Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2394

ตอนที่ 2394 โยนสมบัติกลับมา

หยวนชิงเหิงคิดไม่ถึงว่าหลินสวินที่ก่อนหน้านี้ยังพยายามล้วงข้อมูลเพิ่มมากขึ้นจากปากตน ครู่ต่อมากลับรับปากอย่างรวดเร็วว่าจะปล่อยตนไป

นางอึ้งไป ยกมือขึ้นโบกคราหนึ่ง กล่องสำริดที่ปกคลุมด้วยลวดลายแน่นขนัดใบหนึ่งปรากฏ ก่อนยื่นให้หลินสวินผ่านอากาศ

“กล่องนี้ก็ถือเป็นสมบัติจักรพรรดิที่ไม่เลวชิ้นหนึ่ง สามารถครอบคลุมทะเลสี่ทิศ บรรจุของล้ำค่ามากมาย ยกให้เจ้าหมดเลย”

หลินสวินโคจรปราณเปิดกล่องสำริดออก จิตรับรู้สอดส่องเข้าไปในนั้น ก็เห็นไม้เทพที่เหมือนสร้างขึ้นจากสำริดฝังรากอยู่ในนั้น กิ่งก้านแข็งแรงทนทาน คล้ายดาบดุจกระบี่ เป็นรากปฐมจิตวิญญาณของต้นเทพชางอู๋นั่นเอง

เขาหยิบสมบัตินี้ออกมาแล้วเก็บไป ก่อนยื่นกล่องสำริดคืนให้ “ในเมื่อเป็นการแลกเปลี่ยน ข้าจะเอาเปรียบเจ้าได้อย่างไร”

หยวนชิงเหิงอดอึ้งไปไม่ได้ จากนั้นแค่นเสียงเย็น “ไม่เอาก็ช่าง”

หลินสวินระบายยิ้ม ไม่ได้พูดมากความ หมุนตัวออกจากโลกฟ้าดาราแห่งนี้

หยวนชิงเหิงไล่หลังเขามาติดๆ

จนกระทั่งมาถึงบนเขาพยับคราม หลินสวินโบกแขนเสื้อคราหนึ่ง กระบวนผนึกที่ปกคลุมทั่วฟ้าดินนั่นก็ถูกทำลายทิ้ง

เมื่อเห็นเช่นนี้หยวนชิงเหิงลอบถอนหายใจด้วยความโล่งออกอย่างเห็นได้ชัด กล่าวว่า “คิดไม่ถึงว่าคนอย่างเจ้าจะรักษาคำพูด การต่อสู้ยื้อยุดก่อนหน้านี้ ข้าจะไม่เอาความก็แล้วกัน”

กล่าวจบอาภรณ์นางปลิวไสว ทะยานพุ่งไกลออกไป

หลินสวินยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ตั้งแต่ต้นจนจบไม่ได้ขัดขวาง เขารู้ดียิ่งว่าหากหญิงผู้นี้จะไปให้ได้จริงๆ เกรงว่าตนก็คงรั้งนางไม่ได้

“จริงสิ เจ้าชื่ออะไร” ไกลออกไปหยวนชิงเหิงหมุนตัวกลับมากลางอากาศ นัยน์ตางามทอดมองมาทางหลินสวิน

“หลินเต้ายวน” หลินสวินกล่าวง่ายๆ

หยวนชิงเหิงร้องอ้อคราหนึ่ง ไม่ได้พูดมากความอีก หันตัวแล้วจากไป เงาร่างวาบประกายแล้วอันตรธานหายลับไปกลางอากาศ ร่องรอยแม้เพียงเสี้ยวยังไม่เหลือทิ้งไว้

หลินสวินครุ่นคิดครู่หนึ่งก็หันหน้ามองไปทางต้นเทพชางอู๋บนเขาพยับคราม สุดท้ายก็ต้องล้มเลิกความคิดที่จะเอาต้นไม้นี้ออกไป

