Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2448

ตอนที่ 2448 อานุภาพคนผู้เดียว ไร้ศัตรูทัดเทียม

เห็นว่าหลินสวินถูกกักขัง คนมากมายสีหน้าผิดแปลกไป เร่งกระตุ้นศาสตราจักรพรรดทุกชนิดโจมตีไปทางหลินสวินทันที

นี่เป็นโอกาสครั้งหนึ่งจริงๆ!

“รีบสังหารเขาซะ!”

มีคนคำรามเสียงกร้าว สายตาเกรี้ยวกราด แค้นหลินสวินถถึงขีดสุด

“ทุกท่าน พวกเราไม่มีทางถอยแล้ว ในแดนลับฝึกหลอมนี้ใครก็หนีไม่พ้น มีเพียงสังหารเขาทิ้ง ไม่อย่างนั้นต่อให้ตอนนี้หนีรอดไปได้ ภายหน้าขอแค่ถูกเขาพบก็ต้องตายอยู่ดี!”

ชายชุดดำคนหนึ่งสีหน้ามืดทะมึน อ้าปากพ่นยันต์อักขระพิสดารที่แดงฉานหลั่งเลือดออกมาไม่ขาดสาย

ฮูม…

ยันต์อักขระขยายใหญ่ขึ้นฉับพลัน กลายเป็นแผนภาพสีเลือดกว้างหมื่นจั้ง สะเทือนแผ่นดินใหญ่แหลกละเอียด จมเวิ้งฟ้า ปรากฏลักษณ์เหล่ามารป่วนโลกอันแปลกประหลาด

มันร่วงลงมาพร้อมกับร่มโบราณสำริด จองจำหลินสวินไว้ภายในนั้น หมายจะหลอมเขาให้กลายเป็นหนองเลือด ไอเลือดพร่ามัว ผีร้องเทพครวญ

“เร็วเข้า โอกาสหายาก ฆ่าเขาซะ ทุกคนถอยกลับไม่ได้แล้ว สังหารเดรัจฉานนี่เดี๋ยวนี้!”

คนอื่นๆ เห็นเช่นนี้ก็พากันตะโกนออกมา จิตใจที่สะพรึงกลัวแต่เดิมล้วนเปลี่ยนเป็นดีใจแทบคลั่งในเวลานี้

หลินสวินขมวดคิ้ว ร่มโบราณสำริดนี้พิเศษยิ่ง นอกจากเป็นศาสตราจักรพรรดิที่น่ากลัวชิ้นหนึ่งแล้ว ยังบรรจุพลังเจตจำนงแปลกประหลาดไว้ด้วย สันนิษฐานว่าอาจจะเป็นกลิ่นอายของบรรพจารย์มรรค

ส่วนยันต์อักขระพิสดารสีเลือดนั่นก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน ภายในบรรจุคำสาปผนึกแน่นขนัด มีเงามายาของวิญญาณบริสุทธิ์นับไม่ถ้วน คำรามเสียงกร้าวอยู่ภายในนั้น น่าสยดสยองถึงที่สุด

“ฆ่า ต้องฆ่าเขาให้ได้!”

ท่ามกลางเสียงตะโกนลั่น ศาสตราจักรพรรดิมากมายทะยานออกมา ทะลวงกลางฟ้าดิน แสงศักดิ์สิทธิ์ล้นฟ้าไหลหลั่ง ไอเข่นฆ่าซัดเก้าฟ้า

นี่คือเคราะห์หนักครั้งหนึ่ง แสงประกายแตกระเบิด ล้วนพุ่งทะยานขึ้นมา ทำเอาฟ้าดินเหวอะหวะยับเยิน ป่นปี้ไม่เหลือสภาพ

“คราวนี้น่าจะตายแล้วกระมัง” ใครคนหนึ่งเอ่ยเสียงสั่น

“ไม่ถูก ขะ… เขา… ยังไม่ตาย!”

