Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2447

ในลานเงียบกริบนทันที เข็มร่วงยังได้ยิน

เงาร่างสูงโปร่งนั้นผมแผ่สยาย อาภรณ์ขาดวิ่น ใบหน้าซีดขาว ดูค่อนข้างสะบักสะบอม

คนผู้นี้ย่อมเป็นหลินสวิน

ก่อนหน้านี้การซุ่มโจมตีอันน่าสะพรึงและปุบปับฉากนั้น ต่อให้ถูกเขาสลายอานุภาพไปเกินกว่าครึ่ง แต่สุดท้ายก็ยังได้รับบาดเจ็บอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

แต่แม้จะเป็นเช่นนี้ ยามเมื่อเห็นภาพนี้ทุกคนต่างอึ้งงัน ปากอ้าตาค้าง

“ยังไม่ตาย!?”

“หะ… เหตุใดเขาถึงยังรอดอยู่อีก”

“ผู้เฒ่าหลงหยวนถูกฆ่าเช่นนี้แล้ว…”

เสียงอุทานดังขึ้นรอบทิศ

ใครจะกล้าจินตนาการว่าภายใต้การล้อมโจมตีของมหาจักรพรรดิยี่สิบกว่าคน ถึงกับยังมีคนสามารถรอดชีวิตออกมาได้

ที่น่ากลัวที่สุดคือ

เพียงแค่ยื่นมือออกมาเท่านั้น หลินสวินก็ปลิดหัวของบรรพจารย์ขั้นเก้าคนหนึ่ง เด็ดหัวเขาออกมา บดขยี้กลายเป็นเถ้าถ่าน ระเบิดตายคาที่

ภาพน่าสยดสยอง!

ไอหนาวเย็นไร้รูปทะลักสู่กลางใจมหาจักรพรรดิเหล่านี้ดุจกระแสน้ำหลาก ทำเอาพวกเขาหนังหัวชาหนึบ นี่ต้องเป็นพวกร้ายกาจแบบไหนกัน

“ข้ากับพวกเจ้าไร้แค้นไร้พยาบาท เหตุใดต้องมาลอบซุ่มโจมตีข้าด้วย” สายตาหลินสวินเย็นเยียบจนน่ากลัว

เขามองเห็นทุกคนถนัดตาแล้ว ล้วนไม่คุ้นตา ไม่รู้จักกันสักนิด

เพียงแต่ไม่มีใครตอบคำถาม

สีหน้าทุกคนล้วนเจือแววเย็นชา

“ลงมือ! เขาบาดเจ็บอยู่ ไม่ได้ไร้เทียมทาน นี่เป็นโอกาสดีที่จะสังหารเขา!”

หลังจากผ่านความตกตะลึงในคราแรก ระดับจักรพรรดิเหล่านี้ก็ทะยานเข้าหาหลินสวินจากคนละทิศทาง

ไม่ว่าระดับจักรพรรดิคนใดก็ตามที่สามารถมาถึงเมืองตั้งต้น ซ้ำยังเข้าร่วมการเคี่ยวกรำในแดนลับฝึกหลอม มีใครบ้างไม่ใช่พวกร้ายกาจที่สภาวะจิตดุจเหล็ก ผ่านประสบการเข่นฆ่า มีไม่น้อยที่เป็นยอดผู้กล้าและจอมเผด็จการจากโลกแห่งหนึ่ง ผงาดกร้าวท่ามกลางการสังหารและนองเลือดกันทั้งนั้น

ฮูม…

แสงศักดิ์สิทธิ์มากมายแผ่พุ่งไหลหลั่ง ศาสตราจักรพรรดิที่แข็งแกร่งจำนวนหนึ่งกำลังสั่งสมพลัง สมบัติบนตัวมหาจักรพรรดิเหล่านี้ย่อมไม่ใช่ธรรมดาทั่วไป ล้วนอานุภาพน่าสะพรึงกันทั้งนั้น