ถึงอย่างไรก็เหลือเพียงเปลือกว่างเปล่าเท่านั้น เมื่อเวลาผันผ่าน เกรงว่าใช้เวลาไม่นานก็จะเน่าเปื่อยสลายหายไป

“ถึงเวลากลับโลกชั้นล่างแล้ว”

หลินสวินไม่ได้ชักช้า หมุนตัวแล้วจากไปทันที

ตลอดทางกลับนึกถึงคำพูดเหล่านั้นที่หยวนชิงเหิงเคยพูดอย่างห้ามไม่อยู่

โลกยอดนิรันดร์ โลกพันจักรวาล พลังระเบียบ เผ่าจักรพรรดิอมตะ… ข้อมูลที่อยู่ในนั้น สามารถทำให้หลินสวินย่อยได้อีกนาน

‘ท่านย่าซิง’

ขณะเดียวกันนั้น กลางฟ้าเวิ้งว้างแถบหนึ่ง หยวนชิงเหิงเอ่ยพูดในใจ ‘ก่อนหน้านี้เหตุใดท่านถึงให้ข้าหยุดมือ เจ้าคนที่ชื่อหลินเต้ายวนนั่นร้ายกาจขนาดนั้นจริงหรือ’

ในห้วงนิมิตของนาง กระสวยบินสีเงินอันหนึ่งลอยผลุบโผล่ ละอองแสงราวโปรยปรายชั่วนิรันดร์ เวลานี้เสียงเมตตาสายหนึ่งดังลอยออกมาจากในนั้น

‘คุณหนู มรรควิถีบนตัวเจ้าหนุ่มนี่หาใช่คนทั่วไปจะเทียบได้ ต่อให้คุณหนูใช้ไพ่ตายออกมา จริงอยู่ว่าอาจจะจับเขาได้ แต่เกรงว่าสิ่งที่ต้องเสียไปจะมหาศาล ไม่สู้ต่างฝ่ายต่างถอยคนละก้าว อย่างไรเสียระหว่างพวกเจ้าก็ไม่ได้มีความอาฆาตแค้นอะไรกัน’

หยวนชิงเหิงอึ้งไป กล่าวว่า ‘ท่านลงมือก็ยังไม่ไหวหรือ’

เสียงเมตตานั้นเอ่ยเตือน ‘คุณหนู อย่าลืมว่าที่เจ้าเห็นเมื่อครู่เป็นเพียงร่างแยกสองร่างของเจ้าหนุ่มคนนั้น มกุฎมหาจักรพรรดิคนหนึ่งถึงขั้นสามารถเคี่ยวกรำจนร่างแยกสู้กับคุณหนูได้ คนเช่นนี้… ไม่ใช่จะถูกโจมตีพ่ายแพ้ได้ง่ายๆ’

หยวนชิงเหิงแค่นเสียงเย็น ดวงตาคู่งามวาบแววขัดใจ กล่าวว่า ‘หากสู้สุดกำลังจริงๆ ต่อให้ร่างเดิมของเขามาเอง ข้าก็มั่นใจว่าจะจับเขาได้ แต่ท่านพูดถูก ในเมื่อไร้ความแค้น ข้าทำไปก็ไม่คุ้ม’

‘ตามความเห็นข้า ชายผู้นี้สามารถบรรลุมกุฎจักรพรรดิในทางเดินโบราณฟ้าดาราได้ ต้องไม่ใช่บุคคลชั้นยอดในความหมายทั่วไปจะเทียบชั้นได้เด็ดขาด หากมีโอกาสรั้งเขาไว้ข้างกาย ให้เจ้าได้ใช้งาน วันหน้าต้องช่วยให้คุณหนูสร้างวิชาอมตะชั้นยอดได้แน่นอน’