ครู่ต่อมาทุกคนในที่นั้นล้วนตกใจ

ไกลออกไปแสงมรรคล้นฟ้า ร่มโบราณสำริดคันนั้นถึงกับถูกหลินสวินแย่งมาถือในมือ ก่อนเคลื่อนย้ายไปยังพื้นที่อีกด้านหนึ่ง

การล้อมโจมตีที่น่าสะพรึงสุดขีดเมื่อครู่ กลับยังคงไม่สามารถแตะต้องตัวเขา ทำได้เพียงทำลายพื้นที่รอบๆ ให้ยับเยินเท่านั้น

“ไม่…!” ฉับพลันชายบัณฑิตคนนั้นก็ส่งเสียงร้องลั่นอย่างตกใจแกมเดือดดาลออกมา

ก็เห็นหลินสวินกำราบร่มโบราณสำริดเข้าไปในเตากระบี่ไร้ก้นบึ้งลวกๆ ส่วนชายบัณฑิตที่ถูกตัดการเชื่อมโยงส่งเสียงร้องลั่นออกมาคราหนึ่งก่อนกระอักเลือด สีหน้าขาวซีดราวกระดาษ

ภาพนี้กระตุ้นคนบางส่วนให้ตกใจจนหนังหัวชาหนึบ

แย่งศาสตราจักรพรรดิโบราณด้วยมือเปล่า!

“ทุกคนอย่าแตกตื่น เขายังไม่ได้หลุดจากการกักขัง ยังอยู่ในกรงขังของ ‘ยันต์อักขระมหามารโลหิต’ ของข้า!”

ชายชุดดำคนนั้นตะโกนเสียงยาว “ทุกคนเร่งลงมือ ฆ่าเขาให้ดับสิ้นทั้งกายจิต”

ทุกคนหันมองไป ก็เห็นว่าจุดที่หลินสวินอยู่ ยันต์อักขระสีเลือดพลิกม้วน ก่อตัวเป็นระลอกคลื่นสีเลือดน่าสะพรึงอย่างหนึ่งกดข่มรอบกายหลินสวิน

“ฆ่า!”

ทุกคนลงมืออีกครั้ง เร่งกระตุ้นสมบัติลับทุกชนิดโดยไม่คำนึงถึงอะไร แสงหลากสีสันไหลหลั่งกลบทั้งที่นั้นจนมิด

วู้ม!

ภายในเตากระบี่ไร้ก้นบึ้งของหลินสวินปรากฏกระบี่มรรคเรียบง่ายเล่มหนึ่ง แสงศักดิ์สิทธิ์สีม่วงพร่างพราวไหลเวียน ฟันไปทางยันต์อักขระสีเลือดนั่น

แสงกระบี่ดุจสายรุ้ง ส่งเสียงดังชิ้งๆ ยันต์อักขระสีเลือดนั่นแม้จะเป็นสมบัติลับที่แปลกพิสดารยิ่งยวดชิ้นหนึ่ง แต่กลับถูกฟันจนเกิดรอยแยกไม่หยุด

สุดท้ายภายใต้ลำแสงที่บาดตาแถบหนึ่ง ยันต์อักขระสีเลือดก็แตกระเบิดฉับพลัน กลายเป็นละอองแสงสีเลือดท่วมฟ้า หอบม้วนสิบทิศ

หลินสวินทอดถอนใจในใจ เดิมทีเขาตั้งใจจะกำราบสมบัติชิ้นนี้ น่าเสียดาย สถานการณ์เร่งด่วน ไม่อาจไม่ใช้พลังเข้าหักหาญทำลาย

“สมบัติของข้า!” ชายชุดดำตกใจตะโกนลั่น ราวกับถูกทำลายเลือดเนื้อหัวใจก็ไม่ปาน

และในยามนี้หลินสวินก็เริ่มโต้กลับแล้ว

เขาราวกับเทพมาเยือนโลกมนุษย์ บุกตะลุยอาละวาด ลงมือต่อเนื่อง ใช้เตากระบี่ไร้ก้นบึ้งโจมตี ซัดศาสตราหลายชิ้นพังทลายกลางฟ้าดิน ผ่าเขาตัดทะเล พลังวิชาไร้ขอบเขต