กระบี่มรรคที่คมกริบทะยานฟ้า ร่มสำริดที่ปิดฟ้าบังตะวัน แส้เทพที่ยาวพันจั้ง ประทับใหญ่ที่ดุจภูเขาเทพ… แต่ละชิ้นล้วนพร่างพราวสะดุดตา ปรากฏภาพยิ่งใหญ่ตระการตาปิดครอบสี่ทิศ

ไม่อาจไม่ยอมรับ นี่คือพวกน่าสะพรึงกลุ่มหนึ่ง หากอยู่ในทางเดินโบราณฟ้าดาราล้วนสามารถอาละวาดไร้กลัวเกรง เหยียดหยันทั่วหล้าได้

“หลิงเสวียนจื่อ จะบอกเจ้าให้ ไม่ว่าผู้แข็งแกร่งคนใดที่เข้าสู่แดนลับฝึกหลอม ขอเพียงมีโอกาสล้วนต้องฆ่าเจ้าอย่างไม่เกรงใจสักนิด ต่อให้เจ้าดิ้นรนแค่ไหนสุดท้ายก็เปลืองแรงเปล่า”

มหาจักรพรรดิขั้นแปดที่ดูราวกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยปากเรียบๆ ท่าทางองอาจ โดดเด่นเหนือโลกีย์

หลินสวินเลิกคิ้ว จากนั้นก็เผยสีหน้าเหยียดหยัน “งั้นรึ เช่นนั้นข้าก็ไม่ถือที่จะมองที่นี่เป็นสุสาน ฝังศัตรูทั้งหมด”

ผมดำของเขาพลิ้วไหว นัยน์ตาดุจสายฟ้า ปลดปล่อยกลิ่นอายของตนโดยไม่มีปกปิด ทันใดนั้นดุจดั่งมหาสมุทรโหมคลั่ง พาดขวางแผ่นดินใหญ่ไพศาล

ทุกคนสีหน้าแข็งทื่อ หลินสวินสงบนิ่งไม่เกรงกลัว นี่ทำให้ในใจพวกเขายังหนาวเยือกอย่างอดไม่ได้ สีหน้าล้วนเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมหาใดเปรียบ

“ฆ่า!”

พวกเขาลงมือพร้อมกันโดยไม่ลังเล

ร่มโบราณสำริดกางออกปิดฟ้าบังตะวัน ประทับใหญ่ภูเขาเทพกระแทกแผ่นดินจม ศาสตราจักรพรรดิแต่ละชิ้นร่ายรำ ดุจดั่งโค่นภูเขาคว่ำสมุทร น่าสะพรึงล้นเหลือ!

และที่น่ากลัวที่สุดคือมีสมบัติลับที่พลังสังหารน่าสะพรึงบางชิ้นแตกตัวออก สามารถสร้างภัยคุกคามให้ระดับบรรพจารย์ขั้นเก้าด้วยซ้ำ ร้ายกาจน่าพรั่นพรึง

ขณะเดียวกันก็มีลายมรรคผนึกที่อัศจรรย์สุดหยั่งมากมายไหลหลั่งออกมา แผ่สยายออกไป ปิดครอบเวิ้งฟ้าแถบนี้เอาไว้ เห็นชัดว่าในหมู่คนพวกนี้มีคนที่เชี่ยวชาญการด้านลายมรรคสร้างกระบวนค่ายกลออกมา

แทบจะในพริบตาเดียว

ฟ้าดินแถบนี้จมสู่ความโกลาหลอีกครั้ง แผ่นดินใหญ่จมทรุดหลายพันจั้ง เทือกเขาทั้งหมดล้วนอันตรธานหายไป ห้วงอากาศพังทลาย กระแสพลังที่ท่วมท้นแผ่กว้างออกไป ทุกที่ที่กวาดผ่านเต็มไปด้วยภาพน่าสะพรึงประหนึ่งดับทำลายก็ไม่ปาน