เสียงเมตตานั้นเอ่ยเตือน

คิ้วดำของหยวนชิงเหิงขมวดเข้าหากันน้อยๆ จมสู่การใคร่ครวญ

ครู่ใหญ่นางจึงส่ายหน้ากล่าว ‘ท่านย่าซิง คนประเภทนี้กระดูกแข็งมาก มีหรือจะยอมอยู่ใต้ผู้อื่น ยิ่งไปกว่านั้นข้ามองเจ้าหมอนี่แล้วไม่รื่นตาเอาเสียเลย หากมีโอกาสพบกันอีกต้องต่อยเขาก่อนสักหมัด ระบายความคับแค้นก่อนค่อยว่ากัน’

ท่านย่าซิงส่งเสียงหัวเราะขื่นระลอกหนึ่ง

ในโลกยอดนิรันดร์ คุณหนูดุจดั่งไข่มุกเจิดจรัสกลางฝ่ามือของตระกูลหยวน แม้แต่เจ้าตระกูลที่เกรียงไกรทรงพลังบางส่วนเห็นเข้ายังต้องให้เกียรติสามส่วน

อาจเป็นเพราะฐานะสูงเกียรติเกินไปหน่อย ทำให้แม้ว่านางจะฉลาดหลักแหลม มรรควิถีสูงล้ำ แต่กลับไม่เคยผ่านประสบการณ์ระหกระเหินในโลกมากนัก

แต่จากการขัดเกลาครั้งนี้ ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายนัก

ถึงอย่างไรการออกมาทัศนาจรครั้งนี้ เดิมก็เพื่อขัดเกลาจิตมรรคของคุณหนู นอกจากความเป็นความตาย เรื่องอื่นๆ ล้วนไม่นับเป็นอะไรทั้งสิ้น

‘ท่านย่าซิง ต่อไปพวกเราจะไปไหนหรือ’ หยวนชิงเหิงกล่าว

‘ทางเดินโบราณฟ้าดาราแห่งนี้ ช่วงแรกสุดเคยมีจตุโบราณสถาน อยู่อันดับต้นๆ ของโลกพันจักรวาล ก่อนหน้านี้เมื่อนานมาแล้วมีบุคคลที่ครอบครองพลังแข็งแกร่งดุจดั่งตำนานบางส่วน ที่หากอยู่ในโลกยอดนิรันดร์ก็เรียกได้ว่าแข็งแกร่งน่าเหลือเชื่อ สามารถทำให้เผ่าจักรพรรดิอมตะสั่นกลัวได้’

ท่านย่าซิงกล่าว ‘แต่พร้อมๆ กับที่แหล่งสถานศุภโชคและแหล่งสถานอัศจรรย์หายไป แหล่งสถานคุนหลุนและแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ต่างประสบเคราะห์ใหญ่พร้อมๆ กัน ทางเดินโบราณฟ้าดาราแห่งนี้จึงค่อยๆ เสื่อมโทรมลง…’

ในเสียงเจือแววทอดถอนใจ

หยวนชิงเหิงกล่าว ‘จตุโบราณสถานวิเศษอัศจรรย์ขนาดนั้นจริงหรือ’

‘ไม่ใช่เพียงวิเศษอัศจรรย์’

เห็นได้ชัดว่าท่านย่าซิงล่วงรู้ความลับมากมาย ‘จะว่าไป จตุโบราณสถานนี้แต่ละแห่งล้วนเป็นสถานที่เร้นลับที่สุดในโลก แม้แต่ในโลกยอดนิรันดร์ก็ยังไม่ค่อยพบเห็นสถานที่งดงามเทียบชั้นกับจตุโบราณสถานนี้ได้สักเท่าไหร่’

‘แต่ว่าเรื่องพวกนี้ล้วนเป็นอดีตนานนมมาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นแหล่งสถานคุนหลุนหรือแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ ล้วนสูญเสียพลังต้นกำเนิดที่มีแต่เดิมไป ไม่อย่างนั้นเกรงว่าป่านนี้พวกเฒ่าชราในโลกยอดนิรันดร์คงแย่งกันบุกเข้ามาแล้ว’