จนถึงตอนนี้สถานการณ์การต่อสู้กลับด้านแล้ว ไม่มีอะไรให้ต้องคิดอีก ระดับจักรพรรดิที่เหลือเหล่านั้นไม่กล้าหวังโชคอีกแม้แต่น้อย เผ่นหนีอีกครั้งด้วยสภาพตื่นกลัว

ก่อนหน้านี้ทั้งล้อมกรอบและซุ่มโจมตียังฆ่าไม่ตาย

ใช้สมบัติร่วมกันกำราบก็ยังฆ่าไม่ตาย

ภายใต้สถานการณ์ระดับนี้ ใครยังจะไม่รู้อีกว่าหลินสวินไม่ใช่คนที่พวกเขาจะตั้งตนเป็นศัตรูได้

“สหายยุทธ์ พวกเรามาคุยกันดีๆ ก่อนได้ พักมือก่อนชั่วครู่ ข้ายินดีจ่ายค่าชดเชยที่เจ้าพึงพอใจ ขอแค่แลกกับการไว้ชีวิตข้า”

มีคนถูกไล่ตามทันแล้ว ตกใจจนวิญญาณแทบกระเจิง ร้องอ้อนวอนอย่างขมขื่น

เสียงเพิ่งหยุดลงก็ถูกหนึ่งฝ่ามือของหลินสวินซัดกลายเป็นบ่อเลือด แตกระเบิดตายคาที่

หลินสวินไม่ได้หยุด ไล่ล่าสังหารต่อเนื่อง

ระดับจักรพรรดิที่เหลืออยู่มีแค่สิบกว่าคนเท่านั้น ถึงแม้จะหนีไปคนละทาง แต่ลักษณะและกลิ่นอายของพวกเขาถูกหลินสวินจับสัมผัสได้นานแล้ว

ตูม!

ธนูวิญญาณไร้แก่นสารง้างออก ท่ามกลางเสียงพายุอสนีสะเทือนเลื่อนลั่น ศรนภาครามแล่นผึงผ่านฟ้ากว้าง

ห่างไปหลายร้อยลี้ เงาร่างที่เผ่นหนีอุตลุดสายหนึ่งพลันระเบิดโครมคราม ถูกศรเดียวสังหาร ร่างตายมรรคสลาย

ฆ่าอีกหนึ่งคนแล้ว!

เงาร่างหลินสวินรวดเร็วสุดขีด พุ่งไปอีกทิศทาง

คนที่ถูกเขาไล่ล่าคราวนี้เป็นหญิงชุดกระโปรงฟ้าคนหนึ่ง นางคล้ายตระหนักถึงความไม่เข้าที ยามหนีตายก็กัดฟันแน่นคราหนึ่ง เรียกกระดิ่งสีชาดใบหนึ่งออกมา อ้าปากพ่นเลือดบริสุทธิ์ออกมาหลายสิบคำ ทันใดนั้นกระดิ่งสีชาดนั่นดุจดั่งกินอิ่มแล้ว ส่งเสียงกระดิ่งแปลกพิศวงระลอกหนึ่งออกมา

ส่วนหญิงชุดกระโปรงฟ้าคนนั้นก็เหมือนสูญเสียพลังชีวิตไปเกินกว่าครึ่ง เปลี่ยนเป็นอ่อนแอโรยแรงยิ่งยวด เห็นชัดว่าจ่ายค่าตอบแทนสาหัส นางบีบกระดิ่งสีชาดเป็นชิ้นๆ ทันควัน

ปึง!

ละอองแสงสีชาดงดงามสาดพรม ก่อนจะเลือนหายไปในห้วงอากาศ

และพร้อมกันนั้นหลินสวินขนตั้งชันทั่วร่าง ผิวหนังปวดแสบ คล้ายมีอาวุธคมกริบจ่อเข้าที่หัวใจ เกิดภัยคุกคามถึงชีวิต