มหาจักรพรรดิยี่สิบกว่าคนร่วมมือกัน ไม่มีใครเก็บงำ ล้วนฝีมือร้ายกาจ จิตต่อสู้กร้าวแกร่ง ยามนี้โจมตีเต็มกำลัง สามารถทำให้เทพผีหวาดผวาได้ชัดๆ

หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น ต่อให้เป็นบรรพจารย์ขั้นเก้าที่แจ้งมรรคมานานปี เวลานี้ล้วนต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะไม่สามารถหลีกหนีได้ การล้อมโจมตีระดับนี้น่าสะพรึงเกินไป

แต่หลินสวินกลับสามารถฝ่าวงล้อมแน่นหนามาได้ ซ้ำยังเตรียมพร้อมมาแล้ว มีหรือจะถูกล้อมอีกครั้ง

ตั้งแต่ตอนที่ทุกคนลงมือ เงาร่างของเขาพริบไหวทันที ส่ายไหวแปลกประหลาด จากนั้นก็ปรากฏตัวห่างออกไปนอกพันลี้

ศัตรูเหล่านี้รับมือยากยิ่งยวด ทั้งวิชามรรค ศาสตราจักรพรรดิ พลังผนึก สมบัติลับ… ไม่มีใครไม่ใช่ของดีที่สุดของตน การฆ่าบรรพจารย์ขั้นเก้าให้ตายยังไม่ใช่ปัญหา ถึงขั้นอาจคุกคามบรรพจารย์มรรคได้ด้วยซ้ำ

หากไม่ใช่เพราะที่นี่คือแดนลับฝึกหลอม ต้องสามารถกวาดล้างฟ้าดาราแห่งหนึ่ง ดับทำลายโลกมิติหนึ่งได้อย่างแน่นอน!

“เขาถึงกับหนีไปแล้ว… อยู่ตรงนั้น!”

ทุกคนหันมองไปก็มองเห็นหลินสวินแล้ว หัวใจพลันหนักอึ้งทันที ไอเย็นวาบผุดขึ้นในใจ

หลินสวินในเวลานี้แม้จะยืนอยู่คนเดียวตรงนั้น แต่กลับมีกลิ่นอายกลืนดินหมื่นลี้ ท่วงท่าไร้ใดเปรียบ เหยียดหยันใต้หล้า

ทุกคนสบตากันปราดหนึ่ง ล้วนเผยสีหน้าดุกร้าว

“ฆ่า!”

ระยะพันลี้ สำหรับคนอย่างพวกเขาแค่เคลื่อนย้ายครั้งเดียวก็ไปถึงแล้ว และครั้งนี้หากปล่อยให้หลินสวินหนีไปได้ ภายหน้าเกรงว่าคงหาโอกาสเช่นนี้ไม่ได้อีกแล้ว

อีกอย่างต่อสู้กันจนถึงตอนนี้ หลินสวินยังไม่เคยสำแดงฝีมือที่ทำให้พวกเขาหวาดหวั่นอย่างแท้จริงมาก่อน นี่ทำให้พวกเขาล้วนคิดว่ายังมีหวัง

และก็เป็นตอนนี้…

ตูม!

หลินสวินชิงตัดหน้าเคลื่อนไหวก่อนก้าวหนึ่ง เป็นฝ่ายสำแดงการโจมตีก่อน หนึ่งก้าวย่างออกไป ฟ้าดินสั่นสะท้าน ดาวเคลื่อนดาราคล้อย เจือแสงศักดิ์สิทธิ์พร่างฟ้าโจมตีเข้ามา

เตากระบี่ไร้ก้นบึ้งส่งเสียงอึงอล ดุจดั่งหุบเหวใหญ่กลืนฟ้าแห่งหนึ่งปรากฏอยู่เหนือศีรษะหลินสวิน