดังลอยมาจากนอกโถงใหญ่

“ตามความเห็นของข้าคนแซ่หลิน พวกเจ้ารอไม่ถึงตอนนั้นหรอก”

ประโยคเดียวแสนเรียบง่าย กลับทำให้คนใหญ่คนโตหอกระบี่ฟ้าทั้งกลุ่มอย่างพวกฮว่าอวิ๋นตู้หน้าเปลี่ยนสี พุ่งกระโจนออกนอกโถงใหญ่พร้อมกัน

ก็เห็นภายใต้เวิ้งฟ้าไกลๆ ไม่รู้ปรากฏเงาร่างสูงโปร่ง สวมชุดดำ ราบเรียบไร้โลกีย์สายหนึ่งขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่

“เจ้าเป็นใคร” นัยน์ตาฮว่าอวิ๋นตู้ดุจสายฟ้า กวาดมองหลินสวิน สีหน้าเคร่งขรึม

คนอื่นๆ ก็สีหน้าแปลกไป คล้ายคิดไม่ถึงว่าในดินแดนโบราณต้าหลัวแห่งนี้ ยังมีคนกล้าโร่มาท้าทายอำนาจหอกระบี่ฟ้าของพวกเขา

หลินสวินไม่ตอบ ทำเพียงใช้สายตากวาดมองพวกฮว่าอวิ๋นตู้แล้วตวัดมือลวกๆ

วู้ม!

ปราณกระบี่ดั่งธารน้ำตกพันจั้งสายหนึ่งพุ่งขวางออกมา ปลดปล่อยแสงวาวโรจน์แสบตา ส่องสว่างฟ้าดินแถบนี้จนภูผาธาราหม่นสี

ฟันฉับลงมาทันใด

ทั่วเขากระบี่ผาเขียวทั้งบนล่างปกคลุมด้วยพลังผนึกพิทักษ์เขาหกสิบสี่ชั้น ผ่านการเคี่ยวกรำต่อเนื่องในกาลเวลาไร้สิ้นสุด พลังผนึกระดับนั้นสามารถต้านทานการโจมตีเต็มกำลังของระดับจักรพรรดิได้

ฉะนั้นเมื่อเห็นภาพเหตุการณ์นี้ พวกฮว่าอวิ๋นตู้อึ้งไปเป็นสิ่งแรก จากนั้นก็เผยสีหน้าขำขันออกมา รู้สึกน่าขันอย่างบอกไม่ถูก

เจ้าหมอนี่บ้าไปแล้วกระมัง

ในฐานะสำนักกระบี่อันดับหนึ่งของดินแดนโบราณต้าหลัว ในกาลเวลาไร้สิ้นสุดที่ผ่านมานี้ ผู้ฝึกปราณคนไหนกล้าบุกเข้ามาเช่นนี้บ้าง

ไม่รู้จักเจียมตัว ไม่รู้ที่ตายโดยสิ้นเชิง!

แต่ทว่า…

เมื่อกระบี่นี้ฟันลงมา ผนึกใหญ่พิทักษ์ภูเขาที่ถูกพวกฮว่าอวิ๋นตู้มองว่าทนทานไม่มีวันแตกหักนั่น กลับถูกฟันกระจายออกเป็นชั้นๆ ราวกระดาษเปื่อย

ตูม โครม!

แผ่นดินไหวภูเขาสั่นสะเทือน ฝุ่นควันคลุ้งกระจาย

ผนึกใหญ่พิทักษ์เขาหกสิบสี่ชั้น เวลานี้ถูกฟันแยกเป็นรอยแตกมหึมาไร้ที่เปรียบจากตรงกลางเข้าอย่างจัง

เขากระบี่ผาเขียวที่ถูกกระบวนผนึกใหญ่โอบป้องกัน ล้วนถูกฟันเป็นรอยแยกสายหนึ่ง ตัวเขาสูงตระหง่านเอียงทรุด ถล่มครืนฉับพลัน

กระบี่เดียวแยกภูเขา!

พวกฮว่าอวิ๋นตู้ที่ยืนอยู่บริเวณกลางไหล่เขาของเขากระบี่ผาเขียวล้วนหลบหลีกตามจิตใต้สำนึก แต่แม้จะหลบกระบี่น่าสะพรึงไร้สิ้นสุดนี้ได้ ทว่าสีหน้าล้วนไม่น่าดูสุดจะเปรียบ สายตาเต็มไปด้วยความตื่นตกใจ

หนึ่งกระบี่ก็ทำลายแนวป้องกันที่แข็งแกร่งทนทานที่สุดของสำนักพวกเขาได้แล้ว เกือบถล่มประตูภูเขาของพวกเขาจนสิ้นซาก!

มีหรือพวกเขาจะไม่แจ้งใจว่าอีกฝ่ายหาใช่บ้าดีเดือด หากแต่มีพลังและรากฐานชั้นยอด

บนเขากระบี่ผาเขียว เสียงร้องลั่นอึงอลขึ้นสี่ทิศ ผู้สืบทอดหอกระบี่ฟ้านับไม่ถ้วนที่อาศัยอยู่ในนั้นล้วนเผ่นหนีเตลิด สภาพชุลมุนวุ่นวาย

หลังฟันกระบี่นี้ออกไป หลินสวินเอ่ยปากราบเรียบ

“จากวันนี้ไปหอกระบี่ฟ้าจะลบชื่อออกจากโลก ข้าคนแซ่หลินให้เวลาพวกเจ้าไตร่ตรองสิบลมหายใจ จะยอมแพ้ซะดีๆ หรือว่าจะ… ตาย”

เสียงราบเรียบนั้นดั่งลมพายุหอบม้วนสิบแผ่นดิน ทำให้คนไม่รู้เท่าไหร่หน้าเปลี่ยนสี